หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค พระโพธิสัตว์แห่งอยุธยา ตอน อยากเห็นฤาษีและแม่ชี

หลวงปู่ปาน วัดบางนมโค พระโพธิสัตว์แห่งอยุธยา ตอน อยากเห็นฤาษีและแม่ชี

พระในคณะธุดงค์เมื่อทราบเรื่องต่างก็อยากพบฤาษีและแม่ชี

หลวงพ่อบอกว่า “เดี๋ยวก่อน ถามเขาก่อน”

ท่านยืนก้มหน้าแต่ไม่ได้หลับตา สัก 2 นาที ท่านบอกว่า “เขาให้พบได้ แต่พวกแกอย่าโลภนะ ถ้าโลภจะมีอันตราย”

คณะธุดงค์ต่างก็รับคำ และกำหนดอารมณ์ไม่อยากได้ไว้

หลวงพ่อท่านสวดอะไรเบา ๆ พอเสร็จก็ปรากฏศาลาแม่ชี ห่างไปอีกหน่อยหนึ่งมีศาลาฤาษี แม่ชีและฤาษีเห็นบรรดาคณะธุดงค์ต่างก็ยิ้มให้ เฉพาะท่านฤาษีนั้นเมื่อพบบรรดาคณะธุดงค์ทั้งหลายเข้า ท่านก็วิ่งเข้ามากอดทันที

ท่านถามว่า “จำกันได้ไหมเพื่อน”

เล่นเอาบรรดาคณะธุดงค์ทำหน้าแปลกใจไปตาม ๆ กัน

เสียงหลวงพ่อปานร้องมาว่า “ใช้อตีตังสญาณซิลูก”

ทุกท่านต่างองค์ต่างก็ใช้ญาณทันที ความจริงก็ปรากฏว่า ท่านฤาษีองค์นั้นก็คือเพื่อนเก่าของบรรดาคณะธุดงค์ในชาติอดีตนั่นเอง ขณะนี้เป็นพรหมอยู่ชั้นที่ 8 เมื่อรู้เรื่องแล้ว คราวนี้เอง คณะธุดงค์กับพรหม ต่างก็คุยกันจ้อเลย ไม่ได้คิดว่าเพื่อนเป็นผี

เมื่อมองมาดูแม่ชี ต่างก็ทราบว่าแม่ชีคืออดีตญาติผู้ใหญ่ที่น่าเคารพ หรือผู้ใหญ่ที่เคยอุปถัมภ์มาก่อนนั่นเอง เมื่อคุยกันพอควรก็ถามถึงภาวะพรหม เมื่อคุยเสร็จ หลวงพ่อท่านเตือนว่าจะค่ำแล้ว เลิกคุยกันเสียที เมื่ออยากคุยก็เข้าฌานไปคุยกัน ท่านเพื่อนก่อนจะลา ก็ตักเตือนเรื่องข้อวัตรปฏิบัติหลายอย่าง แล้วก็ชี้มาที่หลวงพ่อปานว่า องค์นี้มีบุญมาก จะหมดเขตปฏิบัติอยู่แล้ว ต่อไปจะได้พักรอเป็นพระพุทธเจ้า ต่อไป

แกพูดแล้วแกก็ยกมือไหว้หลวงพ่ออย่างนอบน้อม พวกคณะธุดงค์ก็พลอยกราบหลวงพ่อกันอีก

ฝ่ายแม่ชีก็บอกว่า “เสียใจนะคุณที่ถวายน้ำทิพย์ไม่ได้ เพราะว่ายังไม่ถึงเวลา”

ถามว่า “เมื่อไรจะถึง อีกกี่ปี”

แกตอบว่า “ชีวิตนี้ทั้งชีวิตทุกองค์ไม่ต้องหวัง เพราะเป็นของเฉพาะพระโพธิสัตว์ผู้มีบารมี สมบูรณ์ในการฝึกฝน คนอื่นเอาไปจะลำบากชาวบ้านชาวเมือง”

แต่ทว่าแกเมตตา ทาตาให้ทุกองค์ บอกว่า ระยะเดินทางธุดงค์จนถึงกลับวัด จะได้ผลตลอดเวลา เมื่อกลับถึงวัดแล้วจะหมดอำนาจความเป็นทิพย์ แต่จะแบ่งโอกาสใช้ได้คือ เวลาไหนจะใช้ญาณ เวลาไหนจะใช้น้ำทิพย์ จงอย่าใช้น้ำทิพย์เสมอไป ญาณจะเสื่อม ถ้าสงสัยญาณจงนึกถึงน้ำทิพย์ น้ำทิพย์จะช่วยบอกให้หายสงสัย

เป็นอันว่าคณะศิษย์ธุดงค์มีโชคมาก ในระยะธุดงค์มีกำลังการเห็นได้ดี ใช้คู่ไปเสมอ พยายามใช้ญาณให้มาก แล้วสอบด้วยการระลึกถึงน้ำทิพย์ ถ้าเมื่อใช้น้ำทิพย์เห็นว่าญาณพลาดเป้าหมาย ก็ใช้สมาธิในอาโลกกสิณให้หนัก ใช้อารมณ์วิปัสสนาญาณช่วยให้หนัก เป็นอันว่ามีเครื่องมือทดสอบดีมาก อะไรก็ได้ ใกล้หรือไกล ตายแล้วหรือยังไม่เกิด เรื่องของตนเองหรือคนอื่น คน สัตว์หรือสถานที่ นรก สวรรค์ พรหม หรืออะไรที่อารมณ์วิปัสสนาช่วยไปไม่ได้ ก็ดูได้หมด ดีจริง ๆ ทำให้คณะศิษย์มีกำลังฌานและญาณแก่กล้าขึ้นไม่น้อยเลย

เมื่อสั่งเสียกันเสร็จ สองท่านก็หายไป คณะธุดงค์ต่างก็กลับเข้ากลด
ที่มา http://palungjit.org/threads/เพียง๑๐๐บาทร่วมบุญปิดสมเด็จพระพุฒาจารย์โต๖๙นิ้ว.548123/