โมทนาบุญอย่างเดียวตายจากคนไปเกิดเป็นนางฟ้าบนสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก

โมทนาบุญอย่างเดียวตายจากคนไปเกิดเป็นนางฟ้าบนสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก​

     "..วันที่ 14 กันยายน พ.ศ.2531 อาตมาขอเหาะตาม พระอนุรุทธ ท่านไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ (ตามพระไตรปิฏก) ให้ชื่อเรื่องนี้ว่า "นางฟ้าขี้เหนียว" เรื่องนี้มีอยู่ว่าวันหนึ่ง พระอนุรุทธ ท่านเข้าฌานเหาะไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ท่านไปพบวิมานหลังหนึ่งสวยสดงดงามมากและเจ้าของวิมานก็สวยมาก เป็นเทพธิดาที่มีรูปสวยมาก ผิวพรรณผ่องใสคล้ายเงินผสมแก้ว เวลาขยับเขยื่อนก็แพรวพราวไปทั้งร่าง แสงสว่างที่ออกจากกายก็สว่างไสวไปทั่วทิศ สว่างมากกว่าดาวประกายพรึกเป็นไหน ๆ เวลาที่ท่านฟ้อนอยู่ การขับร้องเสียงที่เป็นทิพย์ก็ไพเราะมาก ช่างชื่นใจในน้ำเสียงของท่านเหลือเกิน กลิ่นที่เป็นทิพย์ก็หอมหวลยวนใจ เสียงเครื่องประดับเวลากระทบกันก็ไพเราะมาก

     ถามท่านว่า "เมื่อเป็นมนุษย์ทำบุญอะไรไว้จึงสวยและเสียงจับใจไพเราะอย่างนี้" ท่านตอบว่า "เมื่อเป็นมนุษย์ฉันเป็นเพื่อนกับ พระนางวิสาขามหาอุบาสิกา ท่านวิขาสาทำบุญไว้มากมหาศาลแต่ดิฉันบ๋อต๋อไม่ได้ทำเลย อยู่เฉย ๆ ก็ได้บุญ คอยเก็บบุญคือโมทนาอย่างเดียวก็พอ" นี่แหละจึงเขียนว่า "นางฟ้าขี้เหนียว" ไม่ทำบุญด้วยตนเองเอาแต่โมทนาอย่างเดียว ท่านวิสาขาได้สร้างวิหารถวายสงฆ์ เห็นวิหารนั้นมีใจเลื่อมใสก็เลยโมทนา วิมานที่สวยสดงดงามที่เห็นอยู่นี่เป็นผลบุญที่ฉันโมทนา วิมานนี้เป็นวิมานอัศจรรย์สวยสดงดงามมากเลื่อนลอยไปในอากาศได้ตามที่ฉันต้องการ มุมหนึ่งของวิมานมีสระโบกขรณีเป็นที่อาศัยของปลาสวย ๆ ทุกประเภท มีน้ำใสสะอาด มีทางลาดด้วยทรายทองคำเพื่อเดินเล่น มีบัวสวย ๆ ทุกชนิด เกสรบัวหอมฟุ้งไปทั่วทิศ มีต้นไม้รอบวิมานหลายชนิด เช่น มะพร้าว ไม้หว้า ขนุน ต้นตาล เป็นต้น มีเสียงดนตรีบรรเลงมิได้ขาด มีนางเทพอัปสรที่เป็นบริวารมากมาย

     สรุปผลที่ท่านได้รับทั้งหมดนี้ เพราะอาศัยท่านโมทนาบุญของท่านวิสาขามหาอุบาสิกาอย่างเดียว เป็นอันว่าคนฉลาดจะไม่มีโอกาสปราศจากบุญได้เลย ในเมื่อเราไม่มีทุนทำเองเราก็โมทนาด้วยจิตบริสุทธิ์ ถ้าทำเองด้วยและโมทนาด้วย ก็จะช่วยให้มีความสุขมากยิ่งขึ้น ท่านอนุรุทธท่านถามโฉมงามว่า "เวลานี้พระนางวิสาขามหาอุบาสิกา ผู้ถวายทานไปอยู่ที่ไหน" ท่านตอบว่า "พระนางวิสาขามหาอุบาสิกาผู้ประเสริฐ มีทั้งทาน มีทั้งศีล จิตเจริญด้วยภาวนา เวลานี้ไปเกิดที่สวรรค์ชั้นนิมมานรดี เป็นชายาของท่านสุนิมมาตวดี".."

*คัดลอกจากหนังสือ ตายไม่สูญ...แล้วไปไหน เรื่องที่ 61 หน้า 157 โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ( หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี