ขอเชิญร่วมทำบุญสงเคราะห์พระภิกษุสงฆ์อาพาธ

<!-- END WEBSTAT CODE --><TABLE height="95%" width="99%" align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top width="75%"><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=5 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD><TABLE borderColor=white cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" border=2><TBODY><TR><TD><TABLE cellSpacing=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><!--Last Update : 14 พฤษภาคม 2551 16:17:36 น.-->พระพุทธประวัติ ตอนที่ ๗๑ | ทรงทำอิทธิปาฏิหาริย์โปรดชฎิล
<!-- Main -->พระพุทธประวัติ ตอนที่ ๗๑ : ทรงทำอิทธิปาฏิหาริย์โปรดชฎิล

ทรงทำอิทธิปาฏิหาริย์โปรดชฎิล

กาลต่อมา เมื่อพระบรมศาสดาเสด็จไปเสวยภัตตาหารของชฎิลแล้ว ก็กลับมาสถิตยังพนาสณฑ์ที่อาศัย ครั้นรุ่งขึ้น กัสสปชฎิลไปทูลนิมนต์ฉันภัตตาหาร จึงตรัสว่า

 

ใครรู้บ้างไหมว่า กิเลส ที่เป็นตัวป่วนแห่งจิตนั้น มันแยก ชนชาติ เชื้อชาติหรือเปล่า? ลองอ่านบทความนี้ดูเอาแล้วกัน...


กิเลสไทย กิเลสฝรั่ง

<!-- Main -->จะเป็นใครมาจากไหนก็ตาม จิตใจนั้นเหมือนกันหมด นับถือศาสนาอะไรหรือไม่นับถือศาสนาเลย จิตใจนั้นจะเหมือนกัน สุขใจทุกข์ใจเป็นอย่างไร สุขมากทุกข์มาก เป็นอย่างไร มีความรู้สึกเหมือนกันหมด ฝรั่งมีร่างกายสูงใหญ่ ใหญ่แต่กาย ใจไม่ได้ใหญ่ไปด้วย คนไทย คนลาว คนเขมร คนเวียดนามตัวเล็ก ใจก็ไม่เล็ก ใจก็ไม่ได้ใหญ่ เมื่อถูกกิเลสเข้าครอบงำ ตัวเล็กก็ฆ่าตัวใหญ่ได้ ตัวใหญ่ ก็ฆ่าตัวเล็กได้
เพราะฉะนั้น ท่านจึงว่า จะเป็นใครมาจากไหน จิตใจนั้นเหมือนกัน เมื่อรู้ว่า คนเหมือนกันที่ใจ ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ใจ พระพุทธเจ้าพระองค์จึงสอนแต่เรื่องจิตใจ สอนให้รู้ว่า จะสุขจะทุกข์อยู่ที่ใจ ธรรมะที่พระองค์ ทรงสั่งสอนมาเป็นเวลาอันยาวนาน เมื่อย่อลงมาแล้วคือ ความไม่ประมาท

ความไม่ประมาทคืออย่างไร คือ ให้มีสติรับรู้ อารมณ์อยู่ทุกลมหายใจ มีสติรับรู้อารมณ์นั่นแหละ คือ เรื่องจิตใจ รู้ไปทำไมเรื่องจิตใจ รู้เรื่องจิตใจจะได้รู้ความจริง ในตัวเรา ความจริงที่ว่า นี้คือตัวสัจธรรม ท่านผู้ฟังอาจจะหลอกตัวเองได้ แต่ท่านไม่สามารถจะหลอก ตัวสัจธรรมได้ ตัวสัจธรรมไม่พลิกผันไปตามใจใคร สัจธรรมคือความจริง

อะไรเป็นเหตุกั้นไม่ให้เรายอมรับความจริง ตามที่มันเป็นก็คือกิเลส กิเลสมันปิดมันกั้น มันหักจิตของเราออกจากความจริงมันหลอกมันลวงเราสารพัดอย่าง ไม่ว่าไทย ไม่ว่าฝรั่ง ไม่ว่าจีน ไม่ว่าลาว เขมร เวียดนาม ถูกกิเลสลวงให้หลงด้วยกันทั้งนั้น กิเลสคนไทยมันก็ยุยง ส่งเสริมให้คนไทยทะเลาะกัน บางทีมันก็ให้ไปทะเลาะกับฝรั่ง กิเลสฝรั่งมันส่งเสริมหลอกให้ฝรั่งทะเลาะกัน บางทีมันก็ให้ไปทะเลาะกับคนไทยหรือชาติอื่นๆ ดีไม่ดี มันยังยุให้พระทะเลาะกันก็ได้ หรือยุให้พระกับโยม ทะเลาะกันก็ได้

อยากให้รู้ว่าเราถูกกิเลสหลอกกิเลสลวง นั่งพิจารณาหาความจริงในจิตใจของเราดู จะได้พบกับความจริง อย่างเราอยากได้แหวนเพชรสักวงราคาค่อนข้างแพง กิเลสมันก็ปรุงแต่งจิตของเราให้งดงาม สวยหรูเมื่อใส่แหวนเพชรวงนี้ คนจะได้เกิดความสนใจในตัวเรา หรือคนอื่นจะได้ชื่นชมในความมั่งมีของเรา เราดีเราเด่นกว่าคนอื่น แล้วแต่กิเลสมันจะแต่งแต้มจิตของเราให้เป็นไป เราขาดสติยับยั้งไม่ได้พิจารณาถึงความจริง หลงกลลวงของกิเลส ทำให้ทะเลาะกัน เพราะแหวนเพชรขึ้นมา ทางฝ่ายอยากได้ก็จะเอาให้ได้ ทางฝ่ายไม่อยากให้ซื้อก็บอกว่ามันแพงไป ไม่มีเงิน เอาเงินไปทำอย่างอื่นไม่ดีกว่าหรือ กิเลสก็ยิ้มเยาะชอบใจ ยิ่งสนับสนุนให้เราทะเลาะกันมากขึ้น พร้อมกันนั้น ก็ปวดหัวมากขึ้นตามแรงผลักดันของกิเลส

ถ้ามาพิจารณาถึงความจริงคือตัวสัจธรรมแล้ว ไม่น่าจะมาปวดหัวเพราะเรื่องอย่างนี้เลย มีแหวนพชร หรือไม่มี นิ้วมือมันไม่รู้เรื่องเลย ใครจะจนจะรวยมันก็ไม่รู้ มันก็เป็นนิ้วมืออยู่อย่างนั้นหรือร่างกายของเราที่เป็นส่วนเนื้อหนังนั้นมันก็อยู่ของมันอย่างนั้นตามธรรมชาติ ตามธรรมดาของมัน มันไม่รู้ว่าใครดีใครเลวกว่ามัน ใครจะแข่งใครจะข่มใคร มันไม่รู้ทั้งนั้น มันเป็นความจริง เป็นสัจธรรมอยู่อย่างนั้น ไม่เข้าใครออกใคร อยากเอาชนะกิเลสเอาชนะใจตัวเอง ก็ต้องพิจารณาหาความจริงอย่างนี้ ถ้าไม่อย่างนั้นแล้วเราก็จะต้องเจ็บปวด เพราะกิเลสนี้ไม่มีวันจบสิ้น อาตมาผู้แสดงธรรมก็แสดงตามหลักสัจธรรม ต้องพูดถึงความจริงเปิดเผยความจริงให้ท่านผู้ฟังได้รู้ความจริง ถ้าไม่พูดความจริงเปิดเผยความจริง ท่านผู้ฟังก็ไม่รู้ความจริง ไม่รู้ความจริงก็อยู่เหนือทุกข์ไม่ได้ ก็ต้องเป็นทุกข์เรื่อยไป ไม่ว่าคนไทย ไม่ว่าคนฝรั่งก็จมอยู่ในวังวนอย่างนี้ ยากที่จะข้ามวังวนหรือความทุกข์ได้ ทะเลาะกันอย่างไรก็จะทะเลาะกันอยู่อย่างนั้น อิจฉากันอย่างไรก็จะเป็นอยู่อย่างนั้น


ความเหมือนกันของจิตใจ อย่างคนไทยโกรธ จะโกรธมากหรือโกรธน้อย ก็เหมือนกับฝรั่งโกรธ ฝรั่งโกรธมากโกรธน้อยหรือไม่โกรธเลย ภาวะของจิตเป็นอย่างไร ชาติอื่นๆ ก็เป็นอย่างนั้น คนไทยสุขทุกข์ใจเป็นอย่างไร ชาติอื่นก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน คนไทยทุกข์ เพราะความพลัดพรากจากกันเป็นอย่างไร คนอื่นๆ ชาติอื่นๆ ก็เป็นอย่างนั้นไม่ต่างกันเลย

มีฝรั่งคนหนึ่งไปนั่งเฝ้าที่ฝังศพด้วยความเศร้าโศก อาลัยอาวรณ์ถึงคนที่ตายไป ลูกศิษย์พาอาตมาไปดูที่ฝังศพของแม่เขาที่ป่าช้าแห่งเดียวกันนั้น จึงได้เห็นฝรั่งคนนั้น ดูเขาแล้ว เขาทุกข์มากเหลือเกินน่าสงสาร ทำให้เกิดความคิดขึ้นมาว่า ใจนี้มันเหมือนกัน ทุกคนไม่ต่างกันเลย ในเรื่องรับสุขรับทุกข์ คนไทยเป็นสุขเป็นทุกข์อย่างไร คนฝรั่งก็เป็นสุขเป็นทุกข์อย่างนั้นไม่ต่างกันเลย ทำให้เข้าใจสัจธรรมมากขึ้น

เราเห็นฝรั่งมันตัวใหญ่สูง ตึกรามบ้านช่องใหญ่ พร้อมทุกสิ่งทุกอย่างทางวัตถุจะว่าเจริญที่สุดกว่าประเทศใดๆ ในโลกก็ว่าได้ แต่ภาวะของจิตที่ถูกกิเลสครอบงำนั้นไม่ต่างกันเลยกับประเทศหรือคนในประเทศที่ด้อยพัฒนา เพราะฉะนั้น อาตมาจึงเน้นอยู่ตลอดเวลาว่า พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงสอนคนทั้งโลก ท่านยกเรื่องจิตขึ้นมาเป็นเรื่องแรก จะชั่วจะดีจะเลวอย่างไรขึ้นอยู่ที่จิตทั้งหมด ท่านให้เราเรียนรู้เรื่องจิตอย่างเดียว แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นมาเอง ปัญหาที่เราได้รับกันอยู่ทุกวันนี้ ล้วนแล้วเกิดมาแต่จิตที่ถูกกิเลสปรุงแต่ง แต่งให้รักแต่งให้ชังแต่งให้โอ้อวดว่า ฉันนี้เป็นหนึ่ง คนอื่นด้อยกว่าฉัน ของฉันดีกว่าทั้งหมด แม้แต่ไอเดียของฉันก็เหนือกว่าคนอื่นๆ ทั้งหมด จัดงานอะไรขึ้นมาก็หลงตัวเองอยู่นั่นแหละว่า ฉันจัดได้ ดีกว่าคนอื่น จิตของเราถูกกิเลสปรุงแต่งอยู่อย่างนี้ จึงหาความสงบไม่ได้เลย มีแต่เรื่องปวดหัวมีแต่เรื่องเดือดร้อนไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ว่าคนไทย ไม่ว่าคนฝรั่ง หรือชาติไหนๆ ก็ตาม เป็นอยู่อย่างนี้วันแล้ววันเล่า

เหตุที่นำเรื่องนี้มาแสดงก็เพื่อให้ท่านผู้ฟังได้ทำความเข้าใจกับกิเลสว่า มันร้ายจริงๆ มันครองใจของคนทั้งโลก มันทำให้คนวุ่นวายไปทั้งโลก แม้แต่ในครอบครัวของท่านผู้ฟังที่มันยอมรับกันไม่ได้ ขัดแย้งกันอยู่ตลอดเวลา ท่านอย่าไปโทษดวงไม่สมพงษ์กัน วันเดือน ปี เกิดเข้ากันไม่ได้ ให้โทษกิเลสที่เกาะกินใจท่านนั่นแหละ อย่าไปโทษอย่างอื่นเลย รีบถ่อรีบพาย ตะวันจะสาย ตลาดจะวาย สายบัว จะเน่า เสียก่อนนะคุณโยมให้รีบขวนขวายปราบกิเลสให้ราบคาบแล้วเราจะได้มีความสุขสงบ ภายใต้บารมีธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตลอดไป

ที่มา
http://www.sala-sara.net/wizContent.asp?wizConID=192&txtmMenu_ID=7

 

คงจะเหนื่อยสุดชีวิตเลยครับ เพราะต้องเดินทางไปกลับทุกอาทิตย์แม้จะไม่ได้ขับรถเองก็ตาม มีทั้งงานโรงเรียน งานสังคม บวกกับครอบครัวอีก คิดว่าไงล่ะ?
บริหารลูกชาวบ้านเป็นพันคน งานนี้จับนั่งสมาธิให้หมดซะดีมั๊ง ว่ามั๊ย...

 

วันนี้ผมได้ไปหาปู่ครับ

ท่านปู่บอกไว้ 2 สิ่งคือ

1. มีสติ

2. ไม่ประมาท

ที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยได้โพสอะไร เพราะไม่ค่อยจะมีข้อมูลครับ

งานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมา ได้หนังสือพอมาสมควร

ได้อ่านแล้วจะมาเล่าสู่กันฟังครับ

ตอนนี้ไม่ค่อยอยากจะดูใครครับ

ดูแต่เราก่อนครับ ดูตัวเราครับ

จิตใจมันเอาเราเรื่อยครับ

บางทีรู้ตัวเอง ก็ดันทำไปสะ ดื้อๆ




อีกสิ่งหนึ่งที่ท่านปู่สอน หลายครั้งที่พยายามบอก พูดเพื่อหวัง

ความเข้าใจที่ถูกต้อง

กลับได้มุมที่แย่กว่านั้น เถียงไปเถียงมาทำไม ใช่ที่

ก็ไม่พูดไม่บอกดีกว่า ทำเรา ทำดี

พิจารณาให้ถี่ถ้วนดีๆ พิจารณาให้เหมาะ

พี่ใหญ่บอกเสมอ หมั่นใช้ปัญญา

จะเป็นสิ่งที่บอกเราว่า ทางที่ควร ที่เหมาะสม คืออะไร ไปทางนั้นครับ




กรรมเรา ก็มีเป็นของเราอยู่ครับ

ซึ่งเป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนครับ

หมั่นทำบุญ สร้างใจที่ดี เป็นกุศลช่วยใจเราครับ

ช่วยครอบครัว ช่วยลูกหลานครับ

สาธุครับ

 

วันนี้โอนเงินเข้าบัญชีทุนนิธิสงเคราะห์สงฆ์อาพาธ อ.ประถม จำนวน 300 บาท ผมตั้งใจไว้ว่าจะทำให้ได้ทุกเดือนมากบ้างน้อยบ้างตามกำลังทรัพย์ในแต่ละเดือน เรื่มเดือนพฤศจิกายนเป็นครั้งแรก

 

28-10-2008 11:42 AM
channarong_wo

มีเรื่องบุญนำมาฝากครับ
เมื่อวานมีโอกาสได้คุยกับเพื่อนสมัยมัธยมต้น ตั้งแต่จบมาก็เพิ่งได้คุยกันทางโทรศัพท์
เพื่อนคนนี้มีเรื่องเดือดร้อน คือลูกของเพื่อนเลือดออกในสมองต้องผ่าตัดสมองด่วน ทำให้ต้องการเกล็ดเลือดกรุ๊ป AB อย่างมาก
ท่านใดมีเลือดกรุ๊ปนี้ ขอความเมตตาด้วยนะครับ เห็นว่าอยู่ที่ รพ.สระบุรี หากพี่น้องอยู่แถวนั้น(ไกลก็ได้นะ)และเลือดกรุ๊ปตรงตามต้องการ
ก็อย่าลืมทำบูญใหญ่นะครับ รายละเอียดผมอาจคงต้องถามเพื่อนอีกที หากมีผู้แจ้งความประสงค์...รบกวนช่วยPMบอกผมที
...โมทนาบุญด้วยนะครับ....ชาญ

มีข่าวมาแจ้งครับ...น้องคนที่ต้องการเลือดตอนนี้เสียแล้ว ได้รับแจ้งเมื่อคืนนี้

 

ขอแสดงความยินดีกับ คุณครูคนใหม่ ด้วยนะครับ ดีจังจะได้ขอคำปรึกษากับคุณครูอย่างใกล้ชิด หากบทเรียนใดไม่เข้าใจหรือไม่กระจ่าง ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับคุณครู

 

สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ได้โอนเงิน 2,000.-บาท(11.42.17 3/11/2008 1702)

เพื่อร่วมทำบุญช่วยเหลือ พระสงฆ์อาพาธ

ขอให้อานิสงค์แห่งบุญนี้ช่วยคุ้มครองอาม่า พ่อ แม่ ชิน9 น้องๆ ญาติๆ บริวาร ครูบา

อาจารย์ ผู้มีพระคุณ เพื่อนๆ คนไทยทุกคน มวลสรรพสัตว์ทั้งหลาย สัมพเวสี ภูติผี

เปรตปีศาจ และเทพ เทวดาทุกองค์ ร่วมอนุโมทนาบุญกุศลและร่วมรับบุญกุศล ด้วยเทอญ

สาธุ

 

ขอกราบขอบพระคุณและโมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยนะครับที่ช่วยกันเสียสละทรัพย์เพื่อช่วยเหลือพระสงฆ์ที่กำลังอาพาธกับทางทุนนิธิสงคราะห์สงฆ์อาพาธอ.ประถม อาจสาคร ขอบพระคุณครับ
โมทนา สาธุ โมทนา สาธุ โมทนา สาธุ

ตอนเว็บไซท์บรมครูพระเทพโลกอุดรใช้ได้แล้วนะครับ แต่ข้อมูลอาจจะยังไม่สมบูรณ์นักเพราะกำลังจัดทำเพิ่มเติมในส่วนของข้อมูลและกราฟิก แต่ก็สามารถดูข้อมูลได้บางส่วนแล้วนะครับอีกซัก 2-3 วันคงจะเสร็จเต็มรูปแบบเสียที ถ้าทุกๆท่านมีอะไรที่จะเสนอแนะข้อคิดเห็นเกี่ยวกับเว็บไซท์ก็บอกได้เลยนะครับ ยินดีน้อมรับข้อคิดเห็นเพื่อนำมาปรับปรุงเว็บไซท์ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นครับ

http://www.pratheplokudon.com

 

เรียน ท่านพันวฤทธิ์

ร่วมบุญเพิ่มเติม ครับ

ฝากที่เคาเตอร์ สาขาเอสพานาด เข้าบัญชี 348-123-245-9

วันที่ 3/11/2551 เวลา 19:03 น. จำนวน 300 บาท ครับ

ขอแสดงความยินดีกับ ท่านผู้บริหารโรงเรียน คนใหม่ ด้วยครับ

โมทนาบุญกับทุกท่าน ครับ

 

1.ความคิดเห็นผมว่าน่าจะเพิ่มเกี่ยวกับการทำบุญของทุนนิธิด้วยนะครับ
ทำเป็นเพจสรุปแต่ละเดือน ๆ ใช้จ่ายอะไรบ้างและรูปกิจกรรมเหมือนเป็น portfolio ก็น่าจะดีครับ
2.น่าจะเพิ่มวัตถุประสงค์เกี่ยวการจัดทำเว็บไซท์ และแสดงเจตนารมย์
เพราะเดี๋ยวนี้มักจะมีข่าวเกี่ยวกับการหลอกลวงให้คนหลงงมงายโดยอาศัยชื่อหลวงปู่เทพโลกอุดร
แล้วคนที่ผ่านเข้ามาเขาจะเข้าใจผิดเอาครับ

 

วันนี้ผมได้เงินมาจำนวน 3000 บาทเฉพาะอาจารย์ท่านหนึ่ง

จะมาร่วมบุญกับเราด้วยครับ

และที่ผมอีกจำนวนครับ

อาจารย์ท่านนี้จะไปร่วมบุญด้วยครับ

สาธุครับ

 

ภาพอัศจรรย์
รอยพระพุทธบาทน้ำทิพย์ บ้านภูพานทอง อ.ภูพาน จ.สกลนคร

ถ่ายภาพออกมาได้ภาพรอยพระพุทธบาทเป็นสีทองพร้อมมีเล็บที่นิ้วรอยพระพุทธบาทครบถ้วนและชัดเจน

จากภาพทั้งสองภาพนี้ถ่ายจากรอยพระพุทธบาทรอยเดียวกันปรากฏภาพบนฟิลม์แต่มีลักษณ์แตกต่างกัน

ภาพรอยพระพุทธบาทน้ำทิพย์นี้ ถ่ายโดย หลวงปู่แฟ๊บ สุภทฺโท วัดป่าดงหวาย อ.บ้านม่วง จ.สกลนคร ถ่ายเมื่อวันที่ ๒๔ กรกฏาคม ๒๕๔๐
http://palungjit.org/showthread.php?t=68872



