ตายจากพระสงฆ์ไปเกิดเป็นตัวหนอนอยู่ในกองขี้ควาย

ตายจากพระสงฆ์ไปเกิดเป็นตัวหนอนอยู่ในกองขี้ควาย​

     "..ตำนานเดิมมีพระสงฆ์บวชอยู่ด้วยกัน 2 องค์เป็นเพื่อนกัน ได้มีสัญญากันว่าถ้าหากว่าเราสองคนนี้ต่างตายจากกันไป ถ้าใครตายแล้วไปมีความสุข ต้องมาช่วยคนที่มีความทุกข์ ปรากฎว่าต่อมาไม่นานนักพระทั้งสององค์ก็ตาย

     องค์หนึ่งก่อนตายมีอารมณ์ผ่องใส จิตใจไม่มีกังวล ตายแล้วจึงไปเกิดเป็นเทวดา

     ส่วนอีกองค์ก่อนตายมีอารมณ์มัว คือเศร้าหมองนิดหน่อย จิตจึงไปกระสับกระส่ายแต่อารมณ์ไม่ชั่ว ตายไปแล้วจึงไปเกิดเป็นตัวหนอนตัวใหญ่อยู่ในกองขี้ควาย

     อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ให้ทำอารมณ์จิตให้ผ่องใส" จึงมีความสำคัญมาก เพราะถ้ามีอารมณ์เศร้าหมองถึงแม้จะนิดหน่อยก็ตาม อย่างในเรื่องนี้ก็ต้องไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน พระองค์ที่ไปเกิดเป็นเทวดาได้มาพิจารณาดูว่า เวลานี้เรามาเกิดเป็นเทวดามีวิมานเป็นที่อยู่ มีนางฟ้าเป็นบริวารหนึ่งพันองค์ ส่วนเพื่อนของเราเวลานี้ไปอยู่ที่ไหน มองไปด้วยความเป็นทิพย์ของเทวดา ก็เห็นเพื่อนเป็นหนอนตัวใหญ่อยู่ในกองขี้ควาย ก็นึกถึงสัญญาที่เคยมีกันไว้สมัยเป็นพระสงฆ์ด้วยกัน ท่านจึงได้แปลงเป็นนกกระยางขาวปลอดบินมายังเมืองมนุษย์ เห็นเพื่อนซึ่งเป็นหนอนตัวใหญ่กำลังกินกำลังนอนแบบสบาย เรียกว่าที่กินที่นอนอันเดียวกัน มีความสุขอย่างที่ชาวบ้านเรียกว่า "หนูตกถังข้าวสาร"

     เพื่อนที่เป็นเทวดาทราบว่าหนอนเป็นสัตว์ที่มีอายุสั้น ถ้าตายจากหนอนเมื่อไร ด้วยอำนาจบุญเก่าที่ทำไว้ก็จะบันดาลให้ไปเกิดเป็นเทวดาทันที จะมีวิมานและมีนางฟ้าหนึ่งพันเป็นบริวารเหมือนกัน นกกระยางขาวปลอดที่แปลงกายมา ก็ย่องเข้าไปใกล้ทำท่าจะจิกหนอน เพื่อทำลายซากให้หมดไป จิตของหนอนจะได้ไปเกิดเป็นเทวดา แต่หนอนตัวนั้นได้ร้องบอกว่า "ช้าช้า เจ้าโจรร้ายจะมาทำลายชีวิตข้าเพื่อประโยชน์อะไร" นกกระยางจึงตอบว่า "เราเคยเป็นเพื่อนกันกับท่านสมัยบวชเป็นพระด้วยกัน และมีสัญญาเดิมกันไว้ว่า ถ้าใครมีความสุขก็ต้องมาช่วยคนที่มีความทุกข์ เวลานี้ท่านเป็นหนอนอยู่ในกองขี้ควาย สมัยที่เป็นมนุษย์เราพากันรังเกียจว่าขี้ควายสกปรก และเหยียดหยามสัตว์เดรัจฉานว่าเป็นสัตว์ชั้นต่ำ เราจะทำลายซากภายนอกของท่านเพื่อให้จิตของท่านไปเกิดเป็นเทวดามีวิมานเป็นที่อยู่และมีนางฟ้าสวย ๆ เป็นบริวาร"

     พระหนอนตอบว่า "เรามีความสุขกว่าบรรดามนุษย์ทั้งหลาย เพราะมนุษย์ต้องทำมาหากิน เหน็ดเหนื่อย ถูกติฉินนินทาว่าร้าย ถูกกลั่นแกล้ง มีความทุกข์นานาประการ แต่เรามีความสุขกว่าคนมากมาย เพราะว่าบ้านของเราเป็นอาหารของเราเสร็จ กินที่นี่นอนที่นี่ ที่นอนก็นุ่มนิ่มดี เป็นอาหารเสร็จไปในตัว ไม่ต้องกลัวอด ไม่มีความลำบาก"

     เป็นอันว่าพระหนอนไม่ต้องการให้ทำลายร่างกายของตน เพราะพอใจแบบนั้น เพื่อนที่แปลงตัวเป็นนกกระยางขาวปลอดก็ต้องบินกลับไป.."

*คัดลอกจากหนังสือ ตายไม่สูญ...แล้วไปไหน เรื่องที่ 129 หน้า 271 โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษี) วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี