เรื่องจริงอิงนิทานกับหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ตอน พระศรีอาริย์มาช่วย

เรื่องจริงอิงนิทานกับหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ตอน พระศรีอาริย์มาช่วย

วันนี้โชคดีตอน ๑๐ น. เศษ โยมเอาเงินมาช่วยชำระหนี้ตอนบ่าย ๑๓.๓๐ น. พระศรีอาริย์มาช่วยรักษาโรค โชคดีจริง ๆ เมื่อลงไปรับแขก พบแขกพิเศษแต่งตัวสวยมีบริวาร ๔-๕ คน นุ่งขาวห่มขาวมีผ้าสะไบสีทอง เป็นสาว ๔ คน เป็นชายหนุ่มน้อย ๑ คน

พอพบกัน..คือพอพระนั่งบนที่นั่ง คณะพระศรีอาริย์ ท่านมาคอยอยู่แล้ว ท่านไม่พูดพล่ามทำเพลง ท่านเริ่มโองการทันที เสียงไพเราะและดังมาก ท่านพูดภาษาเทวดาเล่นเอาเทวดาฟังไม่รู้เรื่อง เลยปล่อยให้ท่านบรรยายไปตามความรู้ของท่าน พอเข้าใจว่าท่านบรรยายการถอนโรคในสำนวนท่านบอกว่า

"หลวงพ่อปานท่านขอร้องให้มาช่วยรักษาตามความสามารถของท่าน ท่านบอกว่าคนไข้ ๒ คน ท่านช่วยได้ ๑ คน อีกหนึ่งคนต้องปล่อยไปตามกฎของกรรม.."

ท่านบรรยายจบหญิงสาวและชายหนุ่มน้อยก็ร่วมกันสวด สวดทำนองไพเราะมาก มีสามทำนอง สวดอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงจึงขอให้ท่านหยุด เพราะคนมาคอยหลายร้อยคนแล้ว ถ้าจะถามว่าพระศรีอาริย์จริงหรือไม่ ก็ขอตอบว่า

เจ้าตัวท่านบอกว่าเป็นพระศรีอาริย์ เป็นการเข้าทรง ถ้าถามว่า เชื่อไหม ก็ขอตอบว่า เมื่อเห็นว่าไม่เป็นพิษเป็นภัยก็ไม่ขัดคอใคร ถ้าเป็นพิษเป็นภัยหรือเกินจำเป็น ก็เอาเหมือนกันถ้าเขาไม่ฟังก็แรง

นอกจากโยมผู้เมตตา พระศรีอาริย์สงเคราะห์แล้ว ก็มีนักปราชญ์นอกคอกถามปัญหาหลายคน คนหนึ่งถามว่า “ท่านมีความเห็นอย่างไรที่สร้างวัดใหญ่โตอย่างที่เป็นอยู่นี่” ตอบเธอไปว่า “วัดนี้สร้างตามใจผู้มีศรัทธาในเมื่อท่านให้เงินมา ก็ทำตามที่ท่านประสงค์”

คนที่สองถามว่า “ท่านมีเทคนิคอย่างไร จึงมีคนเขาอุดหนุนมากอย่างนี้”
ตอบเธอว่า “ฉันไม่มีเทคนิค มีแต่ความรู้สึกว่าเป็นพระเท่านั้น จริยาทุกอย่างทำตามที่พระท่านสอน”

คนที่สามถามว่า “พระที่ท่านปลุกเสก การปลุกเสกเป็นอวิชชาใช่ไหม”
ตอบเธอในทำนองอนุโยคว่า “เธอรักษาศีลห้าครบแล้วหรือ?”

เธอตอบว่า “ไม่ครบ” จึงบอกเธอว่า “เมื่อตนเองยังมีศีลห้าไม่ครบ จะรู้เรื่องอวิชชาได้อย่างไร พระที่ท่านทำการปลุกเสก ท่านใช้ฌาน ๔ บ้าง สมาบัติแปดบ้างบางท่านใช้ผลสมาบัติ”

ถามเธอว่า “สมาบัติที่ว่ามานี้เป็นวิชชาหรืออวิชชา” เธอไม่รู้เรื่องเลย น่าสงสารคนโง่ขนาดนี้ยังมีในเขตพระพุทธศาสนา

คนที่สี่ถามว่า “ที่บอกว่าคนรักษาศีลห้ายังหยาบอยู่มาก พระโสดาบันก็มีศีลห้าใช่ไหมครับ?”

ตอบเธอในทำนองอนุโยคว่า “พระโสดาบันมีกี่ขั้น?”
เธอตอบว่า “เธอไม่รู้” จึงบอกให้เธอไปดูตำราเสียใหม่

เธออยากรู้จึงบอกให้ทราบว่า พระโสดาบันมี ๓ ขั้น คือสัตตักขัตตุง บารมีอ่อนมาก บำเพ็ญอีก ๗ ชาติไปนิพพาน โกลังโกละ บารมีอย่างกลาง บำเพ็ญบารมี ๓ ชาติไปนิพพาน และเอกพิชี บำเพ็ญบารมีอีกชาติเดียวไปนิพพาน ทุกขั้นต้องมีศีลห้าร่วมกรรมบถสิบ

วันนี้ดึกมากแล้วขอลานอน...
ที่มา http://palungjit.org/threads/เพียง๑๐๐บาทร่วมบุญปิดสมเด็จพระพุฒาจารย์โต๖๙นิ้ว.548123/