พระพุทธศาสนาสอนเรื่องจิตกับอารมณ์เท่านั้น

รู้ไหมทำไมฌานไม่ใช่เครื่องหลุดพ้นจากทุกข์และกิเลสทั้งปวง รู้ไหมความหมายที่แท้จริงของนิพพานพรหม มันเรื่องเดียวกัน
นานมาแล้วเคยสนทนากับหลายท่านในที่นี้ว่าด้วยเรื่องสัมมาสมาธิเป็นเช่นไร และสัมมาสมาธิต่างอย่างกับฌาน อีกทั้งก็ยังมีบูรพจารย์หลายท่านได้ลงความเห็นไว้มากมาย เมื่อพิจารณารวมทั้งปฏิบัติก็พบว่า ระหว่างจิตที่อยู่ในฌานจริงๆนั้น สภาวะรู้รู้ในที่นี้คือสติมีกำลังแรงบอกไม่ถูกหรอกว่ายังไง รู้แต่ว่าไม่ว่าจะพิจารณาอะไร เมื่อพิจารณาแล้วไม่เกิดอาการซ้อนทับ ความคิดผมนะก็อาจไม่ใช่เกี่ยวกับทิฐิหรอก แต่เกี่ยวกับสิ่งที่รู้มากกว่า เพราะเมื่อบุคคลใดสะสมสัญญาโดยไม่พิจารณาความไม่เที่ยงของสัญญา สัญญานั้นจะก่อกวน เกิดเป็นความสงสัย เมื่อมากๆเข้าก็ ง่วงหงาวหาวนอน มันเป็นปกตินะ แต่หากปกติตัดมันอยู่เนืองๆ พิจารณาอยู่เนืองว่าสิ่งที่รู้ที่เห็นนั้นล้วนเป็นสัญญา มันก็จะค่อยๆลดลงๆไป หากจะกล่าวว่าความพร้อมของการพิจารณาเมื่อพิจารณาแล้วเกิดอาการนั้นผมว่าก็ควรหยุดพิจารณาแล้วหันมาฝึกสติหรือสมาธินั่นแหละ ให้ผ่านอารมณ์นั้นก่อนแล้วจึงย้อนกลับไปพิจารณาสิ่งนั้นอีกครั้ง น่าจะดีกว่า
สาธุคั๊บ

 

ถึงขนาดคั้นกะทิเลยเหรออาหลงครับ ผมเข้าใจอยู่ครับแค่เน้นว่าความเหมือนที่แตกต่างมันมีอยู่จริง รู้หรือยังว่านิพพานพรหมต่างอย่างไรกับนิพพานหรือพระนิพพาน ขออนุญาตุกล่าว แต่หากพลาดผิดขอรับไว้เพียงผุ้เดียวเช่นกัน เพราะจริงๆไม่ชอบกล่าวเรื่องนี้เลย มันยังไม่ใช่เวลาที่ควรพูดเรื่องเหล่านี้ทั้งสถานที่และเหตุผลไม่อาจชี้ได้จริงๆทำได้เพียงพอสังเขป และไม่อยากแม้จะแตะต้องพระสัทธรรมให้มัวหมองไปเพราะเอาของสุงค่ามากล่าวมาพูด
ขอขมาต่อพระบรมศาสดาและพระรัตนตรัยด้วยใจข้าพเจ้า
สาธุคั๊บ

 

เรื่องสมถะ พลิกนิดก็เป็นวิปัสสนาได้ครับ

เท่าที่เห็น คือเมื่อจิตตั้งมั่น เป็นสมาธิแล้ว เริ่มพิจารณาอสุภะ ขันธ์ จิต ไปตามจริต ถูกไหมครับ

อันนี้เชื่อแน่ว่า ยังไงก็สัมมาทิฏฐิ ที่จริงต้องลงย่อยอีก

 

เช่นกันครับ กราบขอขมาต่อพระบรมศาสดาและพระรัตนตรัยด้วยใจข้าพเจ้า หากล่วงเกินปรามาสโดยรู้ และไม่รู้ก็ดี

 

พระไตรปิฎกที่ถือเป็นตำราหลักที่ใช้ศึกษา
ในทางพระพุทธศาสนา มีอยู่ถึง 84,000 พระธรรมขันธ์

แต่กลับมาบอกว่าพระพุทธศาสนาสอนแต่เรื่องจิตกับอารมณ์เท่านั้น

ไอ้นี่มันบ้า

 

อันนี้ที่ย้ำบ่อยๆ เรื่องรูปนาม รู้ลักษณะ ใช้ขณะเจริญสติปัฏฐาน ในวิปัสสนภูมิ

เห็นว่าทางปฏิบัติ คล้ายกับแนวทางของหลวงพ่อ เลยนำมาลงครับ

 

เค้ามี
รูปารมณ์ สัททารมณ์ คันธารมณ์ รสารมณ์ โผฏฐัพพารมณ์
เป็นที่โคจรให้
รูปวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ

เพื่อให้จิตรู้ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส

 

อาจจะเป็น POST สุดท้าย ของ มังคละมุนี

ปลา..............ฟังเรื่องของ..........เต่า..........ไม่รู้เรื่อง

ปุถุชน............ฟังเรื่องของ.....พระโสดาบัน.....ไม่รู้เรื่อง
พระโสดาบัน......ฟังเรื่องของ.....พระสกทาคามี...ไม่รู้เรื่อง
พระสกทาคามี....ฟังเรื่องของ.....พระอนาคามี.....ไม่รู้เรื่อง
พระอนาคามี......ฟังเรื่องของ.....พระอรหันต์......ไม่รู้เรื่อง



ปลา+เต่า+ปุถุชน+พระโสดาบัน+พระสกทาคามี+พระอนาคามี

มานั่งเถียงกันเรื่อง......พระอรหันต์......ไม่รู้เรื่อง???????????


พระธรรมจงคุ้มครองเหล่าสหธรรมมิก ให้รู้จักพระนิพพาน ที่แท้จริง
ในเร็ววันด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

 

อาจจะเป็น POST สุดท้าย ของ มังคละมุนี
****************************
หรือว่า..ท่านมังคละมุนีจะไปวัดวันที่19อะปล่าวหนอครับ

 

นั้นแล

มโน เข้าไประลึกรู้ธรรมพวกนี้อีกที ที่จริงเกิดดับสลับกันคนละขณะ

จนเหมือนว่ากายวิญญาณ กับจิตเป็นคนละส่วน ที่จริงมันก็มโนวิญญาณ มันทำกิจรู้ได้ ๓ กาล

ขณะกำลังรู้ สัญญา สังขาร เวทนา ก็ทำกิจครบ ^^

 

ถ้าว่ามีแต่จิตกับอารมณ์
แล้วจะไปพิจารณาขันธ์ 5 ทำไม

ถ้าว่าสอนแต่จิตกับอารมณ์
ก็ไปพิจารณาแต่จิตกับอารมณ์สิ จะมาพิจารณาขันธ์ 5 ทำไม

อารมณ์นั้นเป็นสื่อให้รู้ วิญญาณต่าง ๆ เท่านั้น
ท่านให้พิจารณาวิญญาณ ไม่ได้ให้พิจารณาอารมณ์

 

ที่จริง

กาย เวทนา จิต ธรรม ทั้ง๔ ฐานมันเนื่องกันหมด ในความเป็นขันธ์ ธาตุ อายตนะ อริยสัจ ปฏิจสมุปบาท


หากเข้าใจนามรูปปริเฉทญาณแล้ว จะเข้าใจความเป็นปัจจัย เกี่ยวเนื่องกัน

เช่น รูปกระทบนาม เกิดนามรู้นาม นามสร้างรูป รูปสร้างนาม

ตรงนี้พิจารณามากๆ หมายถึงสติตามทันตั้งแต่กระทบจนเห็นมันดับ

จนเป็นปัญญารู้ความเป็นปัจจัย ญาณเกิด จะปักใจเชื่อในความเป็นปัจจัย สิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด

 

ก็นั่นแหละมันเกี่ยวพันกันตั้งเยอะตั้งแยะ
มันมีแค่จิตกับอารมณ์ เหรอ

 

โมทนานะครับ

มันเป็นโมหะของ จขกท.

