จิต กับ วิญญาณ คือ ตัวเดียวกันหรือคนละตัว?

เป็นคำตอบที่....เป็นไปไม่ได้เลย..เมื่อเกิดมาแล้วมีร่างกาย มีอายตนะย่อมมีผัสสะเป็นของคู่กันนะ

ประเด็นคือ ร่างกายสลายตายลง อายตนะทั้ง6ย่อมนิพพานลง
แต่ ทำยังไง จิตวิญญาณ...ถึงจะนิพพาน ตาม..ได้

 

ถามง่ายๆ ว่า ทำยังไง จึงจะไม่หลง ไปกับ ผัสสะ

ร่างกายเคลื่อน ปฏิกิริยาธาตุเคลื่อน อายตนะเคลื่อน ใจเคลื่อน ผัสสะเคลื่อน

อะไร ที่ ไม่ควรเคลื่อนตาม.

 

ภพภูมิต่างๆ กรรมที่ทำคือ เหตุปัจจัยคือแรงกรรมที่ส่งให้ไปเสวย ในภพภูมินั้นๆ ซึ่งก็เรียกรวมๆว่า ตัณหาพาไป

เทวดามีบุญกุศล เป็นตัวส่งและเลี้ยง(เป็นอาหารเป็นแรงปฏิกิริยา อยู่นานแค่ไหนเรียกว่า อายุขัย)เทวดาเสวยบุญ ในนรกเสวยบาป

เกิดเป็น คน ก็เช่นเดียวกัน อายุขัยในการเสวย บุญบาป เพียงแค่คนมี ทั้งบุญและบาป เป็นเหตุปัจจัย....ไม่เหมือนในสวรรค์ที่มีบุญอย่างเดียวเป็นเหตุปัจจัย ในนรกมีบาปอย่างเดียวเป็นเหตุปัจจัย

ดังนั้น เกิดเป็นคน จึง มีการเคลื่อน การเปลี่ยนแปลง ผลกระทบมากกว่า ภพภูมิอื่นๆ

 

ตอบแบบง่าย ๆ ได้ใจความ --->

> ผัสสะเมื่อไหร่ก็ต้องมีเคลื่อนเมื่อนั้น
> ใจเคลื่อน เพราะยังวิญญาณไม่ดับ
> วิญญาณดับ ---> ใจก็ดับ ---> เมื่อใจดับ (จิตดับ) ---> ขันธ์ ๕ ก็ดับ ซึ่งก็ไม่เกิดผัสสะ ก็จะไม่มีหรอกในคำว่า "เคลื่อน" ... สั้น ๆ เพียงแค่นี้ หวังว่าคงเข้าใจ ... (- -)

 

ก็นี่ไงหล่ะ คือ สิ่งที่คนทั้งหลายทำไม่ได้ จึงบอกว่าเป็นไปไม่ได้ ...
ขอให้พิจารณาให้ดี ถ้าผมยืนยันว่า "เป็นไปได้" ถ้ารับฟังก็จะพิจารณาตามได้ มีหลักฐานอ้างอิงประกอบด้วย แต่ไม่รับฟังก็ขอให้เข้าใจเช่นเดิมนั่นแหล่ะดี ...(^ ^)

 

ผัสสะ แปลว่า มันเคลื่อนอยู่
ใจเคลื่อน อยู่แล้ว เพราะอายตนะใจมันทำหน้าที่รับรู้ ปรุง จากอายตนะทั้ง5 ไม่เกี่ยวกับวิญญาณดับหรือไม่
ดังนั้น วิญญาณดับ ใจไม่ดับตาม...และใจไม่มีวันดับ ใจกับจิตวิญญาณในขันธุ์5เป็นคนละตัวกัน

ก่อนจะพูดคำว่า ซึ่งก็ไม่เกิดผัสสะได้นั้น..เอาไว้พูดตอนตายแล้ว ไม่มีร่างกายแล้ว ถึงพูดคำนี้ได้..ตราบใดที่ยังไม่ตาย...ผัสสะมันจะไม่เกิดได้ยังไง..(ไม่มีใครพูดแบบนี้หรอก)

รู้ไม่จริง อย่าพูดครับ

 

มันไม่ไช่ ทำไม่ได้แล้วแปลว่าจะไม่มีใครทำได้

รูป(ร่างกาย) จิต(วิญญาณ)เจตสิก(คืออุปทานทั้งหลายฺ)....นิพพาน(ล้วนนิพพานได้)

