พระเยซูเป็นเทวดาอยู่ชั้นดุสิต โดยหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง

“..ประมาณเกือบ ๒๐ ปีมาแล้วสมัยที่อาตมาไปวัดคริสต์
ที่บางนกแขวก มีบาทหลวงบางคนเขาไปที่กรุงเทพฯ และ
ก็ชอบๆ กัน เพราะสมัยนั้นอาตมาเรียนทั้งพุทธทั้งคริสต์
ที่เรียนคริสต์ไม่ใช่ไปเรียนที่โรงเรียนแต่คุยกัน ตอนนั้นพวก
กุฎีจีนเขามาคุยแลกเปลี่ยนความรู้กัน ความจริงนักศาสนาจริงๆ
เขาไม่ทะเลาะกัน เมื่อไปเยี่ยมเขาคุยไปคุยมา

เขาถามว่า “ท่านทราบไหมว่า พระพุทธเจ้าท่านอยู่ที่ไหน”
อาตมาตอบว่า “รู้” เขาถามว่า “เคยคุยไหม” ก็บอกว่า
“ฉันไปหาท่านทุกวัน ท่านอยู่ที่นิพพาน” จึงถามเขาว่า
“แล้วพระเจ้าของท่านอยู่ที่ไหน” เขาตอบว่า “ไม่รู้” ถามว่า
“เคยเห็นไหม” เขาตอบว่า “ไม่เคยเห็น” เขาเลยถามว่า
“ท่านเคยเห็นพระเยซูของผมไหมครับ” ตอบว่า “ไม่เคยสนใจ”
แล้วก็คุยเรื่องอื่นต่อไป

ต่อมากลับมาที่พัก ธรรมดาของพระก่อนจะนอนต้องทำจิตใจ
ให้สะอาดสบาย ไม่อย่างนั้นนอนไม่สบาย พอเริ่มทำสมาธิจับ
อารมณ์ จิตมันหลุดโผล่ปั๊บถึงดาวดึงส์ ไปโผล่ช่วงระหว่าง
พระจุฬามุณีกับบัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ ไปเดินป๋อที่นั่น พอเดิน
ไปก็มีบาทหลวงคนหนึ่งเดินสวนทางเดินตรงมาข้างหน้า ก็เลย
ถามว่า “พระเยซูใช่ไหม” ตามธรรมดาอารมณ์เป็นทิพย์มันจะ
บอกเลยว่าใครเป็นใคร ถ้ายังสงสัยก็ยังใช้ไม่ได้ ความเป็นทิพย์
จะบอกชัดจะไปสงสัยไม่ได้เลย ท่านก็ตอบว่า “ใช่ครับ”

อาตมาถามว่า “ทำไมถึงแต่งตัวรุ่มร่ามอย่างนี้ บนสวรรค์เขา
แต่งตัวแบบนี้เหรอ” ท่านบอกว่า “ถ้าผมไม่แต่งตัวแบบนี้ เกรงว่า
ท่านจะจำไม่ได้ จะสงสัย” บอกว่า “ถ้าอย่างนั้นสภาพความเป็นจริงของท่านเป็นอย่างไร” ท่านก็ทำให้ดู ภาพนั้นหายไปกลายเป็น
ภาพเทวดาสวยงามมาก เครื่องประดับขาวเป็นประกายแวววับ
ชฎาก็แหลมเปี๊ยบ เรียกว่างามจับตาเลย ถามว่า “อยู่ที่ไหน”
ตอบว่า “อยู่ชั้นดุสิต”

พอบอกอยู่ชั้นดุสิตอาตมาก็ตกใจ ต้องเป็นพระโพธิสัตว์แน่ๆ
คุยไปคุยมา อาตมาก็บอกท่านว่า “คำสอนของท่านมันผิดอยู่ข้อ
หนึ่งนะ” ท่านถามว่า “ผิดอย่างไรครับ” บอกว่า “ล้างบาปนั่นนะ
คนที่ทำความชั่วแล้วมันทำลายได้เรอะ อย่างกับเนื้อของเราถูกตัดเฉือนไปเป็นแผล เราจะเอาเงินไปแลกซื้อเนื้อใครเขามาได้ที่ไหน จ่ายเงินให้เขาแล้วแผลมันหายหรือ”

