เรียนรู้ความเป็นกลาง

ก็ไอ้สำเร็จรูป ๆ นี่แหละครับ ทำให้ได้เถอะ ผมอนุโมทนาด้วยเลย เป็นกำลังใจให้นะ...โชคดี ๆ ๆ

 

หุๆๆๆ
ที่ว่าสำเร็จรูปนั้นคือข้อความของท่าน
เหมือนจำๆ เอามาพูดๆ
ท่านทำได้อย่างที่พูดแล้วหรอ
หรือว่าดีแต่พูดเพื่อให้ดูดี...

 

ค่อย ๆ ทำไปเถอะ อย่าถามให้มากนักเลย พ่อหนุ่ม

รักษากุศลภายในใจตัวเองไว้เสมอ ๆ อย่ามัวเพ่งโทษผู้อื่นอยู่เลย

มันเป็นบาปในใจท่านเองป่าว ๆ ไม่ใช่ว่าบาปเพราะปรามาสผมหรอก

แต่บาปเพราะจิตที่เพ่งโทษนั้นแหละ มันเป็นจิตที่เศร้าหมองเอง

ทำได้ก็รู้เอง...ว่าแต่ว่าเมื่อไหร่จะทำนั่นแหละ เราเหมือนผู้ถูกศรแล้วก็พึงรีบรักษานะ

ชีวิตคนเราถ้ามีเงื่อนไขมากมันยุ่งนะ ไปไหน ๆ ก็พกติดตัวไปด้วย อีรุงตุงนังไปหมดเลยครับ

 

จะวางฟอร์มอีกนานไหมครับ

ไหนลองตอบให้ชื่นใจหน่อยสิว่า ปัญญาเกิดขึ้นได้อย่างไร? ทางสายกลางอยู่ที่ตรงไหน?

ท่านออกจะทรงภูมิสูงส่ง น่าจะตอบได้ไม่ยากส์...

 

ปัญญาเกิดตอนที่เลิกคิดนั่นแหละ ตราบใดที่ยังไม่หยุดคิด จิตยังวิ่งเกิดอยู่ ปัญญาก็ไม่เกิด มีแต่กิเลสเกิดแทน

เมื่อใดความคิดไม่ถูกครอบงำด้วยอารมณ์ เมื่อนั้นความคิดก็ตั้งอยู่บนความเป็นกลางแล้ว

แต่ทำยังไง ความคิดจึงจะไม่ถูกครอบงำด้วยอารมณ์ได้ โปรดกลับไปอ่านที่ส่วนต้นของกระทู้นี้หลาย ๆ รอบ แล้วทำให้ได้เถิด ปัญญาจะเกิดตามมาเอง...

 

55555 เวลาที่ผมนอนหลับ ก็ไม่เห็นได้คิดอะไร หลับปุ๋ยเป็นประจำ ไม่เห็นมันจะเกิดปัญญาตรงไหน

ความคิดที่ไม่ถูกครอบงำด้วยอารมณ์ เป็นความคิดที่เหมาะแก่การพิจารณาใคร่ครวญธรรม จะเรียกว่าทรงอารมณ์อุเบกขาก็ได้ แต่ยังไม่ใช่ทางสายกลาง

ท่านทีลองกลับไปศึกษาใหม่ แล้วปฏิบัติให้ดีเถิด ปัญญาจริงๆจะได้เกิดเสียที...

 

อย่ามัวแต่พากันสงสารผู้อื่นอยู่เลย จงสงสารตัวเองให้มากเถิด

กิเลสกำลังจะท่วมทับตัวเองตายอยุ่แล้ว รู้ตัวหรือยัง

เมื่อไรถึงจะเริ่มฝึกสติอย่างจริงจังเสียที มัวแตุ่คุยโม้กันอยู่นี่แหละ

ธรรมะไม่ใช่ของเอามาพูดเล่นกันสนุกปากนะ กรรมนะครับ..พี่น้อง

 

ครับพี่น้องครับ แล้วพี่น้องมาทำอะไรอยู่นี่ล่ะครับ พี่น้องครับ หรือว่าตัวเองข้ามโคตรไปแล้ว ก็บอกมาสิครับ พี่น้องครับ...

