รำพึงถึงชีวิตที่เหลือ ทำบุญ ก่อนไม่ได้ทำ

ทุกวินาทีต่อจากนี้มีความหมาย เราสามารถตายได้ทุกเวลา อะไรคือสิ่งจูงใจในการดำเนินชีวิตของทุกคนครับ

 

ถามคำถามที่สร้างสรรค์เป็นแล้วเหรอ

 

"✿ความเกือบนี้...ท่านทั้งหลายจงฟัง
✿วันนี้เกือบได้ ไปทำบุญ พระน้อยใหญ่ จึงเกือบได้ฉันข้าว
✿วันนี้ก็เกือบได้ สวดมนต์ ได้นั่งสมาธิ ได้ทำทาน
✿เทวดาน้อยใหญ่ จึงเกือบ ให้พร
✿งั้นสิ่งดีๆในชีวิต ท่านทั้งหลายก็เกือบได้เช่นกัน!

 

ไม่มีสิ่งจูงใจนะ แต่ก็ยอมรับความจริง
อยู่อย่างยอมรับความจริง อะไรจะเกิด
รู้ใจ รู้สถานะของความเป็นตน
ตายเมื่อไหร่ ก็ยอมรับ ให้มันจบไป พอ

 

ชีวิตของปุถุชนทั้งหลาย มันเคลื่อนด้วยวิบากกับความหลง
ในโลกธรรม๘ จึงมีทุกข์ปนสุข จนหมดเวรหมดวิบาก
แต่อริยบุคคลนั้นคงแตกต่างไปเพราะท่านไม่ได้ยินดีทั้งสุขหรือทุกข์