พระราหุลเถระ

...พระราหุลเถระ...

ขณะที่บรรพชานั้น สามเณรราหุลมีอายุเพียง 7 ปี เท่านั้น พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมให้เธอฟังมากมายหลายเรื่อง หนึ่งในนั้นคือ ทรงสอนโทษของการกล่าวเท็จทั้งที่รู้ เปรียบกับการเทน้ำออกจากขัน คนที่พูดเท็จประจำจะเทคุณความดีทิ้งทีละน้อยๆ จนกระทั้งหมดไป เหมือนน้ำที่เทออกจากขันฉันนั้น สามเณรราหุลมีความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้อยู่เสมอ เล่ากันว่าทุกเช้าสามเณรราหุลจะเอามือกอบทรายแล้วตั้งปรารถนาว่า วันนี้ขอให้เราได้รับฟังโอวาทจากพระพุทธองค์และพระอุปัชฌาย์ (พระสารีบุตร) มากมายเหมือนเมล็ดทรายในกำมือนี้เถิด

เมื่ออายุได้ 18 ปี สามเณรราหุลได้ตามเสด็จพระพุทธเจ้าเข้าไปบิณฑบาตในเมือง มองดูพระสิริโฉมอันงดงามและสง่าของพระพุทธเจ้า ก็มีความกำหนัดยินดี พระพุทธองค์ทรงทราบด้วยฌาณ จึงทรงแสดงธรรมให้ฟัง โดยตรัสสอนว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มิใช่เรา มิใช่ของเรา ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น พร้อมกับทรงแนะให้ราหุลเจริญอานาปาณสติ

เมื่ออายุครบ 20 ปี สามเณรราหุลได้รับการอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ท่านได้ตามเสด็จพระพุทธเจ้าไปยังป่าอันธวัน แขวงเมืองไพศาลี แคว้นวัชชี หลังจากได้ฟัง "จูฬราหโลวาทสูตร" จากพระพุทธองค์ ก็สำเร็จบรรลุเป็นพระอรหันต์

พระราหุลเถระ ได้รับยกย่องจากพระพุทธองค์ว่าเป็น "เอตทัคคะ" (ผู้เลิศกว่าผู้อื่น) ในด้าน "ใคร่การศึกษา" (คือชอบการศึกษา หรือขยันหมั่นเพียรในการเล่าเรียน)