หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

สวยงามหลายๆ อยากจะเป็นเพื่อนบ้านท่านสมบัติจังเลย

 

ขออนุญาตอัญเชิญภาพพระพุทธปฐวีธาตุเลี่ยมกรอบเงินลงยา
มาฝากท่านจ๊อกกี๊กับผบ.ครับผม (งามบ่?)



ปล: พระชุดแรกๆสีองค์พระจะซีดๆหน่อย ส่วนพัสดุ EMS น่าจะไปถึงไม่เกินวันจันทร์ ​

 

สวัสดีครับคุณสมบัติ...พระพุทธปฐวีธาตุเลี่ยมกรอบเงินลงยาสวยงามมากครับ..ผบ.ปลื้มมากครับ...ดูองค์พระแล้วมีความสุขจิตรสงบมากครับ..ขอบคุณๆสมบัติมากครับ

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 11 คน ( เป็นสมาชิก 7 คน และ บุคคลทั่วไป 4 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>IT Man, อภิวัชร, สิงห์คีรี, chonsaraman, มูริญโญ่+, dumrongvit2519, ซึ้งบน+ </TD></TR></TBODY></TABLE>
สวัสดีครับญาติธรรมทุกท่าน
กระผมพึ่งทราบว่า...มีเข้ามาเยี่ยมบอร์ดกันดึกๆ

ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

 

สวัสดีครับ พี่สันติ

กราบขอบคุณพี่สันติอีกครั้งนะครับ และผมเองยังไม่มีโอกาสได้กราบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ เลยแม้แต่สักครั้งเดียว เวลาของผมคงยังมาไม่ถึง หรือไม่ก้อคงยังไม่โดนท่านหยิบกลับมาเข้าแถวกระมังครับ พี่สันติได้มีโอกาสไปกราบเยี่ยมท่านอยู่เสมอ และได้รับการอบรมจากท่านเป็นนิจ ผมขอโมทนาในบุญบารมีที่พี่สันติ ได้เพิ่มให้กับตนเองอยู่ตลอดเวลาในช่วง 1 ปีที่ผ่านมานี้ ธรรมะ-คำสอน ขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์นั้น นครเองได้รับต่อมาจากพี่ๆทุกท่านในที่นี้ แต่ก็ยังคงความเป็นจริงและเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การพิสูจน์ในทุกเรื่องที่ได้รับทราบ บางเรื่องอาจจะเกินปัญญาของนครไป แต่บางเรื่องนครสามารถทำความเข้าใจได้อย่างถูกต้องและถ่องแท้ ยังผลให้ตัวนครเองนั้นไม่ถูกดึงลงล่างมากเกินไปนัก มีความรู้สึกเหมือนพี่ท่านหนึ่งที่พูดว่า "คิดว่าตัวเองเดินไปข้างหน้า แต่ที่ไหนได้พอมาพิจารณาดูดีๆ เราถอยหลังไปเรื่อยๆ"

ตั้งใจครับว่าต่อจากนี้ไป จะเดินไปข้างหน้า ตามพวกพี่ๆไป "ไปด้วยกัน"
และมีองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ เป็นผู้เดินนำ ครับ

นคร-0813198446

 

งามแท้หนอ แม่สอดนี่ เมื่อไหร่จะได้ไปเยือนสักครั้ง หนอ

 

งามหลาบเด้อ อ้าย
ฝากของข่อยไปด้วย ได้บ่อ้าย

 

งามหลายเด้อ อ้าย
ฝากของข่อยไปด้วย ได้บ่อ้าย

 

ด้วยบุญกุศลใดๆที่กระผมเคยสร้าง เคยร่วมสร้างมาทุกภพชาติ ทุกกัปพุทธันดร จวบจนถึงปัจจุบันชาติ
ขออัญเชิญพระบรมพุทธานุภาพ ดลให้ท่านทั้งหลายและท่านที่ได้รับทราบในบุญ พร้อมกับโมทนาในผลบุญ จงมีส่วนในบุญดังกล่าว
มีกำลังสติปัญญาญาณ รู้แจ้งเห็นจริงในพระสัจธรรมแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จวบจนถึงที่สุดแห่งความสิ้นทุกข์ทุกท่านเทอญฯ

 

Web (upload) ช้า กำลังดำเนินการแก้ไขครับ

ประกาศจากเว็บพลังจิต เรื่องการอัพโหลดและการติดตั้งเซิฟเวอร์ตัวใหม่ - อัพเดตความคืบหน้า 30/8/2555<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- google_ad_section_start -->

​

เรียนสมาชิกทุกท่าน

เนื่องจากช่วงนี้ท่านอาจจะมีปัญหาเรื่องการอัพโหลดต่างๆในเว็บ แต่ปัญหานี้และปัญหาเว็บโหลดช้าจะหมดไปภายในเดือนสิงหาคมนี้ เพราะทางเว็บกำลังเตรียมตัวดำเนินการเปลี่ยนเซิฟเวอร์สเปคตัวใหม่ล่าสุดที่สามารถรองรับผู้เข้าชมได้ถึงวันละ 2 แสนกว่าคน จะเป็นเซิฟเวอร์ตัวที่ 4 ของเว็บที่มีชื่อว่า ''อภิญญา 6 เซิฟเวอร์''

ช่วงนี้ท่านอาจจะประสพปัญหาบ้าง ขอรบกวนให้อดทนอีกหน่อย จึงต้องขออภัยสมาชิกทุกท่านในความไม่สะดวก และกราบขอบพระคุณทุกๆท่านที่มีส่วนช่วยเหลือ สนับสนุน และเป็นกำลังใจให้เว็บพลังจิตเสมอมา


วีระชัย (WebSnow)
เว็บมาสเตอร์
-----------------------------------------
อัพเดตประกาศ วันที่ 30 สิงหาคม 2555

เรียนสมาชิก ขอเลื่อนกำหนดการเพิ่มไปอีก จากวันนี้ 30 สิงหาคม 2555 ทางบริษัทDell จะส่งเครื่องมาให้ภายใน10-15 วัน พอเราได้เครื่องก็จะติดตั้งทันที

ขอขอบคุณ คุณอ๋อ Falkman ที่ช่วยประสานติดต่อกับทางบริษัทDellประเทศมาเลเซีย

วีระชัย (WebSnow)
เว็บมาสเตอร์<!-- google_ad_section_end -->

 

IT Man: องค์พ่อแม่ครูอาจารย์เมตตาสอนว่า "อย่าไปกลัวบุญบารมีมันจะเต็มเด๊อ ให้สร้างไปเรื่อยๆ บ่เต็มง่ายๆดอก" ประมาณนี้ กระผมจึงไม่รีรอหากพึงมีแม้โอกาสในบุญนั้นจะมากหรือจะน้อย อย่างไรก็ดี ทุกโอกาสบุญพิเศษ กระผมจักน้อมนำมาบอกกล่าว เพื่อให้ท่านทั้งหลาย ได้มีส่วนในบุญแทบทุกครั้งไป ทำบุญหนึ่งครั้งเหมือนได้สาม เพราะอีกสองนั้นคือ 1. ปัติทานมัย บุญเกิดจากการให้ส่วนบุญ 2. ปัตตานุโมทนามัย บุญเกิดจากการอนุโมทนาส่วนบุญ" (ตามรายละเอียดข้างล่างครับ)

บุญกิริยาวัตถุ
บุญกิริยาวัตถุ แปลว่า หลักแห่งการบำเพ็ญบุญ หรือที่ตั้งแห่งการทำบุญ
บุญกิริยาวัตถุ โดยย่อมี ๓ อย่าง คือ
๑. ทานมัย บุญเกิดจากการให้ทาน
๒. สีลมัย บุญเกิดจากการรักษาศีล
๓. ภาวนามัย บุญเกิดจากการเจริญภาวนา​

หมายความว่า วิธีหรือหลักแห่งการทำบุญในพระพุทธศาสนา
เมื่อพูดโดยย่อแล้วก็มีเพียง ๓ อย่าง คือ ทาน ศีล และภาวนา
แต่ถ้าขยายความให้กว้างออกไป บุญกิริยาวัตถุมี ๑๐ ประการ คือ​

๑. ทานมัย บุญเกิดจากการให้ทาน
๒. สีลมัย บุญเกิดจากการรักษาศีล
๓. ภาวนามัย บุญเกิดจากการเจริญภาวนา
๔. อปจายนมัย บุญเกิดจากการอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่
๕. เวยยาวัจจมัย บุญเกิดจากการขวนขวายในกิจที่ชอบ
๖. ปัติทานมัย บุญเกิดจากการให้ส่วนบุญ
๗. ปัตตานุโมทนามัย บุญเกิดจากการอนุโมทนาส่วนบุญ
๘. ธัมมัสสวนมัย บุญเกิดจากการฟังธรรม
๙. ธัมมเทสนามัย บุญเกิดจากการแสดงธรรม
๑๐. ทิฏฐุชุกัมม์ การทำความเห็นให้ตรง​

การทำบุญในพระพุทธศาสนา มี ๑๐ อย่างนี้เท่านั้น ไม่ได้มากไปกว่านี้
ถ้านอกไปจากนี้ก็ไม่ใช่บุญในพระพุทธศาสนา​

โดย พระอาจารย์เผด็จ เมื่อ 2008-11-07 22:24:54
​

IT Man: ขอบพระคุณและยินดีหลายครับ

IT Man: ไปแสวงบุญภูดานไห กราบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์กันก่อน แล้วค่อยมาแอ่วแม่สอดดีบ่ท่านนคร? ข้อยยินดีต้อนรับเจ้าเสมอเด๊อ...หึหึ​

IT Man: ที่นี่เป็นเมืองศูนย์การค้าด้านอัญมณี จึงมีช่างฝีมือด้านจิวเวลรี่มากหลาย แลฝีมือดีครับ พระพุทธปฐวีธาตุของท่านนคร มีแต่องค์งามๆ กระผมว่า...จัดหนักทั้งครอบครัวไปโลดเด๊อ ดีบ่?หึหึ

ด้วยความระลึกถึง/IT Man

 

สวัสดีค่ะกราบๆๆค่ะหลังจากไปภุดานไหคราวที่แล้ว กลับมายังนึกถึงวันที่ไปได้รับคติธรรมดีมาเยอะมากค่ะ และสามารถนำมาปรับใช้ในชีวิตได้ด้วยขอบพระคุณนะค่ะ

 

สวัสดีครับคุณนคร และพี่น้องญาติธรรมทุกท่านครับ ไม่ต้องเดินตามหรอกครับ เดินไปด้วยกัน เดินทางเดียวกัน เดินตามรอยบาทของพ่อแม่ครูอาจารย์องค์เดียวกัน ขอให้แน่ใจเลยว่าเดินถูกทางแล้ว บางคนอาจเดินเร็ว บางคนอาจเดินช้า แต่ถึงที่หมายแน่นอนครับ

คืนหนึ่งหลังจากสวดมนต์ไหว้พระ ก็จะนั่งสมาธิต่อ แวบหนึ่งคิดถึงคำที่พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเคยสอนว่า ต้องมีสติรู้อยู่กับคำภาวนาให้ตลอดสาย ถ้าเผลอไม่มีสติเมื่อไร จิตก็จะไหลไปรวมกับอารมฌ์ที่จะคอยแทรกเข้ามา จะทำให้ไม่เกิดสมาธิ ก็คิดได้ว่าแท้ที่จริงแล้ว ถ้าเราทำสติให้รู้กับปัจจุบันได้ตลอด สมาธิก็จะเกิดขึ้นมาเอง ดังนั้นจึงไม่ใช่การนั่งสมาธิอย่างที่เข้าใจมา เพราะสมาธิเป็นผลที่เกิดจากการเจริญสติต่างหาก ที่สำคัญคือสติเท่านั้น ต้องชัดเจนและทันกับปัจจุบันจริงๆ จึงจะใช่ มีสติจับกับคำภาวนาไปเรื่อยๆ พอถึงจุดๆหนึ่งหรือสติเต็มรอบ ก็จะเห็นผลคือเกิดสมาธิขึ้นมาเองในทันที

โดยทั่วไป สติ คือ ความระลึกได้ ใช้กับเรื่องที่ผ่านมาแล้วหรือเรื่องที่ยังมาไม่ถึง (อดีตและอนาคต)
สัมปชัญญะ คือ ความรู้ตัว ใช้กับเรื่องที่กำลังทำ คิด พูด ในปัจจุบัน
แต่ในความหมายทางธรรม สติ คือ อาการที่รู้สึกตัวขึ้นมาในขณะปัจจุบัน ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่

ทุกวันนี้ก็พยายามที่จะฝึก รู้กาย-รู้ใจ ในขณะปัจจุบันเสมอว่า ตอนนี้กำลังทำอะไร ก็ให้มีสติรู้เฝ้าสังเกตุดู กาย-ใจ ในทุกอิริยาบถ ทุกการกระทำ ไม่ว่าจะทำ พูด คิด ก็ให้รู้เท่าทันเสมอไม่ให้ใจของเราเผลอ ไปคิดถึงเรื่องอื่นๆ แต่ก็ไม่สามารถตั้งสติได้ตลอดเวลา บางครั้งก็เผลอแต่อย่างน้อยก็รู้ว่าเผลอ แล้วค่อยดึงสติกลับมา อย่างเช่นการใช้ชีวิตประจำวัน ตั้งแต่ตื่นนอน ล้างหน้า แปรงฟัน กินข้าว ขับรถ ฯลฯ คุณภูเบศวร์เคยแนะนำให้มีสติรู้ ในเวลากินข้าว กำลังกินก็รู้ มือจับช้อนก็รู้ กำลังตักอาหารก็รู้ ส่งเข้าปากก็รู้ จนกระทั่งอิ่มหากเราลองทำ อย่างตั้งใจ ผลคือจิตมันจะไม่เผลอ มีสติรู้อยู่กับการกระทำทุกขั้นตอน หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็จะต้องเดินทางต่อ ก็เริ่มตั้งสติกับการขับรถ เราก็ทำความรู้สึกตัวว่าเรากำลังขับรถ พอจะเปลี่ยนอิริยาบถ ก็ทำความรู้สึกให้ทันกับอาการนั้นๆ เช่น จะเปลี่ยนเกียร์ก็ให้รู้ว่าเรากำลัง จะเปลี่ยนเกียร์ กำลังจับเกียร์ เราเปลี่ยนเกียร์เสร็จแล้ว เรากำลังจะกลับมาจับพวงมาลัย พอจะเหยียบคันเร่ง ก็ให้รู้มาที่เท้าที่กำลังจะเหยียบ พอจะเหยียบเบรคก็ให้รู้ มีสติรู้ทับอีกทีหนึ่งในการกระทำต่างๆนั้น โดยการกำหนดรู้ในใจ (หรือจะออกเสียงก็ได้) ผลก็คือจิตมันไม่เผลอหลุดไปคิดเรื่องอื่น จิตมันจะจับกับปัจจุบันคือการขับรถ เท่านั้น

บางสิ่งบางอย่างเป็นเรื่องที่เราทำมาตลอดชีวิต ทำจนมีความรู้สึกชาชิน ทำโดยไม่ต้องคิดอะไรมันเป็นไปโดยอัตโนมัติ เพราะจิตของเรามันหยาบมองข้าม สิ่งละเอียดอันละเล็กละน้อย ที่มีความสำคัญอย่างที่เราคาดไม่ถึงมาก่อน พอผมเริ่มหันมามองสิ่งเหล่านี้ มันเป็นมุมมองอีกมิติหนึ่ง ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนครับ ถ้าเราคิดอยากดูกายดูใจของเรา ให้เราดูจากสิ่งต่างๆเหล่านี้ เพียงแต่เราบอกตัวเราเองซ้ำอีกที่หนึ่ง ว่าเรากำลังจะทำหรือทำอะไร มันจะรู้สึกถึงการมีสติรู้กับการกระทำอย่างนั้นตลอด โดยที่สติของเรา จะจับอยู่กับสิ่งเหล่านั้นโดยไม่เผลอไปที่อื่น

เรื่องที่กล่าวมาแล้วนั้น เราสามารถทำได้ในชีวิตประจำวัน อย่างเช่น เราจะทำอะไร เห็นอะไร จิตเป็นอย่างไรรู้ ยืน เดิน นั่ง นอน ก็รู้ รู้ปัจจุบันขณะหนึ่งๆ รู้ได้ตลอดสายในเรื่องนั้นๆ ทำได้ทุกที่ทุกเวลา เพราะใช้ความรู้สึกเป็นผู้ทำ ใช้ร่างกายเป็นที่ทำ ทำอยู่ภายในกายในใจของเรานั่นแหละ สิ่งภายนอกเป็นเพียงส่วนประกอบเท่านั้น

มีข้อคิดมาฝาก นิดนึงครับ

เมื่อคิดจะเอาแต่ได้ ก็ดูมีแต่จะเสีย
เมื่อยอมที่จะเสีย กลับมองเห็นทางที่จะได้
ดีไม่ทำ คือ ธรรมที่ไม่ดี
พุธโธ-ใจรู้ พุธโธ-รู้ใจ
คนเราทุกข์แล้วก็ลืม คนเราลืมแล้วก็ทุกข์
นั่นคือทุกข์ของคนขี้ลืม

ศิษย์โง่น้อม กราบ กราบ กราบ แทบบาทพ่อแม่ครูอาจารย์ ครับ

 

ขออนุโมทนาสาธุกับคุณสันติอย่างมากครับ ที่ได้นำธรรมะขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์ถ่ายทอดอย่างละเอียด การภาวนาก็คือการฝึกจิตให้มีสติอยู่กับปัจจุบันให้เรารู้อยู่กับปัจจุบันทุกขณะจิต องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเคยสั่งสอนว่า สติ และ สัมปชัญญะ เป็นธรรมที่มีอุปการะมาก เป็นธรรมะที่ทำให้คนเรา เป็นมนุษย์ ขึ้นสวรรค์ เป็นเทวดา หรือแม้กระทั่งเป็นพระอรหันต์ก็อาศัยธรรม 2 ข้อนี้ ลองคิดดูหากเราขาดสติก็จะเกิดประมาทขาดการยับยั้งชั่งใจ เราก็จะกระทำไปตามอารมณ์ของเราคือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ดังนั้นสิ่งที่คุณสันติได้ถ่ายทอดออกมาเหมือนกับเป็นเครื่องเตือนสติของเรา เปรียบเสมือนกับเราได้เข้ากราบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์และได้ฟังธรรมะขององค์ท่านอยู่เนื่องๆ ขอขอบคุณผู้ที่นำมาเผยแพร่ และขอน้อมกราบ กราบ กราบ องค์พอ่แม่ครูอาจารย์ที่ท่านได้ทรงสอนสั่ง ข้าพเจ้าขอเดินตามรอยบาทแห่งองค์ท่าน แต่ด้วยความที่ยังเป็นผู้ที่ยังเขลาเบาปัญญา เป็นผู้เริ่มฝึกหัดเดิน การประพฤติปฏิบัติธรรม ในบางครั้งอาจพลั้งเผลอสติไปบ้าง เมื่อได้สติก็ขอตั้งใจเดินตามรอยแห่งองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ขอรับใช้สนองงานองค์ท่านจนถึงที่สุดแห่งธรรม.....
ขอน้อมกราบ กราบ กราบ องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ด้วยเศียรเกล้า....

 

อนุโมทนากับคุณสันติครับ ได้มาแบ่งปันประสบการณ์การปฏิบัติในแนวทางแห่งสติปัฏฐานที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ท่านได้ชี้แนะแนวทางให้อย่างค่อยเป็นค่อยไป เป็นขั้นเป็นตอน จนเกิดความก้าวหน้าในธรรมอย่างรวดเร็ว
คุณสันตินับเป็นผู้เรียนรู้เข้าใจเร็ว หากวัดจากช่วงเวลาของการเรียนรู้ ในระยะเวลาอันสั้นก็สามารถเข้าใจแนวทางปฏิบัติ และตรงต่อวิถีธรรมขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์

เคยได้สนทนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคุณสันติ ที่เปรียบตัวเองเป็นภาชนะที่ว่างเปล่า เพราะความที่เพิ่งเข้ามาสนใจศึกษาในธรรมไม่นานมานี้ ด้วยเหตุนี้กระมังจึงยังผลให้สามารถรองรับธรรมทั้งหลายได้อย่างเต็มที่ กอปรกับมีผู้ชี้นำแนวทางอย่างองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ที่เป็นผู้แจ้งในวิถีทางนั้นแล้ว จึงทำให้เจริญในมรรควิถีที่ตรงต่อแก่นแกนของธรรม ให้เห็นผลดังที่คุณสันติได้ประจักษ์แจ้งแก่ใจตนเอง

วินาทีแรกที่เรามีการระลึกรู้ในกายในใจของเรา จึงนับเป็นก้าวแรกของการเดินสู่ทางออกแห่งวัฏฏะสงสารอันยิ่งใหญ่นี้

เป็นบุญวาสนาของเรา(นรธ.)และญาติธรรมทุกคนที่ได้พบพระพุทธศาสนา พบเนื้อนาบุญผู้ประเสริฐ ผู้ประคับประคองและชี้นำเราสู่แสงสว่าง สู่ความรู้แจ้งเห็นจริง ได้นำตนออกจากความมืดบอด ความไม่รู้ ที่เราต้องวนเวียนหาทางออกไม่ได้มานับภพนับชาติไม่ถ้วน

พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ จึงยิ่งใหญ่หาประมาณมิได้

นะมัตถุ พุทธานัง นะมัตถุ โพธิยา นะโม วิมุตตานัง นะโม วิมุตติยา
ความนอบน้อมของข้าฯจงมีแด่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย
ความนอบน้อมของข้าฯจงมีแด่พระโพธิญาน
ความนอบน้อมของข้าฯจงมีแด่ท่านผู้หลุดพ้นแล้ว
ความน้อมน้อมของข้าฯจงมีแด่วิมุตติธรรม

ความนอบน้อมของข้าฯจงมีแด่ความเมตตาขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์

 

