วิญญาณ มาเกิดใหม่

เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว เป็นเรื่องราวที่ผมจำได้ไม่มีวันลืมจนชั่วชีวิต ผมเป็นคนจังหวัดราชบุรี อยู่ราชบุรีมาตั้งแต่เกิดเลย ตอนเด็กผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งชื่อ จำนงค์เราสนิทกันมากเล่นด้วยกันมาตลอด ครอบครัวของจำนงค์มีพ่อกับแม่ ท่านชวนผมมาอยู่ด้วย เพราะพ่อกับแม่อยากให้จำนงค์มีเพื่อน จำนงค์เป็นลูกคนเดียวของครอบครัว ผมตกลงมาอยู่กับจำนงค์ บ้านของจำนงค์เป็นครอบครัวคนจีนขายพวกของชำ ผมก็ช่วยครอบครัวเขาทำงานบ้าน ช่วยขายของหน้าร้าน ช่วยได้ที่จะทำได้เพราะผมสำนึกในบุญคุณของครอบครัวนี้


......เมื่อผมจบชั้นมัธยมผมสอบเข้าติด เพาะช่าง ส่วนจำนงค์อยู่ค้าขายต่อที่ราชบุรี ตอนนี้เองที่เราแยกกัน แต่ผมกับจำนงค์ก็ติดต่อกันมาโดยตลอดไม่ขาดกัน เขียนจดหมายถึงกันเสมอ ๆ ทุกปีตอนเทศกาลปีใหม่ ผมจะกลับราชบุรีไปเยี่ยมบ้าน ผมประมาณแล้วให้ไปถึงราชบุรีประมาณ 2 ทุ่มเพื่อที่จะได้ไปนอนค้างที่บ้านจำนงค์ได้ เราจะนอนคุยกันถึงเรื่องราวต่าง ๆ นานา ถึงแม้ว่าจำนงค์จะไม่เคยไปเที่ยวที่ไหน แต่นิสัยรักการอ่านของจำนงค์มีโลกกว้างไกล บางเรื่องจำนงค์ก็รู้มากกว่าผมเสียอีก ตอนเช้าผมจะกลับบ้านผมก่อนกลับกรุงเทพฯ ผมก็จะมาลาจำนงค์ ผมทำอย่างนี้ตลอดเวลาที่อยู่กรุงเทพฯ จบปีที่ 4 ผมก็เจอกับเหตุการณ์ที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นกับชีวิตของผม

..... ปีใหม่ปีนั้นผมกลับไปที่ราชบุรีตามปกติ ผมถือของฝากพะรุงพะรังมากมายที่ซื้อมาจากกรุงเทพฯ ตั้งใจว่าจะเอามาฝากจำนงค์ที่ราชบุรี ขณะที่อยู่บนรถไฟ วันนั้นผมรู้สึกว่าใจมันขุ่นมัวยังไงไม่รู้ มีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้นแน่นอน ผมไปถึงราชบุรีเกือบ 2 ทุ่ม ผมเดินจากสถานีไปบ้านจำนงค์ คืนนั้นเป็นคืนข้างแรม ร้านในตลาดปิดหมดแล้ว ระหว่างทางผมรู้สึกวังเวงและกลัวยังไงไม่รู้ เมื่อผมไปถึงบ้านจำนงค์ ผมพบชายคนหนึ่งนั่งก้มหน้าอยู่บนโต๊ะหน้าบ้าน จำได้ดีว่าเป็นจำนงค์ ผมเรียกชื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาช้า ๆ เขาสบตากับผม พระเจ้า จำนงค์ไม่มีแววตา หน้าของเขาซีดเผือด ผมสังเกตเห็นว่าบ้านเขา ล็อกใส่กุญแจอยู่ แต่มีไฟหน้าบ้านที่เปิดอยู่สลัว ๆ ลมเย็นพัดมาวูบหนึ่ง ผมรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ด้วยความสงสัยผมถามจำนงค์
"ทำไมนายมานั่งข้างนอกคนเดียว คนอื่น ๆ ไปไหนหมด" จำนงค์ตอบแต่เพียงว่า "ฉันเข้าบ้านไม่ได้"
เสียงของจำนงค์เย็นจับถึงขั้วหัวใจของผม ผมนั่งคุยกับจำนงค์ไปเรื่อย ๆ แต่ผมรู้สึกตะขิดตะขวงใจยังไงไม่รู้ จำนงค์ดูเปลี่ยนไป น้ำเสียงเยือกเย็น แววตาที่ซึมเศร้า

"ถ้า..ฉันตายไปนายจะรู้สึกอย่างไร" คำถามนี้ทำเอาผมถึงกับผงะ แทบจะตกจากม้าหินอ่อน "เฮ้ย อย่ามาล้อเล่นน่า" ผมตอบได้เพียงเท่านั้น แต่ผมรู้สึกแปลกใจกับคำถามนี้มาก ระหว่างการสนทนาของเรา มีเสียงหมาหอนมาเป็นระยะ ๆ อีกอย่างหนึ่งผมสงสัยว่า ทำไมคนที่ผ่านไปผ่านมาจึงหันมามาองผมด้วยสายตาแปลก ๆ และผมก็ได้รับคำตอบ เมื่อผมเห็นพ่อกับแม่ของจำนงค์เดินมา ท่านทั้งสองสวมชุดดำ นัยน์ตาแดงก่ำ เหมือนกับว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ผมเข้าไปทักทายท่านทั้งสอง "หมูรู้หรือยังว่า…." แม่จำนงค์พุดได้แค่นั้น..ผมก็พอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น "จำนงค์ตายแล้ว"

.... สิ่งที่ผมได้ยินกับหู ผมแทบจะไม่เชื่อเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับผม ก็เมื่อกี้ผมยังนั่งคุยอยู่กับเขาเลย ท่านทั้งสองบอกว่าจำนงค์ถูกรถชนตาย "พรุ่งนี้ก็เผาแล้ว คืนนี้นอนที่นี่นะ พรุ่งนี้จะได้อยู่ช่วยงาน" ผมนอนในห้องจำนงค์ ผมไม่รู้สึกกลัวเท่าไหร่แต่ก็ยังหวาด ๆ อยู่ รุ่งเช้าผมไปช่วยงานศพของจำนงค์ สภาพศพของจำนงค์ บวมอืด จำแทบไม่ได้ว่าเป็นจำนงค์ แม่ของจำนงค์เป็นลมล้มพับตลอด ผมติดต่อกับครอบครัวนี้มาตลอด ผมบรรจุเข้าเป็นครูสอนศิลปะได้ที่จังหวัดบ้านเกิด หลังจากการเสียชีวิตของจำนงค์ ครบรอบ 4 ปี แม่ของจำนงค์ก็ตั้งท้อง ผมฝันเห็นจำนงค์ใบหน้าอิ่มเอิบดูมีความสุข เขามาบอกกับผมว่า "ฉันชดใช้กรรมหมดแล้ว กำลังจะมาเกิด รอฉันนะ" ครบกำเนิด 9 เดือนแม่ของจำนงค์ก็ให้กำเนิดทารกเพศชาย น่ารัก ท่านบอกว่าเหมือนจำนงค์ตอนเด็ก ๆ เปี๊ยบเลยตั้งชื่อว่า "จำนง" เหมือนเดิม

....ปีต่อมาพ่อของจำนงค์เสียชีวิต แม่ของจำนงค์ก็เลี้ยงดูจำนงค์น้อย ๆ ตามลำพัง ผมเคยคิดที่จะขอจำนงค์มาเลี้ยงเหมือนกัน เพราะผมยังเป็นโสดอยู่ อีกอย่างผมคิดว่าต้องเป็นจำนงค์ที่กลับชาติมาเกิดใหม่แน่นอน พอเด็กได้ 12 ขวบ แม่ของจำนงค์ก็มาเสียชีวิตไปอีกคน ผมก็รับเด็กคนนั้นมาเลี้ยงดู ส่งเสียให้เรียน นับวันเด็กคนนั้นก็ยิ่งเหมือนเพื่อนรักของผม การพูดการจาเด็กคนนี้เหมือนจำนงค์มาก บางครั้งเขาก็เรียกผมว่า "หมู เพื่อนรัก"
ผมคิดว่าเป็นความไร้เดียงสาของเด็กเองที่ได้ยินคนอื่นพูดก็พูดตาม เด็กคนนี้มีนิสัยรักการอ่านเหมือนจำนบงค์เรียนเก่งเหมือนจำนงค์ทุกอย่าง ก่อนที่ผมจะเขียนเรื่องนี้มา ผมมีแรงบันดาลใจอยู่อย่างหนึ่งที่ทำให้นึกถึงเรื่องราวของจำนงค์ได้ คือว่า มีอยู่คืนหนึ่ง หลังจากกินข้าวกินปลาเสร็จ เรา 2 พ่อลูกก็เข้านอนกันจำนงค์น้อยพูดกับผมว่า "หมู นายยังจำฉันได้ไหม" ผม แปลกใจทำไมเขาถึงมาถามผมอย่างนี้ แกบอกว่า "อย่าเพิ่งสงสัยไปเลยฉันนี่แหละ จำนงค์กลับมาเกิดใหม่ นายยังจำได้มั้ย ที่มาเข้าฝันนายว่าเราจะมาเกิด" เราสองคนนอนคุยกันจำนงค์ยังจำได้ดีเรื่องสมัยก่อนแกบอกได้ทุกอย่างเกี่ยวกับ จำนงค์ จำได้เกือบทุกเรื่องผมยิ่งแน่ใจว่าเป็นจำนงค์แน่นอน
คุณล่ะ เชื่อการเวียนว่ายตายเกิดหรือไม่ การกลับชาติมาเกิดล่ะผมว่ามีจริงผมเชื่อมั่นว่า"เพื่อนผมมาเกิดใหม่จริง ๆ ครับ"

 

การเวียนว่ายตายเกิดมีจริง เราเชื่อ และคนเราแต่ละคนก็เวียนว่ายตายเกิดมาเป็นหลายแสนชาติมาแล้วเช่นกัน เพราะยังไม่หลุดพ้นจากวัฏสงสาร การเวียนว่ายตายเกิดนั่นเอง