บันทึกกรรมของฉัน

นี่คือความจริงของชีวิต. หลังความตาย

1.ลูก เมียญาติพี่น้อง. จะร้องให้. ไม่เกิน 1 ชม จากนั้น เขาจะร่วมกันวางแผน. เผาเราตามความเชื่อ
2. อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา. เขาจะคุยกันเรื่องของคุณ. แล้วเริ่มมีเหล้า มีอาหาร เข้ามาร่วมผสมการสนทนา
3.ญาติและเพื่อนของคุณ. ก็จะโทรหาญาติแสดงความเสียใจ. บ้างก็โทรบอกไม่ว่างไม่สามารถมาร่วมงานได้
4 โทรศัพย์ของคุณอาจดังขึ้นบ้าง จากคนที่ไม่รู้ว่าคุณตายแล้ว
5 หลังจากเผาศพคุณแล้ว ทุกคนต่างแยกย้ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
6 หลังจากเผาศพแล้ว ลูกๆที่เราห่วงหนักหนาก็แยกย้ายทำมาหากินกันต่อเพื่อดำรงชีวิตให้อยู่รอด
7 ที่ทำงานของคุณ ก็รับคนใหม่เข้ามาทำงานแทนคุณ. ไม่มีคุณเขาก็อยู่ได้
8. รถบนถนน. ร้านค้า ก็ยังเปิดปกติได้แม้ไม่มีเราเป็นลูกค้า
9 .ไม่เกิน 6 เดือน คู่รักคู่ชีวิต. ก็ยิ้มหัวเราะกับโลก
โซเชียลได้เป็นปกติ
10 .ครบ 100 วัน หรือขวบปี. เขาอาจร่วมกันทำบุญระลึกถึงคุณบ้าง
แล้วจากนั้น. คุณก็ค่อยๆหายไปจากความทรงจำของทุกคน. นี่แหละ บริบทของ. 1 ชีวิต คุณเป็นมนุษย์ครั้งเดียวเท่านั้น อย่าคาดหวังว่าจะได้เกิดอีกหรือไม่ไม่มีใครรับประกันได้
เพราะฉะนั้นอะไรที่มันทุกข์ก็ทิ้งเสีย อะไรสุขก็ทำไป
ขอบคุณภาพเจ้าของบทความ

 

ขี้แล้วให้คนอื่นเช็ดอีกแล้ว…

หนึ่งในความผิดพลาด ที่ทำลายล้างระบบนิเวศน์ระดับประเทศ

 

/\
||
||
ปลาหมอตายเพราะปาก หรือไม่หนอ ?
เราตายมานานแล้ว ในหลุมดำ
ก็ด้วยวิธีการเดียวกันนี่แหละ

 

ขนาดทดลอง…เป็นอย่างนี้นี่เอง !!!

ฉันเพิ่งทราบว่า เครื่องสำอางแบรนด์เนมนั้นมีขนาดทดลองเอามาขายด้วย ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นของที่เอาไว้แถมตามกิฟท์เซ็ทต่างๆ แล้วคนขายเอามาขายนั่นเอง ฉันค้นหาตามเว็บได้ขนาดทดลองมาใช้ในราคาถูกกว่าขนาดปกติตามท้องตลาดค่ะ

พูดง่ายๆ คือ คนขายเอาของแถมที่ได้ฟรีมาขายให้ฉันในราคาถูกนั่นเองค่ะ

Win-Win นะคะ ฉันเพิ่งทราบว่า มีแบบนี้ด้วยค่ะ

แต่ระวังของปลอมนะคะ ต้องเลือกร้านที่ขายของแท้นะคะเพื่อนๆ

 

นี่ฉันกลายเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิงค่ะ
เมื่อก่อนฉันไม่เคย ซิกแซก ขนาดนี้เลย
ตอนนี้ ฉันใช้จ่ายระวังมากค่ะ
ต้องสำรวจดูว่า ที่ไหนขายของถูก
เพราะเงินแต่ละบาท แต่ละสตางค์มีค่ามากสำหรับฉัน
หากฉัน จมไม่ลง ยึดติดกับแบรนด์เนม ก็ต้องหาวิธี ซิกแซก ค่ะ
โชคดีที่ไปเจอเว็บที่ขายขนาดทดลองนะคะ
ฉัน จมไม่ลง จริงๆค่ะ เรื่องเครื่องสำอาง
ไม่น่าเชื่อว่าพื้นที่ไม่กี่ตารางนิ้วจะมีค่าดูแลสูงขนาดนี้นะคะ

 

ฉันเป็นคนฉาบฉวย…

พฤติกรรมของฉัน ดูเป็นคนฉาบฉวย สำรวย แต่ในราคาที่เท่ากัน เพื่อนๆจะได้ของโนเนม เทียบกับของแบรนด์เนม เพื่อนๆจะเอาอะไรคะ ?