ทั้งคุณสันติ และคุณภูเบศวร์ เป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับผู้ที่ประพฤติปฏิบัติธรรมควรทำตามอย่างยิ่ง โดยได้ทำตัวเองเป็นภาชนะที่ว่างเปล่า พอมาได้ยินธรรมะขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์จึงสามารถรับเอาธรรมะนั้นมาสู่ใจและนำไปปฏิบัติได้อย่างมาก องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านให้ธรรมะตามจริต และตามภูมิธรรมของผู้ที่เข้าศึกษากับท่าน บางครั้งคิดว่าจะถามปัญหาธรรมกับท่านแต่ยังไม่ได้ทันได้ถามท่านก็ตอบให้แล้วโดยละเอียดเป็นที่อัศจรรย์ใจอย่างยิ่ง ......
หากย้อนไปเมื่อนทีผมจะได้มาพบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์แล้วหากมีใครมาชวนไปทำบุญ หรือชวนมาใส่ชุดขาวเป็นเรื่องที่ตลกมาก มีครั้งหนึ่งผมและท่าน IT MAN ไปไหว้พระธาตุพนมหลังจากไหว้พระธาตุพนมเสร็จขากลับเห็นเขาก็แวะซื้ออุ (สาโท) ที่เขาวางขายอยู่ข้างทางมารับประทานกับก้อย (เนื้อดิบ) ยังคิดว่าตัวเองได้บุญหลายแท้หนอ....
นี่แหละความไม่รู้ ตัวบาป กิเลสตัณหายังไม่ละออกจากใจอยากจะไปเอาบุญมันก็ได้ แต่ไม่เต็มที เหมือนกับที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านได้พร่ำสอนให้เราละบาปแล้วบำเพ็ญบุญ เพียงแค่ตัวข้าพเจ้าก็พยายามกระทำได้อย่างยากเย็นแล้ว ซึ่งองค์ที่ได้บอกว่าการทำบุญไม่ยาก เช่นมาวัดเห็นอะไรพอช่วยเขาได้ก็ช่วยกันทำ...จนทำให้รู้ว่าเกิดมาชาตินี้ไม่เสียชาติเกิดได้พบพระพุทธศาสนา และได้มาพบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ที่ท่านมีเมตตาเป็นอย่างมาก แม้นบางคนจะสอนยากสอนเย็น (เช่นตัวผม) ท่านก็พยายามพร่ำสอน ใช้อุบายในการสอนหลายๆ อย่างเช่น เทศน์ให้ฟัง ทำให้ดู หรือนิ่งเงียบ ซึ่งสิ่งที่ท่านได้เป็นความเมตตาของท่านทั้งนั้น บางครั้งท่านทำเป็นดุ แต่จริงๆ แล้วท่านไม่ได้ดุในใจของท่านกับมีแต่ความเมตตาเท่านั้น ....
อย่างหลวงปู่ชาท่านได้เทศน์ไว้ว่า คนเราเกิดมาจะพบพระพุทธศาสนาก็ยาก พบแล้วจะพบพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบก็ยาก พบแล้วจะได้ฟังธรรมท่านก็ยาก ฟังธรรมท่านแล้วจะประพฤติปฏิบัติตามก็ยาก นี่เป็นเรื่องของความยากลำบากทั้งนั้น ดังนั้นเมื่อได้มาพบองค์พ่อแม่ครูอาจารย์แล้วจึงเป็นเรื่องที่ดีสูงใดในชีวิต ข้าพเจ้าจะขอตั้งใจเดินตามรอยบาทแห่งองค์พ่อแม่ครูอาจารย์อย่างๆ ช้าๆ และมีสติ ขอน้อมกราบ กราบ กราบ แด่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ที่ได้เมตตาสั่งสอน .....กราบ กราบ กราบ....

 

โมทนาสาธุ............... กับการที่ท่านสันตินำคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์มาบรรยายให้ฟังขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง..........
เพราะผมเองรับฟังมาครั้งหนึ่งยังจำได้ไม่หมดคราวนี้นับว่าโชคดีครับ
ขอบคุณมากครับ

 

ขอขอบคุณและโมทนาบุญกับเพื่อน นรธ.และญาติธรรมทั้งหลายที่ได้ร่วมกันน้อมนำธรรมะ
ที่ได้รับจากองค์พ่อแม่ครูอาจารย์มาเผยแพร่แด่สาธารณะชน ได้รับรู้รับทราบอย่างต่อเนื่องครับ

ด้วยความระลึกถึง/IT Man

 

อนุโมทนากับเหล่านักรบธรรม ที่ธรรมนั้นได้เจริญขึ้นที่ใจ อันมีผลมาจากการได้พบพ่อแม่ครูอาจารย์ผู้สั่งสอนออกมาจากใจ ใจถึงใจ ใจถึงธรรม จึงนับว่าเป็นบุญวาสนาของทุกท่านแล้วนะครับ

ขอเจริญในธรรม
"นนต"
11 กันยายน 2555

 

ขออนุโมทนา ด้วยครับ น้องครูชาติ