หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

Good Morning ตวยเน้ออ้ายสมบัติ

 

นำ Link มาฝากท่านภูครับ http://palungjit.org/threads/มหัศจรรย์เมืองลับแล.320404/

 

การพิจารณาธรรมจากการรับประทานอาหารในภาชนะเดียวกัน​

การฉันอาหารมื้อเดียว และฉันอาหารรวมภายในบาตร นับเป็นวัตรปฏิบัติของพระกรรมฐานสายวัดป่า วันข้ามปีนี้ (31 ธันวาคม 2554- 1 มกราคม 2555) พวกเราเหล่านักรบธรรมได้รับอนุญาตจากพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช ให้ฝึกรับประทานอาหารรวมในภาชนะเดียวกันแบบบุ๊ฟเฟ่ แต่ความต่างในการรับประทานอาหารแบบนี้ก็คือ ไม่ใช่ธรรมเนียมแบบฝรั่งหรือแบบผู้คนทั่วไป แต่เป็นการพิจารณาอาหารแบบวิปัสสนาตามอย่างพระกรรมฐาน​

ท่านทั้งหลาย ผมไม่แน่ใจว่า แต่ละท่านจะได้พิจารณาชามอาหารเช่นเดียวกันกับผมหรือไม่ แต่ตัวผมแล้วเมื่อเดินไปหยิบชามและช้อนเพื่อตักอาหาร ก็เริ่มพิจารณาทุกสิ่งที่วางอยู่เบื้องหน้า สายตาสำรวจว่ามีสิ่งใดที่เราจะรับประทานแล้วค่อยๆตักทีละน้อยทีละอย่างและวางให้เป็นระเบียบพอประมาณในชามใบนั้น บางครั้งเมื่อมองเห็นปลาก็พิจารณาสังขารของปลา เห็นขาไก่ก็พิจารณาสังขารของไก่ มองเห็นอะไรก็พิจารณาสิ่งนั้น พอได้อาหารตามที่ต้องการและได้หาที่นั่งอันเหมาะสมแล้ว ก็เริ่มพิจารณาทุกสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ก่อนลงมือรับประทานอาหารก็ให้ระลึกถึงพระคุณของพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ประทานอาหารมื้อนี้มาให้ รวมทั้งผู้ที่นำอาหารมาถวายด้วย ต่อมาก็แผ่เมตตาให้แก่สรรพสัตว์ที่เรากำลังจะกินเขาเข้าไป เพื่อให้พวกเขาพ้นจากสภาพความเป็นสัตว์เดรฉานไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้นไปโดยไว กล่าวแบบง่ายๆก็คือ เป็นการกินเพื่อการสงเคราะห์สัตว์ มิใช่กินเพื่อความเอร็ดอร่อยอย่างปุถุชนเขากินกันนั่นเอง​

เมื่อเราตักอาหารเข้าปากเราก็มีสติรู้อยู่ว่ากำลังตักอาหาร กิริยาในการเคี้ยวอาหารเราก็รู้อยู่ ตักและเคี้ยวอย่างไรให้มีกิริยางาม อาการสำรวมโดยไม่พูดคุยหรือสอดส่องสายตาไปที่อื่น จะทำให้เรามีเวลาพิจารณาอาหารและอาการต่างๆที่เกิดขึ้นในขณะนั้นได้ ตามองที่ชามอาหารก็เห็นสภาพของอาหารใหม่ เมื่อกลืนอาหารลงท้องก็พิจารณาสภาพของอาหารที่เคี้ยวแล้วว่าเป็นอย่างไร เมื่ออาหารตกลงไปถึงกระเพาะอาหารแล้วมีสภาพเช่นไร กระบวนการย่อยอาหารนั้นเป็นอย่างไร กระบวนการลำเลียงอาหารไปตามส่วนต่างๆของร่างกายนั้นเป็นอย่างไร กากอาหารลำเลียงไปสู่ลำไส้อย่างไร อาหารเก่าไปนอนนิ่งอยู่ในลำไส้ใหญ่มีสภาพเช่นไร และท้ายสุดเมื่อขับถ่ายออกมามีสภาพเช่นไร กลายไปเป็นธาตุสี่เวียนวนอยู่เช่นนั้น แม้เราจะไม่สามารถมองเห็นภาพจริงๆของกระบวนการเกิดขึ้นทั้งหมดอย่างที่ว่า สักวันหนึ่งมันคงจะเกิดปัญญาญาณไปหยั่งรู้สภาวะจริงๆในร่างกายของเราได้สักวัน สักวัน... ดั่งพระอริยเจ้าที่กำหนดจิตเข้าไปเดินอยู่ในเส้นเลือดของตัวเองได้ จนเห็นสภาวะอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ด้วยปัญญาญาณที่แท้จริงได้ จนนำไปสู่การบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ได้ในที่สุดนั่นเอง...ข้าพเจ้าก็หวังเช่นนั้น​