ฉันจบม.4 เตรียมอุดม ก็เข้าจุฬาเลยเพราะสอบเทียบค่ะ จึงดูเหมือนว่า ฉันฉาบฉวย และใจเร็วด่วนได้ นะคะ แต่เบื้องหลังความใจเร็วด่วนได้คือความพยายามค่ะ ฉันเสาะหาหลากหลายเว็บไซต์มากๆค่ะ กว่าจะมาเจอของแท้ราคาถูกค่ะ

ฉันไม่ฉีด ฟิลเลอร์และโบทอกซ์ เพราะกลัวค่ะ ของปลอมมีมากมายค่ะ จึงต้องใช้ของแบรนด์เนมค่ะ ซึ่งมีราคาแพงเหลือเกิน แบรนด์เนมขนาดทดลองจึงเป็นทางออกของฉันค่ะเพื่อนๆ

 

รวบรวมคำสอนเด็ดๆ

1.อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ สอนให้ทำใจให้สบาย ไม่ต้องไปนั่งสมาธิอะไร แค่นั่งแล้วสงบ สบายใจก็พอ

2.Phuong สอนให้สวยตลอดเวลา ไม่ต้องคิดเรื่องศาสนาใดๆ

3.หลวงพ่อเทียน สอนให้ไม่ประมาทในทุกขณะจิต

ชีวิตนี้ เอาแค่นี้พอค่ะ

 

ซ่อมกระเป๋า…น้ำตาไหล

ฉันไม่ทราบว่า การซ่อมกระเป๋าจะทำให้ฉันร้องไห้ได้ขนาดนี้ เพราะฉันไม่สามารถส่งไปซ่อมที่อื่นได้เนื่องจากมีงบประมาณไม่พอ การซ่อมบำรุงตามแบบวิศวกรจึงออกมาแนวนี้ค่ะ อันทำให้น้ำตาไหล


หน้าตาของกระเป๋า

ฉันหิ้วใบนี้มา 23 ปีแล้วค่ะ
ฉันมีกระเป๋าแค่ 3 ใบ ฉันแตกต่างจากผู้หญิงอื่นๆที่มีหลายใบค่ะ ทุกใบอายุ 20 ปีขึ้นไปทั้งนั้นค่ะ

 

Good bag and cheap shoes !!!

กระเป๋าดีๆ แต่รองเท้าราคาถูก

ในคลิปตอนที่ 4.20 นาที ดอกเตอร์เลคเตอร์อ่านนิสัยนางเอกว่าใช้กระเป๋าดีๆแต่รองเท้าราคาถูก ได้โดนใจเรามาก เพราะเราก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะที่ใช้กระเป๋าดีดีแต่รองเท้าราคาถูก

ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น เพราะนางเอกมาจากครอบครัวที่ปากกัดตีนถีบแต่ต้องอยู่ในสังคมที่ฉาบฉวยนั่นเองค่ะ ชีวิตของเราก็เหมือนนางเอกค่ะ พยายามตะกายดาวมาทั้งชีวิตในสถาบันชั้นแนวหน้าของเมืองไทย เพื่อให้ได้งานดีดีทำค่ะ แต่สุดท้าย ชีวิตตกอับ ไม่เป็นดั่งฝัน เพราะมาเจอเจ้ากรรมนายเวรค่ะ

 

ลาจากกันค่ำคืนนี้ด้วยเพลงนี้ค่ะเพื่อนๆ

 

เอาอนุบาลหมีน้อยมาให้ดู…

 

โชว์มั่ง…

อาจารย์ของเราสมัยป.โท จะมีเหรียญอัศวินห้อยทุกคน เพราะอาจารย์กินเงินเดือนของรัฐบาลประจำประเทศที่อาจารย์อยู่ ตามโครงการแลกเปลี่ยนบุคลากรทางวิศวกรรมให้แก่ประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พูดง่ายๆคือ อาจารย์กินเงินเดือนของรัฐบาลของประเทศของอาจารย์เองมิใช่เงินเดือนของเอไอที
ภาพคือ Professor Jean Louis Armand และเรา

 

สมัยเรียนโทที่เอไอที เราเป็นพรีเฟคด้านการศึกษา ดูแลความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์และนักศึกษาทั้งเอไอทีจนได้โล่ห์มาประดับบ้านค่ะ จำได้ว่าทำงานหนักและเรียนหนัก ได้นอนวันละ 3 ชั่วโมงเองค่ะ

 

สาเหตุที่ไม่ได้เรียนปริญญาเอก…

เพราะตอนอายุ 35 ปี เราต้องออกจากราชการ เนื่องจากคุมสภาวะการเห็นมิติคู่ขนานไม่ได้ เราโดนภาพหลุมดำตอนอายุ 33 ค่ะ แล้วต้องเข้า-ออกโรงพยาบาลจิตเวช ทำให้บ้าบอค่ะ แผนการต่อปริญญาเอกที่เอไอทีจึงต้องระงับไปโดยสิ้นเชิงค่ะ

การออกจากราชการครั้งนี้ทำให้ครอบครัวเราเสียใจมากค่ะ และเกิดปัญหาหลายอย่างในชีวิตค่ะ ขอเล่าแค่นี้นะคะ

 

/\
||
||
เอามาเป็น กรณีศึกษา ให้ดูนะคะว่า
ถึงจะจบการศึกษาสูงมากมายขนาดไหน
หรือจบมากี่ใบปริญญา
หากเจ็บป่วย
ก็ไม่สามารถประกอบอาชีพใดๆ ได้เลย
ใบปริญญาเหล่านี้ เอาไว้เพียงแปะข้างฝาเท่านั้น
เอามาใช้ทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