ของดีไม่รู้จักเอา (หลวงปู่ดู่)

พอดีวันนี้ผมได้มีโอกาสไปคุยกับอาจารย์สมัยผมเรียนมัธยม ซึ่งอาจารย์เคยมีโอกาสไปกราบหลวงปู่ดู่สมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่หลายครั้ง ผมก็เลยถามอาจารย์ว่าสมัยที่อาจารย์ไปหาหลวงปู่นั้น หลวงปู่่ท่านเป็นยังไงบ้าง อาจารย์เลยเล่าให้ฟังคร่าวๆว่า

สมัยก่อนไปหาหลวงปู่สีห์ที่วัดสะแกก่อน เคยเดินผ่านกุฏิหลวงปู่ดู่หลายครั้ง ก็เห็นคนมากราบท่านหลายคนแต่ก็ไม่ได้สนใจมากนัก ได้แค่ยืนไหว้ท่าน แล้วก็เดินเลยไปกราบหลวงปู่สีห์ ต่อมาพอหลวงปู่สีห์มรณภาพจึงได้มากราบหลวงปู่ดู่
ไปหาท่าน ก็ไปเช่าพระ มาให้ท่านประสิทธิให้ (อาจารย์เป็นคนชอบสะสมพระเครื่องมาก) มีอยู่ครั้งนึง ไปกราบท่าน แล้วให้หลวงปู่ดู่ประสิทธิพระให้ พอท่านหลับตาประสิทธิพระได้สักพัก กุฏิก็สั่นทั้งกุฏิ ผมยังหันไปมองหน้าเพื่อนที่มาด้วยกัน เพื่อนก็รู้สึกว่ากุฏิสั่นเหมือนกัน ก็เลยช่วยกันมองหาว่า มีรถบรรทุกวิ่งผ่านมาไม๊ มีใครเดินไปมาแถวนั้นรึเปล่า... ก็ปรากฏว่าไม่มีเลย! มีแต่ผมกับเพื่อน แล้วก็หลวงปู่นั่งกันอยู่แค่นั้น... นั่นแหละ ที่ผมได้เจอปาฏิหาริย์ของหลวงปู่แบบจะจะเลย คิดดูสิ เสกพระที กุฏิสั่นทั้งหลังเลย
ก่อนกลับ ผมหันไปเห็นผ้าประจำตัวของหลวงปู่ (ถ้าไปดูรูปหลวงปู่หลายๆรูปจะเห็นผ้าเหลืองๆเก่าๆผืนหนึ่งที่หลวงปู่จะเอาไว้ใช้เช็ดนั่นเช็ดนี่ติดตัวท่านอยู่เสมอ) ขนาดเสกพระยังสั่นไปทั้งกุฏิ ผมก็เลยขอท่านฉีกแบ่งมาบูชาเป็นสิริมงคล ท่านก็เลยบอกว่า "มาเอาอะไรกับของอย่างนี้ ของดีๆ( ธรรมะ)ไม่รู้จักเอา" แต่ถึงท่านจะบอกอย่างนั้น แต่ท่านก็เมตตาให้ผมฉีกเอาผ้าประจำตัวของท่านมาบูชาจนได้ล่ะนะ

ก็ลองอ่านแล้วพิจารณากันดูนะครับ สำหรับคนทั่วๆไป แค่เสกพระจนดิ้นได้ก็ว่าเป็นของดีสุดยอดแล้ว นี่หลวงปู่ท่านเสกจนสั่นทั้งกุฏิ แต่ท่านก็ยังไม่ถือว่านั่นเป็นของดีสุดยอด ท่านยังคงเน้นในพระธรรมคำสอน การรักษาศีล สวดมนต์ไหว้พระ เจริญภาวนา ว่าเป็นของดีสูงสุดเสมอ
"ห้อยพระไว้ในคอ แล้วอย่าลืมแขวนธรรมะไว้ในใจด้วยนะครับ"