พระยอดธงหลวงพ่อหวล วัดพุทธไทสวรรค์ จ.อยุธยา หลวงพ่อปลุกเสกเดี่ยว ปี พ.ศ.2557 บูชาองค์ละ 99 บาท

ประวัติหลวงปู่แก่น สืบพุทธาคม หลวงพ่อทา วัดพะเนียงแตก หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค
เจ้าคุณปู่อินทร์ วัดยาง หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง
หลวงพ่ออุตตมะ วัดวังก์วิเวการาม

หลวงปู่แก่นบวชปี ๒๔๙๐ ปัจจุบันอายุ ๘๙ หลวงปู่เกิดปี พ.ศ. ๒๔๗๐ เคยไปเป่ายันต์เกราะเพชรไปในสมัยของศิษย์ของหลวงพ่อปาน หลวงปู่แก่นเคยไปอยู่ที่วัดยาง เพชรบุรี อ.เมือง ไปอยู่กับเจ้าคุณปู่อินทร์ อยู่กับหลวงพ่ออุตตมะ สามสี่ปี สร้างเจดีย์สีเหลืองจนเสร็จแล้วก็มาอยู่เป็นเจ้าคณะตำบลที่เขาน้อย ปากแพรก แล้วเจ้าคณะจังหวัดอายุน้อยกว่าหลวงพ่อเป็นสหายกันส่งหลวงพ่อมาที่วัดเขื่อนท่าทุ่งนาประชาสรรค์
ปี พ.ศ.๒๕๑๘ วัดสมเด็จ ในสมัยนั้นพระธรรมธูต พระคุณธรรมโกศาจารย์ เจ้าคณะจังหวัดชลบุรี อยู่วัดพระมหาธาตุ นำพระธรรมธูต ออกพรรษาก็ไปเยี่ยมท่านเอากฐินผ้าป่าไปเยี่ยม ไปถึงธันตบุรี ไปค้างคืน หลวงพ่ออุตตมะก็ชื่อเสียงโด่งเพราะเป็นวัดมอญ วัดกระเหรี่ยง แถวนั้นไม่มีวัดไทยเลย เลยไม่มีที่พัก ผู้จัดการโอสถสภาก็ออกประกาศสร้างศาลาหนึ่งหลัง โดยให้หลวงพ่ออุตตมะสร้าง แล้วให้พระไทยไปอยู่ พระองค์ไหนไปอยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็กลับเพราะอยู่ยาก คุยคนละภาษา จากนั้นก็ส่งหลวงปู่แก่นไปอยู่กับหลวงพ่ออุตตมะ ๔ ปี ในปีพ.ศ.๒๕๑๘

 

ได้โอนเงิน ๒๖๐๐บาท เมื่อ๘สค.เวลา๑๑.๑๖น.เป็นค่าบูชาตะกรุดเกราะเพชรลป.แก่น ที่อยู่ ดูในกล่องข้อความครับ

 

สลิปโอนเงินครับ........

 

รับทราบยอดคะ ลงจองไว้ให้แล้ว รับของหลังออกพรรษานะคะ

 

เจ้าคณะจังหวัดอยู่วัดท่ามะขามได้มาชวนหลวงปู่แก่นไปหาหลวงพ่อฤาษีลิงดำ หลวงพ่อฤาษีลิงดำได้ฝากหลวงปู่แก่นไปอยู่ที่วัดอรุณอัมรินทร์ โดยมีพระรูปหนึ่งที่จะคอยช่วยดูแลหลวงปู่แก่น ท่านชื่อหลวงพ่อวิเชษฐ์ อายุมากกว่าหลวงปู่แก่น
หลวงปู่แก่นไปเรียนหนังสือที่วัดมหาธาตุไปเจอกับลูกศิษย์ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ที่ชื่ออาจารย์พัว ท่านอยู่ที่วัดดาวดึง ตอนหลังก็ได้ไปหาหลวงพ่อฤาษี
ปู่ของหลวงปู่แก่นเป็นคนจีน ย่าเป็นคนไทยชื่อย่าอู๊ด ฐานะฝน เชื้อสายทางท่ากระดาน โยมพ่อเป็นทหาร
สมัยเป็นเณรหลวงพ่อชื่อเณรแก่น หลวงปู่แก่นเคยเจอหลวงปู่ปาน ไปกับอาจารย์พัว ลูกศิษย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ โดยนั่งเรือไปกราบไปสมัยเป็นเณร

