เก็บตกงานบวงสรวงไหว้ครูและเป่ายันต์เกราะเพชร ช่วงเช้าวันเสาร์ที่ ๓๑ พฤษภาคม ๒๕๖๘

ช่วงนี้โดยปกติแล้วฝนจะตกทั้งวันทั้งคืน โดยเฉพาะเวลานี้ ซึ่งเป็นเวลาที่พระกำลังบิณฑบาต เขาก็จะเมตตาช่วงสรงน้ำให้พระอีกรอบหนึ่งเป็นประจำ ยังดีที่มีการเว้นว่างให้บ้าง ไม่อย่างนั้นแล้วญาติโยมจะไม่มีที่อยู่ทางด้านนอกเลย..!

แบบเดียวกับงานบวงสรวงไหว้ครูประจำปีของปีที่แล้ว ฝนตกจนกระทั่งไม่มีสถานที่ให้อยู่ ญาติโยมเข้ามาในศาลาแล้วออกไปไม่ได้ อาตมาต้องกราบขอบารมีพระท่านสงเคราะห์เป่ายันต์รอบพิเศษให้ เพื่อระบายโยมออกไป ปีนี้ก็เลยต้องขอท่านเอาไว้ว่า "ถ้าเป็นไปได้ ช่วงเป่ายันต์ขอให้หยุดตกชั่วคราว" ไม่อย่างนั้นก็จะมีเหตุการณ์เหมือนเดิมอีก

 

บางคนสงสัยว่าใส่หน้ากากแล้วอาตมภาพยังจำคนได้อยู่ มีรุ่นพี่คนหนึ่งที่เก่งขนาดเห็นใบหูข้างเดียวแล้วจำคนได้ อาตมายังไม่ได้ระดับนั้น..!

 

คณะศิษย์หลวงปู่แก่น วัดเขื่อนท่าทุ่งนามาออกโรงทาน ญาติโยมขากลับแวะไปกราบสังขารหลวงปู่ท่านได้ มรณภาพไปแล้ว ยังไม่เน่าไม่เปื่อยเหมือนกัน

 

อีกสักครู่ตอนใกล้พิธีไหว้ครู จะอนุญาตให้นั่งบนทางเดินเลย ตอนนี้เบียด ๆ กันไปก่อน ทำความรู้จักสนิทสนมคุ้นเคยกันก่อน สมัยก่อนอยู่ที่วัดท่าซุง ปี ๒๕๒๕ วันเสาร์ที่ ๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๒๕ หลวงพ่อวัดท่าซุงจัดงานเป่ายันต์เกราะเพชรครั้งแรก ใช้ศาลาพระพินิจอักษร ปรากฏว่าคนต้องผลัดกันเข้าถึง ๔ - ๕ รอบ ท่านจึงเร่งสร้างศาลา ๒ ไร่

พอวันเสาร์ที่ ๑๓ สิงหาคม ๒๕๒๖ ศาลา ๒ ไร่ยังไม่เสร็จดี เพิ่งจะเทพื้นแล้วกลัวแห้งไม่ทัน ช่างก็เลยเอาผงปูนซัดเพื่อที่จะให้ช่วยดูดน้ำ สรุปว่าต้องเปิดใช้งานทั้งแบบนั้น ทุกคนที่ไปงานชุดจะประทับใจมาก เพราะว่าคลุกฝุ่นปูนกันทุกคน..! โดยเฉพาะเมื่อเบียดกันมาก ๆ เข้า โยมบางคนหายใจไม่ทัน เวียนหัว อาเจียนรดหลังเพื่อน..! เพื่อนก็ขยับออกไม่ได้ เพราะว่าแน่นพอ ๆ กับที่วัดนี้ สรุปก็คือต้องปล่อยให้อาเจียนแห้งคาหลังไปเลย..! ถึงได้บอกว่าพวกเราทำความรู้จักกันไปก่อน เดี๋ยวอีกสักครู่ถ้าอาเจียนใส่กันจะได้ไม่โกรธกัน..!

 

ถ้าเห็นแก่ตัวมาก ที่ว่างรอบตัวก็จะมาก เป็นอะไรที่วัดง่ายที่สุด ใครที่เห็นแก่ตัวน้อย หรือไม่มีความเห็นแก่ตัว ก็แทบจะนั่งบนตักคนอื่นเลย

 

เห็นเจ้าหน้าที่ถ่ายทำวิดีโอ เขาใช้ไม้ยาว ๆ ในการต่อไมโครโฟนเพื่อรับเสียง อาตมาเห็นเป็นคนถือทวน เวรกรรม..! เขาถึงได้บอกว่าจิตมีสภาพจำ เคยทำอะไรไว้ก็ปรุงแต่งไปอย่างนั้น ดังนั้น..พอถึงเวลาคนใกล้จะตาย ญาติพี่น้องก็ใจดี ช่วยบอกทางให้ บอกว่า "ให้ท่องพระอะระหัง พระอะระหังไว้" ปรากฏว่าคนป่วยหนักถามว่า "พระอะไรวะมีหาง !?" ถ้าลักษณะนั้น แสดงว่าจิตไม่ยอมรับ

พอบอกว่า "พุทโธ พุทโธไว้นะ" คนป่วยหนักเคยแต่หาปลาทั้งชีวิต แทนที่จะว่าพุทโธ ก็ว่า "ไอ้โด..ไอ้โด" ก็คือปลาชะโด ถ้าอย่างนั้นมีคติแน่นอนว่าไปข้างล่างแน่..! อย่างที่ภาษารุ่นเก่า ๆ เขาว่า "พระโปรดไม่ได้" บุคคลที่พระโปรดไม่ได้ถือว่าน่าสงสารมาก เนื่องเพราะว่ามีคนช่วยบอกช่วยกล่าวแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถที่จะกำหนดใจให้เป็นไปตามที่เขาบอกเขากล่าวได้

ส่วนญาติโยมบางท่านน่าสงสารกว่านั้นอีก เห็นหลวงปู่ดุลย์ อตุโล (พระราชวุฒาจารย์) อดีตเจ้าอาวาสวัดบูรพาราม อดีตเจ้าคณะจังหวัดสุรินทร์ (ธรรมยุต) ใกล้จะหมดลมแล้ว อุตส่าห์ไปกระซิบข้างหูว่า "หลวงปู่..พุทโธ..พุทโธนะ จะได้ไปดี" ทำเอาหลวงปู่ท่านยิ้มแฉ่ง ประมาณว่า "กูนะไปดีแน่ แต่มึงจะไปไหนไม่รู้ ?" ไปสอนพระอรหันต์ให้พุทโธ แต่ก็ดีนะ..ทำให้หลวงปู่ท่านยิ้มก่อนมรณภาพ ไม่รู้ว่ายิ้มสมเพชเวทนาคนสอนหรือเปล่า ?

 

เครื่องบวงสรวงที่จะไหว้ครูของทุกปีและทุกครั้ง ได้รับความเมตตาจากพระอาจารย์มหาเอ (พระมหานันทวัฒน์ เขมธมฺโม ป.ธ. ๖) วัดปากน้ำภาษีเจริญและคณะศิษย์บ้านสุมโน ช่วยกันจัดทำให้ โดยที่อาตมภาพไม่ต้องจ่ายเงินแม้แต่บาทเดียว

เครื่องบวงสรวงชุดใหญ่ขนาดนี้ปัจจุบันราคาชุดหนึ่งเป็นแสนแล้ว แต่ว่าท่านอาจารย์เอถือว่าทำถวายครูบาอาจารย์ ท่านเองก็ได้อานิสงส์ด้วย คณะศิษย์ก็ได้อานิสงส์ด้วย อาตมภาพก็ได้รับความสะดวกไปด้วย ขอให้ทุกคนตั้งใจอนุโมทนา ถือว่าเราเป็นเจ้าของร่วมกัน ถึงเวลาก็ไหว้ครูพร้อมกัน

ครูของเราทั้งหมด นับเริ่มจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์บนพระนิพพาน ลงมาถึงพระปัจเจกพุทธเจ้า พระอรหันตเจ้า พรหม เทวดา ตลอดจนครูบาอาจารย์ในชาติปัจจุบันนี้ ให้ตั้งใจว่า เราน้อมบูชาครูด้วยเครื่องสักการะทั้งหลายเหล่านี้ วิชาการหรือสิ่งหนึ่งประการใด ที่ครูเคยอนุเคราะห์สงเคราะห์ให้ได้เล่าเรียนมา ก็ขอให้เราสามารถเข้าใจแตกฉาน และทำได้เช่นเดียวกับครูด้วย