 

เวลาคุณหลับ คุณฝันมั้ย หรือคุณจำไม่ได้ว่าคุณฝัน เพราะสติมันไม่มีเลย

จริง ๆ การฝันก็คือ การใช้ความคิดโดยไม่ได้ตั้งใจคิดอย่างหนึ่ง เ้ป็นกลุ่มของความคิดที่เกิดจากความเคยชินตอนคุณตื่นนอนนั่นเอง บวกกับปัจจัยเรื่องอาหารบ้าง สิ่งแวดล้อมบ้าง ภพภูมิบ้าง คุณดูไม่ออกเอง บางคนก็ว่าตัวเองไม่ฝัน ที่จริงเพราะว่า สติมันน้อยมากต่างหาก

ทีนี้ฝึกสติตอนฝันได้มั้ย ถ้าเป็นเช่นนี้ฝึกได้ เพราะสติที่ฝึกมาดีแล้ว เวลาจิตจะเกิดจะหลงอินกับความคิดในความฝัน จะถูกสติปลุกให้ตื่นขึ้นในทันที

ตกลงคุณทำได้หรือยังครับ

 

แถไปจนได้นะครับพี่น้องครับ

เวลาคุณนอนหลับคุณฝันตลอดเวลาเลยหรอครับพี่น้องครับ

ผมเป็นคนนอนหลับแล้วไม่ค่อยฝันหน่ะครับพี่น้องครับ

ปกติจะหลับสนิท เพราะฝึกสติมาดีพอที่จะไม่เอาความฟุ้งซ่านไปคิดต่อในฝันหน่ะครับพี่น้องครับ

แล้วพี่น้องจะแถออกไปทางไหนอีกดีครับพี่น้องครับ...

 

ตอนนี้คุณก็ฝึกได้นะ คุณก็หัดฟังเสียงภายใจของคุณเองดูสิ เสียงที่มันคอยตัดสินพิพากษา คอยคิดเพ่งโทษผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา ฝึกฟังและหยุดมันให้ได้ นั่นแหละ อกุศลในใจล่ะ

พระพุทธเจ้าทรงสอนไว้ไม่ใช่หรือ การไม่ทำบาปทั้งปวง การทำกุศลให้ถึงพร้อม และการชำระจิตของตนให้สะอาดบริสุทธิ์ ทำบ้างหรือยัง รออะไรอยู่ ทำตอนนี้เลยสิ ละอกศุลจิตออกไป ทำไมจึงปล่อยโอกาส ปล่อยเวลาทิ้งไปฟรี ๆ ล่ะ หรือต้องรอว่าเวลาเช้า เวลาเย็น ถึงจะค่อยปฏิบัติ นั่นมันยังห่างไกลจากความจริงอยู่มากนะ...ทำสิ ผมเป็นกำลังใจให้

 

ตอบผมโพสเดียวก็พอครับ ไม่ต้องสอง

ตอบเรื่องฝันไม่ได้ ก็เลยเลี่ยงประเด็นนะครับ

แต่ก็นับถือๆ ในความเป็นกลางนะครับ ไม่แต๋วแตกเสียก่อน สงสัยผมใช้คำสุภาพไปหน่อย

สมควรแก่เวลาแล้ว ไปนอนก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ...

 

โชคดีนะ

 

เช่นกันครับ ^____________^

ขอยืมโลโก้ท่านพี่จินนี่เสียหน่อย อิอิ ^-^

 

tboon

ท่านทีฯครับ ท่านมักยกธรรมที่แสดงออกมานั้น เน้นหนักไปเรื่องทางโลก
ทางจริยะธรรม ศีลธรรม มาแจกแจงแสดงได้ แต่พอเรื่องธรรมะล้วนๆ
ท่านกลับไม่แสดงแจกแจงแบบเรื่อง จริยะธรรม ศีลธรรมบ้างหละ

