หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

ยินดีครับผม...
วันนั้นตอนแรก plan ว่า หากฝนไม่ตก ว่าจะขึ้นไปกราบสิ่งศักดิ์ที่ภาคเหนือตอนบน ตามเส้นทางดังนี้
1. พระธาตุลำปางหลวง อ.เกาะคา ลำปาง
2. พระพุทธบาทสี่รอย อ.แม่ริม เชียงใหม่
3. หลวงปู่แหวน วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว เชียงใหม่ (ทำตามคำสัญญาตอนที่ขึ้นไปกราบครั้งแรก ว่าจะขึ้นไปอีก)
แต่เนื่องด้วยติดขัดความพร้อมของป้ายรถกับคน ก็เลยขอเลื่อนไปก่อน (ฝนก็ไม่ตกด้วย)
แต่คิดว่าอีกไม่นานครับ พร้อมเมื่อไหร่ไปแน่ (ไปกลับในวันเดียว) ไว้รอชมภาพกันนะครับ

พอไม่ได้ไปก็ต้องชดเชยโดยการไปกราบองค์ใกล้ๆแถวนี้หละครับ หึหึ

 

ภัยพิบัติและความเมตตาของพระนิยตโพธิสัตว์เจ้า​

เมื่อวาน 22 สิงหาคม 2555 ผมได้มีโอกาสต้อนรับและคอยรับใช้พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ร่วมกับครอบครัวของคุณจ็อกกี้ที่โคราช ท่านเดินทางมาจากกาฬสินธุ์พร้อมกับคุณแม่ชม ตาประเสริฐ คุณสันติและคุณมล เพื่อไปพบปู่อินทร์ตาทิพย์ที่ปักธงชัย ตามที่ปู่อินทร์ได้นิมนต์ท่านไว้ เนื่องด้วยภารกิจใหญ่ของผู้มีบุญบารมีมาก (พระนิยตโพธิสัตว์ที่มาจุติในยุคนี้) ที่จักช่วยเหลือประเทศไทยให้รอดพ้นจากภัยพิบัติทั้งหลายที่จะบังเกิดขึ้นในช่วงปลายปี 2555-2556 ปู่อินทร์บอกว่ามีเพียงห้าองค์เท่านั้นที่จะช่วยได้ และผมได้เดินทางไปกับพ่อแม่ครูอาจารย์แลคณะ ขึ้นเขาตำแยลำบากมาก และก็ได้เรียนรู้สภาวะบางอย่างภายในจิตใจ เห็นสภาวะของพระนิยตโพธิสัตว์เจ้า เห็นวิถีของเทพที่ลงมาบำเพ็ญ ซึ่งเป็นคนละมิติกับพระอรหันต์เจ้า

ขณะที่ปู่อินทร์ได้พูดคุยกับพ่อแม่ครูอาจารย์ เกี่ยวกับภัยพิบัติและการช่วยเหลือประเทศชาติ ด้วยวิสัยแลญาณหยั่งรู้ของผู้ที่จะมาเป็นพระพุทธเจ้า และวิสัยของเทพผู้บำเพ็ญบารมีอยู่นั้น ผมเองในฐานะตั้งใจบำเพ็ญเพื่อการหลุดพ้นในภพนี้(สาวกภูมิ) เมื่อได้ฟังคำสนทนาและเรื่องราวบางอย่าง จึงได้โน้มมาพิจารณาถึงความทุกข์ของผู้คน จึงเห็นกฎแห่งอนิจจัง เห็นภัยพิบัติทั้งหลายเป็นแค่ภัยธรรมชาติ จึงไม่ได้กลัว เพราะมันเกิดขึ้นมาแล้ว ย่อมตั้งอยู่แปรปรวน และแตกดับไปเป็นธรรมดา แต่ภัยที่น่ากลัวมากที่สุดก็คือ ภัยวัฏฏะสงสาร การเวียนว่ายตายเกิดนั้นต่างหาก ที่นับเป็นภัยใหญ่สุดที่มนุษย์พึงพิจารณา ผมเห็นกฎแห่งกรรมที่จะบังเกิดขึ้นกับผู้ไม่มีศีล จิตผมจึงวางเฉย ชั่งมัน จิตผมจึงหันเข้ามาพิจารณาที่ใจของตัวเอง สงสารตัวเองมากกว่าที่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิด แต่วิสัยของพระนิยตโพธิสัตว์เจ้าผู้จะมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้านั้น ท่านมีเมตตาต่อสัตว์โลกมากกว่าตัวของท่านเอง ท่านยังห่วงโลก ห่วงทุกสิ่ง จึงได้พยายามหาทางช่วยเหลือสัตว์โลกให้พ้นจากความทุกข์ ด้วยวิสัยและบารมีของท่าน แต่ตัวผมเองกลับหวนมาสงสารตัวเองว่า จักต้องทำให้ตัวเองพ้นทุกข์เสียก่อนจึงค่อยย้อนกลับมาช่วยชาวโลกเขา

