ที่สุดแห่งการปล่อยวางคือ ปล่อยวางตัวตน

ลองอ่านข้อความท่านธรรมชาติใหม่อีกรอบนะฮับ

ก็ไม่มีใครบอกให้ทำ "ตัวกู/วิญญาณขันธ์/ผู้รู้ ให้บริสุทธ์นะฮับ" ผมอ่านยังเห็นตรงๆว่า "จับโจรให้จับที่หัวหน้า คือปล่อยวิญญาณขันธ์(ทิ้ง/สลัดคืน)ผู้รู้ของคุณเสีย

"อ่านยังไงจึงได้ข้อความแบบนี้(จริงๆผมรู้คือวิบากจากที่ไปพาไอ้หงบเข้ามานั่นแหละฮับทำให้เห็นอะไรคลาดเคลื่อนตลอด) และมันยังให้ผลอยู่" นั่นแล

 

สับสนรึเปล่า อ่านไม่รู้เรื่องใช่มั้ย แล้วมโนเอา เพราะอ่านที่เค้าเขียนไม่รู้เรื่อง

 

ไม่มีใครเจตนาได้ที่จะปล่อยวาง

วิชชาคือ ความรู้อริยสัจ 4 เต็มรอบ

สู่ความดับ โดยตัวมันเอง อย่างแท้จริง

 

+++ อัตตาจิต/ตัวผู้รู้/ตัวดู/วิญญาณขันธ์ ณ ขณะ ที่มัน "ถูกรู้" มันจึงไม่ใช่ "ตัวกู"
+++ อัตตาจิต/ตัวผู้รู้/ตัวดู/วิญญาณขันธ์ ณ ขณะ ที่มัน "ไม่รู้" มันจึงเป็น "ตัวกู"
+++ ให้เล่น "พลิกจากไม่รู้ เป็นรู้ และ พลิกจากรู้ เป็นไม่รู้" สัก หลาย ๆ ครั้ง
+++ ตรงนี้เท่านั้น จึงจะ "ทำให้ รู้แจ้งได้" ล้างความสงสัยได้หมดเปลือก

+++ เรื่อง "ภาษา" นั้น หากไม่ตรงตามอาการ ตามภาษาของยุค (กาละ) และท้องถิ่น (เทศะ)
+++ หากใช้ภาษาเรื่อยเปื่อยมาสื่อสาร ณ ขณะทำ "โอปนยิโก" ทุกอย่างจะ "ผิดไปหมด"
+++ หากปฏิบัติไปลึก ๆ แล้ว จะเข้าใจได้ถึง "ทำไม พระป่า จึงสวดเน้นให้ถูก อักขระ+พยัญชนะ"

+++ เมื่อรู้จัก "ตัวดู/ตัวกู" แล้ว ก็ลองเล่น "รู้/ไม่รู้" ไม่น่าเกิน 7 วัน ก็ชัดเจนได้เองนะ

+++ ตรง ณ พลังคำราม ที่แผ่ออกไปนั้น หากยังไม่เป็น สภาวะสนามพลัง (shield 360 องศา) นั่น "ยังไม่ถึง"
+++ ให้ "หมาย" ใจกลางของอาการ แล้วทำ "โอปนยิโก" น้อมตนเข้าสู่ ใจกลางอาการนั้น
+++ แล้ว "ขอบเขตสนามพลัง" จะแผ่กระจาย กว้างออกจนเป็น "ทรงกลม" โดยมี "เรา" เป็น ศูนย์กลาง
+++ หากยังเป็น "ขอบเขตแบบ รูปกาย" อยู่ ยังไม่นับว่า "ถึงอาการ"
+++ บริเวณนี้ "เป็นรอยต่อ" ระหว่าง รูป/อรูป ก่อนจะถึงอาการของ "อรูปพลังงาน" นะ
+++ และที่สำคัญ หากทำได้ "ถึงจริง" ก็จะมีโอกาส "รู้ กำเนิด สฬายะตนัง อายตนะ 6" ไปด้วย
+++ เป็นความรู้ถึง อาการ สฬายะตนัง นั้น "กำเนิด ไม่พร้อมกัน"
+++ อย่าคิดว่า มันไม่เกี่ยวกับ ปฏิจสมุปบาท นะ
+++ มันยังอยู่ "ข้างในสายปฏิจสมุปบาท" อย่าง "หนีไม่พ้น" อยู่ดี

 

+++ สำหรับคุณ kenny2 ณ บริเวณที่ผมคุยกับคุณ Supop ตรงนี้
+++ เป็น "สัมมาสมาธิ ของ มรรค 8" ในจุดบริเวณของ "โพชฌงค์ ข้อที่ 2"
+++ ที่เรียกว่า "ธัมมะวิจัย สัมโพชฌงค์" ที่ต้องผ่าน "สัมมาสติสัมโพชฌงค์" มาแล้ว
+++ ดังนั้น "ในบริเวณนี้ ความคิด มาไม่ถึง" ทุกอย่างเป็น "โอปนยิโก" เข้า/ออก สภาวะธรรม
+++ ดำรงค์สติมั่น (สติปัฏฐาน 4 จนได้ สติสัมโภชฌงค์) จากนั้น "สภาวะปรากฏ"
+++ ที่เรียกว่า "รู้ธรรมเฉพาะหน้า" จึงสามารถ ทำ "ธัมมะวิจัยยะสัมโภชฌงค์" ได้
+++ ดังนั้นการเอา "มรรค 1-6" มาแทรกแซง ตรงโภชฌงค์ 7.2 จึง "ไม่สมควร" นะ

 

+++ แล้วใครบอกว่า "ใช่" ล่ะ
+++ ไปคุยกับ "ไอ้หงบ" เอาเอง นะ
+++ ไม่มีสติในการอ่าน มันก็ "เละ" ตามเดิมนั่นแหละ
+++ หัดมี "สติ" เบื้องต้น ตามปกติมนุษย์ ให้ได้ก่อน
+++ ก่อนจะพูดอะไร ก็ให้มันรู้ซะก่อนว่า "อะไรเป็นอะไร" นะ

 

?

 

(พระไตรปิฎก เล่มที่๑๗/๒๘๙)

๕. วิญญาณขันธ์ ความรู้แจ้งในอารมณ์ พอที่จะกล่าวแสดงในแบบทางโลกให้เข้าใจได้ง่ายขึ้นได้ว่า หมายถึงกองหรือหมวดหมู่ของระบบประสาททั้งปวงนั่นเอง กล่าวคือ วิญญาณมีหน้าที่ ในการรับรู้ คือรู้แจ้งในอารมณ์คืออายตนะภายนอกทั้งหลายที่จรหรือเกิดการกระทบนั้น ก็คือเป็นสิ่งที่ทำหน้าที่ดั่งระบบประสาทในการสื่อสารต่อเหล่าอายตนะภายนอกทั้งหลายที่จรมากระทบ และแม้แต่ถ่ายทอดข้อมูลต่างๆของชีวิตคือระหว่างขันธ์ต่างๆทั้ง ๕ ด้วยกัน กล่าวคือ ขันธ์ต่างๆล้วนมีการเชื่อมสื่อสารประสานสัมพันธ์หรือแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างขันธ์ด้วยกัน และทั้งต่อเหล่าอายตนะภายนอกทั้งหลายที่จรมากระทบด้วย ก็ล้วนต้องอาศัยวิญญาณนี้นี่เองเป็นตัวเชื่อมประสาน

อยากทราบว่า คุณคิดอย่างไรครับ

 

?



[๗๔] วิญญาณขันธ์หมวดละ ๑ คือ วิญญาณขันธ์เป็นผัสสสัมปยุต
วิญญาณขันธ์หมวดละ ๒ คือ วิญญาณขันธ์เป็นสเหตุกะ เป็นอเหตุกะ
วิญญาณขันธ์หมวดละ ๓ คือ วิญญาณขันธ์เป็นกุศล เป็นอกุศล เป็น
อัพยากฤต
วิญญาณขันธ์หมวดละ ๔ คือ วิญญาณขันธ์เป็นกามาวจร เป็นรูปาวจร
เป็นอรูปาวจร เป็นอปริยาปันนะ
วิญญาณขันธ์หมวดละ ๕ คือ วิญญาณขันธ์เป็นสุขินทริยสัมปยุต เป็น
ทุกขินทริยสัมปยุต เป็นโสมนัสสินทริยสัมปยุต เป็นโทมนัสสินทริยสัมปยุต
เป็นอุเปกขินทริยสัมปยุต
วิญญาณขันธ์หมวดละ ๖ คือ จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ
ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ มโนวิญญาณ วิญญาณขันธ์หมวดละ ๖ ด้วย
ประการฉะนี้
วิญญาณขันธ์หมวดละ ๗ คือ จักขุวิญญาณ ฯลฯ กายวิญญาณ มโน-
*ธาตุ มโนวิญญาณธาตุ วิญญาณขันธ์หมวดละ ๗ ด้วยประการฉะนี้


http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=35&A=1240&Z=1498

(อภิธรรมปิฎก/สภาวะธรรม)


เนี้ยทั้งหมดเรียกวิญญาณขันธ์ จะมีใครหน้าแหกหมอไม่รับเย็บกว่านี้อีกไหมฮับ ออกตัวแรงล้อฟรี แต่หน้าแถพื้นซะงั้นฮับ

 

ที่คุณยกมาคือ เป็นผู้รู้ ?

 

ขันธ์ = ส่วนที่แยกเป็นชั้นของสภาวะธรรม กายเนื้ออย่างหนึ่ง อารมณ์(ธรรมารมณ์)อย่างหนึ่ง เวทนา(ความรู้สึกของตน)อย่างหนึ่ง

แล้วมันผิดตรงไหนอะฮับ เพราะคุณก้อปวางเองด้วยว่า "ใช้วิญญาณเป็นตัวเชื่อมประสาน" แล้วมันผิดตรงไหนกับที่ท่านธรรมชาติบอกฮับ ? ไปคุยในหัวตัวเองก่อนนะฮับ เอาให้มีคำถามค่อยมาถาม ผมอ่านละขำครับ

 

ใช่ถ้าผู้รู้ของคุณ "หมายถึงตัวที่รับอารมณ์มายึดไว้" แต่ "ไม่ใช่ถ้าผู้รู้ของคุณหมายถึงรู้ที่แทรกในขันธ์และสภาวะธรรมอื่นๆทั้งหมด"

ดังนั้นคุณถามผม "ผมจะต้องถามคุณก่อนว่าผู้รู้ของคุณคืออะไร?"

 

ผู้รู้ ก็คือ ผู้รู้ ไปรู้ อารมณ์ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ครับ ตัวผู้รู้ ไม่ใช่ตัว วิญญาณอารมณ์ขันธ์ใดๆ ตัวเดียวกันใดๆครับ
ผมเข้าใจเหมือน เหมือนอย่างที่ คุณไม้ขีดไฟเข้าใจ ครับ มันคนละตัวกัน มันไม่ใช่ผู้รู้

 

"คุณก็พูดเองว่าเป็นตัวไป "รู้อารมณ์"

ซึ่งผมได้บอกไว้กับอาการของวิญญาณขันธ์ว่าไรฮับ? ไปเอาอารมณ์มายึดไว้(ตรงกับของคุณมะไปรู้อารมณ์?) ซึ่งผมบอกเลยว่าคุณใช้คำผิด "คุณรู้สึกถึงอารมณ์ไม่ได้รู้อารมณ์" เพราะถ้าคุณรู้อารมณ์ได้ (ตัวอย่างโกรธมีแต่ไม่เอา) = คุณเป็นหันต์ ละคุณเป็นไหมละ