ท่านตอบว่า “ความจริงผมไม่ได้สอนอย่างนั้นนะครับ ที่ผมสอนนั้น
ผมสอนให้สารภาพบาปแบบพระแสดงอาบัติ อาการสารภาพบาป
คือ ไปทำความชั่วมาจากไหน เราจะได้ไม่ทำต่อไป” คำสอนของ
ท่านเป็นแบบนี้ มา ตอนหลังมาดัดแปลง พอล้างบาป สารภาพบาปแล้วบาปหาย ก็เลยบาปทั้งสองคน คนก่อนก็ไม่หมดบาป คนหลัง
บาปเพราะโกหก

ผู้ที่มีสิทธิไปเกิดอยู่ชั้นดุสิต

พอกลับลงมาก็มานั่งคิดว่า พระเยซูเป็นพระโพธิสัตว์อยู่ชั้นดุสิต
ต้องมีบารมีเข้มแข็งมาก ถ้าไม่เข้มแข็งเข้าชั้นนี้ไม่ได้ เพราะชั้น
ดุสิตนี้เข้าได้ ๓ พวกคือ

๑) พุทธบิดาพุทธมารดาของพระพุทธเจ้า
๒) พระโพธิสัตว์ที่มีบารมีเข้มแข็งแล้ว
๓) พระอริยเจ้าตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไปจึงจะอยู่ชั้นนี้ได้

สวรรค์ทุกชั้นไม่ใช่ใครจะอยู่ได้ทุกชั้นนะ ต้องเป็นไปตามขั้น
ก็เลยมานั่งนึกว่า ทำไมพระเยซูมาอยู่ชั้นดุสิตได้ มาดูอารมณ์ตอนหนึ่งของท่านคือ ถูกตอกตะปูกับไม้กางเขน ถ้าจิตไม่ดีพอ ท่านจะ
เป็นเทวดาไม่ได้ ตามพระบาลีบอกว่า

“ถ้าจิตเศร้าหมองก่อนจะตาย ตายไปก็ต้องลงอบายภูมิ” นั่นเขา
เจ็บขนาดนั้นเขายังไม่โกรธ ลองคิดดูให้ดีไม่ใช่เรื่องเล็กนะเรื่อง
ใหญ่มาก ทำความดีไว้มากตลอดชีวิต แต่เวลาตายจิตเศร้าหมองหน่อยเดียวก็ต้องลงนรกหน่อยอย่าง พระนางมัลลิกาเทวี เป็นคนดีตลอดชาติ เวลาตายจิตคิดถึงที่เคยไปสะดุดเท้าของสามีนิดเดียว ความจริงโทษท่านไม่มี ถ้าจิตท่านไม่เศร้าหมองก็ไม่ลงนรก แต่
ท่านแต่งตัวเป็นนางฟ้า เท้าแหย่ในนรก ๗ วัน..”

อ้างอิง หนังสือ ตายแล้วไปใหน

 

นางมัลลิกา ไม่ได้ไปเกิดในนรก เพราะสะดุดเท้าสามีจ้าา
นางเป็นมเหสี ของพระเจ้าปเสนทิโกศล

นางไปมีอะไรกับสุนัข (ผัวเก่าในอดีตชาติของนาง) จ้าา แล้วนางก็หลอกพระราชา
พอดีพระราชาก็เป็นคนไม่ค่อยฉลาด (เขาว่ามาอย่างนี้) เชื่อง่าย ก็เลยเชื่อ
แต่นางก็รู้อยู่แก่ใจนาง แล้วก็สำนึกมาตลอด

นางเคยทำบุญไว้เยอะ เคยทวายทาน แบบอลังการ งานสร้าง ใครก็สู้นางไม่ได้

แต่ตอนตาย นางคิดแต่เรื่อง ที่นางหลอกพระราชา เรื่องนัั้นเรื่องเดียว
เทวดาก็มาช่วยกัน เป่าหูแล้วว่า อย่าไปคิดเรื่องนั้น แต่ไม่สำเร็จ
ก็เลยไปบังเกิดในนรกอยู่ 7 วัน จ้าา