ท่านอย่าพยายามลอยตัวอยู่เหนือปัญหาสิครับ ธรรมะเป็นสิ่งต้องพิสูจน์
ไม่ใช่มีไว้คุยเรื่อยเปื่อยไปวันๆ โดยหาสาระที่นำเข้าสู่สิ่งที่พูดไม่ได้
จะมีประโยชน์อันใด เมื่อใครมีความเห็นแย้งท่านก็ยกอ้างเรื่องอคติไว้ก่อน

ผมตามตรงๆเถอะว่า ใครๆในบอร์ดนี้ จำเป็นต้องมีอคติกับท่านด้วยหรือ
อคติแล้วได้อะไร ใกล้มรรคผลนิพพานเหรอ ก็ไม่ใช่ แล้วอคติไปเพื่ออะไร???

อย่าหลงตัวเองสิครับ การถกธรรมไม่ว่าในครั้งไหนตั้งแต่พุทธกาลยันปัจจุบัน
ล้วนแล้วแต่มีปุจฉา และวิสัชนา กันทั้งนั้น ผมเห็นแต่ท่านเท่านั้นที่เลี่ยงที่จะตอบ

ด้วยเหตุผลอะไรนั้นผมสุดที่จะคาดเดาได้ ผมรู้สึกอายแทนจริงๆครับ
ที่ต้องให้พวกหางเครื่องของท่านที่เค้าปฏิบัติมาน้อยกว่าออกตัวแทน
ด้วยความอาจหาญชาญชัย ถึงกับอาฆาตไว้เลยให้ฉันเก่งก่อนนะค่ะ

กรุณาเถอะครับ เมื่อคิดว่าไม่ตอบหรือตอบไม่ได้ ก็อย่าใช้สำนวนแบบนี้เลยครับ
"ก็อย่างที่คุณเป็นอยู่นี่แหละ เขาเรียกว่า จิตว่างแบบไม่มีปัญญา ยังหลง
ยังไม่รู้ทางมาทางไปของอัตตาตัวตนจริง ๆ นะสิ ถ้าจิตว่างแบบมีปัญญา
เพียงผมพูดแค่นี้เขาอนุโมทนาแล้วครับ"

ผมถามจริงๆเฮอะ ที่เค้าอนุโมทนากับคคห.นั้นมีสักกี่คนที่เข้าใจ
ที่อนุโมทนาให้หนะเพราะถูกใจเค้ามากกว่า เน้นนะครับว่าถูกใจ

เอาละครับท่าน ขอบ่นเสียงดังบ้าง เจอนักปฏิบัติธรรมที่ดีแต่สร้างภาพ
ชาติ ศาสนาจะไปเหลือะไร มีแต่ให้เชื่อ โดยปิดปากไว้ห้ามถาม เพราะไงก็ไม่ตอบ
วันหลังก็ขอความกรุณา อย่าแสดงความคิดเห็นอีกเลย คนจะได้ไม่ตามครับ

คำถามที่ยังรอคำตอบครับ
ฝึกรู้อยู่กับปัจจุบันไปเรื่อย ๆ นะ.....รู้อยู่ที่ปัจจุบันธรรมอยู่ตรงไหน???
อันนี้สำคัญมาก ถ้าตอบให้เป็นที่กระจ่างได้ พวกหางเครื่องคงได้ใจไปเยอะ
อาจจะต้องฝืนใจตนเองบ้าง ฝืนความเคยชิน...ทำยังไง???

สติปัญญาตั้งอยู่ที่ไหน???
เมื่อจิตว่างจากกิเลส ยังหลงความว่างเพราะอะไร???
คำว่ารู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครรู้???

ท่านทีอย่าลืมตอบคำถามโง่ ให้ตรงประเด็นนะครับ
แล้วอย่าลืมทำตัวอย่างที่ท่านอาจารย์สอนหละ
หัดทำตัวให้โง่เข้าไว้ จะได้รู้ว่าคำถามหนะไม่โง่...ที่โง่นะใคร???<O</O
<O</O

จิตส่วนจิต ความคิดส่วนความคิดพอเข้าใจ
แต่สติส่วนสติ จิตส่วนจิตนั้นไปเอามาจากไหน<?xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" /><v:shape style="WIDTH: 14.25pt; HEIGHT: 14.25pt" id=_x0000_i1027 alt="" type="#_x0000_t75"> <v:imagedata o:href="http://palungjit.org/images/smilies/tongue-smile.gif" src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.gif"></v:imagedata></v:shape><v:shape style="WIDTH: 14.25pt; HEIGHT: 14.25pt" id=_x0000_i1028 alt="" type="#_x0000_t75"><v:imagedata o:href="http://palungjit.org/images/smilies/tongue-smile.gif" src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.gif"></v:imagedata></v:shape>
ย้ำๆๆๆๆๆ สติตั้งอยู่ที่ไหน???

ในคคห.บอก อวิชชาแปลความไม่รู้ ถ้าอวิชชาเป็นความไม่รู้
ต้องกลัวอวิชชาไปเพื่ออะไร???
มีใครบ้างที่กลัวคนไม่รู้ ที่กลัวทุกวันนี้กลัวความรู้ผิดมากกว่าครับ
<v:shape style="WIDTH: 14.25pt; HEIGHT: 14.25pt" id=_x0000_i1029 alt="" type="#_x0000_t75"><v:imagedata o:href="http://palungjit.org/images/smilies/tongue-smile.gif" src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.gif"></v:imagedata></v:shape><v:shape style="WIDTH: 14.25pt; HEIGHT: 14.25pt" id=_x0000_i1030 alt="" type="#_x0000_t75"><v:imagedata o:href="http://palungjit.org/images/smilies/tongue-smile.gif" src="file:///C:\DOCUME~1\ADMINI~1\LOCALS~1\Temp\msohtml1\01\clip_image001.gif"></v:imagedata></v:shape>
คติธรรมวันนี้ น้ำร้อนปลาเป็น น้ำเย็นปลาตาย

;aa24<O</O

 

เราก็รู้จักมองโลกให้เป็นธรรมสิ เราจะได้ปฏิบัติธรรมอยู่กับโลก อยู่กับความจริง ไม่ใช่อยู่กับจินตนาการ อย่าหลงความคิด

ถ้าตีโจทย์ไม่แตก จะมองอคติที่เป็นภายนอก เพ่งไปที่ตัวบุคคล วัตถุ สิ่งของ ตามภาวะของจิตที่หลงส่งออก "จิตที่ส่งออกนอกเป็น สมุทัย" จำได้มั้ย

ถ้าเข้าใจแล้ว จะเห็นอคติที่ซ่อนอยู่ภายในใจตนเอง เห็นภาวะการหลงตัดสินพิพากษาคน สัตว์ สิ่งของจากการหลงความคิด จิตที่หลงหน่วงเหนี่ยวเอาความคิดต่าง ๆ มาเป็นอารมณ์ รัก ชัง เกลียด กลัว ผู้ปฏิบัติเมื่อเห็นชัดดังนี้แล้ว พึงละความเห็นผิดเหล่านั้นเสีย การตัดสินใจใด ๆ จึงจะไม่ตกเป็นทาสของอคติทั้ง ๔ หรือตกเป็นทาสของอารมณ์

ขอบคุณครับที่เตือนสติ

การถาม-ตอบเป็นเรื่องดี แต่ควรใช้หลักสุทรียสนทนา คือ รู้จักฟังผู้อื่นด้วย และฟังเสียงภายในใจตนเองไปด้วย อย่าเอาแต่ใจตนเอง ฝึกเอาชนะใจตนเอง ด้วยการรู้จักควบคุม ละ ดับ ฝืนเมื่ออกุศลภายในใจเกิดกำเริบขึ้นให้ได้ด้วย (เราต้องทำให้เหมือนกับที่พูดให้ได้นะ ไม่เช่นนั้นจะกลายเป็น คนดีแต่พูด) เมื่อจบการสนทนาควรนำไปลองปฏิบัติดู เกิดผลอย่างไรจึงค่อยมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และทำความเข้าใจกันต่อไป การถาม-ตอบแบบนี้จะได้ประโยชน์สูงสุด

