ดูจิตที่รู้เห็นผิดจากความเป็นจริง เพราะดูแต่จิตสังขาร

เอ้า บริกรรมขี้แล้วจิตรวมได้ไปพรม

บริกรรมขี้แล้วจิตไม่รวมไปไหนครับไปเป็นหนอนบนกองขี้ใช่ใหม

เอาแค่นี้แล้วกัน จิตรวมหรือไม่รวมดีกว่ากัน หืม

ไม่ต้องถามถึงถอนออกมาวิปัสนาหรอก

ชักจะเมาแล้วพี่เล่า ชักจะเมาแล้ว

 

เปล่าคุณเล่าปัง ผมไม่ได้ว่าคุณเอาหน้า ผมว่าคุณเห็นแก่หน้า เข้าใจใหมครับ
พูดหลายครั้งแล้ว คงเข้าใจเนอะ

 

ก็นั่นไง จิตรวม คืออะไร คือรสไหน ยังไงแน่ เนี่ยะ ไม่รู้เรื่อง เลยทำเป็น
ถามผม เขี่ยนผมได้

ไปศึกษาให้ดีไปว่า จิตรวมหนะ ดีโดยส่วนเดียวหรือไง

รวมสุ่มสี่สุ่มห้าเกิดอะไรขึ้น จะรู้เรื่องกับเขาไหมนี่คุณ

แนะนำว่า รีบๆออกมาวิปัสสนาไว้ อย่าพึ่งทิ้งสติสัมปชัญญะหนะ

 

.

เอ้า ไปกันใหญ่

ตกลง ไม่ได้ตำหนิผมที่ผมจะเอาประโยชน์เป็นของตน [ เอาหน้า ]

แต่ที่คุณไม่พอใจผม เพราะผมทำทุกอย่างเพื่อยกประโยชน์ให้คุณเหรอ [ เห็นแก่คุณ ]

 

แกล้งโง่หรือ ผมว่าคุณชมใครเพราะเห็นแก่หน้า คือ เห็นแก่ว่าคนนี้พวกคุณ คนนี้ไม่ขัดกับคุณ เงื่อนขัยแค่นี้หละที่คุณตัดสินว่าใครดีใครไม่ดี ใครก้าวหน้าขนาดไหน
อย่างผมเมื่อก่อนคุยกับคุณ คุณยังกล้าพูดแทนพระพุทธเจ้าเลยว่า ถ้าผมอยู่ต่อหน้าพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็ไม่ทรงตรัสอะไรแล้ว นอกจากชี้บอกว่าว่าโน่นเรือนว่าง โน่นโคนไม่ ประมาณว่าไปปฏิบัติต่อเองได้แล้ว
แต่พอหลังที่จากผมไม่เห็นด้วยกับคุณ คุณก็เริ่มกล่าวหาผมแบบไม่สนเหตุผลอะไรเลย คุณชื่นชมหรือ ติเตียนใคร ก็ตั้งอยู่บนความรู้สึกเห็นแก่หน้า ว่านี่พวกเรา นี่ไม่ใช่พวกเรา แบบนี้
วันนี้คิดอะไรขึ้นมาได้หรือถึงได้พยามถามเรื่องนี้อีก ทั้งๆที่น่าจะรู้อย่แล้วว่าผมหมายถึงอะไร คิดแถอะไรขึ้นมาได้อีกหละ

 

ไปนอนละนะ จะแถอย่างไรก็เชิญนะคุณเล่าปังคนอื่นไม่เจอกันตัวอาจจะไม่รู้ แต่ผมเจอกับตัว รู้ชัดเจนไปแล้ว ยิ่งได้ฟังหลวงพ่อสงบเทศน์เรื่องพุทธภูมิแล้วยิ่งรู้ซึ้งชัดเจน...

 

ขอโทษนะครับ ใครครับ ที่คุณเห็นว่าเป็นพวกพ้องผม คุณลองไปถาม
สิว่า ผมเคยสนิทสนมกับใครในนี้หรือไม่ เคยพบปะเจอหน้าเจอตาหรือไม่

ถ้าวันใดผมอยากเจอนะ ขอโทษนะครับ นั่นผมจะขอกายเขามาถมแผ่นดินให้สูงขึ้น

แล้วเรื่องผม ตรัสแทนพระพุทธเจ้า นั้นคุณคิดไปเองได้ขนาดนั้นเลยหรือครับ

คุณสร้างภาพมาอย่างไรหรือครับ แค่ผมอัญเชิญคำสอนของพระพุทธองค์
มาบอกกล่าวคุณ คุณละเมอขนาดหนักเลยหรือว่า ผมทำทีเป็นประหนึ่งพระ
พุทธเจ้ามาเทศนาคุณ

อย่างนี้ คนที่อัญเชิญสัทธรรมมาสอนคุณ เขาไม่ตกที่นั่ง ลำเลิกเป็นพระพุทธ
เจ้ามาสอนคุณกันหมดหรือ

คุณอย่าไปคิดเลยว่าผมจะมีพรรคมีพวก ผมมีแต่ หากเห็นคุณมีประโยชน์
ไม่ว่าจะด้วยฐานะอะไร หากผมชักชวนคุณมาทำประโยชน์ได้ ไม่ว่าจะด้วย
ชักชวน ผลักดัน เหยียบดัน ผมก็จะทำทั้งนั้นแหละ ไอ้อาการเอาประโยชน์
จากทุกสรรพสิ่งแบบนี้ ไม่มีหรอกครับที่เขาจะมาเห็นว่า ผมทำเพื่อเห็นแก่
พวกพ้อง และเห็นแก่หน้า

คุณไปทวนดูละกัน อะไรที่ผมเอามาเป็นประโยชน์ได้ ผมดึงมาใช้หมด ไม่สน
หรอกว่าเป็นใคร เป็นอริยะหรือไม่ หรือเป็นเพียงแค่ขี้

 

อย่าคิดอะไรไปเองนะ ผมว่าจะถามอยู่เหมือนกัน ว่าใครไปชงคำถาม

แต่ผมรู้ทันทีว่า คนเอาประโยชน์จากคำสอนนั้น จะต้องมีคุณอยู่ด้วย
แล้วผมก็เล็งเอาไว้แล้วว่าจะเสวนากับคุณอย่างไรวันนี้ เตรียมตัว
ตั้งแต่บ่าย ไม่เชื่อไปถามคนอื่นดู

แล้วขอโทษนะ ผมขอทักเลยว่า คนชงคำถามหนะ ไปเอาพระท่านมาทำธุระ
ส่วนตัวอย่างหน้าเกลียด เรื่องไม่ใช่เรื่องเลย ( ตรงนี้ไปฟัง พระท่านเห็นที่
แรกท่านเห็นเลยว่า เป็นเรื่องส่วนตัว ไปหลอกใช้ท่านเป็นธุระบางอย่าง แต่
หลังจากนนั้น ท่านพิจารณาว่าเป็นเป็นประโยชน์ -- ประโยชน์กับใคร ก็ต้อง
ฟังให้ลึกซึ้ง อย่าลืมว่า ท่านเทศน์ดุดันผลักดันนะครับ )

เอาง่ายๆเลยนะ คุณอาจจะไม่เห็น และอาจจะเมามันส์ในส่วนอื่นๆ
แต่ผมขอเน้นเนื้อหาสาระเดียว

พุทธภูมิพลาดได้ พลาดแล้วเขาก็เข้าสู่สาวกภูมิ เนี่ยะการพลาดของเขา

ทีนี้คุณไปนั่งคิดเอาว่า

ผมจะควรพลาดเข้าสู่สาวกภูมิเลย หรือ เป็นคนดีที่ทำดีที่พระท่านก็อนุโมทนาต่อไป(โง่ดักดาน)

แล้วแบบนี้ คุณคิดว่า พระท่านสอนให้ผมทำพลาดหรือเปล่าหละ

อย่าดูเบาคำสอนของพระนะ ชอบอกชอบใจผิดๆละก้อ.......

