พื้นที่ชีวิต....กฏแห่งกรรม...

...เมื่อคืน...1 ธ.ค.2555 ได้ดูรายการพื้นที่ชีวิต ทางช่องอะไรจำไม่ได้ ปลูกปัญญาหรือไรนี่แหละ
....ดีตรงที่ทึ่งในแนวคิดอาจารย์ ส.ศิวลักษณ์ ซึ่งเปรียบเปรยว่า วัฒนธรรมตะวันตกนั้น เขาเน้น ความคิด ส่วนตะวันออก เน้น อัตตา คือการละตัวตน...
...ดังนั้นพวกตะวันตก จึงมุ่งไปสู่"การเอาชนะธรรมชาติ"ด้วยความคิดและจินตนาการ..
..แต่ตะวันออก มุ่งไปสู่ธรรมชาติ ผสมกลมกลืนให้เข้ากับธรรมชาติ....เหมือนสูงสุดคืนสู่สามัญ กลับไปเป็นดิน น้ำ ลม ไฟ เหมือนเดิมของธรรมชาติ...
...นี่เป็นแนวคิดสรุปทฤษฎีวิวัฒนาการของมนุษย์โลกโดยแท้....เฉียบขาดมากๆ...
...ส่วนท่านอาจารย์ระวี ภาวิไล ก็สรุปได้ตรงใจมากๆ....
...." วิทยาศาสตร์ เพื่อเรียนรู้ธรรมชาติ ส่วน ธรรมะ ก็มุ่งสู่ธรรมชาติ"
...นี่ก็เป็นสุดยอดของสุดยอดข้อสรุปว่า..
....วิทยาศาสตร์และธรรมมะนั้น ต่างมีจุดหมายเดียวกัน...คือ มุ่งองค์ความรู้ไปสู่ความเข้าใจในธรรมชาติต่างๆว่าที่เป็นเหตุ ทำให้เกิดผลนั้นๆ มันมีความเป็นมาอย่างไร....
.....ไอน์สไตน์ ใช้องค์ความรู้ทางวิทยาศาสตร์มุ่งสู่ธรรมชาติของจักรวาล..แต่ทฤษฎีของท่านก็ยังต้องรอการพิสูจน์ต่อไป...เนื่องจากมนุษย์ยังไม่สามารถพัฒนาความเร็วของจรวจให้เท่ากับแสงได้ในเวลานี้....เพื่อการย้อนอดีต....
...แต่พุทธองค์ ใช้ภาวนาวิปัสสนากรรมฐาน ใช้องค์ความรู้ที่เกิดจากจิต...สามารถไปยังจุดหมายปลายทางได้แล้ว เช่น อดีต ปัจจุบัน หรือ อนาคตก็ตาม....และสำเร็จก่อนไอน์สไตน์ค้นพบทฤษฎีทางโลกวิทยาศาสตร์อีกเป็นพันๆปี...
.....ปัญหาในการรู้ เข้าใจในธรรมชาตินั้น โดยเฉพาะทางตะวันออกของเราคือ ผู้ค้นพบนั้น ได้แก่ พระพุทธเจ้า หรือ เหล่าอรหันต์สาวกนั้น ส่วนใหญ่ เมื่อเข้าใจธรรมชาติต่างๆหมดสิ้นแล้ว มักขยักองค์ความรู้ไว้ เสมือนพระพุทธองค์ที่ว่า มนุษย์นั้น สมควรรู้ในสิ่งที่จำเป็นต่อชีวิตเท่านั้น ส่วนองค์ความรู้อื่นๆนอกเหนือออกไป พระพุทธเจ้าทรงทราบแล้วแต่พิจารณาไม่สอน....
...ส่วนพระอรหันต์สาวกนั้น เมื่อรู้ธรรมชาติของมนุษย์แล้ว ก็มักจะปล่อยให้เป็นไปตามกฏแห่งกรรม ท่านมักจะไม่ค่อยเปลี่ยนมัน คือ ไม่เปลี่ยนธรรมชาตินั่นเอง.....
...คือปล่อยมนุษย์ให้เป็นไปตามธรรมชาติของเกิด แก่ เจ็บตาย....
...หลักการพวกนี้ จะสามารถกล่าวสรุปได้ไหมว่า....
..."ผู้ใดรักธรรมชาติ (คนสัตว์ สิ่งแวดล้อม)ผู้นั้นเข้าใจธรรม"
.....น่าคิดเนอะ....