หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

ยังรอคุณนครอยู่เสมอ หรือจะมาพร้อมกับคณะของคุณสันติที่จะมาปรึกษาเรื่องการสร้างศาลาปฏิบัติธรรมก็ได้ คาดว่าคงจะมาภายในเดือนมกราคม นี้ครับ....
ปล.ขอฝากที่พูดคุยกันไว้ผมฝากให้คุณสมบัติ เป็นคนส่งให้นะครับ...
ขอให้เจริญในธรรม และหมั่นภาวนาขอบารมีพ่อแม่ครูอาจารย์เข้าไว้ ความหวังที่จะได้มาคงเป็นจริงเร็ววัน....สาธุ...

 

ได้ครับครู ไม่ทราบว่าคณะคุณสันติ จะไปกันเมื่อไหร่ครับ (แล้วจะไปปรึกษากะเขาได้ไหมละนี่)
เรื่องของฝากนั้นไม่เป็นไรครับครู อะไรที่เป็นของนครย่อมมาถึงมือนครเสมอครับ (พี่สมบัติ ของฝากนครอยู่ไหนครับ รีบถามเกินไปไหมนี่ เรา)

ขอให้ครูมีความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม ยิ่งๆขึ้นไปนะครับ
นคร

 

ตอนนี้คุณสันติขอเคลียร์เรื่องผลไม้ในสวน และ ให้ทางวัดติดต่อช่างเพื่อมาปรึกษาการสร้างศาลา เมื่อทุกอย่างลงตัวผมจะแจ้งอีกทีครับ
เช่นกันขอให้คุณนครมีความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม สมดังพรปีใหม่ที่พ่อแม่ครูอาจารย์มอบให้ คือ สวัสดี ดีใหม่.....

 

สวัสดีครับพี่ๆทุกๆท่าน
นึกถึงคืนวันส่งท้ายปีเก่า หลังจากที่พ่อแม่ครูอาจารย์กล่าวว่าหากผ้าคลุมใหล่คลุมไปแล้วรู้สึกไม่สบายนั่งไม่สะดวกก็ให้เอาออก ผมก็เอาออกเลย นับจากตอนนั้นก็เพียงรู้สึกเย็นๆหรืออาจจะหนาวก็ไม่แน่ใจแต่ไม่ได้ผ่านเข้ามาถึงใจ ใจยังเป็นปกติอยู่ รูสึกได้ว่ามีลมแรงกระโชกผ่านเข้ามาทางด้านหน้าแล้วก็ทะลุออกไปทางด้านหลังรับรู้ได้ว่าลมภายนอกเย็นสบายดี ลมภายในก็เย็นสบายดีผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านออกไป ร่างกายมีอาการโยกไปตามแรงลมระยะหลังๆมีการอาการสั่นเล็กน้อย ก็แปลกดีครับ แต่อาการปวดจากการกดทับนี่ต้องขยับขาช่วยอาจมีผลมาจากการไปร่วมธรรมสัญจรครั้งที่1ที่เกาะช้างก็เป็นได้ครับ
ตอนนั้นนั่งอยู่ในรถครูชาติ ครูชาติได้เปิดธรรมะของหลวงพ่อทูลให้ฟังเรื่องการผ่านทุกข์ ในวันที่มีการนั่งสมาธิในทะเลนั้นเมื่อกลับไปที่พักที่เกาะช้างผมก็เลยทดลองดูอยากรู้ว่าจะเป็นอย่างที่หลวงพ่อทูลท่านแสดงธรรมมาหรือเปล่า ก็ลองนั่งดูสักประมาณชั่วโมงนึง(นั่งกับคณะธรรมะสัญจรนั่นแหละครับ)อาการปวดก็แสดงออกมาแล้วก็กลายเป็นอาการร้อน ร้อนมากเหมือนไฟเผาแทบจะขาดให้ได้ อาการปวดร้อนไม่ได้แสดงอยูที่ขาแล้วกลับรู้สึกได้ว่า ก้อนปวดร้อนนั้นลอยขึ้นมาอยู่ห่างจากใบหน้าประมาณ 1 ฟุตเอง เราก็นั่งหลับตาฟังธรรมพ่อแม่ครูอาจารย์แสดงธรรมไปด้วยในใจก็คิดว่าโอโหพี่ๆแต่ละท่านสุดยอดจริงๆนั่งกันทนขนาดนี้น่าจะประมาณ 2 ชั่วโมงได้แล้วมั้ง พิจารณาก้อนไฟนั้นไปอยู่อีกพักนึง ได้ยินเสียงแม่ชมท่านเรียนถามธรรมะกับพ่อแม่ครูอาจารย์ พอผมได้ยิน อ้าว.. พี่ๆเขาเปลื่ยนอริยาบทกันตั้นนานแล้วนี่ นั่น..ความคิดท้อถอยแสดงออกมาทันทีเลย ตอนแรกว่าจะลองตั้งใจผ่านทุกข์เข้าไปให้ถึงสภาวะอาการหนาวสุดๆ ซะหน่อย ความคิดล้มเลิกความตั้งใจแสดงออกมาทันที ก็เลยลืมตาแล้วเปลี่ยนอริยาบทก้อนปวดร้อนนั้นก็หายไป ยังนึงเสียดายอยู่ แต่ก็มีเรื่องแปลกคือที่เกาะช้างตอนนั้นอากาศไม่ได้หนาวเลยแต่ร่างกายผมกลับสะบั้นขึ้นสั่นไปสั่นมา 2 ครั้งแล้วก็หยุดนิ่ง รู้สึกแปลกดี ฮะฮะ เอาเรื่องเก่ามาเล่าสู่กันฟัง
หลังจากที่ได้กลับมาจากการปฏิบัติธรรมข้ามปีมาแล้วครั้งนี้ทำให้คิดได้ว่า
ไม่ว่าจะหนาวแค่ไหนก็ไม่กลัวแล้ว คิดว่าไม่มีอะไรจะหนาวไปกว่าการปฏิบัติธรรมอีกแล้ว
สวัสดีครับ