 

พุทธภูมิบ้าอะไรว่ะ
คอยจ้องแต่จะเอาประโยชน์จากคนอื่น

ประโยชน์ที่จะให้คนอื่นน่ะมีมั้ย
เห็นแต่ยุแหย่ ยุแยง ไปวัน ๆ
ใครเป็นพวกตัวเองก็ชม ก็ยกให้เหลิง หลงลมปากไปวัน ๆ

เอ้าใครถ้าคบกับคนพวกนี้ ก็ให้ห่าง ๆ ไว้แล้วกัน
อย่าไปสนิทสนมเปิดเผยตัวมาก...รู้ให้ทันนะ

 

เริ่มที่คุณก่อนเลยไหม ทำเป็นตัวอย่างนะ ทำได้เปล่าหละ

ทำได้ คุณก็จะเป็นตัวอย่างที่เป็นประโยชน์ที่ผมหยิบมาใช้
ได้ทันที

 

บุคคลทั่วไป 3
คนขอโทษนะครับ ใครครับ ที่คุณเห็นว่าเป็นพวกพ้องผม <<ก็ใครหละที่คุณเหก็นว่าเป็นพวกพ้องคุณ ถ้าคุณว่าไม่มีก็เรื่องของคุณ แต่ ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้น

คุณลองไปถาม
สิว่า ผมเคยสนิทสนมกับใครในนี้หรือไม่ เคยพบปะเจอหน้าเจอตาหรือไม่<<ไม่จำเป็นต้องถามหรอก

ถ้าวันใดผมอยากเจอนะ ขอโทษนะครับ นั่นผมจะขอกายเขามาถมแผ่นดินให้สูงขึ้น

แล้วเรื่องผม ตรัสแทนพระพุทธเจ้า นั้นคุณคิดไปเองได้ขนาดนั้นเลยหรือครับ

คุณสร้างภาพมาอย่างไรหรือครับ แค่ผมอัญเชิญคำสอนของพระพุทธองค์
มาบอกกล่าวคุณ คุณละเมอขนาดหนักเลยหรือว่า ผมทำทีเป็นประหนึ่งพระ
พุทธเจ้ามาเทศนาคุณ

อย่างนี้ คนที่อัญเชิญสัทธรรมมาสอนคุณ เขาไม่ตกที่นั่ง ลำเลิกเป็นพระพุทธ
เจ้ามาสอนคุณกันหมดหรือ <<นี้ไงนึกแล้วว่าต้องมีมุขใหม่ วันอื่นๆไม่เห็นพูดแบบนี้เล่า ได้แต่ถามว่าอะไร ฉันเคยพูดอย่างนั้นหรือ ที่ฉันพูดนั่นเรื่องความฝันของคุณไม่ใช่หรือ โถ่เอ๊ย นึกแล้วว่าต้องมีมุขเลยใหม่

งั้นจะบอกให้ พูดแทนพระพุทธเจ้า ทำประหนึ่งว่ารู้พุทธวิสัยของพระพุทธเจ้า กับอัญเชิญสัทธรรมมาสอน มันต่างกันตรงไหน


คุณอย่าไปคิดเลยว่าผมจะมีพรรคมีพวก ผมมีแต่ หากเห็นคุณมีประโยชน์
ไม่ว่าจะด้วยฐานะอะไร หากผมชักชวนคุณมาทำประโยชน์ได้ ไม่ว่าจะด้วย
ชักชวน ผลักดัน เหยียบดัน ผมก็จะทำทั้งนั้นแหละ ไอ้อาการเอาประโยชน์
จากทุกสรรพสิ่งแบบนี้ ไม่มีหรอกครับที่เขาจะมาเห็นว่า ผมทำเพื่อเห็นแก่
พวกพ้อง และเห็นแก่หน้า <<คุณพูดไว้เองคุณเอกวี คุณว่า คุณเป็นคนรักพวกรักพ้อง คุณออกหน้าแทนคนบางคน บางกลุ่มประจำใครๆเขาก็รู้
คนที่เขาได้อ่านข้อความของคุณหนะมีแยะ

คุณไปทวนดูละกัน อะไรที่ผมเอามาเป็นประโยชน์ได้ ผมดึงมาใช้หมด ไม่สน
หรอกว่าเป็นใคร เป็นอริยะหรือไม่ หรือเป็นเพียงแค่ขี้<<อะไรที่เป็นประโยชน์แก่ตนแลพวกพ้องดึงมาใช้หมดหละสิไม่ว่า รวมทั้งการใส่ร้ายแบบไม่ฟังเหตุผลด้วยไงหละ

 

เอกกวี
แล้วเรื่องผม ตรัสแทนพระพุทธเจ้า นั้นคุณคิดไปเองได้ขนาดนั้นเลยหรือครับ

คุณสร้างภาพมาอย่างไรหรือครับ แค่ผมอัญเชิญคำสอนของพระพุทธองค์
มาบอกกล่าวคุณ คุณละเมอขนาดหนักเลยหรือว่า ผมทำทีเป็นประหนึ่งพระ
พุทธเจ้ามาเทศนาคุณ

อย่างนี้ คนที่อัญเชิญสัทธรรมมาสอนคุณ เขาไม่ตกที่นั่ง ลำเลิกเป็นพระพุทธ
เจ้ามาสอนคุณกันหมดหรือ <<นี้ไงนึกแล้วว่าต้องมีมุขใหม่ วันอื่นๆไม่เห็นพูดแบบนี้เล่า ได้แต่ถามว่าอะไร ฉันเคยพูดอย่างนั้นหรือ ที่ฉันพูดนั่นเรื่องความฝันของคุณไม่ใช่หรือ โถ่เอ๊ย นึกแล้วว่าต้องมีมุขเลยใหม่

งั้นจะบอกให้ พูดแทนพระพุทธเจ้า ทำประหนึ่งว่ารู้พุทธวิสัยของพระพุทธเจ้า กับอัญเชิญสัทธรรมมาสอน มันต่างกันตรงไหน
******************************
คุณเอกวี พูดหลังจากสนทนากับผมว่า อย่างผมนี้ ถ้าอยู่ต่อหน้าพระพุทธเจ้า(เริ่มแล้ว)พระองค์ก็ไม่ทรงตรัสอะไรแล้ว(ตรงนี้มันรู้พุทธวิสัยได้ไงวะ)นอกจากทรงตรัสบอกว่าโน่นโคนไม้ โน่นเรือนว่า ประมาณว่าไปปฏิบัติเองได้แล้ว
เอ้ารู้พุทธวิสัยพระพุทธเจ้าได้ไง แล้วพูดแทนพระพุทธเจ้าใช่ใหม นอกจากพูดแทนพระพุทธเจ้าแล้ว ยังทำเหมือนตนเองรู้ว่าผมมีธรรมระดับไหน ขนาดที่กล้าพูดเรื่องที่เป็นพุทธวิสัย เป็นอจินไตย
คนอื่นลองดูแล้วกันว่า อย่างนี้เรียกว่าอัญเชิญสัทธรรม หรือเรียกว่าพูดแทนพระพุทธเจ้าประหนึ่งว่ารู้พุทธวิสัย อันเป็นเรื่องอจินไตย สำหรับคุณเอกวีไม่ต้องลองหรอกเพราะแถอยู่แล้ว ให้คนอื่นคิดดูละกัน

ไหนตรงไหนที่คุณเอกวีเรียกว่า อัญเชิญสัทธรรม มาสอนไม่ทราบ ตรงไหนหรือสัทธรรมที่คุณบอก...ผมเห็นแต่พูดแทนพระพุทธเจ้าทำประหนึ่งว่ารู้พุทธวิสัยว่าถ้าผมอยู่ต่อหน้าพระพุทธเจ้า พระองค์จะตรัสอย่างไร

 

บุคคลทั่วไป 3
คนอย่าคิดอะไรไปเองนะ ผมว่าจะถามอยู่เหมือนกัน ว่าใครไปชงคำถาม

แต่ผมรู้ทันทีว่า คนเอาประโยชน์จากคำสอนนั้น จะต้องมีคุณอยู่ด้วย <<โอว มันแน่นอนเพราะผมเห็นว่าไม่ว่าเรื่องอะไร มันก็มีทั้งประโยชน์ และ ไม่ใช่ประโยชน์ เพียงแต่ส่วนที่ผมเห็นว่าเป็นประโยชน์คือ ทำให้พวกปราถนาพุทธภูมิที่ทำตัวเลยเถิด หลงคิดว่าตนเองคิดอะไร รู้อะไรเป็นถูกไปทั้งหมด ชอบปรักปรำ หรือชื่นชมคนอื่นไปตามความเห็น โดยตั้งอยู่บนความชอบหน้า หรือไม่ชอบหน้าของตนเองได้ฉุกคิดบ้าง แต่คงไม่ใช่ส่วนที่คุณเอกวีเห็นว่าเป็นประโยชน์แหงๆ

แล้วผมก็เล็งเอาไว้แล้วว่าจะเสวนากับคุณอย่างไรวันนี้ เตรียมตัว
ตั้งแต่บ่าย<<:''( ไม่เชื่อไปถามคนอื่นดู <<คนอื่นที่ให้ไปถามนี้หมายถึงใครที่ไหนหรือครับ ใครหรือที่รับรู้ว่าคุณเอกวีเตรียมตัวคุยกับผมตั้งแต่ตอนบ่ายเมื่อวาน แต่คงไม่ต้องถามหละครับ มันต้องเตรียมตัวขนาดนั้นเลยหรือ:''(

แล้วขอโทษนะ ผมขอทักเลยว่า คนชงคำถามหนะ ไปเอาพระท่านมาทำธุระ
ส่วนตัวอย่างหน้าเกลียด เรื่องไม่ใช่เรื่องเลย ( ตรงนี้ไปฟัง พระท่านเห็นที่
แรกท่านเห็นเลยว่า เป็นเรื่องส่วนตัว ไปหลอกใช้ท่านเป็นธุระบางอย่าง แต่
หลังจากนนั้น ท่านพิจารณาว่าเป็นเป็นประโยชน์ -- ประโยชน์กับใคร ก็ต้อง
ฟังให้ลึกซึ้ง อย่าลืมว่า ท่านเทศน์ดุดันผลักดันนะครับ )

เอาง่ายๆเลยนะ คุณอาจจะไม่เห็น และอาจจะเมามันส์ในส่วนอื่นๆ
แต่ผมขอเน้นเนื้อหาสาระเดียว

พุทธภูมิพลาดได้ พลาดแล้วเขาก็เข้าสู่สาวกภูมิ เนี่ยะการพลาดของเขา
<<อ๋อเหรอแล้วปราถนาพุทธภูมิหละพลาดได้ตรงไหนบ้าง เพราะพุทธภูมิกับปราถนาพุทธภูมิไม่เหมือนกันนะครับ แต่ฟังๆได้ความว่าปราถนาพุทธภูมิมีพลาดได้ และเห็นผิด ปฏิบัติผิด ได้สาระพัดเลยนะ ...

ทีนี้คุณไปนั่งคิดเอาว่า <<ผมว่าคุณนั้นหละควรจะไปคิดแล้วระวังตัวเอาไว้ ไม่ให้ผิดพลาดดีกว่า

ผมจะควรพลาดเข้าสู่สาวกภูมิเลย หรือ เป็นคนดีที่ทำดีที่พระท่านก็อนุโมทนาต่อไป(โง่ดักดาน)<<ทำดีก็ดีพระท่านก็อนุโมทนา ผมก็อนุโมทนานั่นก็ส่วนดีของคุณ แต่ตรงไหนที่ผมเห็นว่าเลยเถิดไม่เข้าท่า ผมก็ต้องแหย่ต้องขวางละครับ ไม่ทำเฉยหรือพลอยชื่นชมยินดีเพราะเห็นว่าพวกพ้องกันหรอกครับ

แล้วแบบนี้ คุณคิดว่า พระท่านสอนให้ผมทำพลาดหรือเปล่าหละ<<จะไปรู้เหรอ เพราะผมไม่ได้คิด

อย่าดูเบาคำสอนของพระนะ ชอบอกชอบใจผิดๆละก้อ

 

'นักปราชญ์' ต่างกับ 'คนธรรมดา' ตรงที่นักปราชญ์ 'ไม่อวดฉลาด

 

คุณอย่าไปเข้าใจผิดเขา เขาไม่ใช่พุทธภูมิสักหน่อย เขาคือผู้ปราถนาครับ

 

เอ้า ใครเป็นนักปาดก็อย่าอวดฉลาดนะครับ ส่วนผมคนธรรมดามิใช่นักปาดน่อ

 

ตามนั้น พูดเป็นกลาง ไม่เจาะจง จงเลือกที่จะเป็น
ไม่ใช่เป็น ในสิ่งนองเนือง

 

ว่าแล้ว ว่าต้องเลือกเชื่อส่วนนี้ เพราะมันง่าย พระท่านเทศน์เน้นตรงนี้
มากพอที่จะ อมมาพูดได้ อมมาเป็นคำตน หรือ ตรงความเห็นตนได้

พอได้ที ก็เอาหละ ปรักปรำผมทันทีว่า ผมแค่ปรารภปราถนาเท่านั้น
ถามจริงๆเถอะ คุณเคยเห็นผมตัวเป็นๆไหม แล้วคุณคิดว่าพระท่านเคย
เห็นผมตัวเป็นๆไหม แล้วทั้งคุณและพระท่านรู้ไหมว่าวันๆผมทำอะไร
บ้าง แน่ใจหรือว่า ผมแค่พูดปาวๆว่า "ปราถนาพุทธภูมิ" เท่านั้น ไม่ได้
ทำความดีอะไรเลย

คนที่อาศัย "เชื่อ" ตามๆกันไปแบบคุณชาติเนียะนะ ผมว่าอีกนานกว่าจะทัน
ทิฏฐิตน ตนที่คุณไม่ยอมวางนั่นแหละ

อ้อ แล้วคุณลองทบทวนไปอีกสักครั้งสิครับว่า

เรื่องที่คุณชวนผมคุยคือเรื่องอะไร ความฝันลมๆแล้งๆ ใช่ไหม ความฝัน
ที่คุณสาระวนตีความหาความหมายใช่ไหม คุณคิดว่าผมจะพูดความจริง
หรือ ยกความฝันให้เป็นความจริงขึ้นมาเหรอ

ละเมอ ไม่หยุดเลยนะนั่น หากคุณกำลังฝันหวาน ตุตะกับความฝัน ผมก็
ชงเข้าไปอีกให้เพ้อๆ

สิ่งที่คุณทนไม่ได้ ไม่ใช่ข้อเท็จจริงเรื่อง ผมไปรู้พุทธวิสัย อะไรหรอก

ข้อเท็จจริงคือ คุณคิดว่าในความฝันมีบางอย่างที่เป็นพุทธวิสัยปรากฏจริง
แล้วมันก็หอมหวานมากพอที่ผมจะเข้าไปทำลาย หรือ แกะออกมาไม่ได้

คุณจึงจดจำย้ำแค้น โดยมีเหตุอันเกิดจาก ความฝันลมๆแล้งๆถูกก้าวล่วง

 

เล่าปัง
ว่าแล้ว ว่าต้องเลือกเชื่อส่วนนี้ เพราะมันง่าย พระท่านเทศน์เน้นตรงนี้
มากพอที่จะ อมมาพูดได้ อมมาเป็นคำตน หรือ ตรงความเห็นตนได้

พอได้ที ก็เอาหละ ปรักปรำผมทันทีว่า ผมแค่ปรารภปราถนาเท่านั้น
ถามจริงๆเถอะ คุณเคยเห็นผมตัวเป็นๆไหม แล้วคูรคิดว่าพระท่านเคย
เห็นผมตัวเป็นๆไหม แล้วทั้งคุณและพระท่านรู้ไหมว่าวันๆผมทำอะไร
บ้าง แน่ใจหรือว่า ผมแค่พูดปาวๆว่า "ปราถนาพุทธภูมิ" เท่านั้น ไม่ได้
ทำความดีอะไรเลย <<ใครว่าคุณไม่ได้ทำความดีอะไร ใครว่าหืม คุณนี่หละที่ปรักปรำคนอื่น นิสัยแบบนี้เลิกไม่ได้นะ

คนที่อาศัย "เชื่อ" ตามๆกันไปเนียะแบบคุณชาตินะ ผมว่าอีกนานกว่าจะทัน
ทิฏฐิตน ตนที่คุณไม่ยอมวางนั่นแหละ <<หรอ

อ้อ แล้วคุณลองทบทวนไปอีกสักครั้งสิครับว่า

เรื่องที่คุณชวนผมคุยคือเรื่องอะไร ความฝันลมๆแล้งๆ ใช่ไหม ความฝัน
ที่คุณสาระวนตีความหาความหมายใช่ไหม คุณคิดว่าผมจะพูดความจริง
หรือ ยกความฝันให้เป็นความจริงขึ้นมาเหรอ<<จอมมั่วใครชวนคุณคุยไม่ทราบ มีแต่คุณนั้นหละเสนอตัวเข้ามาคุยเองตลอด ทั้งตอนนั้น ทั้งตอนนี้
แล้วเอาใหมละ ว่าไม่ใช่คุยเรื่องความฝันแน่ๆ แต่คุยเรื่องขัน5 ตะหากผมคุยเรื่องความเห็นเกี่ยวกับขัน5 จนคุณต้องพูดแทนพระพุทธเจ้าไงหละ ว่าแต่ ตรงไหนหละ สัทธรรมที่คุณว่า

ละเมอ ไม่หยุดเลยนะนั่น หากคุณกำลังฝันหวาน ตุตะกับความฝัน ผมก็
ชงเข้าไปอีกให้เพ้อๆ <<มั่วไม่มีหยุด เคยบอกไปครั้งหนึ่งแล้วไงว่าไม่ใช่เรื่องความฝัน ตัวคุณเองยังพูดถึงความฝันที่คิดว่าผมเล่าซะมั่วซั่วไปหมด หาว่าผมเล่าว่าได้พบพระพุทธเจ้า ซึ่งผมก็บอกไปแล้วว่า ไม่เคยฝันว่าได้พบพระพุทธเจ้าเลย เอ้า มั่วต่อไปเรื่อยๆนะ

สิ่งที่คุณทนไม่ได้ ไม่ใช่ข้อเท็จจริงเรื่อง ผมไปรู้พุทธวิสัย อะไรหรอก<<แล้วตกลงนะสมมุติว่าจะเป็นเรื่องในฝัน แต่ที่คุณพูดหนะ ตรงไหนหรือ ที่คุณเรียกว่าสัทธรรม ผมเห็นแต่พูดแทนพระพุทธเจ้าเท่านั้น เอ้า แถต่อไปนะ

ข้อเท็จจริงคือ คุณคิดว่าในความฝันมีบางอย่างที่เป็นพุทธวิสัยปรากฏจริง
แล้วมันก็หอมหวานมากพอที่ผมจะเข้าไปทำลาย หรือ แกะออกมาไม่ได้<<พิลึกพูดไม่รู้เรื่องหรือมั่วไม่เลิกกันแน่ เป็นไปโดยธาตุจริงหนอ

คุณจึงจดจำย้ำแค้น โดยมีเหตุอันเกิดจาก ความฝันลมๆแล้งๆถูกก้าวล่วง<<เรื่องอะไรผมจะต้องจดจำย้ำแค้นไม่ทราบ ในเมื่อผมได้รับคำชมจากคุณขนาดนั้น แต่ ที่ผมยกมาก็เพราะจะชี้ให้เห็นในเรื่องที่ว่า คุณเป็นคนที่พูดชม หรือติใครโดยตั้งอยู่บนความชอบหน้า- ไม่ชอบหน้า เป็นยังไงเท่านั้น พอดีว่าเรื่องที่คุณพูดแทนพระพุทธเจ้า มันเกิดกับผม ความจริงก็คือความจริง อย่าเอามาปนกับเรื่องฝันมันไม่เกี่ยวกันสักนิด

 

อีกเรื่อง

เรื่องที่คุณ ละเมอเพ้อพก

เวลาคนที่เขาคุยกันด้วยดี ถึงจะทะเลาะกัน แต่ก็ผลิกเป็นทิ้งเป็นหันมาคุยด้วยดีเป็น

ภาพช่วงที่มีการคุยด้วยดีนั้น ย่อมเป็นการส่งเสริมกันและกันอยู่แล้ว แล้วก็เป็นภาพ
ที่เป็นกลุ่ม เป็นความสามัคคีปรากฏ

อันนี้มันเรื่อง ธรรมชาติ นะคร้าบ

คุณอย่าละเมอไปถึงขนาด เห็นความสามัคคี การพูดคุยด้วยดี เป็นเรื่องการเล่น
พรรคเล่นพวก

หัดก้าวออกมาจากจุดที่คุณยืนเสียบ้าง ลองมาคุยกันด้วยดีเสียบ้าง ไม่ใช่จ้อง
หาโอกาส หาน้ำหนัก ปั่นคำถามถามอริยะสร้างน้ำหนักให้กับความเชื่อของตน

ออกมาปฏิบัติ เผลิญเข้ามาตรงๆสิ มาพูดมาคุย มาชกกัน แล้ววางนวมกัน สลับ
จูบปากจูบคอ บ้าง แล้วอะไรที่คุณเห็นว่า เล่นพรรคเล่นพวกหนะ แท้จริงแล้ว
ใครสร้างมันขึ้นมา ผมสร้างหรือคุณสร้าง ก็จะได้เห็นๆกันไป เห็นแล้วก็เอามาภาวนา

เห็นธรรมในธรรม เห็นธรรมในธรรมภายในบ้าง เห็นธรรมในธรรมภายนอกบ้าง

มันถึงจะก้าวหน้า