ท่านทั้งหลาย นี้คืออุบายธรรมของพระกรรมฐานและนักภาวนา ที่ผมเห็นควรว่าน่าจะนำไปประพฤติปฏิบัติ นักภาวนาจะต้องมีความคิดเห็นต่างจากปุถุชนทั่วไป แม้แต่เรื่องการกินนี้ก็เช่นกัน ซึ่งเป็นการเปลี่ยนความเห็นชอบนั่นเอง

ปล. ข้อความบางส่วน(น้อย)ผมเพิ่มเติมความเห็นเข้าไปในภายหลัง (ไม่ได้คิดหรือพิจารณาในช่วงนั้น) เพื่อให้เกิดความสมบูรณ์และต่อเนื่อง แต่กระทำไปด้วยความบริสุทธิ์แห่งจิตใจนะครับ​

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
6 มกราคม 2555​

​

​

​

​

​

​

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 31 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 26 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>IT Man, ขาล, chantasakuldecha, ckj_tong </TD></TR></TBODY></TABLE>
สวัสดีครับ...
ผมขอนำรูปของเช้าวันที่ 1 ม.ค.55 หลังกลับจากบิณฑบาตร
เหล่า นรธ. ก็รีบเร่งล้างเท้า เช็ดเท้า พ่อแม่ครูอาจารย์
ก็ดูชุลมุนและวุ่นวายดี เพราะไม่ได้นัดกันไว้เลย...

พ่อแม่ครูอาจารย์ยืนรอให้พร้อมกันก่อน...


ส่วนศิษย์ก็พร้อมเช่นกัน หุหุ...


ยินดีด้วยสำหรับผู้เตรียมพร้อม...

และผู้โชคดี...

พร้อมแล้วก็...กราบ กราบ กราบ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ในกุศลของทุกท่านครับ
ปล.ถ้านครไปจะไปแทรกอยู่ตรงไหนครับนี่ หึหึ

 

นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นก็น่าขันดีเหมือนกันตอนที่หาผ้ามาเช็ดเท้าของพ่อแม่ครูอาจารย์ เพราะได้จัดเตรียมน้ำสะอาดไว้แล้ว
ขัดรองเท้าพ่อแม่ครูอาจารย์ไว้รอแล้ว และก็เฝ้าเดินไปตักเอาฝุ่นละอองที่ถูกลมพัดมาตกในถังน้ำออกไป
สิ่งที่ลืมไปกลับเป็นผ้าเช็ดเท้าของพ่อแม่ครูอาจารย์ จนผมต้องรีบวิ่งกลับไปที่เต้นท์เอาผ้าเช็ดหน้ามาให้ทัน และเกือบจะไม่ทัน

- คุณเก๋ ใช้เสื้อนอกของตัวเองมาเช็ด
- คุณศรุต ใช้ผ้าอะไรไม่ทราบแน่ชัด
- ครูชาติ ใช้ผ้าเช็ดหน้าที่ผมหามาเช็ด

คงจะเป็นที่ถูกใจของทั้งคุณเก๋และคุณศรุต ส่วนผมก็ถูกใจเช่นกันครับเพราะไม่คิดว่าจะได้
เนื่องจากอยากจะให้ญาติธรรม นักรบธรรมทั้งหลายที่มาจากทางไกลได้ไปก่อน คนอยู่ใกล้อย่างผมเอาไว้ทีหลังก็ได้ไม่มีปัญหา

 

ภาพกิจกรรมระหว่างเตรียมถวายภัตตาหาร พระพุทธรูป และเครื่องไทยทานต่างๆ

หลวงปู่ศรีสุทโธ...พระบูชาที่จักน้อมถวาย...



สุขใจกันจัง (เมื่อคืนยังหนาวสุดๆอยู่เลย หึหึ)


ภัตตาหารพร้อม

คุณเก๋...และภรรยา..หลานสาว...

 

ขอบคุณแทนเพื่อนธรรมของเราครับ
หุหุ ผมก็ทึ่งในไหวพริบของคุณเก๋ คล่องแคล่ว ว่องไว ของจริงทีเดียว...

ผ้าที่คุณศรุตได้ไปนั้น คุณแม่ชีคอย ท่านหามาให้แต่เข้าไปเช็ดไม่ได้ จึงฝากผมมา
คุณแม่ชมบอกว่า ให้คนไกลก่อน (ทุ๊กที หุหุ)
ยังไงคุณศรุตไปรอบหน้า มีของฝากไปถวายคุณแม่ชีโตยเน้อ...555


เอ๊า ชมภาพล้างเท้า เช็ดเท้าในวันที่ 2 ที่คุณอู๊ด...ครูชาติ..จัดหนัก
เอาผ้าขาวที่เช็ดแล้วขอท่านประทับรอบอีกด้วย
หุหุ ผมเองก็ได้แต่ zoom ภาพ เพราะเข้าที่รอถวายภัตตาหารอยู่ก่อนแล้วครับผม...​

 

ภาพการน้อมถวาย...




เสร็จแล้วก็ร่วมรับประทานอาหารในภาชนะเดียว


อิ่มแล้วนั่งรอ...