ทิ้งการพิจารณารูปไม่ได้ รูปนี้พิจารณายาก

รูปนี้มันเนื่องด้วยอายตนะ ธาตุ อินทรีย์ อริยะสัจ ปฏิจสมุปบาทเหมือนกัน

อาการขยับมือ เกิดจากจิตคิด ธาตุที่เกิดจากจิต อาการไหวตึง นี่ต้องรู้ความไม่เที่ยง ไม่ยึดว่าเป็นแขนเรา เราขยับ

แต่เกิดจากปัจจัยหนึ่งเกิด ปัจจัยหนึ่งดับ

การไปแยกกายแยกจิต อาจไม่ถูกต้องตามวิปัสสนาภูมิก็ได้ ไม่ถูกสติปัฏฐานก็ได้

คิดว่ายังมีหลงธาตุอยู่เหมือนกัน เป็นเราเดิน เรานั่ง เวทนาเรา เราปวด ^^

 

..........รู้ตามจริงเป็นประเด็นแรก....การไม่เห็นว่าเป็นเรา(รู้สภาพธรรม)เป็นประเด็นรอง ......แค่เห็นสภาพธรรมใดเกิด ผมว่า ก็คือการเห็นแล้ว คือการ "รู้" แล้ว คงไม่ถือว่า"ผิด" เพราะ กาย เวทนา จิต ธรรม มีไว้เพียงอาศัยระลึก....(เพราะจริงจริง ที่พี่หลงว่าเป้นปรมัตถ์ธรรม นั้นเป็น สังขตธรรมทั้งนั้นแหละครับ)เราปรุงแต่งทั้งนั้นแหละ.....ทีนี้ การรู้ที่พี่หลงว่า รู้ผืดเช่นเป็นเรา ปวด อันที่จริงสภาพธรรม เวทนา "ปวด" นี่ มันเป็นความรู้ึสึกตรงนั้นตรงตรง เช่น แสบจี้ด อย่างนี้ .....สภาพธรรมที่ เรา ระลึกรู้ นี่ ไม่มีเราอยู่แล้ว ใครใคร ก็ น่าจะเห็นแบบที่ผมเห็น พี่หลงไม่ต้องห่วงครับ

 

..............อย่างการที่พี่หลงพิจารณาการขยับมือ เกิด จากจิต คิด นั้น ถ้าจะมากเกินไปละครับ......ดููที่กระทบ อ่อน แข็ง ตึง ใหว หรือเห็นมือเคลื่อน ก็ เป็นภาพเคลื่อน ยังพอใหว

 

เรื่อง สมมุตติ กับ ปรมัตถ์พูดจน โดนอำกันทั้งเวบ ^^

จะบอกว่า รู้สมมุตติได้สมมุตติ รู้ปรมัตติได้ปรมัตถ์

เช่น รู้โกรธ แต่ไปรู้ที่เรื่องราวความโกรธ ความปรุงแต่ง

กับรู้โกรธ ไปรู้ที่ลักษณะของความโกรธ คิดว่าอย่างไรของจริง

การเดิน รูปเดิน กับ รู้อ่อน ตึงจากการเดิน อย่างไหนของจริง

รู้ว่าเห็น กับ รู้เรื่องราวคน สัตว์ ในสิ่งที่เห็น อย่างจริง

ส่วนรู้เวทนา ให้รู้ลักษณะที่เสพอารมณ์ ส่วนสุข ทุกข์นั้นเป็นผลของเวทนาครับ

หรือถ้าสติรู้เวทนาไม่ทัน ก็ไปรู้ที่ความปวด มันมีเต้นๆของชีพจร

ความแข็ง ความแน่น ความร้อน พวกนี้เป็นธาตุครับ

ปัญญาพิจารณาจะเข้าใจ ว่าอ่อ ทุกวันนี้ไปหลงธาตุเป็นเราปวด

ช่วงที่ธาตุแปรจากแข็งตึง เป็นร้อน นั้นก็แสดงความเป็นไตรลักษณ์แล้วครับ ^^

คำว่าแสบ จี๊ดพวกนี้เป็นสมมุตติ มันไม่มีไตรลักษณืในสมมุตติ

ที่มีจริงตอนนั้น คือ ร้อน แข็ง สังเกตุดีๆ ^^

 

แว๊บแรกของกิจต่างๆ ขณะนั้นเป็นเจตนาครับ

เช่น ตากระทบแมว เห็นแล้วมือยื่นออกไปลูบตัวมันทันที

ตอนนั้นเจตนาเกิดจาก ตากระทบรูปปรุงไปแล้ว

อาการเอื้อมือ อาการก้าวเท้า อาการเดินไปดื่มหน้า ล้วนเกิดจากจิต

จิตทำให้เกิดธาตุลม ความไหวตึง ของการเดิน ขยับ ปรากฎ เป็นนามสร้างรูป

เกิดแล้วดับเป็นปัจจัยสืบต่อ ถ้าแจ่มๆก็เห็นชัดในลักษณะไม่เที่ยง

สังเกตุเวลาพิมพ์อักษรก็ได้ ต้องมีเจตนา มีจิตคิดจะพิมพ์ วาโยธาตุปรากฏ

ตามข้อพับนี่ก็จะร้อนๆนะ ^^

มันดับความเห็นผิด ดับความไม่รู้ ดับความเป็นเรา

การคู้เข้า การเหยียดออก การครองจีวร การประคองบาตร การขบฉันท์ ในสติปัฏฐานมีปรากฏ

ทำได้ไม่ได้อีกเรื่องนึง สติไม่ได้เกิดตลอดเวลา

แค่ขณะนั้นอะไรที่มันเด่นๆก็ใส่ใจพิจารณาครับ

ถึงบอกไง รองานเข้าตรงอายตนะกระทบ

 

^
^
เช่นกันครับน้องเก่ง
ไม่ใช่ดีขึ้นอะไรหรอกครับ ปัจจุบันรู้สึกเบาใจมากกว่า
ว่าผู้เข้ามาศึกษาธรรมในปัจจุบัน รู้จักใช้วิจารณากันมากขึ้นในเรื่องธรรม
เชื่อในสิ่งที่ควรเชื่อ และรู้จักลงมือปฏิบัติพิสูจน์เพื่อค้นหาความจริง...
เจริญในธรรมทุกๆท่าน

 

ู
ู^
^
อย่าเพิ่งหลงแล้วหลงเลย เราสนทนากันเรื่องจิตกับอารมณ์

ที่พูดมาทั้งหมดล้วนเป็นอารมณ์ของจิตทั้งสิ้น

รูปที่รักใคร่น่าปรารถนา ใช่อารมณ์หรือไม่?

มหาภูตรูปสี่ที่มีจิตยึดเป็นอารมณ์เข้ามาครอบครองใช่อารมณ์หรือไม่?

แม้พระนิพพานก็เป็นสภาวะที่ปราจากอารมณ์เช่นกัน?

ตัว(ไม่ใช่ตัวๆจับต้องได้)พระนิพพานไม่ใช่ตัวพ้นเอง

แต่ตัวเองเป็นเพียงสภาวะธรรมปราศจากกิเลสที่ปรากฏเท่านั้นใช่หรือไม่?

จิตมีธรรมชาติรู้อะไร? ถ้าไม่ใช่รู้อารมณ์?

อย่าพยายามเปลี่ยนแปลงพระพุทธพจน์ของพระพุทธองค์เลยนะ บาปกรรม

เจริญในธรรมทุกๆท่าน