กิจกรรมทุนนิธิฯในเดือนพฤศจิกายนนี้นับว่าเป็นโอกาสที่ท่านทั้งหลายจะได้ทำบุญกับพระอริยะสงฆ์ โดยทางทุนนิธิฯจะมอบเครื่องดูดเสมหะให้กับโรงพยาบาลที่หลวงปู่แฟ๊บดำริสร้างขึ้น จำนวน 2 เครื่อง

 

ฤทธิ์เป็นของเล่น
หลวงปู่กินรี จันทิโย​

ท่านกล่าวว่าสิ่งเดียวที่ควรค่าแก่การสรรเสริญคือ การปฏิบัติธรรม สิ่งมหัศจรรย์ทั้งหลายเป็นเพียงของเล่นยามว่างของครูบาอาจารย์เท่านั้น
แต่กับวัตถุมงคล เครื่องราง ของขลัง ท่านก็อนุโลมให้ทำ และท่านก็ทำด้วยตนเองออกแจก เช่น ตะกรุด ซึ่งว่ากันว่าดีนักหนา เคยมีตำรวจกลุ่มหนึ่งมากราบท่าน และได้รับตะกรุดไปคนละดอก ขากลับออกจากวัด (สมัยนั้น) โดนดักยิงถล่มแต่ไม่มีใครถูกกระสุน ต้องรีบย้อนกลับมาวัด พบท่านยืนรออยู่หน้าวัด และท่านบอกว่ากลับไปทางเดิมนั่นแหละ ไม่ต้องหนีมาทางนี้ก็ได้
ลุงเกลี้ยง อุกาพรหม ผู้เคยติดตามใกล้ชิดหลวงพ่อชา ก็เคยบอกว่าตะกรุดของหลวงปู่กินรีนั้นห้ามปืนจนแตกได้
มีบ้านคนถูกไฟไหม้ แต่หน้าต่างบานหนึ่งที่มียันต์ของหลวงปู่เขียนติดไว้กลับไม่ถูกไฟไหม้เลย นับว่าแปลกดี

ขอขอบคุณ
http://www.dharma-gateway.com/

 

หลวงปู่กินรี จันทิโย
วัดกันตะศิลาวาส บ้านสองคอน อำเภอธาตุพนม​

พระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท) รำพึงถึงหลวงปู่กินรี จันทิโย ครั้งหนึ่งว่า

 

หลวงปู่คำคะนิง จุลมณี
วัดถ้ำคูหาสวรรค์ อ. โขงเจียม จ. อุบลราชธานี

​

ขออนุญาตคัดลอกมาบางส่วนนะครับ

พบหลวงพ่อปาน(พระครูวิหารกิจจานุการ)วัดบางนมโค
ท่านได้ออกจาริกธุดงค์ในปีหนึ่ง เดินธุดงค์คราวนี้หลวงพ่อปานได้นำศิษย์เอก ๔ รูป ไปด้วยมีหลวงพ่อฤาษีลิงดำ(พระราชพรหมยาน วัดท่าซุง) หลวงพ่อฤาษีลิงขาว หลวงพ่อฤาษีลิงเล็ก และพระเขียน หลวงพ่อปานพาลูกศิษย์ธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพรเพื่อบำเพ็ญสมณธรรม มุ่งหน้าไปทางภาคเหนือ ข้ามเขตชายแดนลึกเข้าไป กระทั่งเข้าเขตเชียงตุง
วันหนึ่ง...คณะของหลวงพ่อปานได้ผ่านไปถึงถ้ำแห่งหนึ่ง และได้พบกับปะขาวคำคะนิง ขณะนั้นท่านปล่อยผมยาวรุงรังมาถึงเอว หนวดเครางอกยาวรุ่ยร่าย นุ่งห่มด้วยผ้าซึ่งดูไม่ออกว่าเป็นผ้าสีอะไร เพราะปุปะและกระดำกระด่าง หลวงพ่อปานจึงเปรยขึ้นว่า
"นี่พระหรือคน ? "
"ไอ้พระมันอยู่ที่ไหน ? เฮ้ย ! พระมันอยู่ที่ไหนวะ ? " พูดสวนด้วยน้ำเสียงขุ่นเหมือนไม่พอใจ
"อ้าว..ก็เห็นผมยาว ผ้าก็อีหรุปุปะ สีเหลืองก็ไม่มี แล้วใครจะรู้ว่าเป็นคนหรือพระล่ะ ?"
"พระมันอยู่ที่ผมหรือวะ ?"
"ไม่ใช่" หลวงพ่อปานตอบยิ้มๆ
"แล้วพระมันอยู่ที่ไหนเล่า?"
"พระน่ะอยู่ที่ใจใสสะอาด"
"ถ้าอย่างนั้นละก้อ เสือกมาถามทำไมว่าเป็นพระหรือคน"
"เห็นผมเผ้ารุงรังอย่างนั้นนี่ ใครจะไปรู้เล่า?"
"ก็ในเมื่อพระไม่ได้อยู่ที่ผม ไม่ได้อยู่ที่ผ้าแล้วเสือกมาถามทำไม ทำไมไม่ดูที่ใจคน ไอ้พระบ้านพระเมืองกินข้าวชาวบ้านแบบนี้อวดดี มันต้องเห็นดีกันละ"
พูดจบ ปะขาวคำคะนิงก็หยิบเอาหวายยาวประมาณหนึ่งวาโยนผลุงไปตรงหน้า หวายเส้นนั้นกลายสภาพเป็นงูตัวใหญ่ยาวหลายวาน่ากลัว ชูคอร่าก่อนจะเลื้อยปราดๆ เข้ามาหาหลวงพ่อปานพระลูกศิษย์เห็นอย่างนั้นต่างถอยไปอยู่เบื้องหลังหลงพ่อปาน
หลวงพ่อปานไม่ได้แสดงอาการแปลกใจหรือตื่นกลัวท่านก้มลงหยิบใบไม้แห้งขึ้นมาใบหนึ่งแล้วโยนไปข้างหน้า ใบไม้นั้นก็กลายเป็นนกขนาดใหญ่คล้ายเหยี่ยวหรือนกอินทรี
นกซึ่งเกิดจากอิทธิฤทธิ์โผเข้าขยุ้มกรงเล็บจับลำตัวงูใหญ่เอาไว้แล้วกระพือปีกลิ่วขึ้นไปเหนือทิวยอดไผ่ ต่อสู้กันเป็นสามารถงูฉกกัดและพยายามม้วนตัวขนดลำตัวรัด ขณะที่นกใหญ่จิกตีและจิกขยุ้มกรงเล็บไม่ยอมปล่อย แต่ไม่มีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดแพ้ชนะ ตราบกระทั่งร่วงหล่นลงมาทั้งคู่พอกระทบพื้นดิน งูกลายเป็นช้างป่าตัวมหึมา งายาวงอนส่วนใบไม้แห้งแปรรูปเปลี่ยนเป็นเสือลายพาดกลอน แล้วสองสัตว์ร้ายก็โผนเข้าสู้กันใหม่ เสียงขู่คำรามของเสือเสียงโกญจนาทของพญาคชสารแผดผสานกึกก้องสะท้านป่า
นี่ไม่ใช่ภาพมายา แต่เกิดจากฤทธิ์อภิญญา! ครั้นสองตัวประจัญบานไม่รู้แพ้ชนะได้ครู่หนึ่งก็หายไป ปะขาวยาวหนวดยาวเครารุงรังได้บันดาลให้เกิดไฟลุกโชติช่วงประหนึ่งจะมีเจตนาจะให้ลามมาเผา แต่หลวงพ่อปานก็บันดาลพายุฝนสาดซัดลงมาดับไปเกิดฝุ่นตลบคลุ้งไปทั้งป่า
ลองฤทธิ์กันหลายครั้งหลายครา ปรากฏว่าไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ แทนที่ทั้งสองฝ่ายจะโกรธเกรี้ยว กลับทรุดลงนั่งหัวเราะด้วยความขบขัน
คณะศิษย์ของหลวงพ่อปานพากันประหลาดใจ หลวงพ่อปานจึงอธิบายว่า "เขากับฉันเป็นเพื่อนกัน" พร้อมกันนั้นก็หันไปพูดกับปะขาวผมยาวหนวดเครารุงรังว่า ลูกศิษย์ของท่านนั้น "เอาจริง"
หมายถึงปรารถนาบรรลุสู่พระนิพพานกันจริงๆ ทุกรูป การที่ท่านและปะขาวผมยาวเล่นฤทธิ์ประลองกันก็เพื่อให้ศิษย์ทุกคนได้เห็น "ของจริง"
แล้วหลวงพ่อปานก็ให้คณะศิษย์ของท่านเข้าไปทำความเคารพ ซึ่งปะขาผมยาวก็ได้นอบน้อมถ่อมตนว่าท่านไม่ได้เก่งกาจเกินว่าหลวงพ่อปานเลยแม้แต่น้อย
หลวงพ่อปานและศิษย์ของท่านพักอยู่กับปะขาวผมยาวนานนับครึ่งเดือนเพื่อให้ทุกรูปได้รับคำแนะนำสั่งสอนด้านอภิญญาเพิ่มเติม เมื่อพักอยู่ที่คูหาถ้ำพอสมควรแกเวลาแล้ว หลวงพ่อปานและคณะศิษย์ก็ออกธุดงค์ต่อไป ปะขาวผมยาวคนนั้นก็คือปะขาวคำคะนิง หรือหลวงปู่คำคะนิงนั้นเอง
หลังจากหลวงพ่อปาน วัดบางนมโคและคณะศิษย์ของท่านจากไปแล้วปะขาวคำคะนิงก็ออกเดินทางต่อไป
โยคีคำคะนิง ดั้นด้นไปยังภูอีด่าง ซึ่งสมเด็จลุนพระอริยเจ้าแห่งราชอาณาจักรลาวจำพรรษาอยู่ พร้อมแจ้งวัตถุประสงค์ของตนให้ท่านทราบ สมเด็จให้ความปราณีมอบคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ให้โยคีคำคะนิงไปค้นคว้า ศึกษา ครั้นท่านโยคีคำคะนิงศึกษาธรรมจากพระคัมภีร์เรียบร้อยก็เอาเก็บไว้ที่เดิม มิได้นำมาเป็นสมบัติส่วนตัว โยคีคำคะนิงลงจากภูเขาได้พบชาวบ้าน และได้ทำการรักษาคนป่วยจนหายทุเลา ท่านเดินทางไปเรื่อย เจอใครก็รักษาโรคภัยให้หมด

ขอขอบคุณ
http://www.dharma-gateway.com/monk-hist-index-page.htm

 

วันนี้ผมได้โอนเงิน 500 บาท เข้าบัญชีร่วมทำบุญด้วย
ขอให้ทุกๆคนหายเจ็บหายไข้นะครับ

 

วันนี้เมื่อเวลา 18.27น.ผมได้ฝากเงินจำนวน 300บาทเข้าบัญชี bay 3481232459 pratom f. เพื่อร่วมทำบุญสงฆ์อาพาธ ประจำเดือน พฤจิกายน 51 ขอบคุณครับ

 

วันนี้ด้โอนเงิน๒๐๐ บาท เพื่อร่วมบุญประจำเดือน ครับ

 

<CENTER> </CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER>


<CENTER></CENTER>



<CENTER></CENTER>

<CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER> </CENTER>

วันนี้อ่านตำราเก่าๆที่เก็บสะสมไว้อ่านมาถึงฤกษ์พิเศษที่เรียกว่า มหัทธกรรมโกลาฤกษ์ จึงนึกถึงพระปิยะบารมีที่ทุนนิธิฯโดยพี่ใหญ่และกรรมการร่วมกันสร้างขึ้นมา โดยใช้ฤกษ์นี้ในการสร้างแต่มิใช่ฤกษ์นี้อย่างเดียวครับ มีการผ่านฤกษ์สำคัญหลายวิชา จึงเป็นพระที่ปัจจุบันหาได้ยากหรือจะบอกว่าหาไม่ได้เลยก็ว่าได้ อ่านถึงตอนนี้อย่าพึ่งท้อใจ เพราะเจตนาของคณะกรรมการทุนนิธิฯต้องการสร้างพระนี้ขึ้นมาเพื่อแจกฟรีครับ โดยกฏเกณฑ์ในการแจกมีอยู่ในใจแล้ว ท่านใดมีจิตใจที่มั่นคงในการทำบุญสงเคราะห์สงฆ์อาพาธกับทางทุนนิธิฯ และผ่านเกณฑ์ที่กำหนดไว้ได้รับทุกท่านครับ โดยจะแจกให้ในโอกาสปีใหม่ไทยๆ คือสงกรานต์ครับ

ที่scanมาให้ชมกันบางส่วนเพราะถ้าเอามาทั้งหมดก็ไม่ขลังครับ เดี๋ยวจะรู้ว่าฤกษ์นี้หาง่ายนิดเดียวมีเกือบทุกวัน หุ หุ