<O
เมื่อผมพิจารณาตามข้างต้นได้สักพัก ปู่อินทร์ตาทิพย์ (อายุ 113 ปี) ได้กราบเรียนถามพ่อแม่ครูอาจารย์ว่า ท่านจะช่วยประเทศไทยไหม ท่านจะช่วยกันไหม พ่อแม่ครูอาจารย์จึงแสดงธรรมออกไปตรงกับที่ผมได้พิจารณาจนผมแปลกใจ ท่านแสดงธรรมว่า ภัยพิบัติทั้งหลายที่เกิดขึ้นบนโลกธาตุนี้ มันเป็นเรื่องธรรมดาของเขา เมื่อโลกธาตุเกิดขึ้นมาแล้ว ย่อมตั้งอยู่แปรปรวน แล้วดับไปเป็นธรรมดา จึงเป็นภัยที่ไม่น่ากลัว แต่ภัยที่น่ากลัวคือภัยวัฏฏะสงสารที่ทำให้เราเวียนว่ายตายเกิดนั้นต่างหาก เราควรมารักษาที่ใจให้เห็นโทษเห็นภัยแห่งวัฏฏะสงสาร จึงจะพ้นทุกข์ได้ นั่นจึงเป็นสิ่งยืนยันได้ว่า ผมได้พิจารณาถูกต้องแล้ว นี่คือสภาวะธรรมที่ผมได้เรียนรู้มาเมื่อวานนี้ ส่วนความมหัศจรรย์อื่นๆ ผมไม่ขอเล่าเพราะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับนักภาวนา จึงขอสงวนไว้
<O

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์<O

 

อนุโมทนาบุญ สาธุ สาธุ

 

เงียบหายไปนาน.....มาคราวนี้มีสิ่งดีๆมาฝากตั้งมากมาย ยังคมและลึกซึ้งอย่างเคยเลยนะครับ ก็ขอโมทนาในบุญกุศลและความก้าวไกลของท่านภู ด้วยนะครับ เห็นด้วยครับในข้อคิดข้อความที่มาจากใจ แต่ก็อยากฟังอยากอ่านอีกเรื่อยๆอย่าลืมเล่าให้ฟังด้วยนะครับ

สมาชิกธรรม

 

ขอร่วมโมทนาบุญกุศลทุกประการในภารกิจอันยิ่งใหญ่นี้ด้วยนะครับ นับเป็นการสงเคราะห์ชาวโลกอย่างไม่มีประมาณจริงๆ.....นี่คือความเมตตาของพระโพธิสัตว์ ที่เหนือเหตุเหนือผล เหนือกาลเวลา.....

โมทนาบุญกุศลทุกประการ
สมาชิกธรรม

 

จริงแล้วไม่ได้หายไปไหนครับ คอยอ่านและติดตามความเคลื่อนไหวเป็นไปอยู่ตลอด รับฟังเรื่องราวต่างๆของผู้ที่มีโอกาสได้ไปที่ ภูดานไห และอนุโมทนาในบุญกุศลที่ทุกท่านได้มีโอกาสร่วมบำเพ็ญบุญใหญ่ยังสถานแห่งเนื้อนาบุญนี้

ที่ไม่มีอะไรมาเล่าสู่กันฟังในบอร์ดเพราะเหมือนกับว่ายังไม่มีประเด็นธรรมอะไรมาสะกิดใจ เพราะส่วนใหญ่จะติดตามรับฟังความคืบหน้าของสถานปฏิบัติธรรม ภูดานไหกัน
แต่พอมีอะไรที่สะกิดใจ และมองแล้วเรามีมุมมองด้านที่เป็นส่วนตน ก็นำมุมมองนั้นมาแชร์กัน ในฐานะที่เป็นผู้ศึกษาธรรม และด้วยว่าอยู่ในสายธรรมเดียวกัน ก็เหมือนดั่งพี่น้อง เพื่อนธรรม เล่าสู่กันฟัง