แล้วพระเจ้าปเสนทิโกศล อยากรู้ว่า นางไปเกิดที่ไหน เลยจะไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า
พระพุทธเจ้าทราบวาระจิต ของพระราชาแล้ว และทรงรู้ว่า พระราชาเป็นคนไม่ค่อยฉลาด
หากรู้ว่า นางมัลลิกา ไปเกิดในนรก จะเสื่อมศรัทธาขั้นรุนแรง และมีโอกาศจะไม่ตั้งอยู่ในความดี
อันเป็นเหตุให้มีโอกาสไปเกิดในนรกด้วย
จึงใช้ อภิญญา ทำให้พระราชา ไม่สามารถมาพบได้ 7 วัน
พอวันที่ 8 นางมัลลิกา หมดบาปแล้ว นางก็พุ่งขึ้นสวรรค์เลย จ้าาา

แล้วพระราชาก็สามารถเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าได้ จึงตรัสถามถึง นางมัลลิกา ว่าไปเกิดที่ไหน
พระพุทธเจ้าก็บอกว่า นางไปเกิดในดุสิตภพ

พระราชาก็ตรัสว่า "หากพระนางมัลลิกาไม่เกิดในดุสิต คนอื่นใครเล่า จะเกิดในดุสิตได้?
เพราะทุก ๆ อิริยาบถของพระนางที่ผ่านมา มีแต่ความคิดว่า พรุ่งนี้จะถวายอะไร
ทำอะไรแด่พระตถาคต" !!!
10 10 10

แล้วก็จบแบบ แฮปปี้ เอ็นดิ้ง จ้าาาา

 

ไม่ได้อยากจะมาบล๊อคนะ
แต่สะดุดเท้าแล้วลงนรกนี้ มันไม่มีจริง ๆ
แล้วนางลงนรก ก็เพราะนางผิดศีล คือ กามเม และ มุสา
ก็พอดีนางเป็นคนดีมาก ๆ นางเลยคิดมากเอามาก ๆ
สุดท้ายตอนตาย นึกอยู่แต่บาป ก็เลยนรก แบบเต็มสูบ จ้าา
ไม่ได้ลงแบบเอาเท้าแหย่ นรกแหย่เท้าไม่มีจ้า ลงแบบ "เต็มสูบ"

เพิ่มอีกนิด เพื่อใครสนใจ
พระเจ้าปเสนทิโกศล คือคนที่ฝัน 16 อย่าง ที่เป็นตุเป็นตะ (สุบิน 16 อย่าง) เอามาก ๆ
แล้วตื่นมาก็วิตกกังวล เลยไปปรึกษาพราหม์
พราหม์อยากได้ลาภ เลยช่วยกันกุว่า ต้องจัดงานบูชายันต์
พระราชาก็เชื่อ (เห็นหรือยังว่าไม่ฉลาด) ก็เลยวิ่งกันทั้งเมืองให้วุ่นวาย
เพราะทั้งเมือง ต้องระดมหา หาหมู หาม้า หานก หาโน้น นั้น นี้
เพื่อจะทำการบูชายันต์
จนสุดท้าย นางมัลลิกา นี้แหละ เดินมาบอกให้พระราชา ไปถามพระพุทธเจ้าก่อน
พระราชาก็ไป
เจอพระพุทธเจ้าตอบโจทย์ 16 ข้อ (สุบิน 16 อย่าง ไปหาอ่านเอาเองนะครับ)
พิธีบูชาบันต์ก็ต้องเป็นอันแคนเซิลทันที
นางมัลลิกา ก็ได้คะแนน เพราะช่วยช่วยชีวิตสัตว์ได้เป็นจำนวนมาก
10 10 10

จบแบบแฮปปี้ เอ็นดิ้ง จ้าา

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนเราลงนรกได้ง่ายมาก
เพราะฉะนั้น ควรทำดีตลอด อย่าประมาท จ้าา