 

จองตะกรุดเกราะเพชร 1 ดอกครับ

 

ปี พ.ศ.๒๕๑๘ วัดสมเด็จ ในสมัยนั้นพระธรรมธูต พระคุณธรรมโกศาจารย์ เจ้าคณะจังหวัดชลบุรี อยู่วัดพระมหาธาตุ นำพระธรรมธูต ออกพรรษาก็ไปเยี่ยมท่านเอากฐินผ้าป่าไปเยี่ยม ไปถึงธันตบุรี ไปค้างคืน หลวงพ่ออุตตมะก็ชื่อเสียงโด่งเพราะเป็นวัดมอญ วัดกระเหรี่ยง แถวนั้นไม่มีวัดไทยเลย เลยไม่มีที่พัก ผู้จัดการโอสถสภาก็ออกประกาศสร้างศาลาหนึ่งหลัง โดยให้หลวงพ่ออุตตมะสร้าง แล้วให้พระไทยไปอยู่ พระองค์ไหนไปอยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็กลับเพราะอยู่ยาก คุยคนละภาษา จากนั้นก็ส่งหลวงปู่แก่นไปอยู่กับหลวงพ่ออุตตมะ ๔ ปี ในปีพ.ศ.๒๕๑๘
เดินทาง ๕ วัน ไปบ้านมอเนียง บ้านของหลวงพ่ออุตตมะ ระหว่างทางก็จะเดินไปตามทางรถไฟที่พวกญี่ปุ่นสร้างเอาไว้ ไปถึงมอเนียงก็พักอยู่สามสี่วัน ก็เดินทางไปฉเวดากองต่อ ไปย้างกุ้ง ขึ้นรถลงรถตามระยะทาง หาที่พักกัน เช้าก็ไปนมัสการพระธาตุ การกราบของพม่าเขาจะนั่งยองยองกราบ ในป่าเมืองกาญจนบุรีหลวงปู่เคยเดินอยู่แถวป่าท่าขนุนไปเมืองปีเลาะ ป่าสมบูรณ์ก็จะมีไม้ตะพจย์ ปีเลาะไข้ป่ามาเลเรียเยอะ ความศักดิ์สิทธิ์ในป่าปีเลาะก็จะมีผีป่า รูปลักษณ์ก็เห็นลอยมาเหมือนในหนัง บางทีก็เจอบนต้นไม้สูง บางตัวก็ห้องหัวลงมา หลวงปู่จะเจอผีตอนกลางคืน ตอนนั้นเดินทางไปด้วยกันหกรูป หลวงปู่เป็นคนกลัวผีตั้งแต่เด็ก

 

ยืนยันต์การจองคะ โอนแล้วแจ้งนะคะ

 

การศึกษาทางปริยัติธรรมและพุทธาคม
หลวงพ่อเกลี้ยง วัดเฉลิมอาสน์
เมื่อบวชแล้วได้เรียนปฏิบัติกับหลวงพ่อเกลี้ยงและหลวงพ่อเช็ง พร้อมทั้งเรียนนักธรรมที่สำนักวัดโพธารามจนสอบได้นักธรรมโท ใช้เวลาทั้งหมด ๒ พรรษา (หลวงพ่อเกลี้ยง วัดเฉลิมอาสน์นั้นเป็นศิษย์หลวงพ่อทา วัดพะเนียงแตก ส่วนหลวงพ่อเช้งเป็นศิษย์ของหลวงปู่กลิ่น วัดคงคา และเป็นพระอนุสาวนาจาจารย์ของหลวงพ่อสง่า วัดบ้านหม้อ หลวงพ่อกุหลาบ วัดไทรอารีรักษ์ ด้วย)

