ทำไมต้องนึกถึงความตายเป็นอารมณ์

เมื่อมีชีวิตเกิดมา ก็ได้ชื่อว่า ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง ในการนึกถึงความตายเป็นอารมณ์ พระพุทธเจ้าท่านแปลว่าเป็นมรณานุสสติกรรมฐาน จัดว่าเป็นความประมาทในชีวิต ถ้าเราคิดอยู่เสมอว่า ถ้าเราตายแล้ว ตัวเรายังไม่เป็นพระอรหันต์เพียงใด เราก็ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏฏะ

ดังนั้นก่อนตายก็ควรแสวงหาความดีไว้


ข้อแรก คือ การให้ทาน


ทานเป็นปัจจัยแห่งความรัก ทานเป็นปัจจัยแห่งการผูกมิตร หมายความว่าจะไปที่ไหนก็ตาม บุคคลที่รับทานจากเรา ย่อมแสดงความเป็นมิตรกับเรา


ด้วยอานิสงส์แห่งทาน เมื่อตายจากความเป็นมนุษย์แล้ว คนที่ให้ทานจะไม่พบกับความยากจนเข็ญใจ ถ้าเรายังไม่ถึงนิพพานเพียงใด เราก็จะมีความสุขในการเสวยทรัพย์สมบัติ

ข้อที่สอง ถ้าเตรียมตัวเพื่อตาย โดยการมี ศีลบริสุทธิ์

คนที่มีศีลบริสุทธิ์ตายไปแล้ว มีอายุยืนนาน มีรูปร่างหน้าตาสะสวย แล้วก็เมื่อเป็นมนุษย์ จะมีทรัพย์สมบัติ ไม่ถูก อัคคีภัย โจรภัย อุทกภัย หรือวาตภัยทำลาย เพราะอำนาจของศีลเป็นขอบเขต มีคนในปกครอง ก็อยู่ในโอวาท ไม่มีใครฝ่าฝืน วาจาเป็นที่รักของบุคคลอื่น สติสัมปชัญญะสมบูรณ์

ข้อที่สาม ควรมีการภาวนานึกถึงความดีที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงปฏิบัติเป็นต้น อันนี้องค์สมเด็จพระทศพลให้ฝึกไว้เพื่อเป็นการดึงสติสัมปชัญญะ ไม่ให้ลืมไม่ให้เลอะ ขณะที่เรากำลังจะตาย


ถ้าเวลาที่เรากำลังจะตาย เมื่อเราเคยฝึก ภาวนา ไว้ก่อน จะทำให้อารมณ์จิตชินในด้านกุศล เมื่อจิตของเรานึกถึงกุศลส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือภาวนาว่า พุทโธ ธัมโม สังโฆ เป็นต้น อย่างใดอย่างหนึ่งแล้วก็ตาย(จิตละออกจากกายเนื้อ เข้าสู่อทิสมานกาย) อบายภูมิไม่มีสำหรับเรา เรามีที่ไปอยู่ อย่างเลวเราก็เป็นมนุษย์ชั้นดี มิฉะนั้นก็เป็นเทวดา หรือไม่ก็เป็นพรหม


ขอให้ท่านทั้งหลายจงจดจำและปฏิบัติไว้เป็นปกติ จึงจะได้ชื่อว่า ไม่เสียทีในการเกิด เพราะเมื่อเกิดเป็นมนุษย์แล้ว ตายแล้วต้องไปเกิดในอบายภูมิเป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน อีก นับได้ว่าเราแย่มากๆ เป็นการขาดทุนอย่างยิ่ง


การสร้างความดีที่เราเรียกว่า ทำบุญ เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้มีความสุข ความเจริญยิ่งๆขึ้นไป เป็นเรื่องที่ควรเตรียมไว้ทุกขณะจิต เราตายแล้วจะไม่เป็นผู้ลำบาก ไม่เป็นผู้มีความทุกข์ เราจะมีความสุขตามสมควร

ที่มา ʑ?ҷԯ?Ԡ?ǒ?˧??ͺ ?׍?҃???釂?Ѻ?ӊ͹?ͧ?Ð?ط?਩Ҧlt;/a>

 

ขอขอบคุณคุณสันโดษที่นำบทความธรรมดีๆมาลง ให้เพื่อนสมาชิกได้อ่าน ครับ

การระลึกถึงความตายเป็นอารมณ์ จะทำให้เรารีบขวนขวายที่จะประกอบแต่กุศลกรรม เพราะว่าจะได้เป็นที่พึ่งที่ระลึกแก่เราได้ ความตายทำให้เราสะดุดคิดย้อนมาที่ตัวเรา ว่าเราก็เป็นผู้หนึ่งที่จะต้องตาย ชีวิตที่เหลืออยู่เราจะทำอะไรดี เราจะอยู่แค่เพียงกินนอนเท่านั้นหรือ

 

เพราะว่ายังไง ๆ คนเราเกิดมาก็ต้องตาย เป็นของธรรมดาที่เที่ยงแท้อยู่แล้ว
ที่ให้นึกถึงความตายเป็นอารมณ์นั้น เพื่อที่ว่าเตือนสติไม่ให้ทำการใด ๆ
ที่นำไปสู่หนทางของความประมาท ในอนาคตนั่นเอง (ในความคิดของผมนะ)