หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค พระโพธิสัตว์แห่งอยุธยา ตอน เรื่องผีที่กุฏิ

หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค พระโพธิสัตว์แห่งอยุธยา ตอน เรื่องผีที่กุฏิ

ไอ้อารมณ์ของฉันนี่เป็นเด็กหัวดื้อ ก็รู้กันอยู่แล้ว มีวันหนึ่งฉันไปหาหลวงพ่อปาน มีกุฏิหลังหนึ่งที่ฉันไปทำนํ้ามันโป กุฏิหลังนั้นต่อมาปรากฏว่าคนอยู่กันไม่ได้ พระอยู่กันไม่ได้ ถ้าอยู่ขึ้นไป ๒-๓ วันก็ต้องลง มันเป็นกุฏิ ๒ ชั้น อยู่หน้าศาลา เป็นสถานที่สงัด

ฉันเห็นว่ามันเย็นดีและก็อยู่สูง ไอ้เสียงจ้อกแจ้กจอแจมันไม่ดี ฉันก็ขออนุญาตหลวงพ่อปาน
หลวงพ่อปานก็เลยบอกว่าไปอยู่ได้เหมือนกันแต่ว่ามันลำบากนะ แต่ทางที่ดีฉันคิดว่าอย่าไปอยู่เลยดีกว่า
ก็เรียนถามท่านว่าเป็นอย่างไรครับ

ท่านบอกว่าผีเขาขนทรัพย์มาจากโคกโขนด ไอ้โคกโขนดนี่มันอยู่หน้าวัดบางปลาหมอ ไกลจากวัดไปประมาณสัก ๒ กิโลเมตร เขาขนทรัพย์มาอยู่ใต้นั้น พระขึ้นไปอยู่แล้วก็ทนไม่ไหว เขาอาละวาดอยู่ไม่ได้ต้องหนีมา ถ้าเธอขึ้นไปอยู่อาจจะได้รับอันตราย

ก็เลยเรียนท่านว่าไม่เป็นไรครับ ผมจะขอขึ้นไปอยู่ ถ้าหากว่าทนไม่ไหวจริง ๆ ก็จะกลับ
ท่านก็เลยบอกว่าเอา ถ้าอย่างนั้นละก็เอาหวายตีผีไปด้วย เอาไปกันตัวนะ แต่ก็อย่าประมาทนะถ้าให้สมาธิเคลื่อน ถ้าสมาธิเคลื่อนแล้วละก็จะเป็นอันตราย

ฉันก็นึกดีใจว่า ไอ้สถานที่ใดที่สมาธิเคลื่อนไม่ได้ สถานที่นั้นก็น่าจะไปอยู่เพราะอะไร เพราะว่ามันเป็นเขตบังคับตัวอยู่แล้ว ถ้าหากว่าเราไปอยู่สถานที่ดี ๆ แล้วอาจเป็นคนประมาท ถ้าในสถานที่นั้นเป็นอย่างนั้นก็เป็นการเหมาะ จะได้รักษาสมาธิให้ทรงตัว

แต่อาการมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น พอขึ้นไปอยู่เข้าจริง ๆ พอตอนหัวคํ่าประมาณสัก ๒ ทุ่ม กุฏิมันเป็น ๒ หลังคู่ห่างกันไม่ถึง ๒ วาหรือประมาณ ๒ วาเท่านั้น แล้วมีชานคอนกรีตล้อมรอบ

ฉันได้ยินเสียงคนคุยกันสักหลายสิบคน เสียงคุยกันอ้าว ฉันก็สงสัยคิดว่าเจ๊กทำงานเขื่อนขึ้นมาคุยกันละมั๊ง ก็นึกในใจว่าเจ้าพวกนี้ไม่น่าเลย รู้แล้วว่าเราอยู่บนนี้ไม่น่าจะมาคุยกันเสียงดัง ไอ้เจ้าพวกนี้ไม่มีมารยาท ฟังไป ๆ มันเหลือทนก็เลยไปดู

พอไปส่องดูไม่มีคนสักคน หน้าต่างประตูก็ปิดหมดมันอัศจรรย์ใจ นึกว่าเอาเข้าแล้วที่หลวงพ่อว่าเอาเข้าแล้ว
กลับมาอีก เขาก็คุยกันอีก ฉันก็เลยปล่อยให้เขาคุย ฉันก็ดูหนังสือตามสบาย พอ ๔ ทุ่มฉันก็นอนหลับ ฉันไม่วิตกกังวลอะไร

แต่พอตื่นขึ้นตีหนึ่ง อีตอนนี้เองเริ่มอาละวาด แกกระโดดกันปึงปัง ๆ เปิดหน้าต่างไปดู ไอ้ชานมันล้อมรอบนี่เห็นคนแต่ไม่มีหัวโดดกัน โดดกันอยู่นั่นเอง

ฉันกลับเข้ามาบูชาพระแผ่ส่วนกุศลให้แก แกก็ไม่เลิกโดดแกก็โดดตามสบายของแก
ฉันก็เลยปล่อย
พอถึงเวลาเจริญกรรมฐานฉันก็เจริญ พอเจริญกรรมฐานแกย่องเข้ามาโดดในกุฏิ แต่โดดห่างตัวประมาณสัก ๑ วา
ตามระบบการเจริญกรรมฐานเป็น อย่างนั้น ถ้าผีจะเข้ามาได้ก็ไม่เกิน ๑ วา

เมื่อแกโดดไปโดดมาฉันก็ปล่อย จากตี ๒ ถึงตี ๔ ฉันตั้งนาฬิกาปลุกไว้ พอถึงตี ๔ ฉันก็คลายกรรมฐาน
พอคลายกรรมฐานแกก็ไปโดดกันข้างนอก แล้วฉันก็จุดตะเกียงเพื่อจะดูหนังสือเรียนคือธรรมวินัย เมื่อดู ๆ วันนั้นก็รู้สึกว่ามันเพลียจัดก็รู้สึกแปลกใจว่า เอ๊ะ นี่มันยังไงหว่า

ผลที่สุดพออ่านหนังสือมันชักเพลียก็เลยคิดว่าประเดี๋ยวเหอะพักสักประเดี๋ยว ประเดี๋ยวค่อยดู จะนอนสักหน่อยแล้วกันให้มันหายเพลีย ก็เลยวางหนังสือ ชักผ้าห่มขึ้นห่ม

พอชักผ้าห่มขึ้นห่ม อีตอนนี้ไอ้ตัวนั้นมีหัวแฮะ ปล่อยผมเผ้ารุงรัง หน้าเสี้ยม ๆ นุ่งผ้าลอยชาย แล้วก็เอาผ้าคล้องคอผืน โดดขึ้นมาพร้อมผ้าทับอก อีกมือหนึ่งก็กดแขนขวา พอแกโดดคํ้าอกแกจะเอามือบีบคอ ฉันก็เลยเอื้อมมือจะไปหยิบไม้หวายตีผี
แกก็เอามือซ้ายแกกดแขนขวาฉันไว้ กดตอนท่อนแขนท่อนบน ทีนี้แกกดแขนขวาฉัน ฉันก็เอามือซ้ายจะหยิบ แกก็กดมือซ้ายฉันไว้ ผลที่สุดแกก็ทำอะไรฉันไม่ได้ เพราะมือแกบีบคอฉันไม่ได้ ถ้าแกปล่อยมือเมื่อไหร่ฉันก็จะเอา หวายตีแกเมื่อนั้น อีตอนนี้ยุ่ง พอเขานั่งทับอกอยู่อย่างนั้นก็รู้สึกว่าไม่หนักนัก ฉันก็ภาวนาอยู่ นึกในใจว่าถ้าปล่อยให้นั่งอยู่อย่างนี้เราก็แย่

คาถากันผีขับผีน่ะเรียนจากอาจารย์ต่าง ๆ มาเยอะ ๒-๓ บท ฉันก็ว่าคาถาแล้วก็เป่า
แกบอกคาถาแบบนี้กูไม่กลัว
แล้วกัน
บางบทพอว่าไปแล้วก็เป่า
แกบอกว่า เฮ้อ คาถาบทนี้มันมีอีกครึ่งนี่ เอ็งได้ครึ่งหนึ่งข้าไม่กลัว
เป็นอันว่าชักหมดท่า นึกจะทำอย่างไรกันดีหนอ ถ้าจะไม่ได้การ นึกในใจว่าคาถาที่เรียนมากี่บท ๆ มันไม่ได้ผลนี่ก็หมดท่าแล้วจนแต้ม

เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าโอ้หนออะไรจะดีกว่าบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บารมีสูงยิ่งกว่าพรหมยิ่งกว่าเทวดาใด ๆ ทั้งหมด ถ้างั้นเราขออาราธนาบารมีพระพุทธเจ้าช่วยเถอะ

พอนึกอย่างนี้ก็ภาวนาว่า พุทโธ..พุทโธ..พุทโธ ๓ ครั้งแล้วเป่าพรวด เจ้าหมอนั่นหกคะเมนตึง แล้ววิ่งหนีหายไปเลย

เมื่อสู้กันอย่างนั้นมันเพลียอยู่แล้วก็เลยเพลียมากขึ้นก็เลยนอนหลับเผลอไป พอใกล้จะหลับหมอโดดเข้ามาทางหน้าต่างมือคว้าคอมั๊บเข้าให้ เจ็บไปทั้งตัว หันไปจะเป่ามันก็หนีอีก

อีตอนเอามือคว้าคอนี่เองเจ็บไปทั้งตัวไปบิณฑบาตไม่ได้ เช้าต้องกระย่องกระแย่งเข้าไปหาหลวงพ่อปาน
ตามธรรมดาประตูท่านเปิดโมงเช้า แต่เวลานั้นเวลา ๖ โมงเช้าท่านบอกอาจารย์เจิมให้เปิดประตู

อาจารย์เจิมบอกว่ายังไม่สว่างครับ ยังไม่ถึงโมงเช้า
ท่านบอกเปิดเถอะ เดี๋ยวไอ้ตัวดีมันก็มา เมื่อคืนนี้ผีเล่นงานมันเข้าแล้ว
ผลที่สุดพออาจารย์เจิมเปิดประตู ประเดี๋ยวเดียวฉันก็มาถึง
ท่านก็โผล่ออกมาถามว่าอย่างไรโดนดีเข้าแล้วหรือ
บอกครับ
ท่านก็บอกว่าเอ้า..ก้มหัวมา
พอก้มหัวลงไปท่านเป่า ๓ ครั้ง เหมือนกับยกเอาไปทิ้ง ไม่มีอะไรเหลือเลย สบาย
แล้วท่านก็ถามว่านี่เข็ดหรือยัง จะกลับไหม
บอกว่ายังครับ
ถามว่าไม่เข็ดหรือ
บอกว่าไม่เข็ดครับ
นี่เป็นปฏิปทาของฉัน ไอ้คนดื้อนี่ ผลที่สุดฉันก็ไปอยู่อีก
รวมความว่าฉันไปอยู่ที่นั่นตั้งแต่วันนั้นมาครบ ๓ เดือนพวกหลอกทุกคืน เรียกว่าหลอกจนเชื่อง จนกระทั่งไม่มี
ความรู้สึกอะไร
ที่มา http://palungjit.org/threads/เพียง๑๐๐บาทร่วมบุญปิดสมเด็จพระพุฒาจารย์โต๖๙นิ้ว.548123/