 

การศึกษาทางปริยัติธรรมและพุทธาคม
เจ้าคุณปู่อินทร์ วัดยาง
ระหว่างที่สอบนักธรรมโทเสร็จแล้วนั้นมีพระธุดงค์จากวัดโคกและวัดยาง จังหวัดเพชรบุรีผ่านมาขอพักที่วัดคงคาราม และได้ชวนหลวงปู่ให้ไปเรียนปริยัติธรรม(เรียนบาลี) ที่วัดยาง หลวงปู่ฟังแล้วสนใจที่จะเรียน จึงจึงตัดสินใจย้ายไปอยู่วัดยาง จังหวัดเพชรบุรี โดยฝากตัวเป็นอันเตวาสิกของเจ้าคุณปู่อินทร์ (พระเทพวงศาจารย์) เจ้าคุณปู่อินทร์นี้ท่านเป็นศิษย์พุทธาคมของหลวงพ่อฉุย วัดคงคาราม หลวงพ่อกุน วัดพระนอน หลวงปู่แก่นใช้เวลาศึกษาหาความรู้ต่างๆในวัดยางเป็นเวลา ๒พรรษา

 

การศึกษาทางปริยัติธรรมและพุทธาคม

หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ วัดท่าซุง
เมื่อใกล้เข้าพรรษา ๓ หลวงพ่อเช้ง วัดคงคารามผู้เป็นพระอาจารย์ก็ได้นำท่านไปเรียนปริยัติธรรมที่สำนักเรียนวัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร จังหวัดกรุงเทพมหานคร ตัวท่านได้พำนักอยู่ที่วัดอรุณอัมรินทร์ อำเภอบางกอกน้อย จังหวัดธนบุรี (ในสมัยนั้น) แต่ท่านมีเพื่อนร่วมชั้นเรียนชื่อพระพัว พำนักอยู่วัดดาวดึงษาราม อำเภอบางพลัด จังหวัดธนบุรี และพระพัวเพื่อนของท่านรูปนี้ได้พาท่านไปรู้จักกับหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ซึ่งในขณะนั้นได้มาพำนักรักษาอาการวัณโรคอยู่ที่วัดดังกล่าว เนื่องจากพระครูพิศาลวุฒิธรรม (พระมหาเวก อักกวังโส) พระน้องชายของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำก็จำพรรษาอยู่ที่นี่ อีกทั้งวัดอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลทหารเรือมากนัก ในช่วงเวลานี้เองที่ทำให้หลวงปู่แก่นได้เรียนกรรมฐานกับหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ เรียกว่าในตอนนั้นหลวงปู่ได้เรียนทั้งปริยัติและปฏิบัติควบคู่กันไปเลยทีเดียว

 

ตะกรุดเกราเะเพชร สั่งจองดอก 2500 บาท ค่าส่ง 60 บาท

 