 

ข้าพระพุทธเจ้า...ขอนอบน้อมบูชาพระคุณ
ขอกราบพระอริยสงฆ์เจ้าทั้งหลายด้วยเศียรเกล้าขอรับ

กราบ กราบ กราบ
กราบ กราบ​

<!-- google_ad_section_end -->

 

ขออนุโมทนากับคุณประจักร์และคุณจ๊อดด้วยนะครับ

 

วันนี้ มีญาติธรรมท่านหนึ่งจากต่างประเทศ เธอพยายามค้นหาครูอาจารย์และสายปฏิบัติธรรมที่จะนำทางเธอได้ เมื่อเธอได้เข้ามาอ่านข้อความที่พวกเราได้สนทนาธรรมกัน เห็นภาพ เห็นกิจกรรม แล้วเธอเกิดอาการรับรู้และสามารถสัมผัสบางสิ่งบางอย่างได้ตลอดเวลา เธออธิษฐานจิตว่า หากใช่ขอให้เธอได้สนทนากับผม เธอตัดสินใจอยู่สามวันว่าจะโทรมาดีไหม ผมจะรับโทรศัพท์หรือไม่ วันนี้เธอจึงตัดสินใจโทรมาหาผม เพราะเธอมีบางสิ่งอยากจะพูดกับผม และได้พูดคุยกันเกือบชั่วโมง สามีของเธอเป็นฝรั่ง แต่ชอบปฏิบัติสมาธิ ผมได้พูดคุยกับสามีของเธอเล็กน้อย เพราะเขายังเขินอายอยู่ ส่วนเธออยากกลับเมืองไทยเพื่อจะได้มาปฏิบัติให้ถึงที่สุดแห่งความพ้นทุกข์ ผมจึงอนุโมทนากับเธอ ตลอดเวลาเธอสามารถสื่อกับผมได้ตลอด เธอมีความปีติและเสียงสั่นเครือเป็นระยะๆ นี้หละหนาอยู่ห่างกันคนละฟากโลก กระแสแห่งบุญบารมีก็ไม่สามารถปิดกั้นกันได้ เมื่อถึงเวลาพวกเรานักรบธรรมคงจะได้ต้อนรับเธอและต้อนรับชาวต่างชาติที่จะเข้ามาอย่างที่มีผู้นิมิตไว้ มีหลายสิ่งที่ผมมิสามารถเปิดเผยความรู้สึกของเธอที่มีมาเป็นระยะๆได้ (เป็นปัตจัตตังสองคนครับ) หรือจะเป็นจริงตามคำทำนายแล้ว


ผมและเหล่านักรบธรรมยินดีต้อนรับ คุณสายรุ้ง (ปัจจุบันพำนักอยู่ที่ประเทศฮังการี) สู่พื้นที่แห่งสายธรรมของพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช นับตั้งแต่บัดนี้ และคงได้ต้อนรับเธอบนเว็บบอร์ดนี้ในอนาคตนะครับ


ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
5 มกราคม 2555

 

