anchalee_mata39

สวัสดีครับอาจารย์ เครื่องวัดสอบความเป็นผู้ที่ปฎิบัติดีปฎิบัติตรงปฎิบัติควร นั้นก็ดูได้จากการกระทำคำพูดความคิด คือ กาย วาจา จิต ส่วนการที่จิตมีปิติมีสุขเเล้วจิตย่อมตั้งมั่น เมื่อจิตตั้งมั่นเเล้วธรรมทั้งหลายย่อมปรากฎ ก็ธรรมอะไรเล่า ก็คือธรรมชาติอันเป็นความจริงคือการตายเเละการเกิด ของสรรพสิ่งทั้งหลายในโลก

ทำให้ตนเองมีความก้าวหน้าในการศึกษาข้อธรรมต่างๆได้ในระดับต้นๆ และก็พยายามตั้งมั่นที่จะปรารภความเพียรให้มีมากขึ้นๆ ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีโอหกาสหลุดพ้น จะเมื่อไรก็ช่าง ขอให้ตนเองตั้งมั่นที่จะกระทำเพิ่มขึ้น มากขึ้น บ่อยขึ้น จนกว่าจะหมดลมหายใจ เพราะตนเองนั้นไม่ต้องการที่จะเกิดจะตายอีก

ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ ความมั่นใจเปรียบเหมือนกุญแจไขไปสู่โลกภายนอกอย่างมีชีวิตชีวา คนเราจะรู้สึกดีๆ ได้ก็ต่อเมื่อมีความมั่นใจในตนเอง ถ้าคิดว่าอะไรเป็นสิ่งที่ดี ทำให้เต็มที่ด้วยความมั่นใจ การที่ตนเองได้มาศึกษาข้อธรรมของพระศาสดา ตนเองมีความมั่นใจมาก ที่ได้นำข้อธรรมคำสอนของพระองค์มาปรับใช้ในชีวิตประจำวัน

ไม่มีใครไม่เคยเจออุปสรรค ไม่มีใครไม่เคยเจอกับปัญหา นี่คือความจริงของชีวิต ขอเพียงแค่มีกำลังใจอยู่เสมอ แล้วเผชิญหน้าเพื่อหาทางออกจากปัญหาหรือฟันฝ่าอุปสรรค กำลังใจที่มีก็จะยิ่งเพิ่มพูนเป็นทวีคูณ การมารู้อริยสัจ คำสอนของพระตถาคต ทำให้เรามีปัญญาที่จะแก้ปัญหาทุกๆปัญหาได้เป็นอย่างดี นี่คือสัจธรรม ที่ตนเองนำมาใช้

ความรู้สึกดีๆ ถ้ามีอยู่ในตัวเองย่อมเป็นพลังในทางบวกที่ช่วยให้ชีวิตมีเรี่ยวแรง มีความมุมานะ และมีความสุขใจ กำลังใจ คือสิ่งที่สำคัญในการรู้สึกดีๆ เหมือนรถที่ขับเคลื่อนได้ด้วยเครื่องยนต์ซึ่งมีน้ำมันเป็นพลังงาน คนที่ขาดกำลังใจมักไม่ต่อสู้และย่อท้อง่าย ฉะนั้นเราจงจำไว้ว่า "เกิดเป็นคนอย่าได้ย่อท้อ"

ถ้าเราละความเพลิน(นันทิ) กับละความพอใจ(ราคะ) ทั้งสองอย่างนี้ไปพร้อมๆกันได้เมื่อไรนั้น จิตของเราก็จะสามารถหลุดพ้นจากกิเลสได้ดี ถ้าจิตของเราไม่สร้างการเกิด การแก่ตายย่อมไม่มี

การเขียนในวันนี้สามารถทำให้ตนเองมีสภาพจิตใจที่ดีขึ้น เพราะก่อนหน้าที่จะมาเขียนข้อความนี้ตนเองรู้สึกวุ่นวายใจ ความเมตตาที่มีให้ผู้อื่นนั้น ครั้งต่อๆไปก็ต้องใคร่ครวญให้ดีเสียก่อน มิฉนั้นก็จะทำให้ตนเองอึดอัดคับข้องใจ เฮ้อ....:'( ได้ระบายออก.....เสียบ้าง นิ่งแล้วจ้า.......สาธุ..