แม้ในส่วนตน ก็ไม่ได้มีความรู้อะไรในทางธรรมนัก มีแต่ประสพการณ์ลองผิดลองถูก ซึ่งต้องค่อยๆปรับวิถีแนวทางอยู่เรื่อยๆเพื่อให้ตรงต่อแก่นแกนแห่งธรรม ซึ่งเมื่อหันมองไปด้านหลังก็เห็นแต่ตัวเองที่เป็นผู้เขลาเบาปัญญา

ความคิดความอ่าน มุมมอง เป็นเพียงเรื่องราวของคนๆหนึ่ง ในภพภูมิหนึ่ง ในระยะเวลาหนึ่ง ที่บังเอิญได้มารู้จักและสัมผัสสัมพันธ์กันกับหลายท่านที่เข้ามาพูดคุยกัน ณ ที่นี่
ซึ่งเรื่องราวนั้นจะนำมาเป็นวิถี แนวทาง แบบอย่าง แบบแผน ให้ใครไม่ได้ ด้วยความเป็นปุถุชนผู้ซึ่งยังคงคลำหาแสงสว่างอยู่
คงเป็นเพียงอุทาหรณ์หนึ่งที่ปรากฏให้ได้รับรู้กันเพียงเท่านั้นหรืออาจเป็นเครื่องเตือนใจแก่ ผู้ที่มองเห็นเป็นธรรม นะครับ

ภูเบศวร์

 

อนุโมทนาครับ ได้รับฟังการถ่ายทอดเรื่องราวการเดินทางมาของคณะองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ เสียดายที่ไม่ได้ทราบข่าว ซึ่งอาจมีโอกาสได้มากราบพ่อแม่ครูอาจารย์ที่โคราช

อย่างไรเสียก็ยินดีกับทุกท่าน ที่มีโอกาสสัมผัสกับเรื่องที่หลายคนใคร่รู้ และเหนือสิ่งอื่นใดคือธรรมที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านได้เมตตานำมาให้ได้รับรู้ถึงมหาตภัยอันใหญ่ ที่เป็นสิ่งที่ต้องน้อมนำมาคิดพิจารณา ให้เห็นทุกข์โทษของการเวียนว่ายตายเกิดไม่มีที่สิ้นสุด
และอนุโมทนากับธรรมที่บังเกิดขึ้นในใจของดร. และความมุ่งมั่นในการไปถึงที่สุดแห่งทุกข์ด้วยครับ

ส่วนตัวผมแม้มีเป้าหมายสู่ความพ้นทุกข์ แต่ในส่วนลึกยังคงปรารถนาติดตามพระนิตยโพธิสัตว์เจ้าจวบจนถึงยุกาลศาสนาของท่าน เป็นพุทธสาวกในยุคสมัยองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขอเจริญในธรรม
ภูเบศวร์

 

ขออนุโมทนากับท่าน ดร. นนต์ด้วยครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

องค์พ่อแม่ครูอาจารย์โปรดคุณปู่อินทร์ตาทิพย์

ตามที่รับทราบกัน ณ เบื้องต้นว่าเมื่อวันที่ 22 ส.ค.55 ที่ผ่านมา
องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเมตตาไปโปรดคุณปู่อินทร์ตาทิพย์ (อายุสังขารของท่านมากถึง 113 ปี)
ไกลถึงเขาตำแย อ.ปักธงชัย จ.โคราช ยังความปลื้มปีติมายังเหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายในย่านนั้นเป็นอย่างมาก​

ผมพึ่งได้รับ Mail รูปภาพที่ส่งมาโดยครูชาติ จึงกราบขออนุญาตองค์พ่อแม่ครูอาจารย์
ลงภาพในเหตุการณ์ต่างๆ กระผมพอจะสรุปคร่าวๆได้ดังนี้​

1. คุณปู่อินทร์น้อมถวายพระพุทธปรูปปางสมาธิ ทรงเครื่องกษัตริย์ (คล้ายพระแก้วมรกต)