การนั่งสมาธิหากไม่ประกอบไปด้วยสติ จิตก็มีโอกาสเข้าสู่ภวังค์ไม่รับรู้สิ่งภายนอกนิ่งเป็นฌานอยู่อย่างนั้น แล้วแต่ว่าจะลึกลงไปแค่ไหนแบบฤษี ไม่รับรู้ จิตจะไม่เกิดปัญญาใดๆ(มิจฉาสมาธิ) จนกว่าจิตจะถอนกลับมามีสติกำกับอีกครั้ง และใช้สภาวะความสงบอันประกอบด้วยสติ(สัมมาสมาธิ)พิจารณาธรรมในสภาวะปัจจุบันนั้น หรือหยิบยกข้อธรรมมาพิจารณา ให้เห็นถึงความเป็นจริง(ไตรลักษณ์) ก็จะบังเกิดปัญญาเป็นผลให้จิตรับรู้ความจริง และยอมรับความเป็นจริงอันนั้น ด้วยพิจารณาอยู่บ่อยๆ เพื่อให้จิตคลายจากความยึดถือที่เป็นความเห็นผิดด้วยความไม่รู้(อวิชชา)
ในคืนนั้นผมนั่งสมาธิด้วยอาการปนง่วง จิตยังไม่ตื่นเท่าไร แต่เราตื่นเพราะเสียง นั่งด้วยความอ่อนเพลียและคำขู่ (๕๕) จึงเผลอสติตกสู่ภวังค์ ดีที่ไม่มีกิ่งไม้หักลงมาทับตายตอนนั้น หรือลมพัดเต้นท์ตกหน้าผาไป ไม่งั้นยาวเลย..
นอกจากสภาวะภายในแล้ว เมื่อจิตถอนออกมา ก็รับรู้สภาวะความสงบภายนอกอันละเอียด(ของสถานที่บริเวณนั้น)ที่ผมเรียกว่าเป็นสภาวะพรหมนั้น เป็นสัมผัสรับรู้ทางใจที่ผมเทียบเคียงกับสัมผัสรับรู้ที่ดอยหลวงเชียงดาว(ขณะกำลังเดินอยู่บริเวณนั้น) เป็นภพซ้อนภพกันอยู่ของสถานที่ ซึ่งอำนวยต่อการทำสมาธิอย่างยิ่ง จิตจะสงบเร็วเมื่อน้อมใจเข้าสู่สภาวะของภพภูมินั้น
ผมอาจเขียนรวบรัดจนผู้อ่านอ่านแล้วไม่ชัดเจนว่า เหมือนพูดถึงสภาวะภายใน แต่มีทั้งสภาวะภายในและสภาวะภายนอก เขียนต่อเนื่องรวบรัดจนรวมกันไปโดยปริยาย กลับมาอ่านจึงได้รู้
แต่สรุปแล้วหากเป็นการสอบ ก็เรียกได้ว่าเกือบตก เพราะเผลอหลับขณะทำข้อสอบ ๕๕๕..เพราะไม่ได้นำปรากฏการณ์นั้นมาก่อให้เกิดประโยชน์แก่จิตเท่าใดนัก.

 

อนุโมทนากับคุณประจักษ์ และคุณจ๊อสด้วยครับ ได้ทำบุญร่วมกัน ร่วมแรงร่วมใจกัน ตามกำลัง วันหนึ่งความสำเร็จก็จะประจักษ์ แก่พวกเราทุกคน

 

<<ทุกสิ่งอยู่ที่เหตุปัจจัย>> และความตั้งใจ วันหนึ่งคงได้พบกัน และไปด้วยกันครับ คุณนคร

 

ขออนุโมทนาครับท่านภูเบศร์ ที่เข้ามาเสริม "ภูมิพรหม" ที่อยู่ภายนอกตัวเรา คือมิติหรือสถานที่ของพรหมอาศัยอยู่ จะช่วยส่งเสริมภูมิภายในของเราให้เข้าสู่สมาธิได้ดีเช่นเดียวกันวิสสัยของพรหม ส่วน "ภูมิภายในของเรา" คือ สภาวะของจิตที่อยู่ในสมาธิขั้นของฌานต่างๆ ที่ทำให้ไปเกิดเป็นพรหม ประมาณนี้ครับ

ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
5 มกราคม 2555

 

สวัสดีครับ คุณภูเบศร์ นครตั้งใจอย่างแน่วแน่ครับ ว่าจะต้องไปกราบพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ภูดานไห ให้จงได้ครับ ดีใจและภูมิใจครับที่ได้รู้จักคุณภูเบศร์ครับ คำว่า "ไปด้วยกันครับ" มันทำให้ผมมีความรู้สึกอบอุ่นและเปี่ยมไปด้วยกำลังใจที่จะเดินตามรอยพ่อแม่ครูอาจารย์ พ่อๆ แม่ๆ พี่ๆ ทุกท่านครับ

นคร[/COLOR]

 

ยินดีต้อนรับคุณสายรุ้ง สู่สายธารแห่งธรรมพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโชด้วยความยินดียิ่งครับ

สบายดี ดีใหม่

 

โมทนาสาธุครับ
คุณนครเป็นที่ปรึกษา สามารถให้คำแนะนำได้ดียิ่งครับ เพราะทราบว่าเป็นนายช่างใหญ่เช่นกัน หึหึ

