Featured เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

รับค่ะ

 

วันอังคารต้นเดือนงานเยอะพอใช้ เข้ามาตอบรับการนำ "หลวงพ่อคูณ-เสด็จกลับ" จากคุณสบว ท่านไม่ไปไหนไกล ยังคงอยู่ดูแลผู้คารพนับถือในกทม.

พรุ่งนี้เช้าเด็กจัดส่งเหรียญงามเกินพิกัดเดินทาง สำหรับค่ำคืนนี้ โมทนาส่งพลังท่านให้คุณสบว นอนหลับฝันดี ตื่นก็รับโชคดีมีโชคลาภ "คูณ" มากๆสมดังนามมงคลหลวงพ่อซึ่งคนจีน(ไม่เทา)ชอบมากกกก(ก.ไก่ล้านตัว)

 

โอนแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

 

วันที่ ๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันพุธ ขึ้น ๗ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรพระเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

.
. ๒

เรารักษาศีล
เราบริจาคทาน
ด้วยศรัทธา ในพระศาสนา
ศรัทธา ในการทำความดี
บุญก็เกิด
เราจะประกอบ กิจการงานใด
เราก็นึกถึงบุญกุศลที่ได้กระทำไว้
เรามีเหตุเภทภัย เราก็นึกถึงบุญกุศลนั้น
มีบุญให้ระฤก เพราะเราได้สร้างไว้
บุญย่อมนำมาซึ่งความ ผาสุข สงบ
ย่อมนำผล เป็นลาภ เป็นปัจจัย เป็นสมบัติ
มาให้ได้ ตามกำลังของบุญนั้นๆ
ฉนั้นเธอทั้งหลาย ต้องมีความเชื่อ ความศรัทธา
ในการรักษาศีล การให้ทาน
เป็นต้น

(หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี)

 

อยู่ตจว.หนึ่งวัน เพิ่งกลับถึงกทม. เด็กแจ้งทราบแล้วทั้งบุญ+ทานบารมีที่ร่วมกระทำ จงมีแต่ความชื่นฉ่ำทั้งกายใจ วันนี้"รับเสด็จ" เดินทางถึงครับ เด็กส่งเมื่อวานตอนเช้า

เลขจัดส่ง...ED 0554 6694 5 TH บางขุนเทียน

 

วันนี้ วันพระ แต่บุญใส่บาตรย้อนหลังวันวาน ร่วมอนุโมทนาทีเดียวควบวันโกน-วันพระ ถือว่า บุญ 2 เด้ง

 

กำลังของศีล+พลังบุญ-ทาน
"หลวงปู่"เปรียบ'อริยทรัพย์'...

* ศีลรักษา..ทานอย่าทิ้ง
บุญจัดจริง..พึ่งพิงไหว
ภัยคับขัน...ประจันไว
ศรัทธาไว้...ใจรื่นรมย์
--ศีลส่งเสริม..เติมกุศล
--บุญเบื้องบน..ขนสั่งสม
--ลมใต้ปีก........ฉีกทุกข์ถม
--เทวาพรหม.......ชื่นชมยินดี!

 

ได้รับแล้ว ไวมากๆ ขอบคุณค่ะ

 

วันที่ ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรพระเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

เรียน พี่ wanwi
ได้รับหลวงพ่อเรียบร้อยแล้ว ครับ
ขอบพระคุณครับ

 

แทบจะเรียกว่ายังไม่ทันขาดคำ หลวงพ่อคูณก็เดินทางถึงจุดหมาย ผลงานป.ณ.ไทย แรงดีไม่มีแผ่วเช่นเคย ขอบคุณคุณสบว สำหรับการแจ้ง จงโชคดี "คูณ" ยกกำลังสิบครับ

 

ฟุตบาธบุญยามรุ่งอรุณวันพระ มีครบทุกอย่างสำหรับคนทำบุญ เสร็จก็กรวดน้ำได้ทันที ร่วมอนุโมทนายามพระอาทิตย์ลับฟ้าไปแล้ว ยังไม่ข้ามวันสบายมาก

 

หลวงพ่อเขียน หล่อโบราณอย่างคลาสสิคและวินเทจของแทร่ทรู ก็เดินทางถึงเป้าหมายเรียบร้อย วันพระนี้แต่ละท่านได้รับวัตถุมงคลจากยอดอริยสงฆ์ ย่อมเป็นศิริมงคลเกินกว่าจะบรรยายใดๆ ขอบคุณการแจ้งครับคุณศรีฯ.

 

วีรชน"ทหารพรานปักธงชัย"-26
"หลวงพ่อคูณ"เสกเพื่ออนุสาวรีย์
===============

หมู่นี้มีแต่ข่าวเพื่อนบ้านจานไร ทั้ง"เหมน"กับ "เมี้ยนมา" ทำอหังการ กำแหงใส่ประเทศไทย ซึ่งเป็นอู่ข้าวอู่น้ำให้พวกอดอยากหิวโซ เข้ามาอาศัยทำกินอิ่มหมีพีมัน

แม้ "คนป่วย" ทั้งในและนอกก็มารับการรักษาฟรี บ้างก็จ่ายเงินแค่เล็กน้อย ได้ชีวิตรอดกลับไป แต่ประเทศไทยทำท่าจะไม่รอด ร่อแร่เป็น "ม้าอารี" แบกค่าใช้จ่ายจุกอก บ่าแอ่นระแน้ ปีที่แล้วใช้ค่าหมอ ค่ายา ค่าช่วยไอ้กระบือทรพีข้างบ้านเหล่านั้น หมดงบแผ่นดินไปถึง "เก้าหมื่นล้านบาท"!!!

(((ขี้เกียจเขียนตัวเลข มันเยอะแล้วยาวเกินเดี๋ยวนับเลขผิด เขียนตัวหนังสือนี่แหละไม่ผิดแน่)))

ประเทศไทยถึงคราวอ่อนแออย่างนั้นเชียวหรือ กระทั่ง "ว้าแดง" เสี้ยนข้างรั้วตัวปัญหา"ยาบ้า" แถมรุกล้ำแดน ยังไม่มีปัญญาจัดการ!?!

ป้าข้างบ้าน "เหมนจอมเคลม" เคลมแล้วเคลมอีกทุกเรื่องไม้จิ้มฟันยันเรือรบ สุดท้ายเคลมจะเอาเกาะกูดให้ได้ และล่าสุดเผาศาลาไทย เผาธงชาติไทย กำแหงอยู่แถว "ปราสาทตาเมือนธม" สุรินทร์

ก็ได้แต่"คุย" กับมันเปลืองน้ำลายกับไอ้พวกสับปรับ...คนไทยถามว่าเมื่อไหร่จะ "ลุย"สักที?

"ทหารไทย" ผู้กร้าวแกร่งมีกองกำลังและอาวุธยุทโธปกรณ์อยู่แถวหน้าของอาเชี่ยน ติดอันดับเอเชีย...กระทั่งอันดับโลก ก็ไม่ขี้หมาไก่กา...หายไปไหน?...ทำอะไรกันอยู่???

พวก "นายพลพุงโร-นายพลห้องแอร์-นายพลแบกไม้กอล์ฟแทนปืน" ฯลฯ ที่มีเกลื่อนกองทัพ รู้จักขยับตะโกนคำ "รักชาติ-หวงแผ่นดิน" เป็นบ้างไหม?

หรือต้องรอให้ เสียแผ่นดินบางส่วนที่บรรพบุรุษกอบกู้รักษากันมาด้วยเลือดเนื้อและชีวิต

เห็นความโหล่ยโท่ยแล้ว ทำให้นึกถึงหล่าทหารหาญที่เรียกว่ากองกำลัง "ทหารพราน"!!!

เมื่ออดีต ทหารพรานไทยเป็นที่ยอมรับนับถือไปทั่วแคว้นว่า เป็นสุดยอดนักรบกล้าตาย กล้าแกร่ง รบแรง แข็งขัน ไม่กลัวศัตรูหน้าไหน และไม่กลัวใคร

อริราชรอบข้าง รู้กันดี ถ้า "ทหารพราน" เดินหน้าออกรบเมื่อไหร่ คำว่า "กลัวตาย" หรือ "รบไม่เป็น-รบเหยาะแหยะ" ไม่มีในสารบบของเหล่า "ทหารพราน"

แน่นอน "ทหารพรานอันดับ1" ของประเทศจะเป็นหน่วยไหนไม่ได้นอกจาก "ทหารพรานค่ายปักธงชัย" นครราชสีมา

เหล่าวีรชนนักรบผู้กล้า ผู้ปิดทองหลังพระ มอบความสุขให้คนอยู่หลัง และปกปักรักษาผืนแผ่นดินไทย เอาเลือดทาแผ่นดินมานับไม่ถ้วน

เหรียญ "วีรชนทหารพรานค่ายปักธงชัย" ซึ่งอำนวยการสร้างโดย พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ และปลุกเสกเต็มที่โดย หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ ตั้งแต่ปี 2526 เป็นเหรียญยุคกลางที่เกือบจะยุคต้นของ "เทพเจ้าด่านขุนทด" ตั้งแต่ท่านยังพำนักอยู่วัดสระแก้ว

เหรียญแห่งความทรงจำ เหรียญที่มอบเกียรติยศให้ผู้กล้า ผู้รักษาดูแล เสียสละพื่อแผ่นดิน และนำปัจจัยสร้าง "อนุสาวรีย์วีรชนทหารพราน" ในครานั้น สมควรยิ่งที่เราต้องมีเพื่อรำลึกถึงพวกเขาเหล่านี้

จะมีไว้เพื่อคุ้มครองกายตนก็ได้บารมียิ่งใหญ่หลวงพ่อคูณ ฝากไว้ล้นปรี่เต็มคาราเบล

มีไว้เพื่อเทิดเกียรติแด่นักรบตัวจริงของประเทศ ก็ยิ่งสมคุณค่า

มีไว้เพื่อช่วยกันเตือนใจ กระตุ้นให้ทหารชั้นผู้ใหญ่ยุคใหม่ที่ (บางคน) หัวหดอยู่ในกระดอง ให้รู้จักรักชาติหวงแหนแผ่นดินและรู้จักอับอายขายขี้หน้านักรบผู้น้อย"ทหารพราน" ที่เสียสละเพื่อชาติยิ่งยวด

มอบเหรียญเก่าเก็บที่เก็บงำมาตั้งแต่ครั้งพ.ศที่สร้างอายุ 42 ปี ให้ร่วมบุญบูชา...

=======500=======

ทองแดงรมดำ งามเกือบเต็มร้อย เหรียญจริงงามกว่าภาพถ่ายมาก ไม่ผ่านการใช้ให้มีราคีมือใคร
เก็บความงามความขลังและวีรกรรมนับไม่ถ้วนของ "ทหารพรานปักธงชัย" ไว้เป็นอนุสรณ์ในรูปแบบวัตถุมงคล ของแรงแบบนี้ มีพลังมหาศาลหากรู้จักอาราธนาด้วยศรัทธาและเคารพจริงใจ!

รูปไข่มาตรฐาน เกียรติประวัติและศักดิ์ศรีนักรบไทยตัวจริงเสียงจริง ที่สมควรยกย่องอย่างที่สุด ไม่ใช่นักรบชายผ้าถุงนุ่งกระโปรง นั่งพุงโรในห้องแอร์

พกพาอาศัย ออกศึกได้ทุกเมื่อ!!!

