จิตที่เข้าถึงอุปจารสมาธิ โดยหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

จิตที่เข้าถึงอุปจารสมาธิ <WBR>

จะพูดถึงอาการที่จะเข้าถึง อุปจารสมาธิ เมื่อท่านกำหนดรู้ลมหายใจ
เข้<WBR>าหายใจออก จิตจะมีความสงบสงัดดีขึ้น จะมีความชุ่มชื่นมีความสบาย<WBR>
แต่ทว่าจะทรงอยู่นานก็หาไม่<WBR> อาจจะทรงอยู่ได้สัก ๑ นาที ๒ นาที
๓ นาทีในระยะต้นๆ แต่บางวันมันก็ทรงอยู่ได้ตั้งครึ่งชั่วโมง ตั้งชั่วโมง
เหมือนกัน เอาแน่นอนอะไรไม่ได้

เป็นอันว่าเมื่อจิตของท่<WBR>านเริ่มมีความสุข มีความรื่นเริง จิตชุ่มชื่นหรรษา
อาการของปีติ มี ๕ อย่าง ที่จะเรียกว่าอุปจารสมาธิ จิตที่เข้าถึง
อุปจารสมาธิ<WBR>ก็คือจิตมีปีติ แล้วก็จิตเข้าถึงสุข ถ้าเข้าถึงสุขก็เรียกว่า
เ<WBR>ต็มอุปจารสมาธิ อาการของปีติที่ควรแก่การพิ<WBR>จารณา ควรจะทราบนั่นก็คือ

อาการปีติที่ ๑ มีขนลุกซู่ซ่า ที่เรียกว่าขนพองสยองเกล้า ถ้าอาการ
อย่างนี้เกิดขึ้นก็<WBR>จงอย่าสนใจกับร่างกาย ขนมันจะลุก ขนมันจะพอง
ขนมันจะตั้งขึ้นสูง ขนมันจะต่ำก็ช่างมัน ไม่สนใจกับอาการทาง
ร่างกายทั้งหมด พยายามสนใจกับอารมณ์ที่เร<WBR>าทรงไว้ ความจริง
อาการอย่างนี้ผมพูด<WBR>ก็พูด เขียนก็เขียนมาแล้ว แต่ก็ยังมีนักปฏิบัติ
มากท่า<WBR>น เมื่อกระทบกระทั่งกับเรื่อง<WBR>ทางกายเกิดขึ้น มักจะถาม
กันบ่อยๆ แต่ว่าไม่ใช่คนในสำนัก เป็นคนนอกสำนัก เป็นเหตุให้
รู้สึกว่ารำคาญ เพราะว่าสันดานของบุคคลที่จ<WBR>ะเอาดีน่ะ เขาฟัง
กันครั้งเดียวหรือว่า<WBR>ดูครั้งเดียว อ่านครั้งเดียว เท่านี้พอ ไม่ต้อง
มานั่งจ้ำจี้จ้ำไชอะ<WBR>ไรกัน

อาการปีติที่ ๒ เมื่อมีอาการขนลุกขนพองสยอง<WBR>เกล้าเกิดขึ้น
จิตจะเป็นสุข ตอนนี้ขอให้ท่านทั้งหลายมีค<WBR>วามเข้าใจว่า
จิตเราเริ่มเข้าอุปจารสมา<WBR>ธิ คือปีติ บางท่านอาการอย่างนี้
ไม่ปรา<WBR>กฎ แต่ปรากฎอีกอย่างหนึ่ง คือ น้ำตาไหล เวลาเริ่ม
ทำสมาธิ น้ำตาไหล บางทีใครพูดอะไรเป็นที่ชอบใ<WBR>จ ชื่นใจ
ปลื้มใจ น้ำตาก็ไหล มันไหลจนกระทั่งบังคับไม่อยู่ นี่เป็น
อาการของปีติที่ ๒

อาการของปีติที่ ๓ เวลาจิตเริ่มเป็นสมาธิ คำว่าเริ่มเป็นสมาธินี่
เอาแ<WBR>น่นอนอะไรไม่ได้ ถ้าคนที่มีอารมณ์คล่อง บางทีทำงานอยู่
นึกขึ้นมาอาก<WBR>ารมันก็เกิดทันที เรียกว่า จิตเข้าถึงสมาธิเร็ว
อาการที่ ๓ ของปีติก็คือร่างกายโยกไปโย<WBR>กมา โยกไปข้างหน้า
โยกข้างหลัง อย่างนี้เป็นอาการของปีติที่ ๓

อาการของปีติที่ ๔ มีอาการตัวสั่นเทิ้มคล้ายปลุกพระ หรือมี
อาการบางครั้งตัวลอยขึ้นพ้นพื้นที่ ถ้าอาการอย่างนี้ปรากฏ
ก็อย่<WBR>าเพิ่งนึกว่าอาการของการเหา<WBR>ะมันจะมีขึ้น ยังไม่ใช่เหาะ
เป็นเรื่องของปีติ

อาการของปีติที่ ๕ จะมีอาการซาบซ่าน ซู่ซ่าทางกาย คล้ายๆ
กับของในกายมันไหลออกไปหมด ตัวกายเบาโปร่ง จะมีความรู้สึก
เหมือนกับตัว<WBR>ใหญ่ขึ้น หน้าใหญ่ขึ้น ตัวสูงขึ้น รู้สึกว่ามันซู่ซ่าแต่
อารมณ์จิตสบาย อาการอย่างนี้เป็นอาการของปีติที่ ๕ เมื่ออาการ
ของปีติที่ ๕ เกิดขึ้น ตอนนั้นอารมณ์จิตจะเป็นสุข ความสุขที่มีขึ้น
เราจะบอกไม่ถูก ว่าความสุขนั้นมันจะมีอย่าง<WBR>ไร อธิบายไม่ได้

ขึ้นชื่อว่าความสุขประเภ<WBR>ทนี้ในชีวิตของเราจะไม่ปราก<WBR>ฎมีมาเลย
มันเป็นความสุขสดชื่นปราศจา<WBR>กอามิสที่คิดถึง หมายความว่า
ไม่ใช่มีความชื่นใจเพราะได้ของมา อย่างนี้เขาเรียกว่าความสุข
<WBR>ที่เกิดขึ้นจากนิรามิสสุข คือสุขไม่อิงอามิส มันเป็นความสุข
ผ่องใส สดชื่น มีความสบายเปรียบเทียบกับอะ<WBR>ไรก็เปรียบเทียบ
ไม่ได้

ถ้าอาการอย่างนี้มีขึ้น แสดงว่า จิตของท่านเข้าถึงอุปจารส<WBR>มาธิ
อันดับที่สุด เป็นการเต็มขั้นกามาวจรสวรร<WBR>ค์ อย่าลืมว่า ขณิกสมาธิ
เป็นปัจจัยให้เกิด<WBR>ในกามาวจรสวรรค์ แล้วก็ถึง อุปจารสมาธิเต็ม
เป็นการเต็มที่จะขึ้นไปเกิด<WBR>บนสวรรค์ได้ทุกชั้น ตามอัธยาศัย
เรียกว่าเต็มกามาวจรสวรรค์ ถ้าเลยไปจากนี้ก็เป็นอาการข<WBR>องพรหม

พระธรรมคำสอน...พระเดช<WBR>พระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
วัดจันทาราม(ท่าซุง) จ.อุทัยธานี...จากหนังสือ ธรรมปฏิบัติเล่ม ๒๐
หน้า ๘๖ - ๘๙