การตระเตรียมวัตถุมงคลเพื่อเพื่อนธรรม ผมได้เตรียมเสร็จเมื่อคืนนี้ ไม่มากไม่น้อย และมอบเพิ่มเติมให้ด้วยจิตอยากจะให้

คงเป็นโอกาสดีในการเร่งรัดให้รู้จักหน้าตากันเร็วขึ้น เนื่องจากทางการจะมีการอัญเชิญพระทันตธาตุจากสนามหลวงไปประดิษฐานชั่วคราวยังเชียงใหม่ระหว่างวันที่ 8-21 ม.ค (โดยประมาณ)

ในค่ำคืนนี้ผมจึงต้องเดินทางเข้า กท. เพื่อไปกราบสักการะพระทันตธาตุของพระพุทธองค์ที่สามแห่งภัทรกัปป์ ณ สนามหลวง...วันพรุ่งนี้คงได้พบกันและไปด้วยกันครับ..คุณนคร<!-- google_ad_section_end -->

ส่วนครูชาติจะออกเดินทางเข้า กท. ในวันที่ 7 เห็นว่าจะเข้ามาประชุมแถวๆหัวหมาก ก็คิดว่าคงได้พบปะกันอีกเช่นกันเนาะ

พระบรมฯส่วนพระอุระของพระกัสสปะพุทธเจ้า ผมได้เป็นตัวแทนในการอัญเชิญไปยังวัดต่างๆมากมายพอสมควร แต่ก็ปรารถนาเป็นอย่างยิ่งในการกราบสักการะพระทันตธาตุแห่งพระองค์ท่าน ที่ไม่น่าเชื่อว่า ในโลกมนุษย์นี้จะยังมีการเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี ไม่กล้าเดาเลยว่าจะนานมากขนาดไหน...น่าจะ 20,000 ปีเป็นอย่างน้อยครับ

 

โมทนาสาธุในธรรมครับ

เป็นบททดสอบที่ไม่ได้รับเชิญ ไม่ให้ตั้งตัวเลย หึหึ
รู้สึกเกรงกลัวเป็นครั้งแรกในรอบสิบปีก็ว่าได้ แต่พอรู้ความจริงว่า ณ จุดกางเต๊น (แรกพบเห็น ผมก็อยากกางตรงจุดๆนั้นเลย) เป็นดินแดนอีกมิติ (บังบด,ภพภูมิ) และเชื่อว่าเขาเป็นมิตรที่ปรารถนาดีกับผู้ใฝ่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ (สังเกตุได้จากประสบการณ์จริง)

ผมยังรู้สึกเสียดายที่ต้องกลับมาทำหน้าที่ทางโลก ที่สำคัญคือร่างกายที่กรอบเพราะไม่ค่อยได้พักผ่อนเหมือนปกติวิสัย(หลบธรรม)มาตลอดสิบวัน เริ่มจะเข้าที่แล้วด้วยซี หึหึ

ค่อยว่ากันใหม่ในต้นเดือนกุมภา 55 ครับ

 

เวลายาวนานขนาดนี้ ยังสามารถเก็บรักษาได้อย่างดีเยี่ยม คงเป็นเพราะบารมีและความเคารพบูชาที่มีต่อองค์ท่านนะครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขอให้เจริญทั้งในทางโลกและทางธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะครับ

ถึงนครจะเป็นน้องใหม่ในที่นี้ นครก็ขอต้อนรับคุณสายรุ้งและครอบครัว ด้วยความรู้สึกเสมือนญาติครับ

 

'ซึ้งบน' คำคำนี้ผมก็สงสัยมานาน แต่พอไปธรรมะสัญจรที่จันทบุรี และ อ.ขลุงถึงได้รู้จักคำว่า'ซึ้งบน' 'ซึ้งล่าง' 555 คุณนครไปถึงก็คงเข้าใจเช่นกันเนาะ

ดูภาษาธรรมแล้ว ไม่ใหม่เลยครับผม และหกเดือนในการเข้าถึงกระแสธรรมพ่อแม่ครูอาจารย์ ก็พอๆกับท่านอื่นๆ เช่น คุณสันติ คุณพิเชฐ เลยทีเดียวครับ

ไปด้วยกัน ไม่ทอดทิ้งกัน จนกว่าจะพ้นทุกข์กันนะครับ...นรธ.
ปล: กัน=ธรรม

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 15 คน ( เป็นสมาชิก 9 คน และ บุคคลทั่วไป 6 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>IT Man, nakorn_nd, Natachai+, ทรงกลด999+, malaikajorn, สมาชิกธรรม+, "นนต์", มูริญโญ่+, Indhus+ </TD></TR></TBODY></TABLE>

สวัสดียามมื่อเช้าครับ

 

เพื่อจดบันทึกและวางแผนทางการเงินครับ