ท่านสุชาดาตายไปเกิดเป็นนกยาง,เกิดเป็นลูกสาวนายช่างหม้อ,เกิดเป็นลูกอสูร

ท่านสุชาดาตายแล้วไปเกิดเป็นนกยาง,เกิดเป็นลูกสาวนายช่างหม้อ,เกิดเป็นลูกอสูร​

     "..ท่านสุชาดา เป็นภรรยาคนที่ 4 ของท่านมาฆมาณพหรือท่านพระอินทร์ในปัจจุบัน ในสมัยเป็นมนุษย์ท่านเป็นคนสวย ไม่สนใจเรื่องบุญ ถือว่าเราเป็นเมียต้องบำรุงผัวให้มีความสุข แต่งตัวสวย ๆ สร้างความสุขใจให้เกิดกับผัวเวลากลับมาบ้าน แต่คนที่มีอารมณ์อย่างนี้ก็อดจะมีอารมณ์อิจฉาริษยาคนอื่นไม่ได้เป็นของธรรมดา อาจจะสร้างความรำคาญให้อีกฝ่ายหนึ่งเพราะเข้าใจว่าตัวสวย ความจริงความสวยสดงดงามของร่างกายนี้มันไม่คงทนและไม่เที่ยงแท้ เพราะว่าร่างกายมีความสกปรก ผิวพรรณที่คิดว่าสวยมันก็ไม่สวยจริง ประเดี๋ยวเดียวมันก็สกปรกโสโครก ภายในร่างกายของทุกคนมีสภาพเหมือนกันหมดมีแต่สิ่งสกปรกโสโครก แล้วร่างกายก็แก่เหี่ยวลงไปทุกวัน ๆ ความเบื่อหน่ายของร่างกายก็ย่อมมี

     เหตุฉะนี้นี่เองท่านมาฆมาณพจึงมีความเบื่อหน่ายสตรี คิดว่าชาติหน้าไม่ต้องการจะพบ

     เมื่อนางสุชาดามีความประมาทอย่างนั้น ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ปมาโท มัจจุโน ปทัง" แปลว่า "ความประมาทเป็นทางของความตาย" ท่านมีความประมาทมาก ความสวยช่วยคนไม่ได้ หลงความสวยมากเท่าไร ก็มีทุกข์มากเท่านั้น และมีความเร่าร้อนมากเท่านั้น ผลสุดท้ายจะมีอารมณ์เต็มไปด้วยความทุกข์เพราะความสวยลดตัวลงไป เมื่อเธอประมาท ตายจากความเป็นคนก็ไม่ได้เป็นนางฟ้ากับเขา แต่ไปเกิดเป็นนกยาง

ท่านสุชาดาไปเกิดเป็นนกยาง​

     ท่านมาฆมาณพ หรือ ท่านพระอินทร์ ก็พิจารณาว่าเมีย 3 คนตามมาแล้ว แต่น้องแก้วสุชาดาหายไปไหน ท่านก็ใช้กำลังใจเป็นทิพย์ก็พบว่า ท่านสุชาดาไปเกิดเป็นนกยาง ไปย่ำน้ำเตาะแตะ ๆ น้ำตื้น ๆ หาปลากิน ท่านพระอินทร์ก็ไปทรมานให้นางนกยางรู้จักรักษาศีล 5 แสดงองค์ให้ทราบว่า "ฉันคือพระอินทร์หรือมาฆมาณพเป็นสามีของเธอในชาติก่อน เวลานี้ภรรยา 3 คนของฉันเขาไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์แล้ว แต่เธอก็มีความสวยงามขาว สวยมาก แต่ไม่ไหวมาหากินแบบนี้มันเป็นบาป" ท่านสอนให้นางนกยางรู้จักรักษาศีล 5 ไม่ทำปาณาติบาต นางนกยางก็เชื่อ แต่หาอาหารยาก เมื่อหาอาหารไม่ได้ตามต้องการ ร่างกายก็ผอมลง ๆ ๆ ผลที่สุดก็ตาย ในฐานะที่เป็นนกมีศีล ตายแล้วก็ไปเกิดเป็นลูกสาวนายช่างหม้อ เป็นคหบดีมีความร่ำรวย

ท่านสุชาดาไปเกิดเป็นลูกสาวนายช่างหม้อ​

     ในที่สุดท่านพระอินทร์ก็แปลงตัวไป เอาทองเท่าลูกฟักหนักเท่าตัวคนไปถามว่า "ใครรู้จักศีล 5 บ้าง" เป็นอันว่าคนในเมืองนั้นทั้งเมืองไม่มีใครรู้จักศีล 5 แต่ว่าลูกสาวนายช่างหม้ออาศัยที่เคยมีศีล 5 มาตั้งแต่เป็นนกยาง อารมณ์เดิมก็ปรากฎยังจำได้นึกออก (บารมีติดตาม) ก็ตอบว่า "ฉันรู้จักศีล 5 และกำลังรักษาศีล 5 อยู่" ท่านมาฆมาณพจึงให้เธอมารับทองคำเท่าลูกฟักหนักเท่าตัวคนเอาไปไว้กินไว้ใช้ แล้วบอกว่า "จะได้เป็นสมบัติเลี้ยงตัวต่อไป จงรักษาศีลอย่าให้ขาด" แล้วก็แสดงตัวว่าเป็นพระอินทร์ เคยเป็นสามีของเธอในกาลก่อน ให้ตั้งใจทำบุญทำกุศลเพื่อไปเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ด้วยกัน

ท่านสุชาดาไปเกิดเป็นลูกอสูร​

     เมื่อลูกสาวนายช่างหม้อตายจากชาตินั้นก็ไปเกิดเป็นลูกอสูร อสูรพวกนี้เดิมทีอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงสเทวโลก ต่อมาเมื่อเทวดาไปอยู่ใหม่ มีบารมีสู้ไม่ได้ก็ลงต่ำลงมาหน่อย ในเมื่อไปอยู่ในเขตอสูรก็ไม่สามารถจะพบกันได้อีก ท่านพระอินทร์ก็ต้องแปลงเป็นอสูรแก่ ในขณะที่ท้าวอสูรผู้เป็นพ่อประกาศหาสามีให้ลูกสาว โดยให้ลูกสาวเลือกสามี เธอดูแล้วก็ไม่ชอบใจ มาพออสูรแก่ซึ่งเป็นคู่เก่าคือพระอินทร์เข้าแล้วก็ชอบ โยนพวงมาลัยให้ เมื่อพระอินทร์รับพวงมาลัยแล้วก็คว้าข้อมือขึ้นรถขับหนีทันที เพราะเกรงว่าอสูรจะรู้เข้า เพราะไม่ค่อยจะถูกกัน บรรดาอสูรทั้งหลายเหล่านั้นแปลกใจ ต่างพากันกวดพอจะเข้าเขตฉิมพลีก็ถูกครุฑต่อต้าน ไม่สามารถจะมาได้ ในที่สุดท่านพระอินทร์ก็พาท่านสุชาดามาไว้ในเขตเวชยันตวิมาน

     ที่เล่าเรื่องนี้ให้ฟังก็คิดตามว่าทำแบบไหนดี ทำแบบไหนไม่ดี แบบหลงตัวว่าสวยแบบนี้เกิดเป็นนกยาง ถ้าต้องการมีความสุขก็รักษาศีล 5 หรือกรรมบถ 10.."

*คัดลอกจากหนังสือ ตายไม่สูญ...แล้วไปไหน เรื่องที่ 133 หน้า 287 โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษี) วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี