jangira

พี่เลยลองพิจารณาดูจิตตัวเองว่าจะต้องให้นิ่งระดับไหนถึงจะได้ รับสัมผัสเสียงได้พิจารณาไปมันต้องนิ่งจริงๆ สงบจริงๆ พี่ก็เลยมีกำลังใจ ที่จะสู้และฝึกต่อไปคะ

พี่ก็ยินดีจ้า เมือเช้าหลวงพ่อมาสอน พี่ในสมาธิพี่ดีใจมากเลย เหมือนพี่นอนฟังวิทยุเลยหลวงพ่อมาสอน เรื่องนิพพาน พี่ก็ฟังไปและคิดว่าอารมณ์แบบนี้มันหายไปนานแล้ว

ขอบคุณมากครับพี่...จิตนี้มันฝึกอยากมากเลย

ทำงานคุณดาวก็จับอารมณ์ได้ จับจนชิน เดี๋ยวผลมันก็เกิดเอง พี่ก็จะลองทำใหม่ไม่รู้ว่าจะได้ผลแค่ไหน ก็จะเอามาเล่าให้คุณดาวฟังนะ

พี่ก็เกิดกำลังใจขึ้นมาอีกเริ่มทำอีก พอทำไปๆ อ้าวลืมอีกแล้ว โธ่เอย เหนื่อยจริงๆ ฝึกจิตนี่การฝึก อภิญญา คำภาวนานี่ สำคัญ คุณดาวลองทำดูบางซิ ไม่ต้องไปรอนั่งสมาธิหรอก

แบบเขาแล้วทำไม่ตอนนี้มันลางเลือนเหลือเกิน เกิดจากอะไรกัน หรือพี่ไม่ค่อยจับลมหายใจและ ท่อง คำภาวนาว่านะมะ พะธะ ไม่ได้พี่จะต้องทำใหม่ จับอารมณ์ใหม่

หลายๆ องค์เพื่อกระตุกจิตตัวเองให้กลับมาพิจารณาร่างกาย จิตนี้มันดื้อจริงๆ เลยบางครั้งพี่ก็ไปหาฟัง คนที่เขาได้มโนฯ แบบเต็มกำลังมาฟัง และเอาว่าคิดว่าแต่ก่อนพี่ก็เคยได้

หักดิบเลิกบุหรี่เลยเหรอ ดีจังคุณดาว อดทนนะทำให้ได้ ถึงพี่ฝึก ก็ไปไม่ได้ดีสักเท่าไรเพราะพี่ก็มีภาระทางโลกเหมือนคุณดาวนั่นและ บางครั้งกำลังใจมันก็ไม่มี พี่ต้องเอาเทศน์ของพระ

หนักมากเลยในการควบคุมจิตใจนี้ ส่วนในการฝึก มโนฯ ถึงยังไม่เห็นผลผมก็เชื่อ 100% เราคงยังไม่ถึงหรือบุญเก่าไม่เคยปฏิบัติมาก็เลยยังไม่เป็นผม...แต่ก็มุ่งหน้าปฏิบัติต่อไป

ยังไม่ได้ไปฝึกเลยพี่หาเวลาอยู่...ตอนนี้ผมก็ปฏิบัติที่บ้านก่อนนอนทุกวันอยู่ครับ ก็ยังไม่เห็นอะไร และผมก็ฝึกทางจิตอยู่โดยขยายผลมาจากการเลิกบุหรี่นั้นแหละ โดยใช้กำลังใจในการตัด...ผมมีความรู้สึกว่าพระท่านกำลังลองกำลังใจผมในการตัดกิเลสอยู่ครับพี่

ถ้าพี่ฝึกบ่อยๆ จนชำญ ถ้านึกอยากไปไน มันก็ไปไว้มาก คุณดาวลองทำดูบ้างไหมแล้วไปฝึกมโนฯ หรือยังละ ถ้าไปฝึก เหตุการณ์เป็นอย่างไรไหนลองเล่าให้บ้างซิ พี่จะฝึกแบบที่พี่ว่าพี่ต้องกลับเมืองไทย ไปอยู่วัดคะ

