เทวดาตรวจโลกจริงหรือ ?

​

เทวดาตรวจโลกจริงหรือ ?

<O</O
คำกล่าวในเรื่องนี้เป็นความจริง ในปฐมราขสูตร อัง. ติกนิบาตร ข้อ ๔๗๖ และอรรถกา แสดงไว้ว่า :-<O</O
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ; ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย<O</O

· ในดิถีที่ ๘ แห่งปักษ์ พวกอำมาตย์บริวารของท้าวมหาราชทั้งสี่เที่ยวดูโลกนี้<O</O
· ดิถีที่ ๑๔ แห่งปักษ์ พวกโอรสของท้าวมหาราชทั้งสี่เที่ยวดูโลกนี้<O</O
· วันอุโบสถ ๑๕ ค่ำนั้น ท้าวมหาราชทั้งสี่เที่ยวดูโลกนี้ด้วยตนเอง เพื่อสำรวจดูว่าในหมู่มนุษย์ คนที่เกื้อกูลมารดา บิดา บำรุงสมณพราหมณ์ อ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในสกุล อธิษฐานอุโบสถ ถือปฏิชครอุโบสถ และ ทำบุญ มีจำนวนมากอยู่หรือ ?<O</O
​

<O</O
ถ้าในหมู่มนุษย์ คนที่เกื้อกูลมารดา บิดา บำรุงสมณพราหมณ์ อ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในสกุล อธิษฐานอุโบสถ ถือปฏิชครอุโบสถ และ ทำบุญ มีจำนวนน้อย ท้าวมหาราชทั้งสี่ก็บอกแก่เทวดาชั้นดาวดึงส์ ผู้นั่งประชุมในสุธรรมาสภาว่า ข้าแต่ท่านผู้นิรทุกข์ทั้งหลาย ในหมู่มนุษย์ คนที่เกื้อกูลมารดา บิดา ฯลฯ ทำบุญ มีจำนวนน้อย (เพราะข้อที่บอกนั้น) คณะเทวดาชั้นดาวดึงส์ก็เสียใจ ว่า ทิพยกายจักเบาบาง อสุรกายจักเต็ม
<O</O
แต่ถ้าในหมู่มนุษย์ คนที่เกื้อกูลมารดา บิดา ฯลฯ ทำบุญ มีจำนวนมาก ท้าวมหาราชทั้งสี่ก็บอกแก่คณะเทวดาชั้นดาวดึงส์ ณ สุธรรมาสภาว่า ทำบุญมีจำนวนมาก (เพราะข้อที่บอกนั้น) คณะเทวดาดาวดึงส์ก็ชื่นชมยินดี ว่า ทิพยกายจักบริบูรณ์ อสูรกายจักเบาบาง

​

<O</O
<O</O

ในเรื่องนี้ อรรถกถาท่านเพิ่มเติมไว้ว่า ในวันธรรมสวณะ ๘ ค่ำ ท้าวสักกะเทวราช (พระอินทร์) ทรงบัญชาให้ท้าวมหาราชทั้งสี่ ท่องเที่ยวไปในโลกมนุษย์ แล้วจดชื่อ และสกุล ของมนุษย์ที่ทำบุญมา ท้าวมหาราชทั้งสี่ก็ทรงใช้บริวาร คือ อำมาตย์ของพระองค์ไปแทน เมื่อท่องเที่ยวไปในมนุษย์โลกแล้ว เขียนชื่อ และสกุลของมนุษย์ ที่ทำความดีเหล่านั้นลงในแผ่นทองคำ แล้วนำมาถวายพระองค์ อำมาตย์เหล่านั้นก็ทำตามคำบัญชานั้น โดยได้ไปหาเทวดา (ภุมมัฏฐเทวดา) ที่อาศัยอยู่ตามที่ต่างๆ ในเมืองมนุษย์ แล้วสอบถามถึงการทำบุญของพวกมนุษย์
<O</O
เมื่อเทวดาเหล่านั้นบอกชื่อ และสกุลของมนุษย์ทั้งหลายที่ทำบุญให้ทราบ พวกอำมาตย์เหล่านั้น ก็จะจดลงในแผ่นทองคำ แล้วนำไปถวายท้าวมหาราชทั้งสี่ แม้โอรสของท้าวมหาราชทั้งสี่ ก็ถือแผ่นทองเที่ยวตรวจดูโลกในวันธรรมสวณะ ๑๕ ค่ำ ท้าวมหาราชทั้งสี่ก็ทรงกระทำเช่นเดียวกัน