รับพร...สาธุ...


​

 

ภาพกิจกรรมขอพรปีใหม่...รับมอบวัตถุมงคล


คุณพ่อตา

ดร.นนต์

ผม

ท่านศรุต

คุณยายคอย

คุณเก๋

ครูชาติ

คุณแม่ชมและ ฯลฯ​

 

ภาพคณะ นรธ. ชุดแรกขออนุญาตลากลับ (บ่ายวันที่ 1 ม.ค.55)
ส่วนญาติธรรมอื่นๆก็ทยอยกลับตั้งแต่เมื่อคืนถึงช่วงเช้า​

พ่อแม่ครูอาจารย์และทุกคนที่เหลือออกมาส่งเหมือนเช่นเคย

พ่อแม่ครูอาจารย์ ดร.นนต์ ท่านภู ท่านศรุต ท่านประจักษ์




อากาศยามบ่าย...ก็ร้อนพอสมควร แต่ ณ วินาทีนี้ไม่มีใครเอา



คุณแม่ชม คุณ Jokky คุณอ้าน ฯลฯ

ร่ำลากันแล้ว...ไม่รู้กี่รอบ ไม่มีใครนึกถึง
​

 

เช้าวันที่ 2 ม.ค...หลังเทศน์โปรดญาติโยม...บิณฑบาตรในวัดแทน




ภาพระหว่างรอตักบาตร

​

 

จากนั้นช่วงบ่ายวันที่ 2...พ่อแม่ครูอาจารย์ได้นำพาไปกราบองค์หลวงปู่จาม
ภาพชุดแรก...


ณ ที่แห่งนี้ พ่อแม่ครูอาจารย์พบพระธาตุเสด็จ หนึ่งองค์

จากนั้นไปกราบสักการะพระบรมธาตุเจดีย์


สมเด็จองค์ปฐม ปางพระนิพพาน

ณ ที่แห่งนี้ ได้พบพระธาตุเสด็จอีกสององค์

รวมเป็นสามองค์ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ หรือไตรลักษณ์ หรือ อื่นๆ

ไปชมนิทรรศการ ผู้มากมีบุญบารมี


​

 

พระบรมธาตุเจดีย์

พระสมเด็จองค์ปฐม

ญาติธรรม
​

 

ระหว่างรอเวลาเข้าเยี่ยมนมัสการฯ ก็ข้ามไปอีกฟากถนนประมาณ 3-5 กม
ณ เจดีย์คุณแม่ชีแก้ว เสียงล้ำ









​

 

พระธาตุของคุณแม่ชีแก้ว เสียงล้ำ









​

 

ภาพชุดสุดท้าย...หลังจากกราบคุณแม่ ก็ออกมาฟังธรรม ณ ลานธรรมอันร่มรื่น
และออกเดินทางไปยังวัดป่าวิเวกวัฒนาราม เพื่อนมัสการองค์หลวงปู่จาม (หน้าที่ 333)



ปฐวีธาตุ



เมื่อกลับถึงภูดานไห...ก็สนทนากันพอสมควร
ประมาณ 5 โมงเย็น ผมและคณะคุณพิเชฐ:ขอขมาและลากลับ​

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 28 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 24 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>IT Man, nakorn_nd, ่jame_chon, ซึ้งบน+</TD></TR></TBODY></TABLE>

เรียนเชิญด้านหน้าเลยครับ...หึหึ

 

มิกล้าครับ มิกล้า น้องต้องตามหลังผู้พี่นั่นถูกต้องแล้วครับ

ขึ้นรถกี่โมงครับนี่ ท่านพี่สมบัติ

 

แจ้งให้ทราบเพิ่มเติมครับว่า พี่สาวญาติธรรมที่ผมได้เล่าเรื่องการไปภูดานไหให้ฟัง
ยังไม่ได้ศึกษาหาข้อมูลเพิ่มเติมเลย

แต่ด้วยศรัทธาจึงได้ร่วมทำบุญ เป็นเงินจำนวน 1000 บาทครับ
จะใช้เพื่อวัตถุประสงค์ใดหากเป็นการทำนุบำรุงหรือเพื่อการใดที่เกี่ยวกับวัดภูดานไห
ก็แล้วแต่จะเห็นสมควรครับ

ผมขออนุญาตโมทนาในบุญและกุศลจิตของพี่สาวญาติธรรม (พี่อ้อย-รัตน์ฐาภัทร) มา ณ โอกาสนี้

(เนื่องจากพี่อ้อยบรรจุปัจจัยใส่ซองปิดผนึกไว้ ผมขออนุญาตนำส่งในภายหลังเวลากลับบ้านนะครับ
หรือมี นรธ. หรือ ญาติธรรมท่านใดจะเดินทางผ่าน อ.เมือง มหาสารคามไปกราบพ่อแม่ครูอาจารย์
ในระหว่างนี้ ก็ช่วยแจ้งผมด้วยนะครับ จะได้ฝากซองปัจจัยของพี่อ้อยไปถวายครับ)