ขอเชิญร่วมทำบุญสงเคราะห์พระภิกษุสงฆ์อาพาธ

ผมร่วมด้วย 2 ผืนครับ โอนเงินแล้วจะแจ้งให้ทราบอีกทีครับ

 

เรื่องผ้าห่ม นับถึงคุณ wibool ก็รวม 16 ผืนแล้ว ทั้งหมดให้โอนเงินไปที่คุณโสระก่อนครับ ของน้อง chaipat ก็รวบรวมมาได้เช่นกัน ส่วนของคุณเพชรที่จะมีการโอนหลายประเภท ก็ขอเอาผ้าห่มแยกออกมาก่อนครับ อย่างอื่นรอผมนิดนึงเพราะเงินจากการขายหนังสือ ราว 7 เล่ม จะส่งไปช่วยการซื้อ server ของพลังจิตครับ แต่หนังสือหากส่งทางไปรษณีย์จะมีค่าส่งราว 50.-บาท และไม่มีลายเซ็นต์ หากมารับเองเพื่อให้ได้ลายเซ็นต์ อ.ประถมฯ ที่เซ็นต์สดต้องรอเดือนหน้าเพราะ อ.ประถมฯ จะมาเซ็นต์ให้ที่ รพ.สงฆ์ เอาเป็นว่าเย็นต์นี้จะโพสท์ให้ทราบทั้งหมดดีกว่าครับ และขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งที่ช่วยกันครับ


<CENTER></CENTER>

​

 

ผมโอนเงินเข้าบัญชีทุนนิธิฯ ไปก่อนแล้วครับ
วันที่ เวลา
18/11/08 20:54
จำนวนเงิน
250.-
โมทนาบุญกับทุกท่านครับ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

เมตตาธรรมเป็นต้นทางแห่งพรหม 1 ชีวิตที่ช่วยได้ อาจจะเป็นพ่อเป็นแม่ของอีกหลายชีวิต เจอในบล๊อกๆ หนึ่ง เลยเก็บมาฝาก




<CENTER>ท่ามกลางความวุ่นวายสับสน

การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น

การเอารัดเอาเปรียบ..เห็นแก่ตัว

ที่พบเห็นได้มากมายในสังคมปัจจุบัน

แต่อย่างน้อยก็ยังมีสิ่งดีๆ

ให้พวกเราได้เห็นกันอยู่บ้าง

เพื่อนๆ ครับ

"ผมชอบรูปนี้จัง"



<CENTER></CENTER>


<CENTER>ถึงจะเป็นเด็กตัวเล็กๆ ห่างไกลความเจริญ

แต่คุณค่าในจิตใจ กลับเจริญยิ่งกว่า

ขอยกย่องคนดีที่ยังมีอยู่ในสังคมไทย

...จากใจจริง...</CENTER></CENTER>

 

โอนเงินเรียบร้อยแล้วครับ ค่าผ้าห่ม
<O</O
เลขที่บัญชี - 7432886020
ชื่อบัญชี MR.PONLAPAT THANG<O</O
ธนาคารผู้รับโอน ธนาคารกสิกรไทย จำกัด (มหาชน) <O</O
จำนวนเงินที่โอน 500.00 บาท <O</O
ค่าธรรมเนียม 25.00 บาท <O</O
คำอธิบาย Blanket <O</O
วันที่ทำรายการ 19/11/2551 <O</O
วันที่หักเงินจากบัญชี 19/11/2551 <O</O

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=2 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=bd_th_blk_11_rtlt_10 align=left></TD><TD class=bd_th_blk_11 align=left></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=2 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=bd_th_blk_11_rtlt_10 align=left></TD><TD class=bd_th_blk_11 align=left></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ร่วมบุญผ้าห่ม 2 ผืนค่ะ
(โอนเงินแล้ว เวลาประมาณ 07.53 น.ค่ะ)

โมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยค่ะ

 

ขอบคุณครับ เงินออกเมื่อไหร่จะรีบโอนเงินให้ทันทีครับ
ยังไงรบกวนพี่พันฤทธิ์ pm บอกด้วยนะครับว่าจะให้โอนเข้าบัญชีไหน?