เอาตัวที่เนรมิตเป็นตัวเราไปกราบ พระพุทธเจ้าเลยและพระอรหัน แต่ภาพที่พี่เนรมิตขึ้นมากับภาพพระพุทธเจ้าที่เรานึกมันจะไม่ชัดเท่าไร พี่ก็ทำของพี่ไปแบบโง่ๆ ทำไปเลื่อยๆ
พอวันที่สองจะเข้าสมาธิคิดว่าจะเนรมิต ตัวเองสักหน่อย เพียงแต่คิดยังไม่ทันตั้งท่าเลย
ไอ้ตัวที่พี่เคยเนรมิตมันออกเรียบร้อยไปไหว้พระพุทธเจ้าแล้วมันไว้มากเหมือนเราไปจริงๆเ

คนหนึ่ง เหมือนแยกดวงจิตเป็นสองดวง ตัวเราจะนั่งสมาธิอยู่ ไปบังคับอีกตัวที่เราเนรมิตขึ้นมา โดยการนึก ก็มโนฯ นั้นแหละ ตอนนั้นพี่นั่งฝึกจิตนิ่งเฉยๆ มันเบื่อ ก็เลยเล่นเนรมิตตัวเองขึ้มเสียเลย เนรมิตดอกบัวแก้ว ขึ้นมา แล้วเอาตัวที่เราเนรมิตขึ้นมาใหม่คือตัวแทนเราขึ้นไปนั่ง บนดอกบัว และตัวพี่ที่นั่งสมาธิอยู่ก็บังคับ ให้ดอกบัวแก้วลอยไปกลางอากาศเลย

พี่สบายดี ตอนนี้ยังไม่มีอะรคืบหน้าเลย พีลำลังจะหาเรื่องฝึกอีกแนวหนึ่งพี่เคยเคยทำเลยมันเห็นผล น่าพอใจ พี่รู้นะ พี่ก็ไม่ยอมฝึก คือยกจิตออกๆ ตอนที่ไปฝึกที่ภูเรื่อพี่ลองทำเล่นๆแต่มันกลับได้ผลจริง อัศจรรย์ มากแค่ฝึกนึก ไปไหว้พระพุทธเจ้า เนรมิต ตัวเราขึ้นมาอีกตัว

สะบายดีไหมครับท่านพี่ ถ้ามีเรื่องดีๆ ก็เล่าน้องฟังด้วยนะครับ

พี่แนะนำได้แต่ตัวพี่เองก็ไม่รู้ว่าจะไปถึงไหน มีอย่างเดี่ยวคือวางอุเบกขาให้มากๆ

ขอบคุณครับพี่สำหรับคำแนะนำดีๆ

นั่นซิทุกข์ก็ทำสมาธิเพื่อให้จิตหลุดพ้นไม่ต้องมาเกิดอีก ถ้าจิตเราไม่ท่องเที่ยวปล่อยจิตให้ว่างคือวางอุเบกขา ไปเลื่อยๆ รับรองเราคงไม่ได้เกิดอีกแน่

เอาเป็นว่าผมกับพี่มีปัญหาต่างกันแต่ก็มีความทุกข์เหมือนกัน (ตรงกับพระพุทธองค์ตรัสไว้ไม่มีผิดเลยเกิดเป็นคนมีแต่ทุกข์) ต่างคนต่างให้กำลังใจกันผมว่าต้องถึงจุดหมายแน่นอนครับพี่

และทุกสิ่งทุกอย่าก็จะผ่านไปด้วยดี ปัญหาของพี่ก็มีเยอะไม่แพ้คุณดาวหรอกแต่อาศัยที่พี่วางอุเบกขา และใช้คำว่า ชั่งมันตลอด มันมีมือเดี๋ยวก็มีสว่างเอาจิตอยู่กับปจุบันความรู้สึกก็เบาใจเอง