การศึกษาทางปริยัติธรรมและพุทธาคม

หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค
พ.ศ.๒๕๐๐ หลังจากที่หลวงปู่สอบเปรียญธรรมประโยค ๓ เสร็จแล้ว พระพัวได้ชวนท่านไปนมัสการหลวงพ่อปาน ที่วัดบางนมโค จังหวัดอยุธยา ซึ่งขณะนั้นเรื่องราวของหลวงพ่อปานก็ยังไม่โด่งดังจนเป็นที่รู้จักกันไปทั่วเช่นในปัจจุบัน หลวงปู่ก็ไม่ได้ทราบเรื่องราวของหลวงพ่อปานเลย แต่เนื่องจากพระพัวสหธรรมิกชวนไปก็ไปกัน เมื่อทั้งสองเดินทางไปถึงวัดบางนมโคในเย็นวันหนึ่ง พระพัวก็พาหลวงปู่ขึ้นไปกราบนมัสการหลวงพ่อปานบนกุฏิของท่าน และทั้งหมดก็ได้สนทนากันโดยหลวงพ่อปานได้ถามที่ไปที่มาและสารทุกข์สุกดิบกับหลวงปู่แก่น และก็คุยกันไปในทุกๆเรื่องจนหลวงพ่อปานท่านรู้ว่าหลวงปู่ได้ศึกษากรรมฐานและวิชาต่างๆกับหลวงพ่อฤๅษีลิงดำมาบ้างแล้ว ท่านจึงบอกเล่ารายละเอียด ชี้แนะกลเม็ดเคล็ดลับของวิชาต่างๆให้กับหลวงปู่ เมื่อท่านบอกจนเสร็จหมดแล้ว ก็เรียกให้หลวงปู่เอาหัวเข้าไปใกล้ๆจากนั้นท่านก็ประสิทธิวิชาเป่าลงกระหม่อมให้มา ตอนที่หลวงพ่อปานเป่าประสิทธิวิชานี้ปรากฏว่าหลวงปู่ท่านเย็นวาบไปทั่วร่างกาย หลังจากนั้นไม่นาน หลวงปู่กับพระพัวต่างก็แยกย้ายกันไปตามวิถีของตน และไม่สามารถตามหากันได้อีกเลย จนกระทั่งในวันหนึ่งหลวงปู่แก่นได้มีโอกาสอ่านประวัติของหลวงพ่อปาน วัดบางนมโค แล้วท่านก็ต้องแปลกใจ เพราะหลวงพ่อปานท่านมรณภาพไปตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๘๑ ในขณะที่หลวงปู่แก่นท่านมีอายุเพียง ๑๑ ปีเท่านั้น แต่เหตุไฉนพระพัวจึงพาท่านไปพบกับหลวงพ่อปานได้? กระทั่งการปฏิบัติของหลวงปู่แก่นท่านก้าวหน้าไปมากแล้ว ท่านจึงเข้าใจเรื่องราวอภินิหารครั้งนั้นได้

 

การศึกษาทางปริยัติธรรมและพุทธาคม
หลวงพ่ออุตตมะ วัดวังวิเวการาม
หลวงปู่แก่นเรียนพระปริยัติธรรมจนสอบได้เปรียญธรรม ๔ ประโยคแล้ว แต่ยังไม่ทันจะได้สอบประโยค ๕ ท่านก็ถูกส่งไปช่วยพระธรรมปิฎก (สนิธ เขม-จารี) เจ้าอาวาสวัดเพชรสมุทรวรวิหาร จังหวัดสมุทรสงคราม (ต่อมาได้รับสถาปนาเป็นสมเด็จพระธีรญาณมุนี วัดปทุมคงคา)สอนนักธรรมตรีให้พระนวกะ ๑ พรรษา ระหว่างที่หลวงปู่แก่นสอนนักธรรมให้พระนวกะนั้น ทำให้ท่านมีเวลาปฏิบัติภาวนามากขึ้นจนรู้สึกอยากละทุกอย่างไปหาสถานที่สัปปายะเหมาะในการปฏิบัติกรรมฐาน เมื่อออกพรรษาแล้วก็มีโยมที่รู้จักมาชวนท่านลงไปดูสถานที่ปฏิบัติธรรมที่เขาเลี้ยว อำเภอท่าแซะ จังหวัดชุมพร แต่หลวงปู่ดูแล้วเห็นว่ายังไม่เหมาะ จากนั้นโยมน้าของท่านก็ขอให้ท่านมาปฏิบัติธรรม ณ สำนักสงฆ์ข้างๆคอกปศุสัตว์เขาใหญ่เมืองกาญจนบุรีที่โยมน้าทำงานอยู่ จะได้ส่งปิ่นโตถวายภัตตราหารได้ หลวงปู่พิจารณาแล้วว่าเหมาะก็เลยย้ายมาจำพรรษาที่สำนักสงฆ์แห่งนี้ แต่มาอยู่ได้ไม่นานพระธรรมโกศาจารย์(ชอบ อนุจารี) จากวัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร จังหวัดกรุงเทพมหานคร นำพระธรรมฑูต จาริกแสวงบุญมาถึงเมืองกาญจนบุรี แล้วพบว่าวัดในอำเภอติดเขตชายแดนมีเพียงไม่กี่วัดและเป็นวัดของพระกะเหรี่ยง พระมอญอยู่แทบทั้งนั้น ไม่มีวัดของพระไทยอยู่เลย ท่านจึงคิดที่จะหาพระไทยไปบุกเบิกสร้างวัดอยู่ในพื้นที่เหล่านี้ พอดีท่านมาพบกับหลวงปู่แก่นซึ่งท่านรู้จักดีอยู่แล้วเมื่อคราวที่หลวงปู่ไปเรียนบาลีที่วีดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ราชวรมหาวิหาร ท่านจึงขอร้องให้หลวงปู่แก่นนำคณะพระธรรมทูตจำนวน ๖ รูป ไปสร้างสำนักสงฆ์และจำพรรษาที่เหมืองปิล๊อก อำเภอทองผาภูมิ ซึ่งเต็มไปด้วยกะเหรี่ยง แต่ในพรรษาถัดมา พระที่จำพรรษาอยู่ที่วัดสมเด็จ ซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามแม่น้ำกับวัดวังก์วิเวการาม อำเภอสังขละบุรี ของหลวงพ่ออุตตมะ เกิดหนีกลับมาหมด ให้พระไทยรูปไหนไปอยู่ก็อยู่ไม่ได้ เนื่องจากแถวนั้นมีแต่คนมอญ พระธรรมโกศาจารย์จึงขอให้หลวงปู่แก่นไปช่วยปกครองดูแลและพัฒนาวัดดังกล่าวด้วย เพราะท่านรู้ว่าหลวงปู่แก่นท่านเป็นพระไทยที่มีเชื้อสายมอญ สามารถพูดภาษามอญได้ แถมยังรู้จักคุ้นเคยกับหลวงพ่ออุตตมะมาตั้งแต่สมัยบวชใหม่ๆที่วัดคงคารามซึ่งก็เป็นหนึ่งในวัดมอญหลายๆวัดของจังหวัดราชบุรีที่หลวงพ่ออุตตมะไปมาหาสู่เป็นประจำ
เมื่อพระผู้ใหญ่อย่างพระธรรมโกศาจารย์ขอมาขนาดนี้แล้ว หลวงปู่ท่านก็ต้องไปอยู่ดูแลให้ แต่หลวงปู่ท่านขออยู่เพียง ๔ พรรษา เพราะสัญญากับโยมของท่านว่าจะไปกลับไปอยู่วัดคงคารามให้โยมได้ใส่บาตรบ้าง เมื่อพระธรรมโกศาจารย์ตกลงแล้ว หลวงปู่แก่นจึงไปปกครองดูแลวัดสมเด็จเป็นเวลา ๔ พรรษา ระหว่างนั้นหลวงปู่ได้รับเมตตาจากหลวงพ่ออุตตมะเป็นอย่างมาก สรรพความรู้ต่างๆทางสายมอญ หลวงพ่ออุตตมะถ่ายทอดแนะนำให้อย่างกระจ่างแท้ และในเวลาช่วงนี้เองที่หลวงปู่แก่นปฏิบัติกรรมฐานอย่างอุกฤษฏ์ และได้เดินธุดงค์ไปจนทั่วป่าเขตจังหวัดกาญจนบุรีโดยบางครั้งเดินทะลุป่าห้วยขาแข้งออกไปยังจังหวัดอุทัยธานี และเดินเข้าไปนมัสการพระพระมหาธาตุเจดีย์ชเวดากอง ที่บริเวณเนินเขาเชียงกุตระ เมืองย่างกุ้ง ประเทศพม่า

 

การศึกษาทางปริยัติธรรมและพุทธาคม
หลวงพ่อเช้ง วัดคงคาราม
เมื่อหลวงปู่แก่นอยู่วัดสมเด็จมาจนครบ ๔ พรรษาแล้วจึงกลับมาอยู่วัดคงคาราม อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี ในปีพ.ศ.๒๕๑๘ เพื่อให้ญาติโยมทางบ้านได้มีโอกาสใส่บาตรให้ท่าน หลังจากที่ท่านไม่ได้กลับมาอยู่วัดคงคารามเป็นเวลานานเกือบ ๒๐ปี เมื่อกลับมาอยู่วัดคงคารามก็มีโอกาสได้ไปกราบหลวงปู่เกลี้ยงพระอุปัชฌาย์ของท่านอยู่บ่อยๆ และได้รับการถ่ายทอดพุทธาคมจากหลวงพ่อเช้งพระกรรมวาจาจารย์ของท่านซึ่งสืบวิชามาจากหลวงปู่กลิ่นอย่างหมดไส้หมดพุง หลวงปู่กลิ่นรูปนี้สำคัญยิ่งนัก ตะกรุดของท่านชาวบ้านคาดเอวลงแม่น้ำแม่กลอง ปลาปักเป้ากัดไม่เข้า ท่านเป็นพระอุปัชฌาย์ของหลวงพ่อสง่า วัดบ้านหม้อ มรณภาพก่อนหลวงปู่แก่นบวชเพียงไม่กี่เดือน

 

พบอานุภาพแห่งกรรมฐานและพุทธาคม
ในช่วงที่หลวงปู่ถูกพระธรรมโกศาจารย์ขอให้นำคณะพระธรรมทูตไปสร้างสำนักสงฆ์ที่เหมืองปิล๊อก ดินแดนกะเหรี่ยงแห่งทองผาภูมินั้น ท่านถูกลองของมิใช่น้อย แต่ก็อาศัยอำนาจแห่งกรรมฐานและพุทธาคมที่ได้ร่ำเรียนฝึกฝนมาแก้ปัญหาให้ผ่านไปได้ทุกครั้ง แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เหนือความคาดหมายคือ ในเย็นวันหนึ่งขณะท่านเดินอยู่ในป่า ได้พบผีเปรตยืนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ เมื่อผีเห็นว่าหลวงปู่เดินมาถึงมันก็ห้อยหัวยืดตัวยาวลงมาหลอกท่าน จากนั้นมันก็ดึงหัวดึงตัวกลับขึ้นไป แล้วก็ยืดตัวกลับเอาเท้าลงมายืนบนพื้นใหม่ ถ้าคะเนจากความสูงของต้นไม้ใหญ่แล้ว คาดว่าเปรตตัวนี้ยาวถึง ๒๕ เมตร ขณะนั้นพระที่มากับหลวงปู่เริ่มตั้งสติได้และออกวิ่งจีวรปลิวไปแล้ว เหลือเพียงหลวงปูแก่นรูปเดียวเท่านั้นที่ยืนประจันหน้ากับเปรตด้วยสติที่เป็นผลจากการฝึกกรรมฐาน ทำให้เปรตตนนั้นรู้สึกผิดหวังมากที่ยังมีพระที่ไม่กลัวมันอยู่ จึงคิดจะตรงเข้าทำร้ายหลวงปู่ แต่ทันใดนั้นอานุภาพของวิชาเกราะเพชรที่หลวงปู่ได้ร่ำเรียนมาก็ถูกนำมาใช้ หลวงปู่แก่นสร้างอานุภาพแห่งพุทธคุณอิติปิโสเป็นตาข่ายคลุมไว้โดยรอบแปดทิศ แล้วจึงหลับตาอธิษฐานแผ่กุศลผลบุญไปให้เปรตดังกล่าว เมื่อหลวงปู่ท่านลืมตาขึ้นมาก็ไม่พบเปรตตัวนั้นเสียแล้ว