เอาตัวให้รอดก่อนดีมั้ย อย่าเพิ่งไปหลงคิดแทนพวกเขา ดูความหลงคิดของตัวเองให้เป็นก่อน หัดมองโลกในแง่ดี ๆ ไว้ คลายปมด้อยและจุดอ่อนในใจของตนเองให้ได้ แล้วชีวิตคุณจะดีขึ้นเอง

เป็นเรื่องจริงที่คุณยังไม่เข้าใจเอง ผมช่วยอะไรคุณมากไปกว่านี้ไม่ได้หรอก ตรงนี้มันต้องตัวใครตัวมัน เมื่อไหร่ที่คุณปฏิบัติจนเข้าใจนัยนี้แล้ว คุณอาจจะนึกถึงคำพูดนี้ของผมอีกก็ได้..ขอเป็นกำลังใจให้ละกัน

บ่นแล้วก็หัดฟังเสียงภายในใจตนเองด้วยให้มาก ๆ ถ้าสติอ่อน ๆ จะไม่ได้ยินเสียงภายในใจตนเองเลย จะมีแต่หลงทำตามเสียงภายในใจนั้นตลอดเวลา ดูให้เป็นและควบคุมเขาให้ได้ครับ

ถ้ารักจะปฏิบัติ จะเอาดีในพุทธศาสนา ต้องเป็นคนไม่เรื่องมาก คิดน้อย แต่ทำ้จริง ทำเหยาะ ๆ แหยะ ๆ ไม่ได้เรื่องแน่ ๆ ต้องขยัน ทำให้ได้ตลอด เผลอแล้วรู้ ๆ ๆ บ่อย ๆ เผลอก็เริ่มใหม่ ๆ ๆ หมั่นตั้งสติรู้อยู่กับกาย กับการเคลื่อนไหว กับลมหายใจ ตามแต่จะถนัด ตรงไหนเห็นชัด รู้ชัดก็รู้มันตรงนั้น แต่ไม่หลงตาม อย่ามัวคิดเพลิน อย่าเผลอเพลิน อุปธิคือความเพลิน เพราะละความเพลินในโลกได้นั่นแหละ จึงพ้นโลก ค่อย ๆ ทำไป อย่าทำด้วยความอยาก ยิ่งอยากยิ่งช้า ยิ่งอยากยิ่งไม่ได้...

ทำได้แล้วรู้้เอง

ผมติดว่างมา 16 ปีกว่า ว่างแบบไม่มีปัญญา สติไม่มีกำลัง กำลังจิตก็ไม่มี มันก็จัดการกับกิเลสไม่ได้ นั่งรู้ดูเฉย ๆ สำหรับผมใช้ไม่ได้ แต่คนอื่นผมไม่รู้ คนเราไม่เหมือนกัน บารมีไม่เท่ากัน เวลาสงบมันก็สงบดี แต่เวลาหลง มันไม่เ้ข้าใจว่า หลงคืออย่างนี้ เริ่มหลงตอนไหนก็ไม่รู้ ดูก็ไม่ทัน มันก็เลยทำตามหลงมาตลอด ไม่รู้ตัว คงเพราะกรรมเก่าด้วย กรรมใหม่ด้วย โชคดีที่มาเจอครูบาอาจารย์ท่านต่อธรรมให้จึงเข้าใจ แต่ทั้งนี้เพราะผมเป็นคนรับฟังเหตุผลของคนอื่น ผมเปิดใจนั่นเอง จึงมีโอกาส

ผมไม่ลืมคำสอนของครูบาอาจารย์ผมหรอก ก็เพราะว่าผมยอมโง่นั่นแหละ ยอมหยุดคิด หยุดนึกว่าตัวเองเก่งนั่นแหละ ผมถึงเห็นและเข้าใจได้ คุณก็น่าจะลองดูบ้างนะ พวกนี้มันคืออัตตาทั้งนั้น นี่แหละ อัตตาของนักปฏิบัติล่ะ ดูให้ออกนะ
<o></o>
<o></o>

หยุดคิดซะ ทำขั้นต้นให้มันได้ก่อน อย่ามัวเพลิดเพลินเจริญใจอยู่กับการหลงคิดเลย รู้จักฝืนใจตัวเองซะบ้างสิ หยุดคิดซะบ้างสิ ไม่ต้องกล้วว่าจะไม่ได้คิด ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีปัญญา เจริญสติให้มันรู้อยู่กับปัจจุบันจริง ๆ ให้ได้เสียก่อน จิตปกติเป็นอย่างไร หาให้เจอ ต่อไปพอเข้าใจแล้ว ความคิดไม่เป็นทาสความหลงอารมณ์แล้ว ค่อยคิดตอนนั้นก็ไม่สายนะ

ช่างแ...ม่งเถอะครับ หัดวาง ๆ ปลง ๆ ซะบ้างก็ดีครับ



ขอให้โชคดีนะ

 

ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีเตือนสติทุกคน

 

ดีแล้วครับ ที่มาช่วยเตือนซึ่งกันและกัน ผมก็เอาท่านนี่แหละเป็นครูเหมือนกัน

ครูบาอาจารย์สอนผมไว้ว่า นอกจากเราจะต้องไม่ผูกโกรธเขาแล้ว รู้จักการให้อภัยไม่ถือสาแล้ว ให้เราเจริญเมตตาเข้าไปทดแทนด้วย กำลังจิตของเราจะได้ยิ่งแกร่งมากขึ้น ๆ นี่คือแนวทางในการสร้างกำลังจิตที่ดีมากอย่างหนึ่ง

คุณสังเกตมั้ย ถ้าได้แค่ฌานมันก็แค่กดข่มเอาไว้ เวลามันหลุดออกมาปั๊บนี่ มันจะเป๋ออกไปแบบไม่เป็นท่าเลย แรงด้วย ลืมตัวหมด สังเกตดูดี ๆ นะ ลองเอาสูตรนี้ไปใช้ดูสิ เจริญเมตตาเข้าไปทดแทนทันทีเมื่อให้อภัยเขาแล้ว ความขี้เกียจก็เหมือนกัน ลองสวนกลับไปด้วยการขยัน เช่น กินข้าวแล้วขี้เกียจล้างจาน ลองสวนกระแสความคิด ล้างมันซะเดี๋ยวนั้นเลยมันอยากขี้เกียจดีนัก รับรองว่า เจ๋งสุด ๆ ครับ ทีนี้ล่ะจะสนุกกับการดูจิตเลยทีเดียว งานภายนอก (สมมุติ) ก็ไม่เสีย ได้ทั้งมิตร ได้ทั้งความสำเร็จลุล่วงของงาน งานภายใน (วิมุติ) ก็ไ้ด้ฝึกดูจิต ควบคุมจิต ทำความเข้าใจเรื่องจิตตลอดเวลา สมมุติกับวิมุติมันเกื้อกูลกันแบบนี้เอง กำลังจิตก็จะมากขึ้น ๆ ทำให้ได้บ่อย ๆ ทุกเรื่อง เมื่อจิตตั้งมั่นมากขึ้น ถ้าคุณรู้จักสังเกตเป็น ความจริงเฉพาะหน้าตรงนั้นแหละจะสอนให้คุณรู้ว่า ที่ผ่านมานั้นคุณหลงอะไร ได้เอง...

สาธุ ขอให้คุณโชคดี

 

ถ้าเอาผมเป็นครู ก็ ต้องสำนึกในสิ่งที่ตัวเองทำ ที่มันขัดกันในคำพูดของตัวเองก่อนครับ

เอาผมเป็นครูแล้วก็ต้องฟังผม จะมาสอนผมทำไมหละครับ

ครับ ขอบคุณครับ

 

เห็นด้วยกับ จขกท. ^-^