ทำหน้าที่เป็นศิษย์ที่ดี การเป็นลูกศิษย์ที่ดีไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่เรียนรู้เก่ง เรียนรู้ไว แต่ต้องแยกแยะดีชั่วให้ได้ และพร้อมที่จะเชื่อฟังในคำสอนที่ดีมีประโยชน์ สามารถที่จะนำคำสอน คำเตือน มาปฏิบัติใช้ในชีวิต และจะดียิ่งขึ้นไปอีกถ้าเราสามารถเผยแผ่คำสอนของพระตถาคต คำเตือนที่ดี ที่มีประโยชน์ที่ได้รับมาจากครู

หรือการทำหน้าที่ของความเป็นแม่ที่ดีของลูก ด้วยการเลี้ยงดู ให้ความรู้ให้การศึกษา เอาใจใส่อบรมสั่งสอนให้เป็นคนดีตามหลักธรรมคำสอนของพระศาสดา โดยการสอนให้ คิดดี ทำดี พูดดี และให้คบบัณฑิต เพราะบัณฑิตจะเป็นผู้ชี้แนะแนวทางที่ดีให้แก่กัน แค่นี้ก็เป็นสุขยิ่งนักในหน้าที่ของผู้เป็นแม่

ถ้าเราทำความดีแล้วเป็นทุกข์ แปลว่าการกระทำของเรามันไม่บริสุธิ์ ทำดีแล้วตนเองต้องรู้สึกดีแม้เพียงเล็กน้อยแต่ก็สุขใจยิ่งนัก(ปิติ) ในการทำหน้าที่ของเราก็เช่นกันถ้าเราทำหน้าที่ในทุกๆหน้าที่ได้ถูกต้อง เราก็ย่อมจะมีความปิติ เช่นการทำหน้าที่ของความเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ด้วยความกตัญญู กตเวที

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์ ตนเองเคยถูกสอนมาตั้งแต่เด็กๆ ว่าเราต้องทำความดี โดยได้รับคำอธิบายว่าถ้าเราทำความดีแล้วเราจะได้บุญ สิ่งนี้เองที่ติดตัวเรามา เมื่อถึง ณ วันนี้ การที่เราทำความดีเพราะต้องการที่จะทำ ทำเพราะมันมีความยินดีเท่านี้ใจก็เป็นสุขแล้ว

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์ ก็ต้องขอกล่าวคำว่าขอบพระคุณอีกเช่นเคย ต่อคำชี้แนะ และกำลังใจต่อการที่จะเดินในเส้นทางธรรม ต่อการปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น อย่างไรเสียคงหยุดไม่ได้หรอก เพราะพระพุทธองค์ท่านทรงตรัสไว้ว่า ถึงแม้ว่าไฟจะลุกท่วมหัวก็อย่างได้สนใจ จงมารู้อริยสัจก่อน

สวัสดีครับอาจารย์ ก็สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดก็เป็นเรื่องธรรมดาๆของโลก การจะเป็นผู้รู้เเจ้งให้สิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่มีอยู่ในโลกนี้มันเป็นเรื่องยาก เเละเราก็เคยไม่รู้มาเเล้วนานเเสนนาน ฉนั้นพอเริ่มรู้ก็อาจจะยังรู้ได้ยังไม่ทั่วถึง บริบูรณ์ได้ในเวลาอันสั้น ก็ต้องใช้เวลาไปตามเหตุปัจจัย ขอเพียงอย่าหยุดเสียกลางคัน เป็นพอ..