 

การเดินของพระธุดงค์ผ่านป่าห้วยขาแข้งจากเขตจังหวัดกาญจนบุรีไปออกที่จังหวัดอุทัยในสมัยนั้นมักพบเรื่องอันตรายอยู่สองอย่างคือ หมอกะเหรี่ยงผู้มีอาคมและเสือโคร่งลายพาดกลอน หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมกะเหรี่ยงจึงมีอาคมสูง ? แต่ถ้าผู้ถามลองศึกษาความเป็นมาในชาติพันธุ์ของกะเหรี่ยงแล้วก็จะหายสงสัยทันที เพราะกะเหรี่ยงนั้นเป็นพวกทิเบตที่อพยพลงมาในดินแดนพม่าและเลยมาจนถึงไทย พวกทิเบตนี้ได้รับอิทธิพลจากพุทธศานานิกายตันตระของอินเดีย จนเกิดเป็นนิกายวัชรยานขึ้น นิกายตันตระนี้จะเน้นเรื่องสาธยายเวทมนตร์ จึงไม่แปลกอะไรที่กะเหรี่ยงจะเก่งในด้านมนต์คาถา เมื่อประกอบกับการนับถือผีในป่าจึงเกิดวิชามนต์ดำขึ้นอย่างมีอานุภาพ พระธุดงค์จำนวนมากต้องมรณภาพลงเพราะถูกหมอกะเหรี่ยงปล่อยของใส่แล้วไม่สามารถแก้ได้ ส่วนเสือโคร่งลายพาดกลอนในป่าห้วยขาแข้งยุคนั้นมีมากเหลือเกินทั้งตัวใหญ่อีกด้วย ในแต่ละปีมีพระธุดงค์ถูกเสือทำร้ายมิใช่น้อย การที่หลวงปู่แก่นผ่านไปผ่านมาในป่าห้วยขาแข้งนี้ได้หลายๆ ก็คงไม่ธรรมดา ซึ่งหลวงปู่ท่านก็ยอมรับว่ากรรมฐานและพุทธาคม อำนาจจิต รวมถึงการแผ่เมตตานั้นช่วยให้ท่านปลอดภัยได้ทุกครั้ง โดยเฉพาะเวลาเผชิญหน้ากับเสือท่านว่า เสือในป่าเผชิญกับเสือในธรรม เสือย่อมไม่กินเนื้อเสือฉันใด เราก็ต่างไม่เบียดเบียนกันฉันนั้น สุดท้ายก็ทางใครทางมัน

 

อัปเดท ภาพตะกรุดเกราะเพชรของจริงมาแล้วคะ


<a href="http://www.mx7.com/view2/ziJL7ywIWOvsljal" target="_blank"><img border="0" src="http://www.mx7.com/i/a00/3XOm3X.jpg" /></a>

 

เป็นเจ้าอาวาส วัดเขื่อนทุ่งนาประชาสรรค์
พ.ศ.๒๕๒๗ พระวิสุทธิรังษี (ณรงค์ ปริสุทโธ) รองเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี เจ้าอาวาสวัดท่ามะขาม (ต่อมาได้เป็นพระเทพเมธากร เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี) สหธรรมิกของหลวงปู่ ได้มาอาราธนาหลวงปู่ไปอยู่ช่วยงานปกครองคณะสงฆ์อยู่ ๑ พรรษา ขณะนั้นเจ้าอาวาสวัดเขื่อนท่าทุ่งนาประชาสรรค์เกิดมรณภาพลง พระวิสุทธิรังสีจึงอาราธนาหลวงปู่ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดเขื่อนท่าทุ่งนาประชาสรรค์เมื่อวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ.๒๕๒๘ เป็นต้นมาตราบจนปัจจุบัน

 

ประวัติการสร้างพระเครื่องและวัตถุมงคล
พระท่ากระดาน พระรุ่นแรกของหลวงปู่แก่น
ในเมื่อหลวงปู่แก่นเป็นพระผู้มีอภิญญาสูงขนาดล่วงรู้เหตุการณ์ราวกับมีตาทิพย์ แถมยังเคยลงตะกรุดหวายให้เพื่อนของผู้เขียนไปบูชาจนมีประสบการณ์ขนาดนี้ แล้วจะให้ผู้เขียนอดใจไม่สอบถามเรื่องราวเกี่ยวกับวัตถุมงคลของท่านก็คงจะไม่ได้ ผู้เขียนจึงเรียนสอบถามกับหลวงปู่จนทราบว่า ก่อนที่จะมีการสร้างเขื่อนศรีนครินทร์เสร็จ พระเทพเมธากร ขณะที่เป็นรองเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีในสมัยนั้น (ต่อมาเป็นเจ้าคณะจังหวัด) ได้ให้ลูกศิษย์เข้าไปสำรวจในถ้ำกรุวัดท่ากระดานเก่า ก่อนที่น้ำจะท่วม พบเศษตะกั่วที่เกิดจากการสร้างพระท่ากระดานกรุนี้อยู่ไม่น้อย ท่านจึงให้ลูกศิษย์นำกลับมาและแบ่งให้หลวงปู่แก่นไว้ส่วนหนึ่ง เมื่อหลวงปู่แก่นได้เศษตะกั่วจากกรุท่ากระดานมาเป็นชนวนแล้ว จึงได้ลูกศิษย์ที่ทำธุรกิจขนส่งแร่นำตะกั่วอีกเป็นตันๆมาผสมสร้างเป็นพระท่ากระดานเอาไว้ประมาณ ๘๔,๐๐๐ องค์ โดยทยอยทำและปลุกเสกเดี่ยวมาเรื่อยๆ กระทั่งในปี พ.ศ. ๒๕๓๖ จะมีงานปิดทองฝังลูกนิมิตและฉลองโบสถ์ คณะกรรมการวัดจึงอาราธนาพระเกจิจำนวนมากในยุคนั้น อาทิ หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ หลวงพ่อลำใย วัดทุ่งลาดหญ้า หลวงพ่อเบี่ยง วัดทุ่งสมอ หลวงพ่ออุตตมะ วัดวังก์วิเวการาม พระวิสุทธิรังษี (ไพบูลย์ กตปุญโญ) วัดไชยชุมพลชนะสงคราม (วัดใต้) ฯลฯ เข้าร่วมพุทธาภิเษก ก่อนนำพระท่ากระดานดังกล่าวออกมาให้ทำบุญในงานดังกล่าว ซึ่งต่อมาเกิดประสบการณ์ทางแคล้วคลาดคงกระพันมากมาย โดยเฉพาะทหารจากค่ายสุรสีห์ จึงทำให้มีผู้ที่ต้องการพระของท่านเป็นจำนวนมาก เดินทางมาขอทำบุญกับหลวงปู่อยู่ตลอดจนทำให้พระที่เก็บไว้หมดลงอย่างรวดเร็ว จนปัจจุบันหลวงปู่ต้องเปิดกรุพระอีกส่วนหนึ่งที่เคยแบ่งไว้บรรจุกรุออกให้ทำบุญ


<a href="http://www.mx7.com/view2/z5E3CFwF0lkYajPr" target="_blank"><img border="0" src="http://www.mx7.com/i/d67/nobiz8.jpg" /></a>