anchalee_mata39

เป็นผู้ มีความสำคัญว่าเป็นสิ่งไม่น่ายินดีในโลกทั้งปวงอยู่; เป็นผู้ มีปกติตามเห็นว่าไม่เที่ยงในสังขารทั้งปวงอยู่; มรณสัญญา เป็นสิ่งที่ภิกษุนั้นเข้าไปตั้งไว้ดีแล้วภายในอยู่; ภิกษุ ท.!ธรรม ๕ ประการเหล่านี้แลเมื่อบุคคลเจริญกระทำให้มากแล้ว ย่อมมีเจโตวิมุติเป็นผลและมีปัญญาวิมุติเป็นอานิสงส์

ปฏิปทาเพื่อบรรลุมรรคผลของบุคคลทั่วไป ภิกษุ ท. ธรรม ๕ ประการเหล่านี้ อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมมีเจโตวิมุติเป็นอานิสงส์ ธรรม ๕ ประการเป็นไฉน คือ.ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ มีปกติตามเห็นความไม่งามในกายอยู่; เป็นผู้ มีความสำคัญว่าปฏิกูลในอาหารอยู่

สวัสดีค่ะคุณ อ.ก็ต้องขอขอบพระคุณสำหรับคำชี้แนะ หรือการกระตุ้นเตือนเพื่อจะได้ไม่เสียเวลาในการเดินตามแนวทางของพระพุทธองค์ ก็ต้องพยายามทำความเข้าใจกับทุกๆเรื่องทุกๆเหตุการณ์ให้สอดคล้องกับเหตุปัจจัยที่เิกิดขึ้น

สวัสดีครับ อ.ก็ที่เคยย่อหรือสรุปให้ไปในก่อนหน้านั้น เรื่องธรรม5ประการ+ธรรม 4 ประการ วันนี้ก็ลองสรุปธรรมอีก10 ประการ(อย่าลืมประเด็นสำคัญคือตัวสรุปตัวย่อเราไม่เอาตัวเต็มๆเเล้วมันจะเสียเวลาเเละสับสน)

๑. ธรรมทั้งปวงมี ฉันทะเป็นมูล
๒. ธรรมทั้งปวงมี มนสิการเป็นแดนเกิด
๓. ธรรมทั้งปวงมีผัสสะเป็นตัวเหตุ
๔. ธรรมทั้งปวงมี เวทนาเป็นที่ประชุมลง-ที่รวมลง
๕. ธรรมทั้งปวงมี สมาธิเป็นประมุข
๖. ธรรมทั้งปวงมี สติเป็นใหญ่
๗. ธรรมทั้งปวงมี ปัญญาเป็นยอดยิ่ง
๘. ธรรมทั้งปวงมี วิมุตติเป็นแก่นสาร
๙. ธรรมทั้งปวงมี อมตะเป็นที่หยั่งลง
๑๐. ธรรมทั้งปวงมี นิพพานเป็นสุดท้าย

.......ภิกษุทั้งหลาย ถ้าเหล่าอัญเดียรถีย์ ปริพาชก พึงถามอย่างนี้ว่า อาวุโสทั้งหลาย ธรรมทั้งปวงมีอะไรเป็นมูล? มีอะไรเป็นแดนเกิด? ... มีอะไรเป็นที่หยั่งลง? มีอะไรเป็นที่สุด? พวกเธอถูกถามอย่างนี้แล้ว พึงตอบชี้แจงแก่อัญเดียรถีย์ ปริพาชก เหล่านั้นอย่างนี้ว่า แน่ะ ท่านผู้มีอายุ

เธอจะได้เห็นทางแห่งการกล่าวหาเล็กหรือใหญ่ที่เธออดกลั้น ไม่ได้อยู่อีกหรือ? "ข้อนั้นหามิได้พระเจ้าข้า" ภิกษุ ท.! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้ พวกเธอทั้งหลาย จงกระทำในใจถึงโอวาทอันเปรียบด้วยเลื่อยนี้อยู่เป็นประจำเถิด นั่นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล และความสุขแก่เธอทั้งหลายตลอดกาลนาน.(พุทธวจน)

และจักมีจิตสหรคตด้วยเมตตา อันเป็นจิตไพบูลย์ใหญ่หลวง ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีพยาบาท แผ่ไปสู่โลกถึงที่สุดทุกทิศทาง มีบุคคลนั้นเป็นอารมณ์ แล้วแลอยู่" ดังนี้. ภิกษุ ท.! เธอพึงทำการสำเหนียกอย่างนี้แล. เธอพึงกระทำในใจถึงโอวาทอันเปรียบด้วยเลื่อยนี้ อยู่เนืองๆ เถิด.เมื่อเธอทำในใจถึงโอวาทนั้นอยู่

เพราะเหตุที่มีใจประทุษร้ายต่อโจรนั้น ภิกษุ ท. ในกรณีนั้น เธอพึงทำการสำเหนียกอย่างนี้ว่า "จิตของเราจักไม่แปรปรวน เราจักไม่กล่าววาจาอันเป็นบาป เราจักเป็นผู้มีจิตเอ็นดูเกื้อกูล มีจิตประกอบด้วยเมตตา ไม่มีโทสะภายในอยู่,จักมีจิตสหรคตด้วยเมตตาแผ่ไปยังบุคคลนั้นอยู่

ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีพยาบาท แผ่ไปสู่โลกถึงที่สุด ทุกทิศทาง มีบุคคลนั้นเป็นอารมณ์แล้วแลอยู่" ดังนี้ ภิกษุ ท.! เธอพึงทำการสำเหนียกอย่างนี้แล ถ้าโจรผู้คอยช่อง พึงเลื่อยอวัยวะน้อยใหญ่ของใครด้วยเลื่อยมีด้ามสองข้าง ผู้ใดมีใจประทุษร้ายในโจรนั้น ผู้นั้นชื่อว่าไม่ทำตามคำสอนของเรา

ภิกษุ ท! เมื่อเขากล่าวอยู่อย่างนั้น ในกรณีนั้นๆเธอพึงทำการสำเหนียกอย่างนี้ว่า"จิตของเราจักไม่แปรปรวน เราจะไม่กล่าววาจาอันเป็นบาป เราจักเป็นผู้มีจิตเอ็นดูเกื้อกูล มีจิตประกอบด้วยเมตตา ไม่มีโทสะภายในอยู่ จักมีจิตสหรคตด้วยเมตตาแผ่ไปยังบุคคลนั้น อยู่ และจักมีจิตสหรคตด้วยเมตตา อันเป็นจิตไพบูลย์ใหญ่หลวง

การวางจิตเมื่อถูกกล่าวหา ทางแห่งถ้อยคำที่บุคคลอื่นจะพึงกล่าวหาเธอ ๕ อย่างเหล่านี้มีอยู่คือ ๑.กล่าวโดยกาลหรือมิใช่กาล ๒.กล่าวโดยเรื่องจริงหรือโดยเรื่องไม่จริง ๓.กล่าวโดยเรื่องอ่อนหวานหรือโดยหยาบคาย ๔. กล่าวโดยเรื่องมีประโยชน์หรือไม่มีประโยชน์ ๕. กล่าวด้วยมีจิตเมตตาหรือมีโทสะภายใน

เป็นกายกรรมที่เป็นกุศล มีสุขเป็นกำไร มีสุขเป็นวิบาก" ดังนี้ไซร้.ราหุล! เธอพึงอยู่ด้วยปิติและปราโมทย์ ตามศึกษาในกุศลธรรมทั้งหลายอยู่ ทั้งกลางวันและกลางคืนเถิด.(จาก ม.ม.๑๓/๑๒๘/๑๓๐.) สาธุ....

