เรื่องจริงอิงนิทานกับหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ตอน หลวงพ่อพระราชพรหมยานช่วยวิญญาณ เรื่องทำแท้ง

เรื่องจริงอิงนิทานกับหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ตอน หลวงพ่อพระราชพรหมยานช่วยวิญญาณ เรื่องทำแท้ง

เรื่องมีอยู่ว่า มีหญิงคนหนึ่ง ผิวขาว ร่างท้วม หน้าตาอิ่มเอิบอายุ ๔๒ ปี เธอตาย เจ้าหน้าที่พาไปสำนักพระยายม เรื่องนี้เป็นนิมิตลอยมาให้เห็นไม่ใช่ทิพจักขุญาณ คือเมื่อเวลา ๑๘ นาฬิกาวันนี้ นอนภาวนาตามปกติ อารมณ์เคลิ้มเห็นภาพนี้ที่สำนักพระยายม มีหญิงคนหนึ่ง เด็กเล็กคนหนึ่ง เด็กคนนี้เล็กมากมีสภาพนอน

พระยายมท่านถามหญิงคนนั้นว่า แม่หนูเธอทำแท้งหรือ
เธอรับว่าใช่เจ้าค่ะ
ท่านถามว่า เมื่อทำแท้งแล้ว หลังจากนั้นทำบุญอะไรบ้าง

เธอบอกว่า ที่จำได้ดี เพราะทำเป็นประจำก็คือบูชาพระ ว่า นะโม ๓ จบ พุทธัง ธัมมัง สังฆัง และสวดอิติปิโส สักกัตวา แล้วตรวจน้ำอุทิศให้ลูกที่ทำแท้ง ขออย่าจองเวรจองกรรมเลย เมื่อถึงปีก็เป็นเจ้าภาพบวชพระทุกปี อุทิศส่วนกุศลให้ลูกที่ทำแท้ง เธอพูดได้ชัดเจนชัดถ้อยชัดคำ ไม่เหมือนรายอื่น ๆ ที่พูดไม่ใคร่เต็มเสียง และมีมากรายไม่พูดเลย พระยายมท่านบอกว่า บุญเธอมีมากและเด็กก็ไม่ได้จองเวรเธอ เธอไปรับผลความดีก่อนคือไปสวรรค์

เมื่อเธอปลอดโทษแล้ว ผลบุญก็ตอบสนองเธอคือมีรูปสวยทันที เครื่องแต่งกายสวยมากแพรวพราวเป็นระยับ ในนิมิตว่า มีโอกาสคุยกับเธอถึงความเป็นมาต่าง ๆ เธอเล่าให้ฟังว่าเมื่ออายุ ๑๗ ปี พี่สาวแต่งงานได้สองปี คลอดบุตร กำลังอยู่ไฟ พี่เขยเธอเข้าห้องผิด ไปเข้าห้องเธอเข้า เธอเห็นใจพี่เขยขณะที่พี่สาวกำลังอยู่ไฟ พี่เขยคงเปลี่ยวใจจึงอนุญาตให้เข้าห้องผิดได้เป็นประจำ

เวลาผ่านไป ๖ เดือนเศษ ผลของการเปิดห้องให้พี่เขยเลยเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาได้ ๒ เดือน เมื่อเห็นท่าเรื่องจะบานปลาย จึงร่วมมือกับพี่เขยหายาขับเลือดอย่างแรง มีความร้อนสูง กินยานั้นเข้าไปสองครั้ง เด็กเลยไหลออกมา

แต่เมื่อฟังผู้ใหญ่พูดกันว่าคนทำแท้งนั้นบาปมาก เพราะฆ่าเด็กในครรภ์ จึงตั้งใจบูชาพระทุกวัน สวดมนต์ เมื่อจบแล้วก็นั่งหลับตานึกถึงลูกที่ตาย ขอให้มารับส่วนบุญและไม่จองเวร อ้อนวอนขอให้พระพุทธเจ้าช่วยทำอย่างนี้เป็นปกติทุกวัน ใส่บาตรพระตอนเช้าทุกวัน อุทิศส่วนกุศลให้ลูกมารับไปกิน เมื่อถึงฤดูกาลบวชพระ ก็เป็นเจ้าภาพบวชพระปีละองค์ทุกปี อุทิศให้ลูก

ต่อมาอายุ ๔๒ ปี ๓ เดือน เธอป่วยเป็นโรคทางเดินอาหาร เธอนึกถึงพระพุทธที่เคยบูชา นึกถึงการใส่บาตร นึกถึงบวชพระ แล้วแต่จังหวะไหนจะนึกอะไรได้ ที่มั่นใจจริง ๆ คือพระพุทธรูปที่บูชา และภาพพระที่บวชเมื่อตอนตายมีคน ๔ คนไปรับ ตอนนั้นเห็นพระพุทธรูปที่เคยบูชาลอยมาองค์ใหญ่กว่าที่เคยบูชา พระพุทธรูปท่านพูดว่า พาเขาไปเถอะ ฉันไปด้วย แล้วท่านก็ลอยนำหน้าไป เมื่อถึงพระยายมท่านก็ยังลอยอยู่ตลอดเวลาการสอบสวน เมื่อพระยายมสอบสวนเสร็จ ภาพพระพุทธรูปจึงหายไป

เมื่อถามเธอว่า เธอจะไปอยู่สวรรค์ชั้นไหน เทวดา ที่เรียกว่าเทวทูต ที่จะนำเธอไปส่งท่านตอบแทนเธอว่า ไปอยู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ครับ แล้วท่านก็พาเธอไป ผู้เขียนก็สะดุ้งตื่นพอดี จบเรื่องนี้เพียงเท่านี้ วันนี้ขอหยุดเท่านี้เพราะปวดพุง สวัสดีเรื่องทำแท้ง