หน้าตักประมาณ 9 นิ้ว จำนวน 2 องค์ 2 วรรณะ (สีน้ำตาลออกแดงกับสีเงิน)
พร้อมด้วยผ้าไตร ดอกไม้ธูปเทียน และลูกแก้วพญานาคสีเหลืองทอง
เพื่อน้อมบูชาและอาราธนา...แด่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช
ณ เบื้องหน้าพระพักตร์องค์พระประธาน พระนามว่า "พระแก้วเทพมณีอินทร์"




2. คุณปู่อินทร์น้อมรับพระพุทธปฐวีธาตุสีแก้วใส จำนวน 5 องค์
แทนพระเจ้าทั้ง 5 พระองค์ จากองค์พ่อแม่ครูอาจารย์

3. คุณปู่อินทร์รับมอบวัตถุมงคล จากคุณแม่ชม


4. องค์พ่อแม่ครูอาจารย์กับคุณปู่อินทร์ถ่ายภาพร่วมกับลูกศิษย์
​

กระผมขอนอบน้อมกราบบูชาพระคุณแด่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ในความเมตตาโปรดเวไนยสัตว์
ขอกราบคุณปู่อินทร์และโมทนาในบุญกุศลต่างๆที่คุณปู่อินทร์ได้เพียรกระทำมาจวบจนปัจจุบันทุกประการครับ ​

Link เพิ่มเติมคำทำนายเกี่ยวกับเรื่องภัยพิบัติและประเทศไทย :

163: รวบรวมคำทำนายเรื่องภัยพิบัติจากเวปต่างๆ
(จากสำเร็จรุ่ง,หลวงปู่เจ้าประคุณสมเด็จโต ,คุณปู่อินทร์,หลวงปู่สรวง)​

 

ภาพขยาย

​

 

...ขอนอบน้อมกราบบูชาพระคุณแด่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช

...สาธุ สาธุ สาธุ

 

ตำนานพระกำลังจักรพรรดิ์

 กระผมพบข้อความในwebsite ในสายลูกศิษย์หลวงปู่ดู่. จึงขออนุญาตนำมาเผยแผ่ดังนี้

ตำนานพระกำลังจักรพรรดิ์

 

การสร้างพระเครื่องประเภทเนื้อปูนผสมผงมหาจักรพรรดิ์สูตรหลวงปู่ 

  ในการสร้างพระเครื่องประเภทเนื้อปูนผสมผงมหาจักรพรรดิ์ของหลวงปู่ดู่นั้น จักสังเกตุเห็นได้ว่าหลวงปู่ดู่ท่านจะสร้างพระเครื่องไว้เพื่อเป็นพุทธานุสติแก่บรรดาศิษย์เพื่อให้ระลึกเสมอว่าพระพุทธองค์ทรงเป็นผู้ทรงประเสริฐสุดหาที่เปรียบมิได้ ดังที่จะกล่าวในพระชุด "พระพุทธเจ้าเหนือพรหม"นี้ ลป.ดู่ท่านได้หยิบยกพระพุทธตำนานตอนหนึ่ง ซึ่งเป็นพระตำนานที่อยู่ในบทสวดพระคาถาพาหุงบทหนึ่งว่า 

"ทุคคาหะทิฏฐิ ภุชะเคนะ สุทัฏฐะหัตถัง
พหรมมัง วิสุทธิชุติมิทธิพะกาภิธานัง
ญาณาคะเทนะวิธินา ชิตะวา มุนินโท
ตันเตชะสา ภะวะตุเต ชะยะมังคะลานิ" 

 ...พระคาถาบทพาหุงบทนี้ ตามพุทธตำนานได้กล่าวถึงตอนสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ปราบทิฐิของท้าวผกาพรหมที่คิดว่าตนเอง มีอิทธิฤทธิ์มากและมีความอมตะไม่ตาย จึงคิดท้าพระพุทธเจ้าให้มาลองอิทธิฤทธิ์กัน โดยการท้าลองครั้งนี้คือให้อีกฝ่ายซ่อนและอีกฝ่ายหา หากผู้ใดซ่อนและผู้หา หาไม่พบถือว่าชนะและฝ่ายแพ้จะต้องมาเป็นสาวกของฝ่ายชนะ...เริ่มจากฝ่ายท้าวผกาพรหมเป็นผู้ซ่อนก่อน ท้าวผกาพรหมแปลงกายเป็นธุลีเม็ดทรายหนึ่งเม็ดโดยซ่อนตนเองปะปนอยู่ในทะเลทราย ด้วยพระบารมีของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ใช้ฌาณ ตรวจหาไม่นานก็ค้นพบท้าวผกาและชี้ถูกว่าท้าวผกาพรหมเป็นเม็ดทรายเม็ดไหนอย่างถูกต้องครั้งนี้ท้าวผกาพรหมจึงเป็นฝ่ายแพ้ พอถึงคราวพระพุทธเจ้าเป็นผู้ซ่อนบ้าง พระพุทธองค์ทรงย่อพระวรกายให้เล็กลงแล้วเสด็จขึ้นไปประทับซ่อนอยู่ในมวยผมบนเศียรของท้าวผกาพรหม ฝ่ายหาคือท้าวผกาพรหม ก็เริ่มตามหาพระพุทธเจ้าหายังไงก็หาไม่เจอ หาทั่วทั้ง๓ภพ(ภพโลก ภพสวรรค์ ภพนรก)ก็หาไม่เจอ หาไปสุดขอบแดนจักรวาลก็หาไม่เจอ ท้าวผกาพหรมจึงยอมแพ้ เมื่อพระพุทธองค์ทรงพิจารณาเห็นว่าท้าว ผกาพรหมลดทิฏฐิลงมากแล้ว พระพุทธองค์จึงคลายฤทธานุภาพกลับสู่สภาพเดิม และทรงแสดงพระธรรมเทศนาโปรดท้าวผกาพรหม จนบรรลุเป็นพระโสดาบัน แต่ขณะนี้เป็นพระอนาคามีแล้ว จักเข้าถึงพระนิพพาน ในยุคพระศรีอริยเมตไตรย จากนั้นมาจึงมีพระนามเรียกขานกันว่า "พระพรหม"...การนำบทสวดมหาจักพรรดิมาใช้ในการสร้างพระหลวงปู่ดู่ท่านเล่าให้ศิษย์ใกล้ชิดฟังถึงการปลุกเสก หรืออธิษฐานจิตในวัตถุมงคลที่ท่านปลุกเสกว่า "นอกจากการใช้พลังจิตในการปลุกเสกแล้ว ที่ท่านใช้อยู่เสมอคือ บทสวดมนต์ตามเจ็ดตำนาน" ซึ่งท่านบอกว่า ดีกว่าคาถาอาคมมากมาย เพราะเป็นเรื่องราวของ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ทั้งนั้น ไม่จัดเป็นเดรัจฉานวิชชา โดยบทที่ท่านสวดทำทุกครั้งคือ บทพระพุทธเจ้าทรมานพญาชมพูบดี หรือที่เรียกกันว่า "บทชมพูปติสูตร"ซึ่งแสดงถึงอำนาจหรือบารมีของพระพุทธเจ้าผู้เป็นครูของมนุษย์และ เทวดาทั้งปวง แสดงถึงธรรมที่ชนะอธรรม 

 

 

รายนามญาติโยมที่ร่วมทำบุญผ่านบัญชีของพุทธสถานภูดานไห มีดังนี้
วันที่ 22.08.55 :
1. คุณสมชาย ปัญญานิธิ (กทม.) ร่วมทำบุญ 1,000 บาท (รับพระพิมพ์จากผม)
วันที่ 28.08.55 :
1. คุณดำรงค์วิทย์ จากชลบุรี ร่วมทำบุญ 1,000 บาท

ขอโมทนาสาธุในบุญกุศลกับทุกท่านด้วยนะครับ

 

วันนี้ได้มีโอกาสพบกับนักเดินทางไกลคือท่านซึ้งบน หรือคุณสันติ-คุณมลจากจันทบุรี ผู้ที่ขับรถไปกลับ จันทบุรี-กรุงเทพฯเป็นว่าเล่น เหมือนขับรถหาข้าวกลางวันทานอย่างไรอย่างนั้น หากผมจะเดินทางอย่างนี้คงต้องเตรียมการและตัดสินใจอยู่นานพอควร (นับถือจริงๆ)

ได้พูดคุยกันหลายเรื่องราว จากที่คุณสันติได้มีโอกาสเดินทางไปกับองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ ซึ่งมีทั้งเรื่องราวที่คนทั้งหลายใคร่รู้ เรื่องราวที่สร้างปิติและกำลังใจ ที่สำคัญผมมักอดที่จะถามเสียไม่ได้กับเพื่อน นรธ.หลายๆท่านทุกวาระที่กลับจากภูดานไห ว่าได้รับธรรมอะไรมาเป็นพิเศษ

