ตายแล้วไม่สูญ..แล้วไปไหน โดยพระราชพรหมยาน ตอน สมเด็จพระสังฆราชวัดราชบพิตรกลายเป็นพรหม

ตายแล้วไม่สูญ..แล้วไปไหน โดยพระราชพรหมยาน ตอน สมเด็จพระสังฆราชวัดราชบพิตรกลายเป็นพรหม

“..หัวค่ำวันที่ ๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๓๑ อาตมาทราบข่าวสมเด็จพระสังฆราช วัดราชบพิตรฯสิ้นพระชนม์ ประวัติของท่านดีมาก ท่านเป็นพระผู้ใหญ่ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เป็นพระที่ควรแก่การบูชา ท่านคงไปอย่างน้อยก็พรหมชั้นที่ ๑๒ กระมัง พูดตามความรู้สึก ในจริยาวัตรของท่าน

วันที่ ๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๑ คุณหมอวัฒนะได้เอาน้ำเกลือมาถวายอาตมา คุณหมอวัฒนะเป็นหมอร่วมรักษาสมเด็จพระสังฆราช วัดราชบพิตรฯ จึงถามว่า “ทำไมรักษาให้สมเด็จพระสังฆราชสิ้นพระชนม์” คุณหมอตอบว่า “ท่านบ่นว่าเบื่อเหลือเกินครับ” เรื่องเบื่อเป็น นิพพิทาญาณ ของคนมีฌานสมาบัติ แต่ทว่าสมเด็จฯท่านเบื่อตอนป่วยหนัก อย่างนี้อาจจะเป็นการเบื่อของวิปัสสนาญาณก็ได้ ใครจะรู้ใจของท่านแน่นอน อาการป่วยเป็นเหตุให้ใจว่างจาก

๑) ความรักในระหว่างเพศ เพราะทุกขเวทนารบกวน

๒) ความอยากรํ่ารวย เพราะทุกขเวทนารบกวน

๓) ความอยากจะฆ่าใคร เพราะไม่มีแรงและทุกขเวทนารบกวน

๔) สักกายทิฐิ หมดความรู้สึกว่า ร่างกายนี้ดีเป็นสมบัติของเรา เพราะมันกำลังจะตายและมีทุกขเวทนาอย่างสาหัส

เมื่อทุกขเวทนาทำให้เว้นจากอารมณ์ ๔ อย่างตามที่กล่าวมา ถ้าเป็นคนมีธรรมะก็มีหวังหมดสิทธิ์ในการเวียนว่ายตายเกิด เว้นไว้แต่คนไร้ธรรมะเท่านั้น ที่ยังหมกมุ่นกับความเกิดต่อไป สำหรับสมเด็จพระสังฆราชฯ ท่านมีเมตตาสูงและเป็นพระทรงธรรมะ ท่านจะไปทางไหนเป็นเรื่องของท่าน..”
ที่มา http://palungjit.org/threads/ขอเชิญร่วมบุญสร้างกำแพงแก้ววิหารหลวงพ่อโต-วัดกุฎีทอง-อยุธยา.553352/