วิปัสสนาเหมือนเดินข้ามสะพานไม้ไผ่

โยม : รู้สึกว่าชอบไปตรึงแล้วก็ไปบีบ (หลวงพ่อปราโมทย์ : ชอบอะไรนะ) ตรึงมันค่ะ ตรึง แล้วก็บีบๆมันหลายๆครั้ง เวลาที่ไปตรึงหรือไปบีบเนี่ย จะรู้สึกว่าจิตมันนิ่งๆ แต่ถ้าช่วงไหนที่จิตเค้าผ่อนคลายเบาสบายเนี่ย ก็จะเห็นเกิดดับได้บ่อยค่ะ

หลวงพ่อปราโมทย์ : เห็นมั้ย ถ้าไปตรึงไว้ก็ไม่เห็นเกิดดับ ถ้าปล่อยแล้วเห็นเกิดดับ แต่ว่าปล่อยแล้วมันเสี่ยง พอปล่อยซักมันนึงมันเตลิดเปิดเปิงหนีไป มันคล้ายๆมันต้องเสี่ยงนะ เวลาภาวนาถ้ากลัว กลัวจะเสียอย่างเดียวแล้วก็ตรึงตลอดเนี่ย ไม่เกิดปัญญา ถ้าปล่อยแล้วเตลิดเปิดเปิงไปเลยก็ไม่เกิดปัญญา ความพอดีมันอยู่ตรงที่ปล่อยแต่ไม่เตลิดเนี่ย พอดียาก

ถ้าเราตรึงไว้ตลอดนะ เคยเห็นสะพานมั้ยบ้านนอก มีสะพานไม้ไผ่นะ มีไม้ไผ่หนึ่งลำไว้เดิน มีไม่ไผ่อีกลำนึงเอาไว้จับเวลาจะตกสะพาน อย่างอาจารย์ขี้กลัวอย่างนี้ พอไปเดินถึงสะพานนี้จะจับไปแล้วมือไม่ปล่อย ถ้ามือไม่ปล่อยขามันเดินไม่ได้ เวลาเราไปตรึงอารมณ์ไว้เนี่ย เราจะปฏิบัติวิปัสสนาไม่ได้แล้ว ไม่พัฒนา ต้องเสี่ยงเหมือนเราเดินข้ามสะพานไม่ไผ่นั่นแหล่ะ เดินไป ๒ ก้าวแล้วมันจะหล่นแล้วคว้าราวสะพานไว้ พอตั้งตัวทรงตัวได้ เดินต่อไปอีกก้าวนึง จะล้มอีกแล้วจะตกอีกแล้ว ก็คว้าเอาใหม่

เพราะนั้นในเวลาเราภาวนาต้องเดินอย่างนั้นแหล่ะ บางครั้งก็ต้องกลับเข้ามาหาความสงบ ทำใจให้สบายก่อน ให้ผ่อนคลายก่อน พอผ่อนคลายแล้วก็มาปล่อยให้มันทำงาน ดูกายดูใจไป พอดูกายดูใจซักพักนึงมันจะฟุ้งซ่าน พอมันจะฟุ้งซ่านมากจนดูไม่รู้เรื่องเนี่ย ก็กลับมาทำความสงบใหม่ มาอยู่กับพุทโธ มาอยู่กับลมหายใจ มาอยู่กับท้องพองยุบ อะไรก็ได้ แต่ต้องอยู่แบบสบายๆ ห้ามอยู่แบบเคร่งเครียดนะ มาขยับมืออย่างหลวงพ่อเทียนก็ได้ แนวหลวงพ่อเทียนเหมาะกับวัดหลวงพ่อนะ แมลงวันเยอะ ขยับไปเถอะให้เร็วหน่อยก็ได้ แมลงวันอยู่ทางนี้ไม่ต้องขยับอย่างนี้ (หลวงพ่อทำท่า)ขยับอย่างนี้เลยก็ได้ ให้แค่รู้รูปที่เคลื่อนไหว งั้นหลวงพ่อนิยมนะ กรรมฐานอย่างหลวงพ่อเทียนเหมาะกับวัดหลวงพ่อ ขยับไปเห็นรูปมันเคลื่อนไหวไป เนี่ยอะไรก็ได้

หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
แสดงธรรมที่สวนสันติธรรม
บ้านโค้งดารา ศรีราชา ชลบุรี
แสดงธรรมเมื่อ วันศุกร์ที่ ๑๕ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๐ ก่อนฉันเช้า


ที่มา วิปัสสนาเหมือนเดินข้ามสะพานไม้ไผ่ | Dhammada.net หลวงพ่อปราโมทย์ : ธรรมะ คือ ธรรมดา

 

นึกถึงคำสอนของพระพรหมคุณาภรณ์ ที่ท่านสอนเรื่ืองกรรมฐาน
แต่อาจจะผิดไปสักหน่อย ท่านก็สอนเรื่องตึง ถ้าจำไม่ผิดท่านบอกว่า
จิตเหมือนธงหรือผ้า ถ้ายังไหวอยู่ เราก็อ่านหรือพิจารณาลวดลายของผ้าหรือธงผืนนั้นไม่ได้
แต่เมื่อเราตรึงมันด้วยอำนาจสมาธิแล้ว ก็จะสามารถอ่านหรือะพิจารณาลวดลายได้

อ่านแล้วก็คิดถึงแบบนี้