ในครั้งนี้ก็เช่นกันได้รับคำตอบจากคุณสันติว่า องค์พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านได้เมตตาเน้นย้ำในเรื่อง "มีสติ"อยู่กับ"รู้" ซึ่งคุณสันติคงได้แบ่งปันแก่นแกนแห่งธรรมจากองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ แห่งภูดานไห ให้ได้รับฟังกัน(อ่าน) ในเร็วๆนี้นะครับ

ได้สนทนาถึงเรื่องการมาพูดคุยแบ่งปันกันในบอร์ด ผมก็พูดเชิงขำว่า ผมโพสต์ทีไรก็มักจะร่ายยาวเสียทุกทีเลย มักเพลินลืมตัวว่าคนที่ได้มาอ่านจะเบื่อหรือเปล่า ต้องขออภัยหากทำให้รู้สึกเช่นนั้น แนะนำว่ากระโดดข้ามไปยังโพสต์ถัดไป เพราะคงจะแก้ไขตัวเองยาก หึหึ..

เรื่องร่ายยาวนี้อย่าว่าแต่เขียนเลย แม้แต่บางทีภายในจิตหรือในความคิด บางขณะเหมือนธรรมะพรั่งพรูออกมามากมาย เคยทำให้หลงไปว่านี่เราคงได้ธรรม หรือหลงคิดไปว่าเบื้องบนมาสอนธรรมกระมัง กลับไม่รู้ตัวว่ากำลังฟุ้งถูกกิเลสนั้นหลอกให้จิตนั้นวิตกวิจารณ์อยู่ในธรรมะนั้น จนลืมภาวะปัจจุบันขณะไปเสีย ไม่รู้ตัวว่าไหลลงไปอยู่กับความคิดนั้นเสียแล้ว ก็เพราะการไม่มีสติรู้อยู่กับปัจจุบันนี่เอง

จากที่ได้ศึกษาและลองปฏิบัติมา ทำให้ทราบว่าการมีสติอยู่กับรู้ เมื่อกระทำให้มากแล้ว ทำให้เห็นเลยว่าธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นเป็นเหตุเป็นผล เป็นอกาลิโกไม่มีกาลเวลา เป็นปัจจัตตังพิสูจน์ให้เห็นประจักษ์ได้ด้วยตัวเอง

ท่ามกลางความวุ่นวายทั้งหลาย(สภาวะ)นั้น ก็มีความสงบ(รู้อยู่ภายใน)อยู่ด้วยเช่นกัน

 

กราบ กราบ กราบ กราบ กราบ
ในความเมตตากรุณาขององค์พ่อแม่ครูอาจารย์-ปู่อินทร์ และทุกท่านที่ได้ร่วมกันพิจารณาให้ความเมตตาแก่ เวไนยสัตว์ทุกผู้ทุกนาม
โมทนาสาธุ โมทนาสาธุ โมทนาสาธุ ครับ

 

สวัสดีครับพี่ภูเบศวร์ และพี่สันติ และพี่ๆท่านอื่นๆด้วยนะครับ
นคร หายหน้าหายตาจาก การเข้ามาพูดคุยทักทาย พี่ๆไปนาน จากภาระทางโลกที่เข้ามารุมเร้าอยู่ครับ แต่ก็ไม่ได้ละทิ้งการทำความดีครับ ได้เห็นธรรมะที่พ่อแม่ครูอาจารย์ได้ให้ไว้กับพี่สันติ เรื่อง "มีสติ อยู่กับรู้" สั้นๆแต่การนำมาปฏิบัติยากมากครับ พยายามมีสติรู้ตัวทั่วพร้อมอยู่ครับ แต่มันได้เป็นระยะเวลาสั้นๆ คงจะต้องฝึกฝนตัวเองอีกนานโขครับ

นคร-0813198446

 

ขอน้อมอนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านนะคะ
ได้เห็นภาพแล้วเกิดปีติมากเลยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

สวัสดีครับ คุณนคร

ก็ยังไม่มีโอกาสเจอกันสักทีทั้งที่อยู่ไม่ไกลกันนัก ภาระทางโลกก็อย่างนี้แหละครับ ไม่มีที่สิ้นสุด นอกเสียจากว่าเราจะสละละวางไปบ้าง
ส่วนการปฏิบัติ หากมีแนวทาง วิธีปฏิบัติที่ทำควบคู่กับวิถีการดำเนินชีวิตได้ เช่นธรรมที่พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านแนะแนวทาง ให้มีสติอยู่กับรู้ในปัจจุบัน ตามความเป็นจริง ก็จะมีเวลาได้ปฏิบัติ(โดยไม่ต้องหาเวลาปฏิบัติ)เพราะสามารถทำได้ทุกขณะที่ระลึกรู้ เพียงแต่ว่าจะเผลอเพลินไปบ้าง ก็เป็นธรรมดาครับ ผมเองวันหนึ่งๆรู้ตัวว่าเผลอ(จิตไหลไปตามกระแสของการดำเนินกิจวัตรของชีวิตประจำวัน)ก็นับครั้งไม่ถ้วน

เราก็เพียรพยายามให้มีสติระลึกรู้อยู่บ่อยๆ ไม่ท้อถอย ไม่ทอดธุระ สติก็จะค่อยๆมากขึ้น มีความถี่มากขึ้น จนสติเป็นเหมือนอัตโนมัติ หากเมื่อมีการกระทบ สติเราก็จะระลึกรู้สภาวะที่เกิดขึ้นในขณะนั้น ให้ได้เห็นความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งในปัจจุบันขณะ ตามความเป็นจริง

เป็นกำลังใจและปฏิบัติไปด้วยกันครับ

ขอเจริญในธรรม
ภูเบศวร์

 

[FONT=Verdana, sans-serif]สบายดียามเย็นของวันพระใหญ่ขึ้น 15 ค่ำเดือน 9 ครับ[/FONT]
[FONT=Verdana, sans-serif]วันนี้ไปทำบุญกันที่ไหนครับ สำหรับผมปกติวันนี้ควรจะทำบุญที่ภูดานไห[/FONT]
[FONT=Verdana, sans-serif]แต่เนื่องด้วย ช่วงนี้ผมวุ่นๆกับเรื่องโครงการย้าย office ที่จะมีขึ้นภายใน ก.ย.55[/FONT]
[FONT=Verdana, sans-serif]ในเรื่องระบบเครือข่าย IT ก็ต้องเตรียมวางระบบให้พร้อมไม่ให้หลุดทั้งที่เก่าและที่ใหม่[/FONT]

[FONT=Verdana, sans-serif]วันพรุ่งนี้กระผมจักทำบุญบ้านครับ ก็ต้องเตรียมให้พร้อมอีกเช่นกัน[/FONT]
[FONT=Verdana, sans-serif]โดยนิมนต์พระจำนวน 5 รูป จากวัดถ้ำอินทนิล มารับภัตตาหาร[/FONT]
[FONT=Verdana, sans-serif]จึงขอโอกาสนี้กราบเรียนบอกกล่าวครับ[/FONT]

[FONT=Verdana, sans-serif]บ่ายวันนี้ ฝนตกแดดออก แถมห่างจากบ้านผมเพียง 100 เมตร มีรุ้งกินน้ำ[/FONT]
[FONT=Verdana, sans-serif]ทำให้ผมได้โอกาสฝากภาพให้ทุกท่านได้รับชมกันครับ[/FONT]

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

วันที่ 2 ก.ย. 2555 เวลาประมาณ 08:34 - 10:00 ทำบุญบ้านสุขสมบัติ

โดยนิมนต์พระป่าศิษย์หลวงปู่เจี๊ยะและหลวงตามหาบัว จากวัดถ้ำอินทนิลและวัดปางส้าน จ.ตาก จำนวน 5 รูป มารับภัตตาหาร สังฆทาน ที่บ้าน...
ทั้งนี้ ก็เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่บ้าน ผู้อยู่อาศัย บิดามารดา ผู้มีพระคุณ และญาติๆครับ

กราบนมัสการหลวงพ่อบุญลั่น เจ้าอาวาสวัดถ้ำอินทนิลที่เมตตามอบพระบูชาหลวงตามหาบัว เนื้อโลหะขนาด 5 นิ้ว และพระคุณเจ้าทุกรูปที่เมตตารับนิมนต์ครับ

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

ขอนอบน้อมกราบนมัสการองค์พ่อแม่ครูอาจารย์ที่มีเมตตา
ให้คุณแม่ โทรมาอวยพรชัย ให้มีความสุขความเจริญ
ขอให้ญาติธรรมทุกท่านจงได้รับพรประเสริฐนั้น ดุจเดียวกันนะครับ​