<O</O​

<O</O

ด้วยเหตุนี้ ท้าวมหาราชทั้งสี่ จึงทราบว่า เวลานี้มีมนุษย์ทำบุญมาก หรือน้อยตามจำนวนที่จดไว้ในแผ่นทองคำ แล้วรายงานให้คณะเทวดาชั้นดาวดึงส์ทราบ ในเวลาประชุมกันที่สุธรรมาสภา หากจำนวนมนุษย์ที่ทำบุญมีน้อยลง พวกเทวดาก็จะเสียใจว่า พวกเทวดาจักเสื่อมไป เพราะไม่มีเทวดาใหม่ๆ มาเกิดในเทวนคร ส่วนในอบายทั้งสี่ จักเต็มไปด้วยผู้ที่ไม่ประพฤฒิธรรม แต่ถ้าจำนวนมนุษย์ที่มีบุญ มีมาก พวกเทวดาก็จะดีใจว่า พวกเทวดาจักสมบูรณ์ เพราะมีเทวดาใหม่ๆ มาเกิดในเทวนครมาก ส่วนอบายทั้งสี่ จักเบาบาง
<O</O
เพราะฉะนั้นใครที่ทำบุญ ไม่ว่าจะมากหรือน้อย ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีใครทราบ อย่างน้อยเทวดาท่านก็ทราบ และชื่นชมอนุโมทนาด้วย<O</O

 

อธิษฐานอุโบสถ : หมายถึง การอยู่จำอุโบสถศีล กล่าวคือ การรักษาศีล ๘ ในวันอุโบสถ ที่อุบาสก อุบาสิกา สมาทานรักษาเป็นการจำศีลในวันธรรมสวณะ คือ ขึ้นและแรม ๘ ค่ำ, ขึ้น และแรม ๑๕ ค่ำ (หรือแรม ๑๕ ค่ำ ในเดือนขาด) (อัง. ติด.อ. ๒/๓๘/๑๓๗)
<O</O
ปฏิชาครอุโบสถ : หมายถึง อุโบสถของผู้ตื่นอยู่ (คือ ผู้กระตือรือร้น ขวนขวายในกุศล ไม่หลับใหลด้วยความประมาท) ได้แก่ อุโบสถที่รักษาครั้งหนึ่งๆ ถึง ๓ วัน คือ รักษาในวันอุโบสถตามปกติ พร้อมทั้งวันก่อน และวันหลังของวันนั้น ซึ่งเรียกว่า วันรับและวันส่งด้วย เช่น อุโบสถที่รักษาในวัน ๘ ค่ำ โดยวัน ๗ ค่ำ เป็นวันรับ , วัน ๙ ค่ำ เป็นวันส่ง (เดือนหนึ่ง ๆ จะมีวันรับ และวันส่ง รวม ๑๑ วัน) วันที่ไม่ใช่วันอุโบสถในเดือนขาด มี ๑๐ วัน ในเดือนเต็มมี ๑๑ วัน) (อัง.ติก.อ. ๒/๓๘/๑๓๗)
<O</O
ทำบุญ :ในที่นี้หมายถึง การถึงสรณะว่าเป็นที่พึ่ง ที่ระลึก รักษาศีล บูชาด้วยดอกไม้ ฟังธรรม จุดประทีปพันดวง และสร้างวิหาร (ธรรม) (อัง.ติก.อ. ๒/๓๘/๑๓๘)

<O</O
<O</O
บุญญสิกขา พิมพ์คัดลอกเป็นธรรมทาน<O</O
จาก หนังสือ “บทสวดมนต์ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร มหาราชปริตร พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์” <O</O
เรียบเรียบโดย คุณสุนัฐชา ฉายาวัฒนะ (กลุ่มเพื่อนร่วมธรรม)


ภาพประกอบ : จิตรกรรม โดย ท่านอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์
เพลงประกอบ : สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ โดย ท่านจำรัส เศวตาภรณ์
(ขอทุกกุศลบุญน้อมกราบมหาอนุโมทนา มายัง คุณสุนัฐชาฯ ท่านเฉลิมชัยฯ ท่านจำรัสฯ และครอบครัวค่ะ)

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.722199/[/MUSIC]​

 

สาธุ



ธรรมรักษาครับ​

 

ผมเชื่อว่าจริงนะครับ

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ เมื่อเป็นดั่งที่กล่าวนี้
กำลังใจในการสะสมทรัพย์แห่งความดีทั้งปวง
....ย่อมบังเกิดแด่บนสรวงสวรรค์....
และเกิดปิติยิ่งนักเมื่อครั้งอยู่บนโลกมนุษย์
ไม่มีธนาคารใดๆที่จะสะสมทรัพย์
ได้มากเท่ากับธนาคารบุญอีกแล้วค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุบุญเจ้าค่ะ


คนที่ทำความดีไว้ถึงจะแก่ก็ชื่อว่าแก่ดี ถึงจะตายก็ชื่อว่าตายดี
เหมือนกับมีดที่กร่อนไปด้วยอายุการใช้งาน ดีกว่ากร่อนไปเพราะเป็นสนิม<!-- google_ad_section_end -->

 

การทำบุญนั้นคือการให้โดยมิหวังผลตอบแทนเรียกว่าทำบุญ การมีจิตเกื้อกูลผู้ตกทุกข์และช่วยให้เค้าพ้นทุกข์นั้นคือการทำบุญ หนทางที่พระพุทธองค์ทรงให้เดินนั้นคือการมีเมตตาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายและทรงบอกแผนที่ในการดับทุกข์และพ้นทุกข์ให้เดินตาม การทำบุญถ้าหวังว่าสวรรคต้องเห็นเทวดาจะคอยตรวจนั้นมิใช่เกิดจากจิตที่ทำผลบุญที่ได้ก็จะไม่เต็มที่อุปมาอุปมัย เช่นทำบุญหนึ่งบาทแล้วหวังว่าจะถูกรางวัลที่หนึ่งนั้นก็เป็นการค้ากำไรเกินควรเป็นสิ่งที่หวังมิได้การทำบุญโดยแท้แล้วตามทางของศาสนาพุทธคือการละการยึดมั่นถือมั่นว่าของเราของเราเป็นการให้จิตมีเมตตาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายมีเมตตากรุณามุทิตาอุเบกขา มิได้ให้หวังว่าเทวดามาตรวจแล้วจะเห็นหรือหวังว่าทำบุญแล้วไม่สูญหายเทวดาเห็นนะซึ่งเป็นคนละทางกับที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ พระองค์สอนให้เรามีเมตตาต่อทุกสรรพสัตว์และทำนุบำรุงพระศาสนาให้อยู่คู่โลกเพื่อความสุขของหมู่มวลมนุษย์และเทวดานั้นคือคำตรัสขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และให้เรามุ่งเดินตามทางที่พระองค์สอนไว้เพื่อดับทุกข์และพ้นทุกข์ โดยมีศีลสมาธิปัญญาและให้เดินตามทางอริยมรรคมีองค์แปดแล้วโลกนี้จะไม่ว่างจากพระอรหันต์เป็นทางที่มารไม่สามารถติดตามได้แล้วเราจะพ้นจากบ่วงแห่งมาร นี้คือคำตรัสขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก่อนที่จะเสด็จดับขันธ์ปรินิพาน สาธุ

 

สาธุค่ะ.. ขออนุโมทนาบุญกับธรรมทานดี ๆ กับคุณบุญญสิกขาด้วยค่ะ

อ่านเรื่องเทวดา เรื่องสวรรค์แล้วใจเบิกบาน กำลังใจทำดีต่อไปค่ะ

Numsai

 

ข้อที่ควรกังขา
ไม่ใช่ว่าสวรรค์วิมาน
จะมีปรากฎอยู่จริงหรือไม่....
เราจักไปได้อยู่ที่นั่นจริงหรือไม่

แต่ควรพึงสังวรณ์ ในข้อที่ว่า
เราเกิดมาแล้ว ลุประโยชน์ให้กับเพื่อนมนุษย์
ได้สมกับโอกาส "การได้เกิด" มาแล้วหรือไม่ต่างหาก

"การให้" โดยเฉพาะยิ่งไม่หวังสิ่งใดตอบแทน
เป็น "สิ่งสูงสุด" ที่คนเราพึงกระทำ
และนับเป็น "เกียรติสูงสุด" แห่งความเป็นมนุษย์เช่นกันครับ........

 

อนุโมทนาบุญค่ะ ดิฉันเองก็คิดว่าน่าจะจริง เทวดาท่านน่าจะมาตรวจตราโลกบ้าง

 

<O</O