พรหมวิหาร4

พรหมวิหาร ๔ นี่ถ้ายืนลงในจิตของใคร คนนั้นลงนรกไม่เป็น
ลงไม่ได้แน่นอน เขาไม่ให้ลง ถ้าลงไปเขาขับขึ้นมา ลงไม่ได้
ไม่มีสิทธิ์ คือว่าอารมณ์ของเราให้ทราบอยู่ ให้มีเมตตาจิต
เราจะไม่เป็นศัตรูกับใครเลยในโลกทั้งคนและสัตว์
เราจะเป็นมิตรที่ดีของเขา แต่ว่าเขาจะเป็นศัตรูกับเราน่ะ
เป็นเรื่องของเขา เราหวังดีแต่เขาหวังร้าย อย่างนี้เราต้อง
ใช้อุเบกขาวางเฉยไว้ ถ้าเราพูดกับเขา เขาโกรธ เราก็หยุดพูด
เราใช้อุเบกขาตัวท้าย แต่ว่าเราไม่ได้โกรธ

กรุณา ความสงสาร จิตคิดไว้เสมอว่าใครเขาทุกข์ยากลำบาก
ถ้าไม่เกินวิสัยของเราที่จะช่วยได้ เราพร้อมที่จะช่วย ถ้าเรา
ช่วยได้ด้วยทรัพย์สิน เราจะให้ทรัพย์สิน ทรัพย์สินไม่มี
เราจะให้กำลังกาย กำลังกายให้ไม่ได้ เราให้ด้วยปัญญา
แต่ทั้งนี้ถ้าเขารับความช่วยเหลือจากเรา ถ้าเราให้การ
ช่วยเหลือกับเขา เขาโกรธเรา เราต้องวางเฉย เราไม่โกรธตอบ
เราไม่ช่วยเพราะช่วยไม่ได้

ต่อมา มุทิตา เราไม่มีจิตคิดอิจฉาริษยาใคร ใครได้ดี
เรายินดีด้วย ถ้าอารมณ์ ๔ ประเภทนี้ทรงตัวอยู่จริง ๆ
ศีลก็บริสุทธิ์ ศีลก็ไม่บกพร่องเลย ถ้าเราจะทำสมาธิ
สมาธิก็ทรงตัว อารมณ์แจ่มใส ไม่มีมัวหมอง ถ้าสมาธิ
ไม่มัวหมอง ปัญญา คือ วิปัสสนาก็เกิด เท่านี้เอง

จากหนังสือ โอวาทหลวงพ่อวัดท่าซุง เล่มที่ ๔ หน้าที่ ๖๐
โดย...หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

 

สาธุ สาธุ

 

สาธุครับ

 

สาธุ