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ พันวฤทธิ์
มี เรื่องประชาสัมพันธ์ให้ทราบนิดนึงครับ วันนี้ได้โทร.ไปเช็คกับทาง รพ.สมเด็จพระยุพราช อ.ปัว จ.น่าน ว่าได้รับธนาณัติ หรือยัง ก็ได้รับทราบว่า ได้รับเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับได้รับข้อมูลเพิ่มเติมว่า ตอนนี้ที่น่านหนาวมาก ผ้าห่มผืนเดียวสำหรับพระสงฆ์ที่อาพาธเอาไม่อยู่...

ผมและครอบครัวขอโอกาสร่วมทำบุญนี้ด้วยครับ ร่วมทำบุญผ้าห่ม1ผืนครับ
พอดีผมจะโอนเงินไปให้พี่Chaipatพอดีครับ ขออนุญาตฝากไปกับพี่นะครับ ขอบคุณครับ

โมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยครับ
เอ

 

เช่นเดียวกันครับ น้ำใจคนไกล งามแท้น้อ...

 

เรื่องผ้าห่มหนาว จะตัดยอดวันศุกร์ก่อนเที่ยงครับ โดยตอนนี้ทางอีสานเหนือทั้งที่ น่าน และสกลนคร หนาวมาก ดังนั้น ผ้าห่มจะแยกให้ ทั้งที่ รพ.สมเด็จพระยุพราชฯ อ.ปัว จ.น่าน และ รพ.ของ หลวงปู่แฟ้บ ที่ จ.สกลนคร ดังนั้นใครสนใจก็ทำมาเลย และบางส่วนคณะกรรมการทุนนิธิฯ ก็ได้ตัดสินใจแล้ว โดยรองประธานที่ปรึกษา ให้ใช้เงินจากบัญชีของทุนนิธิฯ มอบให้อีก 4 ผืน คือ รพ.ละ 2 ผืน ดังนั้นใครมีเงินมากน้อยเท่าไรแต่ไม่ถึง 1 ผืน (250.-) เมื่อตั้งใจว่า "ฉันจะทำบุญผ้าห่มหนาวให้พระสงฆ์ที่อาพาธ" ก็โอนเข้าบัญชีทุนนิธิฯ ตามปกติได้เลย ทำเสร็จโพสท์มา ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน ไม่ต้องสนใจว่าจะใช้เงินนั้นจริงหรือไม่ เพราะต้องเบิกเงินจากกองกลางซื้อ 4 ผืนอยู่แล้ว เอา "ตั้งใจมั่น" เป็นหลัก วันศุกร์เช็คยอดก่อนเที่ยง แล้วโอนเงินไปที่ รพ.ปัวก่อนเลย ส่วนที่ รพ.ของหลวงปู่แฟ้บ ทีมงานทุนนิธิฯ สองสามีภรรยาคนเก่ง คุณเพชรและภรรยาเพื่อนคุณโสระ จะไปมอบเครื่องดูดเสมหะให้ท่านถึงที่วัดที่ จ.สกลนคร พร้อมทั้งจะซื้อผ้าห่มไปมอบให้ท่านด้วยเลย ตามจำนวนผืน เท่ากับที่ รพ.ปัว ครับ

ส่วนหนังสือ สั่งซื้อทางไปรษณีย์ได้ที่นายสติ ราคาพร้อมค่าจัดส่งประมาณ 350 บาท พรุ่งนี้นายสติ จะมาโพสท์เลขที่บัญชีให้ครับ โดยเงินค่าหนังสือที่ได้นี้ บางส่วนราว 2 พันบาท (ถ้ามีคนสั่งซื้อหลายคน) จะนำไปมอบให้เวบพลังจิต เพื่อซื้อ server และหากมีไม่ถึง ก็จะนำเงินทุนนิธิ เข้าช่วยด้วย เพราะถือว่าเป็นสะพานบุญให้เรามาเจอกัน เมื่อคราวเจ้าของสะพานขอความช่วยเหลือ เราในฐานะผู้ใช้สะพาน ก็ต้องช่วยกันบำรุงรักษาสะพานบุญนี้ไว้ให้แน่นหนา จะได้เป็นทางให้เราไว้สัญจรเพื่อไปถึงยังที่หมายได้อย่างสบายใจ เงินค่าหนังสือสำหรับช่วยสะพานบุญนี้ หากครบ 2 พันบาท เมื่อใด จะแจ้งให้ทราบ และหยุดทันที โดยหากมีเงินเหลือ ทุกบาททุกสตางค์ ผลักเข้าช่วยสงฆ์อาพาธ โดยโอนเข้าทุนนิธิฯ ให้หมดครับ

ขอขอบคุณ และอนุโมทนาบุญกับทุกท่าน ในงานบุญฮีตเดือน 11 โดยการบริจาคผ้าห่มหนาว และงานช่วยเจ้าของสะพานสร้างสะพานบุญล่วงหน้าด้วยครับ

พันวฤทธิ์
19/11/51

อ้อ.เกือบลืมไป เมื่อวานมีพระวัดมาบจันทร์ จ.ระยอง ซึ่งเป็นพระวัดป่ากรรมฐาน สายหลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง จะเดินทางไปอินเดีย เพื่อไปแสวงบุญยังสังเวชสถานทั้ง 4 มาขอพระพิมพ์สมเด็จสกุลวัดพระแก้ว จากผมไป 125 องค์ เพื่อนำไปขอบารมี องค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันที่บริเวณโคนต้นโพธิ์ตรัสรู้ ให้ท่านแผ่พระฉัพพรรณรังสี และพระปริสุทธิคุณ ลงมายังองค์พระพิมพ์ฯ โดยพระพิมพ์ทั้งหมดที่ผ่านการขอบารมีแล้ว จะกลับนำมาให้โยมที่บริจาคสร้างกุฏิสงฆ์ตามวัดสาขาของท่านได้เก็บไว้ แต่ท่านบอกว่า บางส่วน จะมอบกลับคืนมาให้ผมด้วย ดังนั้น ผมจึงเล็งไว้ สำหรับผู้ที่บริจาคผ้าห่มหนาวเป็นหลักก่อนครับ ใครบริจาค 1 ผืน ให้ 1 องค์ครับ โดยท่านผู้ที่ขอบารมีเสกนั้น คือท่านอาจารย์อนันต์ เจ้าอาวาสวัดมาบจันทร์ ท่านจัดการขอบารมีเอง ดังนั้นจึงหมดห่วงเรื่องความบริสุทธิ์ในเจตนาครับ ใจผมจึงเชื่อได้ว่า พระพิมพ์ฯ ที่นำไปขอบารมีนี้ จะต้องมีพลัง "ทิพย์" ที่ดีไม่เป็นรองใครเหมือนกัน เอาไว้ได้พระพิมพ์ฯ คืนมาแล้ว ค่อยมาแจ้งให้ทราบกันอีกทีก็แล้วกัน

 

สงสัยผมต้องโอนให้ สองรอบแล้วมั้งครับ

ตอนนี้มีปัจจัยที่ผม 3770.- บาท รวมครอบครัวผมแล้ว

ยังไม่รวมน้องเอ พี่ๆ ที่ทำนที่ส่ง Mail มาหลายท่าน

พรุ้งนี้ผมมีสัมมนา ไปทำงานวันศุกร์ คงต้องรีบเก็บและโอนก่อนเที่ยงครับ

อาจมีลูกตามมาอีกครับ 1 ครั้ง

และจะแจ้งพี่ๆ ท่านที่ทำงาน ทำบุญผ้าห่ม 2 โรงพยาบาลเลยครับ

สาธุครับ

 

ผมและครอบครัวขอร่วมทำบุญด้วย ผ้าห่ม2ผืนครับ
พรุ่งนี้เช้าจะโอนเงินเข้าบัญชีให้ครับ โมทนาบุญครั้งนี้ด้วยครับ

 

เมื่อวานได้โอนทำบุญผ้าห่ม 500บาท เมื่อเวลา 13.08 น.ขออนุโมทนาบุญครั้งนี้ด้วยครับ

 

วันนี้ 20/11/51เวลา09.08น.โอนผ่าน ATM กรุงไทย เข้าบัญชีคุณพลภัทร
จำนวน 500 บาท เรียบร้อยแล้ว ขอโมทนาบุญด้วยครับ

 

พระพุทธประวัติ ตอนที่ ๗๖ | พระเจ้าพิมพิสารทรงหลั่งน้ำถวายสวนเวฬุวัน
<!-- Main -->พระพุทธประวัติ ตอนที่ ๗๖ : พระเจ้าพิมพิสารทรงหลั่งน้ำถวายสวนเวฬุวัน


พระเจ้าพิมพิสาร ทรงหลั่งน้ำถวายสวนเวฬุวัน
เป็นปฐมสังฆาราม เป็นวัดแห่งแรกในพระพุทธศาสนา

เมื่อพระเจ้าพิมพิสาร ราชาแห่งแคว้นมคธ ได้ทรงฟังธรรมพระพุทธเจ้าจบลง และได้ทรงบรรลุโสดาแล้ว ก็เสด็จลุกขึ้นอภิวาทแทบพระบาทพระพุทธเจ้า ทูลอาราธนาพระพุทธเจ้า พร้อมด้วยพระสาวกหนึ่งพันรูปเสด็จไปเสวยที่พระราชนิเวศน์ในวันรุ่งขึ้น พระพุทธเจ้าทรงรับคำทูลอาราธนานั้น ด้วยพระอาการดุษณี

นั่นเป็นธรรมเนียมการรับนิมนต์ของพระพุทธเจ้าและพระสงฆ์สมัยนั้น ถ้าดุษณีหรือนิ่ง แปลว่ารับได้ ถ้ารับไม่ได้ เช่น มีคนทูลอาราธนาว่า ขอให้เสด็จไปรับบาตรที่บ้านของตนแห่งเดียวตลอดพรรษานี้ พระพุทธเจ้าจะตรัสว่า "คนในโลกนี้ใคร ๆ ก็อยากทำบุญกับเราทั้งนั้น จะผูกขาดไม่ได้หรอก" อย่างนี้แปลว่ารับนิมนต์ไม่ได้ หรือไม่รับ




รุ่งขึ้นพระพุทธเจ้าเสด็จจากสวนตาลหนุ่ม เข้าไปในพระราชนิเวศน์ของพระเจ้าพิมพิสาร เมื่อเจ้าพนักงานได้ตระเตรียมอาหารบิณฑบาตไว้พร้อมแล้ว พระเจ้าพิมพิสารได้ทรงถวายอาหารแก่พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์สาวก
เมื่อพระพุทธเจ้าเสวยแล้ว และพระสงฆ์ทั้งนั้นก็ฉันอิ่มกันทั่วแล้ว พระเจ้าพิมพิสารจึงเสด็จเข้าไปใกล้พระพุทธเจ้า ประทับนั่ง ณ ที่ควรข้างหนึ่ง แล้วทรงมีพระราชดำรัสทูลพระพุทธเจ้าว่า ที่สวนตาลหนุ่มเป็นสถานที่อยู่ห่างไกลเมืองและทุรกันดารมาก ไม่สะดวกแก่การไปมา

แล้วมีพระราชดำรัสว่าพระราชอุทยานสวนไม้ไผ่ หรือเวฬุวันของพระองค์ตั้งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวเมืองนัก ไปมาสะดวก กลางวันไม่พลุกพล่านด้วยผู้คน กลางคืนสงบสงัด สมควรเป็นที่ประทับอยู่ของพระพุทธเจ้าและพระสงฆ์



เมื่อพระพุทธเจ้าทรงรับด้วยพระอาการดุษณี พระเจ้าพิมพิสารจึงทรงหลั่งน้ำจากพระเต้าลงบนพระหัตถ์พระพุทธเจ้า ถวายเวฬุวันนารามให้เป็นวัดพระพุทธศาสนาแห่งแรกในโลก


ปฐมสมโพธิว่า "กาลเมื่อพระสัพพัญญูทรงรับพระเวฬุวันเป็นอาราม ครั้งนั้นอันว่า มหาปฐพีดลก็วิกลกัมปนาท ดุจรู้ประสาทสาธุการว่า มูลที่ตั้งพระพุทธศาสนา หยั่งลงในพื้นพสุธา กาลบัดนี้"

หลังจากนั้น พระพุทธองค์จึงทรงมีพระพุทธานุญาตให้สงฆ์สาวกรับอารามที่มีผู้ถวายได้


ต้องขอขอบพระคุณอย่างเป็นที่สุดสำหรับภาพและข้อมูลพุทธประวัติที่กระทู้นี้ได้นำเสนอมาตั้งแต่ต้น จนถึงในตอนปัจจุบัน ตอนที่ 76 แล้วจาก เวบบล๊อกที่ดีตามข้างล่างนี้ครับ
http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=travelaround&date=19-05-2008&group=29&gblog=33


<!-- End main-->

 

ท่านใดแสดงความประสงค์จะบริจาคผ้าห่ม ผมจะปิดยอดวันศุกร์ตอนเที่ยงนะครับ แล้วจะโอนเงินไปให้ทางโรงพยาบาลที่อำเภอปัว ตอนบ่ายๆ ส่วนเงินของท่านก็ค่อยทยอยโอนเข้าบัญชีที่แจ้งด้านบนนี้

เดิมที่จะบริจาคโรงพยาบาลละ 15 ผืน โดยโรงพยาบาลแรกคือที่อำเภอปัว และโรงพยาบาลที่สองเป็นของหลวงปู่แฟ๊บ แต่ถ้าทำกันมาเกินก็จะเพิ่มตามศรัทธาครับ

โมทนากันทุกๆท่านที่มีจิตอันเป็นกุศลครับ

 

​

ผู้ประพฤติธรรม
พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)

ปุจฉา

ถ้าเรายังมีชีวิตเป็นฆราวาสอยู่ และต้องผูกพันอยู่กับงาน
ซึ่งทำให้เราต้องบังเกิดความรู้สึกพัวพันอยุ่กับงาน

การหวังประโยชน์แบบนี้นะคะ
แต่ว่าใจของเรารู้อยู่ว่า อันเหตุเหล่านี้เป็นเครื่องยึดเหนี่ยว
แต่โดยหน้าที่แล้วจำเป็นจะต้องปฏิบัติต่อไป
อย่างนี้เราควรจะทำอย่างไรดีคะ

วิสัชชนา

เราจะต้องรู้จักภาษา
คำพูดอันนี้ คำที่ว่ายึดนี้ ยึดเพื่อไม่ยึด
ถ้าคนไม่ยึดแล้วก็พูดไม่รู้เรื่องกัน ไม่รู้จักทำการงานอะไรทั้งนั้น

เหมือนกับมีสมมติ มันก็มีวิมุตติ

ถ้าไม่มีเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ก็ไม่มีอะไรที่จะทำกัน
จึงให้รู้จัก สมมติ และ วิมุตติ

คำที่ว่า ยึดมั่น หรือ ถือมั่นนี่น่ะ
เราถอนตัวออก อันนี้เป็นภาษาพูดกัน
เป็นคำที่พูดกัน แต่ตัวอุปาทานคือสิ่งทั้งหลายเ ช่น

เรามีแก้วอยู่ในหนึ่ง เราก็รู้อยู่แล้วว่าเราจำเป็นต้องใช้แก้วใบนี้อยู่ตลอดชีวิต
ให้เรามาเรียนรู้เรื่องแก้วใบนี้นั้นชัดเจนจนจบ

เรื่องของแก้วจบยังไง ก็คือเห็นว่าแก้วใบนี้มันแตกแล้ว
ถึงแก้วที่ไม่แตกเดี๋ยวนี้ เราก็ใช้แก้วใบนี้ไปใส่น้ำร้อนน้ำเย็น

เมื่อแก้วใบนี้มันแตกเมื่อไร ทุกข์เกิดขึ้นไม่ได้ทำไม
เพราะว่าเราเห็นความแตกของแก้วใบนี้เป็นของแตกทีหลัง

เราเห็นแตกก่อนแตกเสียแล้ว

แก้วใบนี้มันก็แตกไป ปัญหาอะไรมันก็ไม่มีเกิดขึ้นเลย
ทั้งๆ เราใช้แก้วใบนี้อยู่อย่างนี้ เข้าใจอย่างนั้นมั้ย

นี่มันเป็นอย่างนี้ มันหลบกันใกล้ๆเลย

ทุกอย่างที่เราใช้ของอยู่ ก็ให้มีความรู้อย่างนี้ไว้
มันก็เป็นประโยชน์ เรามีไว้มันก็สบาย
ที่มันจะหายไปมันก็ไม่เป็นทุกข์
คือไม่ลืมตัวของเรา เพราะรู้เท่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้

นี่เรียกว่าความรู้ทันเกิดขึ้นในที่นี้
มันคุมสิ่งเหล่านี้อยู่ในกำมือของมัน

เราก็ทำไปอย่างนั้นแหละ
ถ้าว่าความดีใจหรือเสียใจมากระทบอยู่เป็นธรรมดาอย่างนี้
เราก็รู้อารมณ์ว่าความดีมันไปถึงแค่ไหน

มันก็ไปถึงเรื่องอนิจจังทั้งนั้นแหละ เรื่องไม่แน่นอน
ถ้าเราเห็นเรื่องไม่แน่นอนอันนี้ เรื่องสุขเรื่องทุกข์นี้

มันก็เป็นเพียงเศษเป็นกากอันหนึ่งเท่านั้นในความรู้สึกนึกคิดของเรา
เป็นธรรมดาของมันเสียแล้ว
เมื่อความทุกข์เกิดขึ้นมาหรือสุขเกิดขึ้นมา มันก็อย่างนั้นเอง

ความว่า อย่างนั้นเอง มันกันตัวอย่างนี้

ไม่ใช่คนไม่รู้นะ ไม่ใช่คนเผลอนะ
เพราะว่าเรามีสติรอบคอบอยู่เสมอ ในการงานทุกประเภท ทุกอย่าง

บางแห่งเคยเข้าใจว่าฉันเป็นฆราวาสอยู่
ฉันได้ทำงานอยู่ประกอบกิจการงาน เป็นพ่อบ้านแม่บ้านอยู่อย่างนี้
ฉันไม่มีโอกาสไปปฏิบัติ อย่างนี้เป็นต้น
อันนี้เป็นคำที่เข้าใจผิดของบุคคลที่ยังไม่รู้ชัดความเป็นจริงนั้น

ถ้าหากว่าเราปฏิบัติหน้าที่การงานอยู่
มีสติอยู่ มีสัมปชัญญะอยู่ มีความรู้ตัวอยู่อย่างนี้
การงานมันจะยิ่งเลิศ ยิ่งประเสริฐ
มีความเจริญงอกงามในการงานนั้นดีขึ้น

เพราะว่าการปฏิบัตินี้
อาตมาเคยเทียบให้ฟังว่า เหมือนกับลมหายใจ
ทีนี้เราทำงานทุกแขนงอยู่
เราเคยบ่นไหมว่าเราไม่ได้หายใจ
มันจะยุ่งยากสักเท่าไรก็ต้องพยายามหายใจอยู่เสมอ
เพราะมันเป็นของจำเป็นอยู่อย่างนี้

การประพฤติปฏิบัตินี่ก็เหมือนกัน
เมื่อเรามีโอกาสหายใจอยู่เมื่อเวลาเราทำงาน
เราก็มีโอกาสที่จะประพฤติปฏิบัตินั้นอยู่ทั้งนั้น ในชีวิตฆราวาสของเรา

ก็เพราะว่าการประพฤติปฏิบัติก็คือความรู้สึกในใจของเรา
ไม่ต้องไปแยกที่ไหน
ทำอยู่เดี๋ยวนี้ก็รู้เดี๋ยวนี้ ไม่ใช่ไปทำอย่างอื่น

ถ้าเราไปคิดว่าเราทำงานอยู่ เราไม่ไปปฏิบัติก็เรียกว่าเราขาดไป
ก็เพราะว่าการปฏิบัตินั้นอยู่ที่จิต ไม่ใช่อยู่ที่การงาน ไม่ใช่อยู่ที่อื่น

เราลองทำความรู้สึกเข้าแล้วเป็นต้น
มันก็มีไปทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางจิตหมด
เป็นฆราวาสอยู่ก็ได้ แต่ว่าทำปัญญาให้รู้เรื่องของมัน รู้เหตุทุกข์จะเกิด

ดูเหมือนว่าในครั้งพุทธกาลนั้น
ฆราวาสที่ประพฤติธรรม ก็มิใช่น้อย เยอะเหมือนกันนะ
อย่างนางวิสาขา ประวัติของท่านน่ะ
เป็นโสดาบันบุคคล มีครอบครัวอยู่นะ นี่เป็นต้น

มันคนละตอนกันอย่างนี้ อันนี้ก็ไม่ต้องสงสัย
แต่ว่ากิจการงานของเรานั้นก็เป็นสัมมาอาชีวะ

นางวิสาขานั้นอยู่ในบ้านก็ไม่เหมือนเพื่อน
ความรู้สึกนึกคิดไม่เหมือนเพื่อน
มันเป็นสัมมาอาชีวะเป็นความเห็นที่ถูกต้องอยู่
การงานมันก็ถูกต้องทั้งนั้น

ถ้าจะเอาแต่พระจะได้หรือ พระมีอยู่กี่องค์ในเมืองไทยนี้
ถ้าโยมไม่เห็นบุญไม่เห็นกุศลไม่เห็นเหตุปัจจัยแล้ว มันก็ไปไม่ได้

ฉะนั้นการประพฤติปฏิบัติของพระและฆราวาสนั้นมันจึงรวมกันได้
แต่ว่ามันยากสักนิดหนึ่งสำหรับบุคคลที่ยังไม่เข้าใจ

เป็นฆราวาสมันก็คือไม่เป็นทางที่จะปฏิบัติโดยตรง
แต่ว่าพระออกบวชมาแล้วน่ะ มุ่งโดยตรงไม่มีอะไรมาขัดข้องหลายอย่าง

แต่ถ้าปัญญาไม่มีแล้วก็เท่ากันแหละ
ถึงไปอยู่ในที่สงบมันก็ทำตัวเราให้สงบไม่ได้

ถึงอยู่ในที่คนหมู่มาก หากว่ามันไม่สงบ
ผู้มีปัญญาก็ทำความสงบได้ มันเป็น


ขอขอบคุณ
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=13912

 

ฟังเพลงบรรเลงดูบ้างครับเย็น ๆ สบาย ๆ มีให้ฟังหลากหลายเครื่องดนตรี
ลองดาวน์โหลดตัวอย่างมาฟังได้ครับ


>>Link to Download<<
ขอขอบคุณ http://thai.greenmusic.org

 

นึกถึงตอนเด็กๆ เราก็มีเพื่อนเยอะยังเงี้ยะ แต่กลางคน เหลือ 3 คน​

​

แล้วเพื่อนฉัน ใครหว่า

ชายคนหนึ่งมีเพื่อนเกลออยู่ 3 คน

เกลอคนที่ 1 เขารักมาก ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเกลอคนนี้
เกลอคนที่ 2 เขารักรองลงมาจากคนแรก
เกลอคนที่ 3 เขาไม่สนใจ และไม่เคยทำอะไรเพื่อเกลอผู้นี้เลย

ต่อมาในไม่ช้าไม่นาน เขาก็ได้ตายลง ความที่จิตเขาผูกพันกับอยู่กับเกลอคนที่หนึ่ง เขาจึงไปหา แต่เกลอคนนี้ไม่ไยดีเขาเลย เขาพูดด้วยก็ไม่ยอมเจรจาตอบ เขารู้สึกเสียใจมาก และนึกเสียดายว่าขณะที่มีชีวิตอยู่เขาไม่ควรทุ่มเทเพื่อเกลอคนนี้

จากนั้นเขาจึงไปหาเกลอคนที่ 2 เกลอผู้นี้ดีกว่าเกลอคนแรกตรงที่ตามไปส่ง เมื่อเขาเดินทางไปปรโลก แต่ส่งเพียงครึ่งทางก็กลับ

คงมีแต่เกลอคนที่ 3 เท่านั้นที่ติดตามเขา และร่วมเดินทางไปกับเขาตลอดเส้นทาง ไม่เคยทอดทิ้งเขาแม้เพียงอึดใจเดียว

หลังจากฟังจบขอถามนะว่า รู้ไหมว่าเกลอคนที่ 1, 2 และ 3 เป็นใครกันบ้าง

ลองคิดกันก่อนนะ แล้วค่อยดูเฉลย

เกลอคนที่ 1 คือ ทรัพย์สมบัติ เพราะเวลาเรามีชีวิตอยู่ เราจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา แต่พอเราตายมันกลับไม่ไปกับเรา แถมเราพูดด้วย มันก็ไม่พูดกับเรา

เกลอคนที่ 2 คือ ลูกเมีย ญาติพี่น้อง เพราะพอเราตาย เขาก็ทำบุญให้เรา ทำศพให้ แปลว่า เขาไปส่งเราแค่ครึ่งทาง

เกลอคนสุดท้าย คือ บุญกับบาป เมื่อเราตายไป เราไม่สามารถเอาอะไรไปด้วยได้ ยกเว้นเพียงแค่บุญกับบาปเท่านั้น ที่จะตามเราไป เพราะฉะนั้น เราต้องเอาใจใส่เกลอคนที่ 3 ให้มาก โดยเฉพาะ คนที่ ชื่อนายบุญ ส่วนนายบาป เราต้องหนีให้ไกล

อย่าได้เอาไปเป็นเพื่อนร่วมทางโดยเด็ดขาด
จำไว้ว่าใครที่มัวหลงใหลเอาใจแต่เกลอคนที่หนึ่งจึงเป็นคนโง่

หลังจากฟังจบแล้วได้แง่คิดอะไรกันบ้างไหม ? ถ้าจะดี ฟังจบแล้วช่วยเล่าต่อให้คนที่ยังไม่ตื่นตัวอีกหลายๆ คนด้วย


http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=18374