 

ปรกมะขาม"คูณพันล้าน"
===============

ส่งท้ายค่ำคืนวันพระด้วย "หลวงพ่อคูณ" คุ้มครองในรูปพระนาคปรกมะขามรุ่น "คูณพันล้าน"

สร้าง-เสกวาระ "เสาร์๕" วันแรงแห่งปี 2537 ทำให้เป็นวัตถุมงคลแรงระดับ "คูณสิบ"!

=======500=======

ทองแดงผิวไฟ ผิวหิ้งงดงาม ชุดเล็กที่ไม่เป็นรองใครในช่วงยุคกลางค่อนมาทางยุคปลายของ "เทพเจ้าด่านขุนทด"

เล็กดี สีไม่ตก รายละเอียดบรรจุครบ

กับเหรียญสลึงพึงบรรจบให้
ครบบาท-บนคอชุดเล็กอย่า
ขาด เมตตา โชคลาภ องค์นี้!

 

25 พุทธศตวรรษ-วันศุกร์
===============

เปิดกระทู้ด้วยมหาศิริมงคลตรง"วันศุกร์" ด้วยพระประจำวัน ให้ "สุข" สำราญสมชื่อวัน ส่วนความดี ความขลัง ความยิ่งใหญ่ของ "25 พุทธศตวรรษ" ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน ก็ไม่ต้องบรรยาย เป็นพระเงินร้อยที่ "พึ่งได้" เหนือกว่าพระเงินล้านที่ท่านต้องพึ่งเราในการแวดระวัง เก็บรักษาเหมือนไอ้บ้าหอบฟาง ทั้งเสียสตังค์ดูแลท่านในการเอาไปฝากธนาคาร มีหลักล้านแต่ไปช่วยส่งเสริมให้ธนาคารเฮงและร่ำรวยยิ่งขึ้น

เนื้อทองฝาบาตร ให้บูชาราคาพระรัตนตรัย...

=======300=======

ความเก่าคลาสสิคเกือบ 70 ปี ไม่ผ่านการใช้มอบภาพบรรยาย

ยันต์ 5 นะ โม พุท ธา ยะ ที่คุ้นตาคุ้นเคย

ประเดิมมงคลตามวันแล้ว
ค่อยไปสำราญกับเรื่องดีๆ

 

■เทวรูปอาถรรพ์!!!
■'เบี้ย'อันสุดท้าย!!!
==============
(1.-ต่อ)

ป้าฟองจุดธูปกำใหญ่ ลุงดีอาราธนาแล้วขออนุญาตสิ่งศักดิ์สิทธิ์ศาลปู่ตาที่เคารพเชื่อถือกันมาแต่บรรพกาล!

ลมแรงกรรโชกหอบใหญ่ใส่ต้นไทรร้อยปี ใบของมันร่วงพรูลงรอบศาลประหนึ่งปู่ตาส่งสัญญาณรับรู้ เสียงไอ้แดงกับอีด่างเห่าอยู่กลางทุ่งแล้วโกยแนบใส่เกียร์หมามาร้องครางหงิงๆข้างตัว

ทั้งคู่หันไปมองกลางทุ่งส่วนที่ยังไม่ได้ไถพรวนดินหว่านเมล็ดข้าวมีแต่หญ้าแห้งและฟางเก่าหรอมแหรม ลมหมุนกำลังหอบหญ้ากับฟางม้วนปลิวขึ้นเป็นสายตามเกลียวที่บิดเป็นลำสู่ท้องฟ้า แลน่าทึ่งเพราะลมงวงช้างลูกนี้กรวยไม่โต สวยงามมากกว่าน่ากลัว...!

ลุงป้าขนแขนลุกซู่ ยกมือไหว้ประหลกประหลก

" ลมหัวกุด(ภาษาอีสาน)"...ลุงคำดีตะโกนเสียงสั่น

ขอบคุณภาพประกอบงามๆจาก ติ๊ก ต็อก
------------------------------------
"แม่นแล้ว ปู่อนุญาตแล้วแม่อีหนู กลับไปเตรียมข้าวของกัน พรุ่งนี้หลวงตาคงบอกว่าให้ขุดตรงไหน"

นิมิตหมายเยี่ยม สัญญาณดีบังเกิดตรงเวลา ลุงป้าไม่ลังเลสงสัยแม้แต่น้อย รู้แต่ว่าต้องไปจัดเตรียมเครื่องมือให้พร้อมเพื่องานใหญ่ครั้งแรกในชีวิต

เข็มเวลาเดินเที่ยงตรงตามปกติ แต่ใจที่ร้อนรนทำให้เสมือนเชื่องช้าในความรู้สึกของทั้งสอง ก่อนไก่โห่รีบขมีขมันจัดข้าวของไปวัดกราบหลวงตาทันที โชคเข้าข้างอีกเช่นเคย วันธรรมดาคนมาวัดน้อย สองผัวเมียจึงสนทนากับหลวงตาห่างหูตาสับปะรดคนนอกสอดรู้สอดเห็น

"อะ แอ้ม"...หลวงตากระแอมหลังฉันเช้าเรียบร้อย กวักมือเรียกลุงดีกับป้าฟองไปใกล้ตัว

" เจ้าที่บอกว่า ไปทางตะวันออกห่างศาลปู่ตาสัก 2 เส้น เห็นเนินใหญ่ก็คาดหมายแล้วใช้โชควาสนาแต่ปางก่อน อธิษฐานทำเอาเด้อ"

2 เส้นก็เท่ากับ 40 วาหรือ 80 เมตร ไกลออกไปจากศาลปู่ตาอักโข ผิดคาดหมายที่คิดว่าจะอยู่รอบๆศาลจุดใดจุดหนึ่ง

ลุงคำพนมมือแต้รับคำ แล้วถาม

" มีเคล็ดอะหยังอื่นๆบ่หลวงตา?"

หลวงตาส่ายหน้า..."เจ้าที่สำทับเพียง ของๆใครก็เป็นของคนนั้นแหละผู้ใหญ่"

2 ผัวเมียกราบลาหลวงตา อย่างน้อยก็สริมความมั่นใจว่า ฝันของตนเอง "ไม่หลอน" เพ้อเจ้อเพราะพิษอุพิษกระแช่

เจ้าคำเด่นลูกโทนพร้อมเป็นลูกมือรออยู่ที่บ้าน 3 ชีวิตทำตัวเป็นปกติ จูงควาย มีไอ้แดงอีด่างวิ่งเห่านำหน้าไปตามคันนา

ไม่ปกติอย่างเดียวคือ เครื่องมือเพียบ ทั้ง จอบ เสียม พลั่ว ชะแลง เชือกมัด ถุงกระสอบข้าวสาร ถุงผ้าป่านพับมิดชิดในตะกร้าใบใหญ่ที่ใช้คานหาม เตรียมใส่ข้าวของปกปิดการมองเห็นจากใครก็ตามที่ไม่ใช่สมาชิกครอบครัว

ถือเอา"ศาลปู่ตา" เป็นจุดศูนย์กลาง หลังจุดธูปไหว้เอาฤกษ์เอาชัย คำเด่นคนค่อนข้างทันสมัย เดินนับก้าวจากหน้าศาลที่หันตรงทิศตะวันออกเฉียงเหนือ พยายามเบี่ยงเล็กน้อยให้ตรงกับตะวันออกเผง ซึ่งไม่ยากเพราะตะวันดวงโตสีเข้ม กำลังทอแสงนำทางประดุจเป็นเข็มทิศชีวิต

ก้าวสุดท้าย ขาคำเด่นหยุดสะดุดกึกตรงเนินจอมปลวกใหญ่ ด้านหลังคือลำลาบหรือลำรางที่น้ำไหลออกจากลำห้วยไปลงคลองใหญ่