ดังนั้น "รู้สึกอารมณ์/ไปยึดอารมณ์ไว้ที่ผมเขียนไว้" = วิญญาณขันธ์ล้วนๆนะฮับ

ดังนั้นก็ยินดีกับหันต์เซเบอร์กับหันต์ไม้ขีดไฟด้วยนะฮับที่หลอกตัวเองว่าบรรลุหันต์ถ้าไม่ได้หลอกแต่ใช้คำผิดก็ขออภัยแต่ถ้าใช้คำผิดแสดงว่ามันจะตรงกับที่ผมตอบว่ามันเป็นวิญญาณขันธ์ซึ่งก็ไม่ได้พ้นหำอันใดเลย ถ้างั้นที่ออกตัวล้อฟรีก็หน้าไหม้กับเป็นแพ็คคู่คับ

 

อ่าวสรุปใช่ละไม่ใช่แล้วคุณเป็นหันต์หรือไม่เราจะมาติดตามชมตอนต่อไปนะฮับ

 

อย่างแรก ผมไม่เคยบอกว่าตัวเองบรรลุหันต์ ครับ คุณไปรู้มาจากไหนครับ

 

ไม่ต้องรู้อะไรเลยครับ "ก็คุณพูดเองว่าไปรู้อารมณ์ไม่ได้รู้สึกถึงอารมณ์" เหมือนที่ชาวบ้านพูดกันว่ารู้ว่ากำลังโกรธอยู่(แต่ความจริงคือตอนนั้นรู้สึกว่าโกรธไม่เหมือนกันเลยนะฮับ)

แล้วไอ้สภาวะนี้ที่คุณพูดเอง มันไปรู้อารมณ์(คุณพูดเองนะว่าไม่ได้รู้สึกอารมณ์) แล้วบอกด้วยว่าไม่ใช่วิญญาณขันธ์

โหหันต์เซเบอร์กับหันต์ไม้ขีดไฟ สรุปจะหน้าแหกหรือไม่รอติดตามพาร์ท 2 ฮับ

 

อาการของวิญญาณขันธ์ ไปเอาอารมณ์มายึดไว้ คืออะไรครับ

แล้วใครที่ไหนสอนมาครับ ว่า โกรธมีแต่ไม่เอา = คุณเป็นหันต์ ละ

สรุปก็คือ จากที่คุณเขียนมา ผมเข้าใจว่า คุณบอกว่า วิญญาณขันธ์ กับ ตัวผู้รู้ เป็นตัวเดียวกันใช่ไหมครับ หรือผมเข้าใจตรงไหนผิดครับ

 

รู้อารมณ์ กับ รู้สึกถึงอารมณ์ เหมือนกันอย่างไรครับ ไม่เหมือนกันอย่างไรครับ แล้วมันเป็นหัน ได้อย่างไรครับ

 

แน่นอนดิฮับ วิญญาณขันธ์ = รวม option เพ่ง ผัสสะ เวทนา ทั้งหมด ซึ่งไอ้จุดแรกที่ทำให้ "รู้สึกถึงพวกนี้แหละ" คือผู้รู้(สึก)(ในความหมายของผมไม่ใช่ของคุณเพราะผมไม่รู้ว่าไอ้ผู้รู้ของคุณคืออะไร)

ก็มีพระอรหันต์ท่านนึงโดนถามว่ายังมีโกรธอยู่ไหม ท่านตอบว่า "มีแต่ไม่เอา"(จากสภาวะ)

และคำพูดผมมีน้ำหนักพอเลยจะขอไม่เอ่ยนาม

ดังนั้นถ้าคุณถามผมว่าใครสอนผม ผมจะไม่ตอบคุณเพราะคุณถามผมแสดงว่าคุณปฏิเสธว่าสภาวะนี้ไม่ใช่หันต์ดังนั้น "คุณมันหันต์เก๊และคุณบอกด้วยว่าสภาวะนี้กล่องไม้ขีดไฟก็เหมือนกัน(เขายังไม่ได้ตอบนะกระแดะลากเขามาตายด้วย)"

ดังนั้นเชิญ "กลับหลุมไปได้เลยฮับ" หลุมไหนเลือกเอาเลยฮับมนุษย์น่าจะชาติสุดท้ายแล้ว และลงยาวๆฮับ