คนที่ยังทำไม่ได้ ก็คือยังทำไม่ได้

ใจดับไม่มี ผัสสะดับไม่มี......นั่งสมาธิ ไม่รับรู้ผัสสะกายใจ เหลือแต่จิตวิญญาณรู้(ไช่ว่ากายใจมันไม่หายใจสักหน่อย กระเพราะก็ยังทำงานอยู่ หัวใจก็ทำงานอยู่

ทำความเข้าใจดีดี

 

พุทธองค์หลังตรัสรู้แล้ว....ท่านใจดับ ผัสสะดับ ตามด้วยหรือไม่
ท่านดับการรับรู้ ด้วยหรือ

อะไรที่นิพพาน

 

ถ้าคุณไม่รู้จัก ไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น สูญญผัสสะ อนิมิตตผัสสะ อัปปณิหิตผัสสะ

ก็ขอให้หยุดพิมพ์เถอะครับ ผมไม่อยากเอาชนะอะไรคุณหรอก อะไรที่ตนเองยังไม่เคยรู้ก็ขอให้หยุดลองรับฟังก่อน ผมไม่สนใจในผู้ไม่รับฟังหรอก ยุติก่อนนะ เดี๋ยวมันยืดยาวเปล่า ๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไร Stop! ถ้ามีคำถามที่เป็นประโยชน์ค่อยว่ากันต่อ (- -)

 

ก่อนไปเกิด...จิตวิญาณมันสร้างภพสร้างชาติ สร้างร่างกายและมีใจ พร้อมรอไว้แล้ว
อายตนะรับรู้ เกิดจากการรวมธาตุผสมร่างกายพร้อมมีอายตนะ มาให้แล้ว จิตวิญญาณภพเก่า จึงเคลื่อนมาจุติในร่างใหม่ภพใหม่

ถามว่า ถ้าเมื่อเกิดมาเป็นคน แล้ว ...ควรทำอะไรให้นิพพาน...(ร่างกายและใจมันนิพพานอยู่แล้วเมื่อตายลง) และถ้าทำจิตวิญญาณให้นิพพานได้ก่อนตาย ร่างกายและใจ มันก็คือ...ความจริงที่เหลืออยู่ รอวันนิพพานตามการหมดอายุขัย

 

จะต้องรู้จักด้วยหรือ ก็คุณแนะให้ดับใจ ดับผัสสะ ซึ่งก็ค้านกันเองกับ ที่จะมาแนะนำให้ ไปรู้จักกับ สูญญะผัสสะ อนิมิตผัสสะ อัปปณิหิตผัสสะ...เพื่อสิ่งใดกัน

ขอถามครับ

คุณคิดว่า ผัสสะ เป็นหน้าที่ของอะไร ระหว่างของอายตนะ กับ ของจิตวิญญาณ

ใจคือ ตัวผัสสะที่แท้จริง ถ้า จิตวิญญาณนิพพานไปแล้ว

ถามต่อว่า ผัสสะของใจ...เป็นของใครกันของคุณหรือ

 

ที่คุณรับรู้ ถกข้อธรรมกัน คุณว่าเป็นผัสสะจากใจ หรือคุณมีผัสสะจากจิตวิญญาณ

ผัสสะมันมีมาพร้อมเกิด ดับเมื่อตาย...เป็นธรรมชาติเหมือนกัน

แล้วผัสสะคุณอ้างว่า ผัสสะนั่นผัสสะนี่ ไหนคุณว่า มันดับได้..แล้วทำไมยังต้องอ้างว่ามันน่าจะรู้ ตกลงคุณดับผัสสะได้ตามที่พูดมาแล้วหรือ ดับใจได้จริงหรือ ดับอายตนะใจตนเองได้จริงหรือ

มีคนดับอายตนะใจตนเอง ได้จริงหรือ คุณน่ะหรือ....ถึงพูด สิ่งนี้ออกมา ศาสนาจากไหนครับ

 

พิจาณาจาก อริยสัจสี่ สิครับ ทุกข สมุทัย นิโรธ มรรค....อะไรคือ ทุกขสมุทัย (เหตุเกิดทุกข) พระท่าน เหตุเกิดทุกข์ด้วย ตัณหาทั้งหลาย เมื่อ ....พระท่านยังว่า อะไร คือ อุปธิในขันธิืห้า สิ่งนั้น คือ นันทิ ราคะ ความเพลิน พอใจใน ขันธิืห้า....สังเกตุได้ ว่า ความดับ ในความหมาย ที่ จินตนาการ ไป คนละอย่างกัน

 

ก็จะค้านตรงไหน ก็มันเกี่ยวเนื่องกัน กับคำว่า "ผัสสะ" ที่เข้าใจไง ... ถึงบอกไงว่า หากยังไม่รู้จัก ยังไม่รู้ ยังไม่เคยเห็น ยังไม่เคยเป็นในสิ่งที่ยกขึ้นมาเมื่อกี๊ ขอให้ยุติไว้ก่อนละกันครับ ...

ส่วนคำถามที่คุณได้ถามต่อมานั้น ถือว่าดีครับ ... กับที่ว่าผัสสะของใจ
ย้อนดูตรงนี้นะครับ ผมตอบดี ๆ และตรง ๆ ไม่ออกนอกประเด็นเลย
---> ผัสสะ เกิดจาก ธรรม ๓ ประการ <--- ตรงนี้ชัดเจนมั้ยครับ หากยอมรับและชัดเจนก็พิจารณาต่อ
---> ผัสสะที่ว่านี้ อยู่ใน วงปฏิจฺจสมุปบาท นั่นเอง
หวังว่าคงเข้าใจ แล้วมีอะไรต้องสงสัยอีก

และแนะนำให้ ไปรู้จักกับ สูญญะผัสสะ อนิมิตผัสสะ อัปปณิหิตผัสสะ...เพื่อสิ่งใดกัน ก็เพื่อ ---> ให้รู้ว่า เมื่อดับได้แล้วจะไม่เกิดผัสสะ หรือถ้าเกิดก็จะมีผัสสะในแบบที่ยกมานี้ไงหล่ะครับ ... จบในประเด็นนี้นะ

 

คำถามคือ สูญญผัสสะ อนิมิตผัสสะ อัปปณิหิตผัสสะ....ทั้งสามผัสสะที่คุณกล่าวถึง คุณเอาผัสสะจากไหนไปรับรู้...ผัสสะจากใจ หรือผัสสะจากจิตวิญญาณ

อ้อมันมี คนที่ยังมีอวิชชา จะมีทั้งผัสสะจากใจและผัสสะจากอวิชชาปนรวมกันอยู่ ในการรับรู้ คนพวกนี้เรียกสั้นๆว่า หลง

 

ผมเข้าใจ ที่คุณแสดงนะ ดับจิตวิญญาณให้นิพพานได้แล้ว ก็จะไม่เกิดผัสสะทั้งสามได้อีก ถ้าเกิดก็จะเกิดในฐานะของอายตนะใจ ที่เข้าใจมาแล้ว ไม่เกิดอุปทานได้อีก

ชัดนะ

 

พิมพ์ทีละอัน ทีละคำถาม คำตอบนะครับ ... เพื่อคนอื่นที่เข้ามาอ่านเขาจะรับรู้ไปด้วย (ผมไม่ปรารถนาให้คุณ วรรณ์นิ รู้หรอก ถ้ารู้ได้ก็ดีต่อคุณนั่นแหล่ะเอง)

หลงก็หลง ไม่ว่ากัน... ผู้หลงหากรู้ตัวว่าหลงก็พอจะไปทางสว่างได้อยู่
ถ้าผู้ใดหลงแต่ไม่รู้ตัวว่าหลง ผู้นั้นไม่มีทางสว่างได้อย่างแน่นอน ... หาคำถามที่เป็นประโยชน์หน่อยสิ อย่ามีแต่ตำหนิแต่ฝ่ายเดียว ผมก็อยากรู้เช่นกันว่า ในบอร์ดนี้มีใครหรือไม่ที่มั่นใจว่า ตนเองไม่มีอวิชชา ... เท่าที่ดูก็มีอวิชชาแทบทั้งนั้นไม่ใช่หรือครับท่าน วรณ์ หรือว่าคุณไม่มี

 

มีไม่มี ไม่สนใจ รู้แต่ว่า ก็รู้เหมือนคนอื่นนั่นแหล่ะ แต่มีหรือไม่ น่าจะมีนะ เพราะยังอยากหลง กับมันให้ได้อยู่ จำรสชาติ ที่ผ่านมา ตั้งแต่เกิด ได้อยู่ ว่า..เคยหลงกับอะไรมาบ้าง ก็อยากทบทวน รสชาติบ้างน่ะ ผิดมั้ยนะ

 

หมดคำถามน่ะ

 

อ่านสนุกมากครับ

แล้วจิตดวงแรกมันมาจากไหน?ครับ