จอมปลวกตั้งตระหง่านเกือบหลุดเฟรม แต่ยังอยู่ในที่ดินลุงคำดี เป็นคำตอบว่าทำไมไม่เคยมีใครยุ่งกับจอมปลวกยักษ์ตรงนี้

ผีจอมปลวกก็เป็นสิ่งที่คนบ้านนอกให้ความยำเกรง แม้จะไม่นับถือกราบไหว้ แต่ก็ไม่อยากยุ่งขิง เลี่ยงได้ก็เลี่ยง หลบได้ก็หลบ

รอบจอมปลวกยักษ์ ไร้ต้นไม้ ไร้ราก!!!

ระหว่างความกลัวผีปลวกกับกลัวไม่ได้สมบัติ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าครอบครัวตระกูล"คำ" เลือกกลัวอย่างไหนมากกว่า?

คำเด่นใช้ความหนุ่มแน่นสับจอบลงไปบนพื้นดินแห้งแข็งกระด้างน้องๆแผ่นหินเพราะเป็นดินโคลนเก่าที่ผ่านการทับถมเนิ่นนานไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยปี?!?

ลุงคำดี ช่วยใช้เสียมงัดก้อนดินออกจากจอบลูกชาย ป้าฟองโกยดินโยนไปไกลไม่ให้เกะกะพื้นที่ทำงาน 3 แรงแข็งขันสามัคคีกลมเกลียวผ่านไปชั่วโมงเศษ ก็ขุดดินหน้าจอมปลวกเป็นร่องยาวราวกับร่องน้ำ

ไม่มีวี่แววบ่งชี้ว่า ใต้ผืนธรณีมีสิ่งแปลกปลอม และสิ่งล้ำค่าที่เรียกว่า...สมบัติ!!!

"ผิดจุดหรือเปล่าพ่อ"?...คำเด่นปาดเหงื่อใบหน้าที่ไหลปานสายน้ำในลำลาบ เนื้อตัวไม่ต้องพูดถึง เหงื่อท่วมเปียกพอๆกับกระโดดลงห้วย

ลุงคำดีก็เหงื่อตก เหนื่อยหอบ แม้จะน้อยกว่าลูกชาย แต่ก็นับว่ามากสุดในรอบหลายปี

"เดี๋ยว ดี๋ยว จุดธูปปักตรงนี้อีกที"

ไม่รู้จะทำอะไรต่อ ลุงคำดีใช้วิธีเรียกกำลังใจให้ตัวเองกับลูกเมีย

"ปักบนจอมปลวกนี่เลย"

เจ้าเด่นบอกแม่ที่จุดธูปเรียบร้อย เอาจอบหวดโครมกินเนื้อที่เข้าไปที่ตีนจอมปลวก

ดินปลวกที่ดูแห้งแกร่งภายนอก พลันทะลักทลายลงมาเหมือนกับดินร่วนซุยต่างจากดินที่พื้นอันสุดแข็งแกร่งและกระด้างอย่างไม่น่าเป็นไปได้

"หะ อะไรนั่น?"...

ลุงคำดีร้องเสียงหลง ชี้ให้ลูกชายดูวัตถุบางอย่างที่โผล่ออกมาจากดินปลวก

เจ้าเด่นไม่รอช้ารีบยกจอบสับสุดแรงอีกที งัดก้อนดินปลวกทลายลงมาอีกก้อนใหญ่

คุณพระช่วย...นี่ไม่ใช่ดินปลวกล้วนๆ มันเป็นเพียงเปลือกห่อหุ้มด้านในที่เป็นอิฐโบราณเอาไว้

อิฐหินทรายที่เรียก "แลง" ซุกซ่อนภายใน พื้นผิวด้านนอกเก่าแก่และผุกร่อน แต่ยังมีทรวดทรงให้แลเห็นว่า เป็นส่วนของฐานเจดีย์หรือสถูป

"ใช่แล้ว...ขุด ขุดเลยลูก"

ลุงคำดีตะโกนด้วยความตื่นเต้นตัวสั่น พอๆกับป้าคำฟองและเด่นที่ไม่รู้เรี่ยวแรงก็อกสองก็อกสามพุ่งพรวดมาจากไหน อะดรีนาลีนพล่านทั่วร่าง จ้วงจอบจ้าละหวั่นไม่สนความเหน็ดเหนื่อย

ไม่นานนัก หลังจากป้ากับลุงช่วยคุ้ยดินปลวกกับเศษอิฐเศษแลงออกกองโต ฐานรากที่เรียบเสมอพื้นก็ปรากฏให้เห็น ยิ่งคุ้ยดินออกไป ความราบเรียบก็แผ่ขยายไปจนสุดที่ดินเกือบจรดชายน้ำ

"กระทุ้งตรงนี้แหละ หลีกมาพัก พ่อจัดการเอง"

ลุงคำดีคว้าชะแลง กระแทกลงพื้น เสียงดัง "โพละ"!

แลงเก่าแก่หมดอายุหมดยางความแกร่ง พื้นแตกออกง่ายดาย กระเทาะเป็นโพรงให้เห็นเบื้องล่าง ท่ามกลางลำแสงของสุริยันที่สาดส่องเต็มที่

สิ่งที่ซ่อนใต้ผืนธรณีไม่รู้กี่ร้อยหรืออาจจะพันปี โผล่แว่บให้ 3 พ่อแม่ลูกเห็นพร้อมกัน

"เจอแล้ว ซ้าธุ ซ้าธุ ซ้าธุ"...ป้าฟองร้อง แล้วก้มลงกราบ ลุงดีกับลูกชายทำตาม

"ของของเรา แม่อีหนู จำได้ไหม หลวงตายืนยัน ของใครก็เป็นของคนนั้น"

คำเด่น รีบใช้ชะแลงงัดไปรอบๆอย่างระมัดระวังสุดขีด ช่วยกันโกยจนหมดสิ่งกีดขวาง ทั้ง 3 ลงไปยืนพื้นด้านล่าง...

ประจันหน้ากับสิ่งที่ลุงคำดีเรียกว่า คนแต่งตัวเหมือนยี่เก!!!

เทวรูปสัมฤทธิ์สนิมหยกเขียวรอบองค์อย่างงาม สูงเกือบเท่าตัวคน ปลายเท้ามีของกองอยู่รอบ เป็นกำไลแขน กำไลมือ และเครื่องประดับชิ้นเล็กชิ้นน้อยหลายสิบชิ้นหรืออาจจะเป็นร้อยชิ้น บางชิ้นเป็นอาวุธ

"ทอง ทองทั้งนั้นเลยพ่อ"... คำเด่นมือไม้สั่นระริก เสียงระรัวแหบเครือด้วยความเหนื่อยและตื่นเต้นสุดขีดในชีวิต!

ป้าฟองหยิบกำไลมือหรือแขนขึ้นมาขัดถูกกับชายเสื้อ ความหม่นหมองที่ผิวกำไลถูกขัดไล่หายไป ประกายทองเก่าสะท้อนแสงแดดที่ส่องลอดลงมาเป็นลำ

"มีค่าสินสอด ได้เงินจัดงานแต่งเมียแล้ว"...คำเด่นรำพันด้วยเสียงหัวเราะเหมือนคนบ้า!!!

(((ยังมีต่อ)))

 

พอดีเกิดวันศุกร์ค่ะ ขอรับค่ะ

 

วันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
นำกับข้าวไปถวายเพลพระ ๖ รูป และไหว้พระภูมิเจ้าที่ที่บ้านวันนี้(ไม่ได้ถ่ายรูปพระเพราะผมมีนัดตรวจไวรัสตับ)
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล