เตรียมตัวให้พร้อม!มันกำลังมา แจ้งข่าวสารการชำระโลก

สู้ๆนะคะท่าน ❤️
BLESSING U

 

ผมฮาตรงสูญเสียกาวเนี่ยแหละครับ

 

เป็นธรรมดาท่าน ถ้าไม่มีกาวก็ไม่หลอน ถ้าไม่หลอนก็ใช้อิทธิฤทธิ์เลื่อนภัยพิบัติออกไปไม่ได้ ส่วนใหญ่จะใช้กาวเป็นหลัก ระยะหลังเริ่มมีวิวัฒนาการมาใช้น้ำมันกัญชาก็มี แต่ผีเฝ้าห้องนี้ใช้ยาเส้นกับยาบ้าในการปลุกพลัง ต้องมีโทสะถึงใช้ฤทธิ์ได้นี่ก็ต้องขอบคุณเขาล่ะ เลื่อนภัยพิบัติออกไปมาปีกว่าแล้ว แต่ดันลืมไปว่าเลื่อนออกไปแล้วมันไม่มาซักที ตัวเองก็ไม่ได้เป็นพระยาธรรมซะที

 

กัญชาของดีนะครับรักษามะเร็งได้(มั้งจากบทความ)แต่ยาบ้านี่จบกันเลยฮับ

 

โดยส่วนตัวไม่เชื่อว่ากัญชารักษามะเร็งได้ เพราะถ้าได้จริงคนป่วยโรคนี้คงหายกันหมดแล้ว มะเร็งเป็นโรคที่จนบัดนี้ก็ยังหาสาเหตุของโรคไม่ได้ มีแต่การคาดเดาล้วนๆว่าเกิดจากโน้นนี่นั่นสารพัด คนสูบบุหรี่จัดมาก ไม่เป็นมะเร็งปอดเลยจนตายด้วยโรคอย่างอื่นแทน คนรักษาสุขภาพดีทุกอย่าง อาหารการกิน ออกกำลังกาย นอนหลับพักผ่อน ครบถ้วน เป็นมะเร็งขึ้นมาแบบงงๆ

สุดท้ายก็ไม่อะไรมากคนอ่านนคิดเองได้ จะเชื่อคนที่เสพยาบ้ากับยาเส้น เกาะพ่อแม่กิน งานการไม่ทำ แล้วบอกว่าตัวเองเป็นพระยาธรรม ก็แล้วแต่เถิด

 

55555555+..


จ๊วด จ๊วดดดด..

 

**เหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นบนโลกใบนี้...แต่แล้วกลับหาไม่พบเมื่อเราลืมเลือน...สิ่งที่มนุษย์พากันติดอยู่คือความรู้สึก แสวงหาดิ้นรนแต่แล้วกลับไม่พบอะไรเลย**

จาก...
คำสอนพระธุดงค์..

 

คนเมืองน้ำดำ..

กาลามชน..

จ๊วด จ๊วดดดดด..

 

ตราเสือดาว?

 

ท่านมาตามคนบ้าอย่างเรา..

"บ้า หลอน"..พวกท่านก็ตั้งให้เราเองทั้งนั้น..

โง่อย่างท่านหาไม่มีอีกแล้ว5555555


จ๊วด จ๊วดดดด..

 

ตัวอักษรจะพิมพ์ยังไงก็ได้..อย่าให้อารมณ์ใจตนคล้อยตามตัวอักษรก็แล้วกันเด้อ..

กริยาจิตตนระวังกันเอาเอง...อย่าให้เอนเอียงไปฝ่ายอกุศลเป็นใช้ได้..

จ๊วด จ๊วดดดด...

 

นอนละ...ฟังธรรมะดีกว่า


22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

จันทรคติปี62นี้นะ...

22.."จงสงบเถิดนี่แหละเรา"

 

ฝากไว้ให้ฟัง..

จ๊วด จ๊วดดดด..

