โทษละเมิดพระวินัย" โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน ตอน จรณ๑๕

โทษละเมิดพระวินัย" โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน ตอน จรณ๑๕

สำหรับวินัยนี่ เป็นระเบียบที่ท่านทั้งหลาย จะต้องปฏิบัติให้ครบทุกสิกขาบท ซึ่งมีความจำเป็นอย่างยิ่ง จะบกพร่องอะไรไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผมจะพูดข้อวัตรปฏิบัติบางประการ ให้ฟังเป็นประจำวันคือก่อนที่จะพูดถึงวินัย ขอท่านทั้งหลายจงเป็นผู้มีความประพฤติพร้อม ๑๕ อย่างในจรณะ ๑๕ คือ

จรณะ ๑๕

๑. สีลสัมปทา ถึงพร้อมด้วยศีล นี่หมายถึงว่าต้องปฏิบัติวินัยทุกสิกขาบท เรื่องวินัยนี่ควรจะรัดตัวให้มาก อย่าหาทางเลี่ยง มันจะเกิดเป็นเปรต หรือเป็นสัตว์นรก
๒. อินทรียสังวร ระวังตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อย่าสนใจกับอารมณ์ของความชั่ว
๓.โภชเนมัตตัญญุตา รู้จักประมาณในการกินอาหารแต่พอสมควร ถือว่ากินเพื่อยังอัตภาพที่เป็นไป ไม่ติดในรสอาหาร ไม่ติดในกลิ่น ในสี

๔. ชาคริยานุโยค ต้องมีสติสัมปชัญญะประกอบความเพียรเพื่อความดี ทรงอยู่ในจรณะ 15 บารมี 10 อยู่ตลอดเวลา
๕. ศรัทธา ความเชื่อในพระพุทธเจ้าด้วยปัญญาพิจารณาแล้ว
๖. หิริ มีความละอาย ถ้าเราจะละเมิดวินัยและธรรมะ จงมีความละอายว่าเราเลว

๗. โอตตัปปะ กลัวผลของความชั่ว ว่ามันจะเกิด ทำให้เกิดความเดือดร้อน
๘. พาหุสัจจะ ฟังมาก เรียนมาก ปฏิบัติดีมาก
๙. วิริยะ เพียรทำลายความชั่วให้พินาศไป เพียรสร้างความดีให้มันเกิดขึ้น

๑๐. สติ ระลึกไว้ได้เสมอว่าเรามีข้อวัตรปฏิบัติ มีวินัยกี่สิกขาบท มีธรรมะอะไรที่จะต้องปฏิบัติ
๑๑. ปัญญา ใช้ปัญญาพิจารณาตามพระธรรมวินัยอยู่เสมอ บรรดามาพิจารณาใคร่ครวญความประพฤติของเรา
๑๒. ปฐมฌาน

๑๓. ทุติยฌาน
๑๔. ตติยฌาน
๑๕. จตุตถฌาน

สิ่งทั้งหลายทั้งหมดนี้ ขอท่านนักพรตทั้งหลายปฏิบัติให้ได้ ให้ครบถ้วน เป็นการตั้งใจปฏิบัติจริง ไม่ใช่ว่าสักเข้ามาบวชในพระพุทธศาสนา เพื่อหวังศาสนาเป็นบันไดก้าวไปสู่การประกอบอาชีพ และก็จงอย่าลืมคำว่า นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เอตัง กาสาวัง คเหตวา แปลเป็นใจความว่า เรารับผ้ากาสาวพัตร์มาเพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน ข้อนี้ต้องจำไว้เสมอแล้วก็ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ

อย่าประกอบไปด้วยราคะ
อย่าประกอบไปด้วยโลภะ
อย่าประกอบไปด้วยโทสะ
อย่าประกอบไปด้วยโมหะ

จงละอาการทั้งสามประการนี้ให้สลายตัวไป ท่านจึงจะชื่อว่าพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา นี่มาว่ากันถึงพระวินัย ใน อนุศาสน์แปดประการ ที่พระอุปัชฌาย์บอก ย่นย่อมาเป็นนิสสัยคือสิ่งที่จะต้องปฏิบัติสี่ และอกรณียกิจ

อนุศาสน์ ๘ ประการ

กิจที่ควรจะเว้นสี่ พระวินัยนี่ต้องปฏิบัติให้ครบถ้วนทุกสิกขาบทอย่างเคร่งครัด อย่าหาทางหลีก อย่าหาทางเลี่ยง เพราะโทษแห่งการละเมิดพระวินัย ตัวอย่างย่อๆ ได้บอกมาแล้วในตอนต้น ท่านกล่าวไว้ในนวโกวาทว่าปัจจัยเป็นเครื่องอาศัยของบรรพชิต มี ๔ อย่างคือ

๑. เที่ยวบิณฑบาต
๒. นุ่งห่มผ้าบังสุกุล
๓. อยู่โคนไม้
๔. ฉันยาดองด้วยน้ำมูตรเน่า

แต่ว่าเวลานี้ผ้าบังสุกุลมีน้อย ชาวบ้านถวายมาก ก็ไม่เป็นไร หยูกยาก็มีขายเยอะ ก็ใช้ตามควร และต่อไปท่านบอกว่ากิจที่ไม่ควรทำ เรียกว่าอกรณียกิจมี ๔ อย่าง คือ

๑. เสพเมถุน
๒. ลักของเขา
๓. ฆ่าสัตว์
๔. พูดอวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่มีในตน

กิจสี่อย่างนี้ท่านบอกว่าบรรพชิตทำไม่ได้ ต้องขาดจากความเป็นภิกษุ ต่อไปสิกขาบท ท่านบอกว่าสิกขาคือกิจที่บรรดาพระที่ต้องศึกษาจริงๆ เมื่อบวชเข้ามาแล้วมีอยู่ ๓ อย่าง คือ ศีล สมาธิ ปัญญา
ที่มา http://palungjit.org/threads/ขอเชิญร่วมบุญสร้างกำแพงแก้ววิหารหลวงพ่อโต-วัดกุฎีทอง-อยุธยา.553352/