ก่อนที่จะคิด จะพูด หรือกระทำสิ่งใด ๆลงไป ต่อเมื่อกระทำลงไปแล้ว มารู้ทีหลังว่าการกระทำนั้นๆ ที่ได้กระทำลงไปไม่ถูกต้อง ก็ไม่มีประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ตนเองยังขาดความสำรวมระวัง ก็คงจะต้องตรวจสอบตนเองให้มากๆ สำรวมระวังในอินทรย์ให้มากๆ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องกลับมาเริ่มต้นใหม่ ไม่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับตนเอง

การเรียนใดๆ ไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม ถ้าสอบไม่ผ่านบ่อยๆ หรือเรียนซ้ำบ่อยๆ ถือว่าการกระทำนั้นย่อมไม่เกิดผลดี เพราะจะทำให้เสียเวลา และยังห่างไกลต่อความเจริญก้าวหน้าเป็นอย่างมาก แต่ถ้าเรียนซ้ำแล้วในเรื่องที่ซ้ำมีความก้าวหน้าขึ้นก็ยังพอทำเนา ดังนั้นตนเองจึงต้องนำสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้น มาพิจรณาไตร่ตรอง ใคร่ครวญให้ดีเสียก่อน

การเดินตามคำสอนของพระพุทธองค์นั้น ถึงแม้ว่าเราจะศึกษาข้อธรรมอย่างสม่ำเสมอ ปฏิบัติตามไปด้วย ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะข้อธรรมยิ่งลึกความละเอียดก็ย่อมมีมาก เราประมาทไม่ได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาที แต่ถ้าเรากระทำให้มาก ทำให้บ่อย ทำให้นาน ก็คงจะมีโอกาสอยู่บ้างเนอะคุณอาจารย์

สวัสดีค่ะคุณอาจารย์ ความเร็วใดเสมือนจิตย่อมไม่มี ดังนั้นถ้าเราไม่ใคร่ครวญในธรรมให้ดีก็จะทำให้เราเดินอย่างผิดพลาดได้ หลงทางได้ ก็คงจะต้องสำรวมอินทรีย์ไว้ให้มั่นคง ในอายตนะ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ และต่อผัสสะที่เข้ามากระทบ

สวัสดีครับอาจารย์ ขอบพระคุณอีกครั้งในความอนุเคาะห์ เเละก็ขออนุโมทนาในสิ่งที่มีความเจริญก้าวหน้าในอรรถในธรรม ถ้าเราประพฤติปฎิบัติมาถูกทาง ผลอันเป็นสิ่งที่มีตามมาย่อมไม่เป็นอื่น ก็ขอให้มั่นคงในเส้นทาง อย่างนี้สืบไป ขออนุโมทนา ด้วยครับ

วันนี้เป็นอะไรที่แปลกมาก ต้องการที่จะพูด คิด เขียน อ่าน ในสิ่งที่ได้เห็นการกระทำของตนเอง เมื่อมีเวลา มีโอกาสได้ศึกษาข้อธรรมที่ทรงจำไว้ ได้ลงมือะกระทำ ได้รู้สภาวะจิตของตนเองที่มันเดินได้อย่างที่ตนเองก็คิดไม่ถึงว่าจะทำได้เช่นนี้ ให้รู้สึกปิติลึกๆ แล้วก็จางคลายไปเฉยๆ งงๆกับตนเองจังเลย

การที่ตนเองได้เปลี่ยนแปลงการกระทำคำพูดไปในทางที่พระองค์ได้ตรัสสอนไว้ ทำให้รู้สึกซาบซึ้งในคำสอนของพระองค์เป็นอย่างยิ่ง เมื่อมีความมั่นคงในการกระทำของตนเอง เราย่อมไม่หวั่นไหวในการกระทำของผู้อื่น เขาจะกระทำเช่นไร นั้นคือเขา ไม่ใช่เรา ขอให้เรากระทำให้ถูกต้องก็เพียงพอแล้ว (ไม่รู้..ว่าทำไมถึงคิดเช่นนี้)