 

​

ขออภัยนะคะ หากหนูกล่าวสิ่งใดล่วงเกินท่าน หรือท่านใดๆ พ่อของหนูเป็นมะเร็ง ระยะสุดท้ายและเสียไปแล้ว เมื่อหลายปีก่อน ความรู้สึกตอนนี้บางครั้งยังเหมือนเพิ่งผ่านไป ไม่กี่เดือนเท่านั้นเอง หนูต้องขออภัยเพราะไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องมะเร็ง แต่ผู้เป็นพ่อเคยเป็นมะเร็งจนถึงแก่ความตาย จึงอยากบอกเล่าไว้เป็น วิทยาทานกับทุกๆท่าน หรือผู้ที่มีญาติเป็นมะเร็ง และยังใช้ชีวิตเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็ง จึงขออภัยหากข้อความดังกล่าวนำความขัดแย้งมาสู่ผู้ใดนะค่ะ

ขออนุญาติใช้ ouote ของพี่ สืบเนื่องในการเล่าถึงเรื่องมะเร็งที่หนูได้เผชิญมา ให้ฟังเล็กน้อยนะค่ะ

ความหวัง และกำลังใจสำคัญมากสำหรับคนเป็นมะเร็ง บ้านของหนูเชื่อในหลักวิทยาศาสตร์มาก จนเมื่อพ่อป่วย ไม่ว่ายาอะไร ความหวังใดๆมีเข้ามา พวกเราก็จะลองดูค่ะ แต่ตอนนั้นไม่มีกัญชาในการรักษานะค่ะ และต่างมีความคิดที่ ไม่ตรงกัน พ่อเป็นคนเพื่อนพี่น้องเยอะมาก ทุกคนต่างหวังดีที่จะช่วยพ่อทั้งนั้น

​

ตอนนั้น น่าตกใจมาก ที่มีผู้ป่วยมะเร็งเต็มไปหมด ในห้องพักผู้ป่วยรวม บางครั้ง เตียงข้างๆ ก็เล่าเรื่องของเขาให้ฟัง มีอยู่คนหนึ่งเขาเป็นเจ้าของธุรกิจกำลังไปได้ดี รวยจนมีรายการติดต่อมาถ่ายแล้ว เพิ่งสร้างตัวได้ไม่นานแท้ๆ

หนูถามถึงสาเหตุ และอาการจากแพทย์อยู่ตลอด หนูถามเขาว่า มะเร็ง เกิดจากพ่อสูบบุหรี่หรือเปล่า หมอบอกว่าไม่ใช่ ถ้าสูบบุหรี่มากๆ อาจจะเป็นวรรณโรค อาการมันจะค่อยๆไล่ขึ้นไป วรรณโรคเป็นโรคคนแก่ โรคเหมือนคนไอเรื้อรัง และก็จะไอจนตาย บางทีก็เจอในนหนุ่มสาวแต่ไม่ค่อยพบ ส่วนเคสของพ่อหนู หมอบอกว่า อาจมาจากการกินอาหาร และการทำงานหนัก ทำให้ตับของพ่อมีปัญหา เวลาเพียงหนึ่งปี มะเร็งของพ่อลาม จนถึงระยะสุดท้าย และจากเราไป

พ่อคือพระในบ้าน สำหรับเราทุกคน ช่วงชีวิตของพ่อ ไม่เคยเบียดเบียนพยาบาทสิ่งใด และตั้งมั่นอยู่ในกุศลธรรมมาตลอดก่อนที่พ่อจะป่วย พ่อเคยร้องขอรับกรรมแทนทุกๆคนในวงตระกูล ครั้งที่ปู่ป่วยหนัก ผู้ป่วยมะเร็งจะร้องอวดครวญและเจ็บหนักแต่พ่อกลับไม่มี และเหมือนคนไม่เป้นอะไรมาก จนกระทั่งวาระสุดท้าย พ่อจากเราไป หนูได้สังวัธยายให้พ่อครั้งสุดท้าย ตอนพ่อจากเราไป ร่างกายของพ่อเหมือนคนเป็นทุกอย่าง อาการท้องโต มือเท้าโตหายไปหมดสิ้น ร่างกายกลับมาเหมือนคนหนุ่ม วินาทีนั้นเองที่หนูเชื่อในกฏแห่งกรรม อย่างหมดหัวใจ ร่างกายของพ่อค่อยๆส่งกลิ่นหอม ปากของพ่อมีน้ำเหลืองไหลออกมาจากเนื้อหนัง ค่อยๆย่อยสลายให้เห็นตรงหน้า หนูได้เห็นและอยู่กับพ่ออและแม่ จนพาท่านกลับมาที่บ้านในเมือง ตามที่ความปราถนาของพ่อ

​

ขอสุมาที่นำเรื่องราวนี้มาเล่าให้ท่านฟัง หากไม่มีประโยชน์ใดๆแก่ท่านหนึ่งท่านใดเลย หนูขอโทษจากใจนะค่ะ

ถึงเวลานี้ หนูจะตั้งมั่นรักษาศีล และไม่บริโภคสัตว์อื่นๆเป็นอาหาร ไม่เบียดเบียนสัตว์อื่นๆ แต่ก็ได้ชื่อว่าทำในวาระที่พ่อไม่มีชีวิตอยู่แล้ว ขอสุมาหากเรื่องราวนี้ทำให้ผู้ใดขุ่นข้องใจ สำหรับหนู พ่อได้มอบบางสิ่งทิ้งไว้ นั่นคือ สำนึกในการใช้ชีวิต พ่อไม่เคยกลัว แม้กระทั่งความตายมาถึง เพราะชีวิตของพ่อสร้างแต่ความผาสุขร่มเย็นให้ผู้คนมาโดยตลอด หลังจากนั้นมา ผู้คนในชีวิตที่รู้จักก็เริ่มจากไปด้วยโรคมะเร็ง บางครั้งมันก็น่าตกใจ และคาดคิดไม่ถึง มันจึงเริ่มกลายเป็น มหาภัยพิบัติ สำหรับเด็กคนหนึ่งในเวลานั้น บางคนก็บอกหนูว่า ถ้าเป็นพ่อเขาเขาจะไม่เสียใจขนาดนี้ หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรเขานะ เพราะพ่อสอนไว้เสมอว่า อย่าตอบโต้ เราไม่ใช่อันธพาล แม้ว่าตั้งแต่ก้าวเข้าสู่ชีวิตวัยรุ่ยหนูจะมีปัญหาเรื่อง การปะทะกับคนอื่นๆ อยู่บ้าง

สำหรับหนู หนูเป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่งที่เคยมีผิดชอบชั่วดี แต่ก็เพียรพยาม ที่จะดิ้นรนเพื่อไม่ตกเป็นทาสอารมณ์ร้าย และการกระทำชั่วทั้งปวง หนูจึงมองภัยภิบัติ ต่างออกไป ภัยภิบัติที่คร่าผู้ชีวิตคนไปมากในสายตาหนู มันไม่ใช่คำบอกเล่า แต่เป็นความรู้สึกจากสิ่งที่ได้พบเจอผ่านมา สำหรับหนูมันก็คือ โรคภัยไข้เจ็บ ความแก่ ความตาย และโรคร้ายที่เกาะกินหัวใจคนในเวลานี้

​

ทั้งหมดที่ได้เห็นมา ไม่มีภัยอะไรน่ากลัวเท่า ภัยจากจิตใจ ที่ค่อยๆถูกกัดกินด้วยโรคร้าย คือ ความริษยา ความพยาบาท ความอาฆาต จองเวร ซึ่งค่อยๆเปลี่ยนให้คนกลายเป็นสัตว์นรก มันน่าเศร้าไม่ใช่เพราะเขาทำอะไรกับเราหรือใคร แต่เราช่วยอะไรใรไม่ได้เลย เหตุการณ์ส่วนใหญ่มันก็ไม่ได้เกิดกับคนไกลตัวด้วย บางคน ความเห็นผิดในผู้อื่น ทำลายเขาจนเราไม่อาจเข้าไกล้เขาได้เลยก็มี ทั้งที่เราไม่เคยปราถนาร้ายต่อเขาเลย หนูคิดว่าอารมณ์ชั่ว บางครั้งมันเกิดขึ้นได้ หนูจึงไม่กล้ามองตนหรือใครเป็นผู้วิเศษ เพราะการมองเห็นตนเองเป็นผู้วิเศษ เหนือธรรมชาติ และผู้อื่นทั้งหลาย มันจะทำให้เราทำสิ่งที่เป็นกรรมหนัก และนำความยุ่งยากต่างๆมาสู่เราและผู้อื่นได้

สำหรับหนู ภัยภิบัติ มันจึงไม่ใช่สิ่งที่ยังมาไม่ถึง มันมีมาตั้งนานแล้ว โรคภัยไข้เจ็บที่เริ่มทวีความรุนแรง เชื้อโรคกลายพันธ์ คนตายไวขึ้น ความทุกข์และคนเป็นโรคซึมเศร้ามากขึ้น คนขาดสำนึกต่อธรรมชาติ และพระธรรมที่แท้จริง อากาศเป็นพิษ ทั้งหมดมันเกิดมานานแล้ว ขออภัยที่เข้ามาในกระทู้ภัยภิบัติแต่แทบจะไม่ได้กล่าวสิ่งใดเกี่ยวกับการคาดคะเนในภัยภิบัติ หรือใส่ใจกับเรื่องภัยภิบัติเลย แต่หากมีผู้เตือนและบอกกล่าว พวกเขาก็เพียงหวังดี หนูจึงไม่มีสิทธิ์ดูถูกนำใจของผู้อื่นเช่นกัน

เหมือนเวลาที่แมว ใช้น้ำลายของเขาเลียแผลให้เรา เพราะคิดว่าจะรักษาเราได้ ถึงมันจะมีเชื้อโรค แต่มันก็เป็นความจริงใจ แม้เราจะไม่รู้ ก็ไม่ควร ล่วงเกินท่านผู้ใดทั้งสิ้น หนูจึงต้องขอโทษพี่ทุกท่าน หากทำให้ท่านมีจิตใจที่เศร้าหมอง และหากการกระทำของหนูสร้างความน่ารังเกียจให้กับท่านใดๆ

หนูเป็นเพียงคนธรรมดาที่คิดจะทำสิ่งดี ตามกำลังของตน ไม่ต่างจากสัตว์อื่น อย่างน้อยก็มีสิ่งที่ได้ทำเพื่อผู้อื่นบ้าง ดังนั้นจึงไม่อาจก้าวล่วง และสั่งสอนธรรมแก่ผู้ใด เพียงแต่ share เรื่องราว และความรู้สึกอันได้ผ่านประสบพบเจอมาเท่านั้น หากเป็นประโยชน์ และกำลังใจกับผู้ใดได้บ้างหนูก็ยินดี หากเป็นโทษและสร้างความทุกข์ยาก และเข้าใจผิดให้ท่านใด ต้องขออภัยจริงๆนะค่ะ ขอขมา และขอให้ทุกท่านโปรดเมตตาอย่ามีเวรต่อกันและกันเลย

สิ่งใดหนูผิดพลาดแนะนำและตักเตือนได้ โดยตรง หนูไม่ได้มีอหังการ หรืออีโก้กับท่านผู้ใดเลย หนูเพียง คนๆหนึ่งที่พยายาม ไม่กระทำสิ่งชั่วทั้งปวงแก่ผู้อื่น ไม่ว่ากับใคร เพราะทุกๆท่าน ต่างมีคุณค่าของท่านเสมอ และหากหนูกระทำสิ่งนั้น สุดท้ายโรคร้ายนั้นเองที่ทำร้ายหนูไม่ใช่ผู้อื่นเลย

​

 

5555555+


จ๊วด จ๊วดดดดด..