ซึ่งกายกรรมนั้น ในพระศาสนาหรือในเพื่อนสพรหมจารี ผู้เป็นวิญญูชนทั้งหลาย; ครั้นแสดง ครั้นเปิดเผย ครั้นกระทำให้เป็นของหงายแล้ว พึงถึงซึ่งความระวังสังวรต่อไป. ราหุล! ถ้าเธอพิจารณารู้สึกอยู่ดังนี้ว่า"กายกรรมที่เราทำแล้วนี้ ไม่เป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนเองบ้าง ผู้อื่นบ้าง ไม่เป็นไปเพื่อเบียดเบียนทั้งสองฝ่ายบ้าง

ราหุล! เมื่อเธอกระทำกรรมใดด้วยวาจาแล้ว พึงพิจารณากรรมนั้นว่า "กายกรรมที่เรากระทำแล้วนี้เป็นไปเพื่อเบียดเบียนตนเองบ้าง เบียดเบียนผู้อื่นบ้างเบียดเบียนทั้งสองฝ่ายบ้าง เป็นกายกรรมที่เป็นอกุศลมีทุกข์เป็นกำไร มีทุกข์เป็นวิบาก หรือไม่หนอ" ถ้าเธอพิจารณารู้สึกดังนี้ไซร้ เธอพึงแสดง พึงเปิดเผย พึงกระทำให้เป็นของหงาย

สวัสดีค่ะคุณ อ.ตนเองก็ไม่ได้หวังอะไรมากมาย ต้องการเพียงความสงบ ไม่วุ่นวายกับใครมากนัก อยู่แบบสบายๆทำไปเรื่อยๆเมื่อยังมีโอกาส เพราะไม่รู้ว่าจะหมดโอกาสเมื่อไร เวลาที่จะทำดีต่อไปนั้นเหลืออยู่แค่ไหนก็ไม่สามารถจะรู้ได้ ก็พยายามจะทำวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่สิ่งที่แน่ก็คือความไม่แน่ ประมาทไม่ได้เลยจ้า......

อันมรรคผลที่จะเกิดย่อมหวังได้ในผู้ที่หวังอยู่ หรือมีได้ในผู้ที่ไม่ได้หวังอยู่ก็ตาม ขอเพียงเเต่ผู้นั้น อย่าหยุดเสีย ซึ่ง การกระทำอันเป็นทางที่ต้องดำเนินมาเพื่อให้ถึงซึ่ง สิ่งที่เป็นของทั้งหลายเหล่านั้น
เเละเมื่อถึงเวลาอันสมควรก็ย่อม เห็นได้ ถึงได้ไปโดยเหตุเเละปัจจัยหา ที่จะเป็นไปเพราะสิ่งอื่นไม่

อันมรรคผลที่จะเกิดย่อมหวังได้ในผู้ที่หวังอยู่ หรือมีได้ในผู้ที่ไม่ได้หวังอยู่ก็ตาม ขอเพียงเเต่ผู้นั้น อย่าหยุดเสีย ซึ่ง การกระทำอันเป็นทางที่ต้องดำเนินมาเพื่อให้ถึงซึ่ง สิ่งที่เป็นของทั้งหลายเหล่านั้น

สวัสดี ครับ อ.ก็ขอบคุณในความปราถนาดี เเต่ขออย่าได้คิดไปอย่างนั้น " เพราะกระเเสเเห่งธรรมย่อมพึงถูกต้องอยู่ในเเต่ละบุคคลใครเล่าจะพึงรู้ได้ในกระเเสเเห่งธรรมนั้น มีเเต่ตถาคต เเละผู้ที่มีความสามารถเช่นตถาคตที่พีงรู้ได้"

อีกหนึ่งพระสูตร ภิกษุ ท. อานาปานสติ อันบุคคลเจริญแล้วกระทำให้มากแล้ว อย่างนี้แล ย่อมมีผลใหญ่มีอานิสงส์ใหญ่ ในบรรดาผล ๒ ประการเป็นที่หวังได้คืออรหัตผลในปัจจุบัน หรือถ้ายังมีอุปาทิเหลืออยู่ก็จักเป็น อนาคามี ทั้งสองพระสูตรนี้ขอให้คุณอ.ตั้งมั่นได้แน่นอน ส่วนตนเองจะขอเป็นผู้เดินตามคุณ อ.