เรื่องมีอยู่ว่า มีหญิงคนหนึ่ง ผิวขาว ร่างท้วม หน้าตาอิ่มเอิบอายุ ๔๒ ปี เธอตาย เจ้าหน้าที่พาไปสำนักพระยายม เรื่องนี้เป็นนิมิตลอยมาให้เห็นไม่ใช่ทิพจักขุญาณ คือเมื่อเวลา ๑๘ นาฬิกาวันนี้ นอนภาวนาตามปกติ อารมณ์เคลิ้มเห็นภาพนี้ที่สำนักพระยายม มีหญิงคนหนึ่ง เด็กเล็กคนหนึ่ง เด็กคนนี้เล็กมากมีสภาพนอน

พระยายมท่านถามหญิงคนนั้นว่า แม่หนูเธอทำแท้งหรือ
เธอรับว่าใช่เจ้าค่ะ
ท่านถามว่า เมื่อทำแท้งแล้ว หลังจากนั้นทำบุญอะไรบ้าง

เธอบอกว่า ที่จำได้ดี เพราะทำเป็นประจำก็คือบูชาพระ ว่า นะโม ๓ จบ พุทธัง ธัมมัง สังฆัง และสวดอิติปิโส สักกัตวา แล้วตรวจน้ำอุทิศให้ลูกที่ทำแท้ง ขออย่าจองเวรจองกรรมเลย เมื่อถึงปีก็เป็นเจ้าภาพบวชพระทุกปี อุทิศส่วนกุศลให้ลูกที่ทำแท้ง เธอพูดได้ชัดเจนชัดถ้อยชัดคำ ไม่เหมือนรายอื่น ๆ ที่พูดไม่ใคร่เต็มเสียง และมีมากรายไม่พูดเลย พระยายมท่านบอกว่า บุญเธอมีมากและเด็กก็ไม่ได้จองเวรเธอ เธอไปรับผลความดีก่อนคือไปสวรรค์

เมื่อเธอปลอดโทษแล้ว ผลบุญก็ตอบสนองเธอคือมีรูปสวยทันที เครื่องแต่งกายสวยมากแพรวพราวเป็นระยับ ในนิมิตว่า มีโอกาสคุยกับเธอถึงความเป็นมาต่าง ๆ เธอเล่าให้ฟังว่าเมื่ออายุ ๑๗ ปี พี่สาวแต่งงานได้สองปี คลอดบุตร กำลังอยู่ไฟ พี่เขยเธอเข้าห้องผิด ไปเข้าห้องเธอเข้า เธอเห็นใจพี่เขยขณะที่พี่สาวกำลังอยู่ไฟ พี่เขยคงเปลี่ยวใจจึงอนุญาตให้เข้าห้องผิดได้เป็นประจำ

เวลาผ่านไป ๖ เดือนเศษ ผลของการเปิดห้องให้พี่เขยเลยเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาได้ ๒ เดือน เมื่อเห็นท่าเรื่องจะบานปลาย จึงร่วมมือกับพี่เขยหายาขับเลือดอย่างแรง มีความร้อนสูง กินยานั้นเข้าไปสองครั้ง เด็กเลยไหลออกมา

แต่เมื่อฟังผู้ใหญ่พูดกันว่าคนทำแท้งนั้นบาปมาก เพราะฆ่าเด็กในครรภ์ จึงตั้งใจบูชาพระทุกวัน สวดมนต์ เมื่อจบแล้วก็นั่งหลับตานึกถึงลูกที่ตาย ขอให้มารับส่วนบุญและไม่จองเวร อ้อนวอนขอให้พระพุทธเจ้าช่วยทำอย่างนี้เป็นปกติทุกวัน ใส่บาตรพระตอนเช้าทุกวัน อุทิศส่วนกุศลให้ลูกมารับไปกิน เมื่อถึงฤดูกาลบวชพระ ก็เป็นเจ้าภาพบวชพระปีละองค์ทุกปี อุทิศให้ลูก

ต่อมาอายุ ๔๒ ปี ๓ เดือน เธอป่วยเป็นโรคทางเดินอาหาร เธอนึกถึงพระพุทธที่เคยบูชา นึกถึงการใส่บาตร นึกถึงบวชพระ แล้วแต่จังหวะไหนจะนึกอะไรได้ ที่มั่นใจจริง ๆ คือพระพุทธรูปที่บูชา และภาพพระที่บวชเมื่อตอนตายมีคน ๔ คนไปรับ ตอนนั้นเห็นพระพุทธรูปที่เคยบูชาลอยมาองค์ใหญ่กว่าที่เคยบูชา พระพุทธรูปท่านพูดว่า พาเขาไปเถอะ ฉันไปด้วย แล้วท่านก็ลอยนำหน้าไป เมื่อถึงพระยายมท่านก็ยังลอยอยู่ตลอดเวลาการสอบสวน เมื่อพระยายมสอบสวนเสร็จ ภาพพระพุทธรูปจึงหายไป

เมื่อถามเธอว่า เธอจะไปอยู่สวรรค์ชั้นไหน เทวดา ที่เรียกว่าเทวทูต ที่จะนำเธอไปส่งท่านตอบแทนเธอว่า ไปอยู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ครับ แล้วท่านก็พาเธอไป ผู้เขียนก็สะดุ้งตื่นพอดี จบเรื่องนี้เพียงเท่านี้ วันนี้ขอหยุดเท่านี้เพราะปวดพุง สวัสดี
ที่มา http://palungjit.org/threads/เพียง๑๐๐บาทร่วมบุญปิดสมเด็จพระพุฒาจารย์โต๖๙นิ้ว.548123/